Kijk, dat gaat gezellig worden!!
| Betreft: | evenement: Next stop, vrijdag 31 maart 2006 om 22:00 |
aha
Mieren zijn insecten en behoren tot de vliesvleugeligen. De kleine beestjes hebben een grote kop met daarop een paar ogen, deze zijn samengesteld. In de antennen heeft de mier haar reukzin en de tastzin, die beide erg goed ontwikkeld zijn. De bovenkaken van de mier zijn uiterst sterk, terwijl de onderkaak eerder zwak is. Het vloeibare voedsel likt ze met de onderlip op. De mier spuit mierenzuur met het achterlijf. Dit is goed merkbaar: wanneer je een mierenkolonie verstoort, zullen de mieren massaal hun mierenzuur omhoog spuiten. Tot 50 cm hoogte, hou je hand eens boven een verstoorde mierenhoop en ruik nadien maar. De mieren leven van andere insecten, van nectar uit bloemen en ook van honingdauw. Dit is een afscheiding van de bladluis. De mierenkolonie houdt er bladluizen op na om ze te melken. Daartoe wordt op het achterstuk van de bladluis geduwd. Je zou de bladluis de melkkoe van de mier kunnen noemen.
Net als bij de bij bestaat de kolonie uit mannetjesdieren, vrouwtjesmieren,de werksters en één of enkele koninginnen. De grootste groep zijn de werksters die opgesplitst worden voor de verschillende taken. Je hebt de soldaten die beschikken over een grote kop met sterke kaken. Duidelijk de verdedigers van het volk, die ook het voedsel naar het nest brengen. Harde werkers, die dames. De mannetjes zijn er maar wanneer ze er nodig zijn. De koningin legt onbevruchte eitjes waaruit, net als bij de bij, de mannetjes groeien. Samen met de mannetjes verlaten de jonge koninginnen het nest al vliegend. Dit gebeurt op warme, zwoele dagen. In de lucht bevruchten de mannetjes de vrouwtjes en sterven kort daarna. De koninginnen verliezen hun vleugels, graven zich in en beginnen een nieuw volk. Ze leggen wat eitjes en de larven die eruit voortspruiten kweekt de koningin op met een afscheiding uit de speekselklieren. Na enige tijd verpoppen de larven en wij noemen die miereneieren. Uit die eieren komen kleine mieren die het eten nu gaan verzamelen en voor de kroost van de leggende koningin gaan zorgen. Pas wanneer het volk groot genoeg is, komen er soldaten om de kolonie te beschermen. De mieren graven gangen en leggen in die gangen hun nest aan. Vaak wordt dit nest een heuse heuvel. Ze beschikken over een ingenieus systeem om de temperatuur in het nest te regelen. Wanneer het te koud wordt sluiten ze de buitenuitgangen af om de nestwarmte te behouden, wanneer er moet afgekoeld worden, worden er ingangen opengezet. Omdat de temperatuur niet overal gelijk is, sleuren de mieren de eieren en larven doorheen de kamers en gangen naar de juiste plaatsen. Wanneer je de mieren met poppen boven de grond ziet, zijn dat mieren die poppen stelen om als slaven te gebruiken in hun eigen volk. Naast de bladluizen hebben de mieren ook vaak kortschildkevers in het nest. Ze geven ze zelfs te eten. De mieren gebruiken een afscheiding van de kevers als een genotsmiddel.
Net als bij de bij bestaat de kolonie uit mannetjesdieren, vrouwtjesmieren,de werksters en één of enkele koninginnen. De grootste groep zijn de werksters die opgesplitst worden voor de verschillende taken. Je hebt de soldaten die beschikken over een grote kop met sterke kaken. Duidelijk de verdedigers van het volk, die ook het voedsel naar het nest brengen. Harde werkers, die dames. De mannetjes zijn er maar wanneer ze er nodig zijn. De koningin legt onbevruchte eitjes waaruit, net als bij de bij, de mannetjes groeien. Samen met de mannetjes verlaten de jonge koninginnen het nest al vliegend. Dit gebeurt op warme, zwoele dagen. In de lucht bevruchten de mannetjes de vrouwtjes en sterven kort daarna. De koninginnen verliezen hun vleugels, graven zich in en beginnen een nieuw volk. Ze leggen wat eitjes en de larven die eruit voortspruiten kweekt de koningin op met een afscheiding uit de speekselklieren. Na enige tijd verpoppen de larven en wij noemen die miereneieren. Uit die eieren komen kleine mieren die het eten nu gaan verzamelen en voor de kroost van de leggende koningin gaan zorgen. Pas wanneer het volk groot genoeg is, komen er soldaten om de kolonie te beschermen. De mieren graven gangen en leggen in die gangen hun nest aan. Vaak wordt dit nest een heuse heuvel. Ze beschikken over een ingenieus systeem om de temperatuur in het nest te regelen. Wanneer het te koud wordt sluiten ze de buitenuitgangen af om de nestwarmte te behouden, wanneer er moet afgekoeld worden, worden er ingangen opengezet. Omdat de temperatuur niet overal gelijk is, sleuren de mieren de eieren en larven doorheen de kamers en gangen naar de juiste plaatsen. Wanneer je de mieren met poppen boven de grond ziet, zijn dat mieren die poppen stelen om als slaven te gebruiken in hun eigen volk. Naast de bladluizen hebben de mieren ook vaak kortschildkevers in het nest. Ze geven ze zelfs te eten. De mieren gebruiken een afscheiding van de kevers als een genotsmiddel.
Karl Friedrich Hieronymus Baron von Münchhausen (11 mei 1720 - 22 februari 1797) was een Duits edelman die in het Russisch leger diende tegen de Turken, waarover hij zeer sterke verhalen schijnt te hebben verteld.
Deze verhalen werden door Rudolf Erich Raspe verzameld en in het Engels uitgegeven in 1785, onder de titel: The Surprising Adventures Of Baron Munchausen (De verrassende avonturen van Baron Munchausen). Veel van het materiaal was echter afkomstig uit andere bronnen.
Volgens de verhalen kon de baron verbazende dingen doen zoals op kanonskogels meerijden, naar de maan reizen en zichzelf aan zijn eigen laarzenriemen uit een moeras trekken (waar de woorden bootstrapping en booten (van een computer) vandaan komen).
De baron vertelde dus volgens de overlevering sterke verhalen, om aandacht te krijgen. De geestesziekte waarbij iemand zichzelf verwondt om aandacht te krijgen, is naar hem vernoemd: het Münchhausensyndroom. Nog meer tot de verbeelding sprekend is de situatie waarin iemand letsel aan een ander toebrengt om vervolgens als "redder" of "bezorgde ouder" aandacht te krijgen: Münchhausen by proxy.
In 1943 werd de Duitse film Münchhausen gemaakt met de populaire acteur Hans Albers in de hoofdrol en geregisseerd door Josef von Báky. Deze film viel vooral op door de prachtige kostuums en decors die gebruikt werden. Terry Gilliam maakte in 1988 de film The Adventures of Baron Munchausen.
In zijn geboorteplaats Bodenwerder aan de rivier de Weser is in zijn geboortehuis een kamer ter herinnering aan hem ingericht.
Deze verhalen werden door Rudolf Erich Raspe verzameld en in het Engels uitgegeven in 1785, onder de titel: The Surprising Adventures Of Baron Munchausen (De verrassende avonturen van Baron Munchausen). Veel van het materiaal was echter afkomstig uit andere bronnen.
Volgens de verhalen kon de baron verbazende dingen doen zoals op kanonskogels meerijden, naar de maan reizen en zichzelf aan zijn eigen laarzenriemen uit een moeras trekken (waar de woorden bootstrapping en booten (van een computer) vandaan komen).
De baron vertelde dus volgens de overlevering sterke verhalen, om aandacht te krijgen. De geestesziekte waarbij iemand zichzelf verwondt om aandacht te krijgen, is naar hem vernoemd: het Münchhausensyndroom. Nog meer tot de verbeelding sprekend is de situatie waarin iemand letsel aan een ander toebrengt om vervolgens als "redder" of "bezorgde ouder" aandacht te krijgen: Münchhausen by proxy.
In 1943 werd de Duitse film Münchhausen gemaakt met de populaire acteur Hans Albers in de hoofdrol en geregisseerd door Josef von Báky. Deze film viel vooral op door de prachtige kostuums en decors die gebruikt werden. Terry Gilliam maakte in 1988 de film The Adventures of Baron Munchausen.
In zijn geboorteplaats Bodenwerder aan de rivier de Weser is in zijn geboortehuis een kamer ter herinnering aan hem ingericht.
Zweetvoeten
Het begrip zweetvoeten is niet de juiste benaming voor wat er mee wordt bedoeld. Als er gesproken wordt van zweetvoeten hebben we het niet over vochtige voeten maar over de geur die ze verspreiden.
Oorzaak
De geur van zweetvoeten wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van drie zaken:
een zekere mate van vochtproductie;
een voedingsbodem;
een temperatuur van rond de 30 tot 40 graden.
Door deze drie factoren kunnen bacteriën zich uitstekend ontwikkelen. De bacteriën veroorzaken een afscheiding en sterven af. Dit proces is de oorzaak van een, voor de meeste mensen, penetrante en onaangename geur. De ophoping van afvalstoffen en vochtigheid dragen bij tot een verdere groei van bacteriën. De voedingsbodem ontstaat door het loslaten van oude huidcellen.
Wat er aan te doen
Voeten zo droog mogelijk houden. Dit kan door open schoenen, zoals sandalen, te dragen, of schoenen gemaakt van een materiaal dat ademt, i.e. gemakkelijk vocht doorlaat. Afgeraden wordt schoenen te dragen gemaakt van kunststof materialen zoals rubber of nylon. Ook het dragen van polyester sokken wordt afgeraden. Katoenen sokken of wollen sokken en leren schoenen geven al wat minder problemen.
De temperatuur terugbrengen tot een voldoende lage temperatuur heeft wel tot gevolg een vermindering van activiteit van bacteriën, maar heeft ook koude voeten tot gevolg.
Voeten wassen, en het verwijderen van de oude huidcellen, is een tijdelijke oplossing. Zeep verwijdert een deel van de bacteriën maar een deel blijft achter en zal zich weer snel vermenigvuldigen.
Voeten kunnen gedesinfecteerd worden met, bijvoorbeeld, alcohol. De meeste bacteriën sterven dan af. Meestal werkt dit ook maar beperkte tijd.
Het dragen van open schoenen werkt vaak heel goed, vooral in combinatie met de andere aanbevelingen. Waar of wanneer dit niet kan (bijvoorbeeld in de winter) helpt het soms om inlegzolen van ceder- of mahoniehout te gebruiken.
Andere middelen
Sommige middelen werken tijdelijk zoals sommige inlegzolen die als "geurvreters" worden aanbevolen.
"Peusek" is een commercieel product. Dit middel wordt, na het wassen van de voeten, als poeder in sokken en schoenen aangebracht.
"PediSpray" is een commercieel product. Het is een middel dat met een spuitbus wordt aangebracht. Dit middel zet sommige bacteriën aan tot het produceren van het giftige formaldehyde en dat zal, naar verwachting, leiden tot vermindering van de bacteriën die de oorzaak zijn van de onprettige geur.
Het begrip zweetvoeten is niet de juiste benaming voor wat er mee wordt bedoeld. Als er gesproken wordt van zweetvoeten hebben we het niet over vochtige voeten maar over de geur die ze verspreiden.
Oorzaak
De geur van zweetvoeten wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van drie zaken:
een zekere mate van vochtproductie;
een voedingsbodem;
een temperatuur van rond de 30 tot 40 graden.
Door deze drie factoren kunnen bacteriën zich uitstekend ontwikkelen. De bacteriën veroorzaken een afscheiding en sterven af. Dit proces is de oorzaak van een, voor de meeste mensen, penetrante en onaangename geur. De ophoping van afvalstoffen en vochtigheid dragen bij tot een verdere groei van bacteriën. De voedingsbodem ontstaat door het loslaten van oude huidcellen.
Wat er aan te doen
Voeten zo droog mogelijk houden. Dit kan door open schoenen, zoals sandalen, te dragen, of schoenen gemaakt van een materiaal dat ademt, i.e. gemakkelijk vocht doorlaat. Afgeraden wordt schoenen te dragen gemaakt van kunststof materialen zoals rubber of nylon. Ook het dragen van polyester sokken wordt afgeraden. Katoenen sokken of wollen sokken en leren schoenen geven al wat minder problemen.
De temperatuur terugbrengen tot een voldoende lage temperatuur heeft wel tot gevolg een vermindering van activiteit van bacteriën, maar heeft ook koude voeten tot gevolg.
Voeten wassen, en het verwijderen van de oude huidcellen, is een tijdelijke oplossing. Zeep verwijdert een deel van de bacteriën maar een deel blijft achter en zal zich weer snel vermenigvuldigen.
Voeten kunnen gedesinfecteerd worden met, bijvoorbeeld, alcohol. De meeste bacteriën sterven dan af. Meestal werkt dit ook maar beperkte tijd.
Het dragen van open schoenen werkt vaak heel goed, vooral in combinatie met de andere aanbevelingen. Waar of wanneer dit niet kan (bijvoorbeeld in de winter) helpt het soms om inlegzolen van ceder- of mahoniehout te gebruiken.
Andere middelen
Sommige middelen werken tijdelijk zoals sommige inlegzolen die als "geurvreters" worden aanbevolen.
"Peusek" is een commercieel product. Dit middel wordt, na het wassen van de voeten, als poeder in sokken en schoenen aangebracht.
"PediSpray" is een commercieel product. Het is een middel dat met een spuitbus wordt aangebracht. Dit middel zet sommige bacteriën aan tot het produceren van het giftige formaldehyde en dat zal, naar verwachting, leiden tot vermindering van de bacteriën die de oorzaak zijn van de onprettige geur.
laatste aanpassing
Fondue
Fondue is een gerecht waarbij voedingsmiddelen in kleine stukjes worden ondergedompeld in een warme of hete vloeistof. Het woord fondue betekent gesmolten in het Frans.
Inhoud
1 Kaasfondue
2 Andere soorten fondue
3 Hulpmiddelen
4 Gezelligheid
Kaasfondue
De oorspronkelijke fondue wordt gedaan door stukjes stokbrood in gesmolten kaas te dopen gemengd met witte wijn.
Het oorspronkelijke recept wordt gedacht afkomstig te zijn uit Zwitserland. De ingrediënten die daarvoor worden gebruikt verschillen per streek Het zijn Gruyère/Raclette - kaas in het Franstalig deel van Zwitserland, maar in het Duitstalige deel van Zwitserland wordt eerder Emmentaler gemengd met witte wijn. Naar smaak wordt ook wel knoflook, nootmuskaat, boleten, peper en kirsch toegevoegd. Volgens sommigen is het laatste restje, de enigszins gecaramelliseerde laag op de bodem van de pan het lekkerste. In Zwitserland wordt het les réligieuses (de nonnen) genoemd.
In Nederland wordt kaasfondue ook wel gemaakt van Goudse kaas.
Andere soorten fondue
Andere soorten fondue zijn:
Vleesfondue: vlees wordt ingedoopt in kokend hete olie (soms ook bouillon). Daarbij worden allerlei sausjes geserveerd.
Japanse of Chinese fondue: vlees of groenten worden met hulp van kleine metalen mandjes gedoopt in bouillon
Visfondue: stukjes vis worden gedoopt in bouillon getrokken van vis.
Chocoladefondue: stukjes cake en fruit worden gedoopt in gesmolten chocolade.
Hulpmiddelen
Om fondue te eten zijn een aantal hulpmiddelen nodig. De hete vloeistof bevindt zich in een fonduepan, of voor kaasfondue een craquelon.
De vloeistof wordt warmgehouden op een brander die brandt op spiritus. Bij voorkeur is de vlam hiervan regelbaar zodat de vloeistof op de juiste temperatuur gehouden kan worden. Bij de bouillon fondue (waarbij de bouillon zachtjes kookt) is dit minder kritisch, omdat een kokende vloeistof gemakkelijk dezelfde temperatuur houdt. Voor zowel olie als gesmolten kaas geldt echter dat de vloeistof goed op de juiste temperatuur gehouden moet worden.
Fonduevorken zijn lange vorken met meestal 2 punten waaraan het in te dopen voedsel wordt vastgeprikt.
Gezelligheid
Fonduen wordt door veel mensen ervaren als een gezellige manier om de maaltijd te gebruiken. Alle personen zitten om de tafel en dopen hun fonduevork in dezelfde pan. De maaltijd duurt lang en men heeft rustig de tijd om met elkaar te praten.
Fondue is een gerecht waarbij voedingsmiddelen in kleine stukjes worden ondergedompeld in een warme of hete vloeistof. Het woord fondue betekent gesmolten in het Frans.
Inhoud
1 Kaasfondue
2 Andere soorten fondue
3 Hulpmiddelen
4 Gezelligheid
Kaasfondue
De oorspronkelijke fondue wordt gedaan door stukjes stokbrood in gesmolten kaas te dopen gemengd met witte wijn.
Het oorspronkelijke recept wordt gedacht afkomstig te zijn uit Zwitserland. De ingrediënten die daarvoor worden gebruikt verschillen per streek Het zijn Gruyère/Raclette - kaas in het Franstalig deel van Zwitserland, maar in het Duitstalige deel van Zwitserland wordt eerder Emmentaler gemengd met witte wijn. Naar smaak wordt ook wel knoflook, nootmuskaat, boleten, peper en kirsch toegevoegd. Volgens sommigen is het laatste restje, de enigszins gecaramelliseerde laag op de bodem van de pan het lekkerste. In Zwitserland wordt het les réligieuses (de nonnen) genoemd.
In Nederland wordt kaasfondue ook wel gemaakt van Goudse kaas.
Andere soorten fondue
Andere soorten fondue zijn:
Vleesfondue: vlees wordt ingedoopt in kokend hete olie (soms ook bouillon). Daarbij worden allerlei sausjes geserveerd.
Japanse of Chinese fondue: vlees of groenten worden met hulp van kleine metalen mandjes gedoopt in bouillon
Visfondue: stukjes vis worden gedoopt in bouillon getrokken van vis.
Chocoladefondue: stukjes cake en fruit worden gedoopt in gesmolten chocolade.
Hulpmiddelen
Om fondue te eten zijn een aantal hulpmiddelen nodig. De hete vloeistof bevindt zich in een fonduepan, of voor kaasfondue een craquelon.
De vloeistof wordt warmgehouden op een brander die brandt op spiritus. Bij voorkeur is de vlam hiervan regelbaar zodat de vloeistof op de juiste temperatuur gehouden kan worden. Bij de bouillon fondue (waarbij de bouillon zachtjes kookt) is dit minder kritisch, omdat een kokende vloeistof gemakkelijk dezelfde temperatuur houdt. Voor zowel olie als gesmolten kaas geldt echter dat de vloeistof goed op de juiste temperatuur gehouden moet worden.
Fonduevorken zijn lange vorken met meestal 2 punten waaraan het in te dopen voedsel wordt vastgeprikt.
Gezelligheid
Fonduen wordt door veel mensen ervaren als een gezellige manier om de maaltijd te gebruiken. Alle personen zitten om de tafel en dopen hun fonduevork in dezelfde pan. De maaltijd duurt lang en men heeft rustig de tijd om met elkaar te praten.
Wie doet nu zijn spreekbeurt?
the twilight zone
Twilight Zone (Golden Earring single)
Twilight Zone is na Radar Love (1973) de tweede internationale hit van de Haagse rockband Golden Earring.
Componist George Kooymans wilde Twilight Zone aanvankelijk gebruiken voor een beoogd soloproject. Het succes van zijn groep was eind jaren zeventig begin jaren tachtig namelijk serieus afgenomen en de Golden Earring dacht erover de handdoek in de ring te gooien. Tijdens een vergadering met Pasen 1981 weet manager Freddy Haayen, Kooymans, Barry Hay, Rinus Gerritsen en Cesar Zuiderwijk ervan te overtuigen om met een geslaagd slotakkoord afscheid te nemen.
Twilight Zone slaat echter in als een bom. Met behulp van de innovatieve productie van de Bredase drummer Shell Schellekens en de sensationele videoclip van Dick Maas zorgt de single voor een nieuwe impuls in de al rijke carrière van de Haagse rockband. Twilight Zone slaagt er, net als de bijbehorende elpee Cut, moeiteloos in de nummer-één-positie te bereiken in de Top 40. In februari 1983 haalt de single ook de top 10 van Billboard Hot 100. (Radar Love kwam in 1974 al tot nummer 13).
De concertenreeks die volgt door de Verenigde Staten wordt in tegenstelling tot de peperdure tournees uit de jaren zeventig financieel succesvol afgesloten. Nauwelijks anderhalf jaar na Twilight Zone herhaalt Golden Earring dit succes met When the Lady Smiles (1984).
Twilight Zone is na Radar Love (1973) de tweede internationale hit van de Haagse rockband Golden Earring.
Componist George Kooymans wilde Twilight Zone aanvankelijk gebruiken voor een beoogd soloproject. Het succes van zijn groep was eind jaren zeventig begin jaren tachtig namelijk serieus afgenomen en de Golden Earring dacht erover de handdoek in de ring te gooien. Tijdens een vergadering met Pasen 1981 weet manager Freddy Haayen, Kooymans, Barry Hay, Rinus Gerritsen en Cesar Zuiderwijk ervan te overtuigen om met een geslaagd slotakkoord afscheid te nemen.
Twilight Zone slaat echter in als een bom. Met behulp van de innovatieve productie van de Bredase drummer Shell Schellekens en de sensationele videoclip van Dick Maas zorgt de single voor een nieuwe impuls in de al rijke carrière van de Haagse rockband. Twilight Zone slaagt er, net als de bijbehorende elpee Cut, moeiteloos in de nummer-één-positie te bereiken in de Top 40. In februari 1983 haalt de single ook de top 10 van Billboard Hot 100. (Radar Love kwam in 1974 al tot nummer 13).
De concertenreeks die volgt door de Verenigde Staten wordt in tegenstelling tot de peperdure tournees uit de jaren zeventig financieel succesvol afgesloten. Nauwelijks anderhalf jaar na Twilight Zone herhaalt Golden Earring dit succes met When the Lady Smiles (1984).
laatste aanpassing
Nou oké, een echte inetessante dan:
Kernfusie
Kernfusie is het samensmelten van de kernen van verschillende atomen, waarbij een ander element wordt gevormd. Wanneer atomen van lichte elementen zoals waterstof samensmelten, komt energie vrij. Het fuseren van zware atomen kost juist energie. De overgang tussen 'licht' en 'zwaar' ligt in deze context bij het element ijzer.
Kernfusie is de energiebron van de zon en de sterren. De zon zet per seconde 600 miljoen ton waterstof om in 596 miljoen ton helium. Het verschil in de massa, vier miljoen ton, is in energie omgezet, waarbij de beroemde formule van Albert Einstein, E = mc², geldt. Kernfusie is ook de energiebron van een waterstofbom.
Kernfusie is geen kettingreactie, zodat het proces intrinsiek veilig is. Kernfusie laat, in tegenstelling tot kernsplijting, niet noodzakelijkerwijs radioactieve materialen achter als afval. Daarom proberen wetenschappers kernfusie op aarde te ontwikkelen als schone en veilige energiebron. Het vat waarbinnen de reactie plaatsvindt kan echter door bestraling wel radioactief worden.
Inhoud
1 Reactie
2 Wetenschappelijk onderzoek
3 Zie ook
4 Externe links
Reactie
Bij de kernfusie die voor gebruik in fusiereactoren gebruikt moet gaan worden wordt een deuteriumkern (waterstof met 1 neutron) en een tritiumkern (waterstof met 2 neutronen) omgezet in een heliumkern, energie, en een neutron.
De formule: D + T => 4He + n + 17.6 MeV
Om kernen te laten samensmelten is er een grote kinetische energie nodig om de kernen bij elkaar te brengen, omdat ze elkaar door hun elektrische lading sterk afstoten. De kernen hebben voldoende snelheid bij ca. 150 miljoen graden Celsius. Bij deze temperatuur zijn atomen een plasma. Dit houdt in dat atoomkernen en elektronen los door elkaar rondvliegen.
Om de atomen zo heet te krijgen dat ze een plasma worden, wordt er vaak een elektrische stroom door het gas gestuurd of worden de atoomkernen bestraald met microgolfstraling.
Geen enkel materiaal kan de voor fusie benodigde temperaturen weerstaan. In de fusiereactor moet het plasma dus altijd op veilige afstand worden gehouden van de wand. Om hiervoor te zorgen wordt het plasma vastgehouden in een magnetisch veld: atoomkernen zijn positief geladen en de lorentzkracht op de kernen zorgt ervoor dat het plasma in het magnetisch veld een min of meer cirkelvormige baan gaat beschrijven. Het magneetveld is zo gevormd dat kernen die uit de cirkel willen ontsnappen daarin door de lorentzkracht worden teruggeduwd.
Wetenschappelijk onderzoek
Het doel van het internationale fusieonderzoek is het realiseren van een prototype fusie-energiecentrale die voldoet aan de eisen die de maatschappij daaraan stelt: veilig, betrouwbaar, ruim voorradige brandstof, minimale milieubelasting en economisch rendabel. In het laatste decennium is er belangrijke wetenschappelijke en technische vooruitgang geboekt in het fusieonderzoek. Het grote probleem is altijd geweest hoe de reactie 'op te sluiten'. Zoals hierboven genoemd wordt daar een magnetisch veld voor gebruikt. De implementatie hiervan is technisch een grote uitdaging.
Op dit moment werkt de fusie-gemeenschap aan een groot internationaal fusie-experiment, de ITER. ITER staat voor International Tokamak Experimental Reactor, en is een project tussen Europa, Rusland, de VS, Japan, China en Zuid-Korea. ITER, die naar verwachting rond 2015 in bedrijf komt, moet aantonen dat fusie op aarde mogelijk is. ITER zal 500 megawatt produceren, tien maal meer dan nodig is om de reactie op gang te brengen. De reactor zal in Cadarache in Zuid-Frankrijk gebouwd worden.
Een aantal wetenschappers doet onderzoek naar koude kernfusie, kernfusie bij kamertemperatuur. Tot nu toe blijken hun pogingen steeds niet reproduceerbaar, en deze lijn van onderzoek wordt weinig serieus genomen. Er zijn claims van Pons en Fleischmann geweest, en claims van kernreacties bij sonoluminescentieproeven in gedeutereerd water, waarbij minieme belletje in een vloeistof krachtig collaberen. Beide vooralsnog onbewezen.
In Nederland werkt het FOM-instituut voor Plasmafysica Rijnhuizen, te Nieuwegein, aan kernfusie. FOM-Rijnhuizen heeft een website over fusie gemaakt, zie externe link.
Kernfusie
Kernfusie is het samensmelten van de kernen van verschillende atomen, waarbij een ander element wordt gevormd. Wanneer atomen van lichte elementen zoals waterstof samensmelten, komt energie vrij. Het fuseren van zware atomen kost juist energie. De overgang tussen 'licht' en 'zwaar' ligt in deze context bij het element ijzer.
Kernfusie is de energiebron van de zon en de sterren. De zon zet per seconde 600 miljoen ton waterstof om in 596 miljoen ton helium. Het verschil in de massa, vier miljoen ton, is in energie omgezet, waarbij de beroemde formule van Albert Einstein, E = mc², geldt. Kernfusie is ook de energiebron van een waterstofbom.
Kernfusie is geen kettingreactie, zodat het proces intrinsiek veilig is. Kernfusie laat, in tegenstelling tot kernsplijting, niet noodzakelijkerwijs radioactieve materialen achter als afval. Daarom proberen wetenschappers kernfusie op aarde te ontwikkelen als schone en veilige energiebron. Het vat waarbinnen de reactie plaatsvindt kan echter door bestraling wel radioactief worden.
Inhoud
1 Reactie
2 Wetenschappelijk onderzoek
3 Zie ook
4 Externe links
Reactie
Bij de kernfusie die voor gebruik in fusiereactoren gebruikt moet gaan worden wordt een deuteriumkern (waterstof met 1 neutron) en een tritiumkern (waterstof met 2 neutronen) omgezet in een heliumkern, energie, en een neutron.
De formule: D + T => 4He + n + 17.6 MeV
Om kernen te laten samensmelten is er een grote kinetische energie nodig om de kernen bij elkaar te brengen, omdat ze elkaar door hun elektrische lading sterk afstoten. De kernen hebben voldoende snelheid bij ca. 150 miljoen graden Celsius. Bij deze temperatuur zijn atomen een plasma. Dit houdt in dat atoomkernen en elektronen los door elkaar rondvliegen.
Om de atomen zo heet te krijgen dat ze een plasma worden, wordt er vaak een elektrische stroom door het gas gestuurd of worden de atoomkernen bestraald met microgolfstraling.
Geen enkel materiaal kan de voor fusie benodigde temperaturen weerstaan. In de fusiereactor moet het plasma dus altijd op veilige afstand worden gehouden van de wand. Om hiervoor te zorgen wordt het plasma vastgehouden in een magnetisch veld: atoomkernen zijn positief geladen en de lorentzkracht op de kernen zorgt ervoor dat het plasma in het magnetisch veld een min of meer cirkelvormige baan gaat beschrijven. Het magneetveld is zo gevormd dat kernen die uit de cirkel willen ontsnappen daarin door de lorentzkracht worden teruggeduwd.
Wetenschappelijk onderzoek
Het doel van het internationale fusieonderzoek is het realiseren van een prototype fusie-energiecentrale die voldoet aan de eisen die de maatschappij daaraan stelt: veilig, betrouwbaar, ruim voorradige brandstof, minimale milieubelasting en economisch rendabel. In het laatste decennium is er belangrijke wetenschappelijke en technische vooruitgang geboekt in het fusieonderzoek. Het grote probleem is altijd geweest hoe de reactie 'op te sluiten'. Zoals hierboven genoemd wordt daar een magnetisch veld voor gebruikt. De implementatie hiervan is technisch een grote uitdaging.
Op dit moment werkt de fusie-gemeenschap aan een groot internationaal fusie-experiment, de ITER. ITER staat voor International Tokamak Experimental Reactor, en is een project tussen Europa, Rusland, de VS, Japan, China en Zuid-Korea. ITER, die naar verwachting rond 2015 in bedrijf komt, moet aantonen dat fusie op aarde mogelijk is. ITER zal 500 megawatt produceren, tien maal meer dan nodig is om de reactie op gang te brengen. De reactor zal in Cadarache in Zuid-Frankrijk gebouwd worden.
Een aantal wetenschappers doet onderzoek naar koude kernfusie, kernfusie bij kamertemperatuur. Tot nu toe blijken hun pogingen steeds niet reproduceerbaar, en deze lijn van onderzoek wordt weinig serieus genomen. Er zijn claims van Pons en Fleischmann geweest, en claims van kernreacties bij sonoluminescentieproeven in gedeutereerd water, waarbij minieme belletje in een vloeistof krachtig collaberen. Beide vooralsnog onbewezen.
In Nederland werkt het FOM-instituut voor Plasmafysica Rijnhuizen, te Nieuwegein, aan kernfusie. FOM-Rijnhuizen heeft een website over fusie gemaakt, zie externe link.
Hamsters (Cricetinae) zijn een onderfamilie van de Cricetidae die voorkomt in Azië en Europa waarvan er een aantal als huisdier kan worden gehouden. Hoewel ze soms wel eens hamster worden genoemd, horen cavia's tot een heel andere groep. De hamsters zijn het nauwste verwant aan de Noord-Amerikaanse Neotominae. De bekendste soorten zijn de gewone hamster (Cricetus cricetus), die ook in Nederland voorkomt, en de goudhamster (Mesocricetus auratus), die veel als huisdier wordt gehouden.
Hamsters zijn nachtdieren en brengen de dag grotendeels slapend door in een holletje of nestje dat ze in hun kooi van krantensnippers, wc-papier of zaagsel zullen proberen te bouwen, vaak gevoerd met haar. Er zijn ook zogenaamde hamsterwatten te koop, maar deze zijn zeer gevaarlijk! Hamsters kunnen er in stikken en/of ledematen verliezen door afknelling. Hamsters hebben genoeg lichaamsbeweging nodig; hierin kan worden voorzien door een veilig loopwiel. Een veilig loopwiel is een dicht loopwiel, oftewel, zonder ruimte tussen de "spijlen".
Het begrip hamsteren is waarschijnlijk ontstaan doordat hamsters voorraadjes aanleggen, vaak zelfs al gedurende het eten in hun wangzakken. Dat voedsel brengen ze dan naar hun slaapplaats, waar ze het begraven en later opeten
Hamsters zijn nachtdieren en brengen de dag grotendeels slapend door in een holletje of nestje dat ze in hun kooi van krantensnippers, wc-papier of zaagsel zullen proberen te bouwen, vaak gevoerd met haar. Er zijn ook zogenaamde hamsterwatten te koop, maar deze zijn zeer gevaarlijk! Hamsters kunnen er in stikken en/of ledematen verliezen door afknelling. Hamsters hebben genoeg lichaamsbeweging nodig; hierin kan worden voorzien door een veilig loopwiel. Een veilig loopwiel is een dicht loopwiel, oftewel, zonder ruimte tussen de "spijlen".
Het begrip hamsteren is waarschijnlijk ontstaan doordat hamsters voorraadjes aanleggen, vaak zelfs al gedurende het eten in hun wangzakken. Dat voedsel brengen ze dan naar hun slaapplaats, waar ze het begraven en later opeten
Deze mop is ook goed;
Nearly 400 years after Galileo determined the wispy Milky Way actually comprises myriad individual stars, scientists using NASA's Rossi X-ray Timing Explorer have done the same for the "X-ray Milky Way."
The origin of this X-ray counterpart to the Milky Way, known to scientists as the galactic X-ray background, has been a long-standing mystery. Scientists have determined the background is not diffuse, as many have thought. Rather, it emanates from untold hundreds of millions of individual sources dominated by a type of dead star called a white dwarf, along with stars with unusually strong coronas.
If confirmed, this new finding would have a profound impact on our understanding of the history of our galaxy, from star-formation and supernova rates to stellar evolution. The result solves major theoretical problems yet points to a surprising undercounting of stellar objects, perhaps by a hundredfold.
Scientists from the Max Planck Institute for Astrophysics in Garching, Germany and the Space Research Institute of the Russian Academy of Sciences in Moscow discuss these results in two papers that will be published in future editions of Astronomy & Astrophysics.
"From an airplane you can see a diffuse glow from a city at night," said lead author Mikhail Revnivtsev of the Max Planck Institute for Astrophysics. "To simply say cities produce light is not enough. Only when you get closer do you see individual sources that make up that glow - the house lights, street lamps and automobile headlights. In this respect, we have identified the individual sources of local X-ray light. What we found will surprise many scientists."
X-rays are a high-energy light form, invisible to our eyes and far more energetic than optical light. The X-ray background is more pervasive than the optical haze called the "Milky Way," leading astronomers to think the X-ray haze is diffuse, not from point sources. Previous observations have not revealed enough X-ray sources to account for the "X-ray Milky Way." This has led to theoretical problems. If the X-ray glow were from hot and diffuse gas, it would ultimately rise and escape the confines of the galaxy. Also, all that hot gas would need to have come from millions of past star explosions called supernovae, which would imply estimates of star formation and star death were way off.
"X-ray telescopes that can resolve the emission into discrete sources looked but could not account for more than 30 percent of the emission," said Jean Swank, project scientist for the Rossi Explorer at NASA's Goddard Space Flight Center, Greenbelt, Md. "Many have thought that the lion's share was truly diffuse, for example, from hot gas between the stars."
The new study is based on nearly 10 years of data collected by the Rossi Explorer and constitutes the most thorough map of the galaxy in X-rays. The science team concluded the Milky Way galaxy is teeming with X-ray stars, most of them not very bright, and that scientists over the years had underestimated their numbers.
Surprisingly, the regular suspects of X-ray emission, black holes and neutron stars, are not implicated here. At higher X-ray energies, the glow arises nearly entirely from sources called cataclysmic variables. A cataclysmic variable is a binary star system containing a relatively normal star and a white dwarf, which is a stellar ember of a star like the Earth's sun that has run out of fuel. On its own, a white dwarf is dim. In a binary, it can pull away matter from its companion star to heat itself in a process called accretion. The accreted gas is very hot, a source of considerable X-rays.
At lower X-ray energies, the glow is a mix of about one-third cataclysmic variables and two-thirds active stellar coronas. A corona is the outermost part of a star's atmosphere. Most of the stellar corona activity also takes place in binaries, where a nearby companion effectively stirs up the outer parts of the star. That energizes the stellar analog to solar flares, which emit X-rays. The science team said there are upwards of a million cataclysmic variables in our galaxy and close to a billion active stars. Both of these numbers reflect a major undercounting in previous estimates.
The scientists could not image individual objects. What they saw was a perfect match between X-rays and infrared light detected by NASA's Cosmic Background Explorer mission in the 1990's. This indicates X-ray emission traces the stellar mass distribution and implies that the galactic X-ray background comprises a huge number of faint discrete sources.
Goddard manages the Rossi Explorer, which was launched in December 1995.
Nearly 400 years after Galileo determined the wispy Milky Way actually comprises myriad individual stars, scientists using NASA's Rossi X-ray Timing Explorer have done the same for the "X-ray Milky Way."
The origin of this X-ray counterpart to the Milky Way, known to scientists as the galactic X-ray background, has been a long-standing mystery. Scientists have determined the background is not diffuse, as many have thought. Rather, it emanates from untold hundreds of millions of individual sources dominated by a type of dead star called a white dwarf, along with stars with unusually strong coronas.
If confirmed, this new finding would have a profound impact on our understanding of the history of our galaxy, from star-formation and supernova rates to stellar evolution. The result solves major theoretical problems yet points to a surprising undercounting of stellar objects, perhaps by a hundredfold.
Scientists from the Max Planck Institute for Astrophysics in Garching, Germany and the Space Research Institute of the Russian Academy of Sciences in Moscow discuss these results in two papers that will be published in future editions of Astronomy & Astrophysics.
"From an airplane you can see a diffuse glow from a city at night," said lead author Mikhail Revnivtsev of the Max Planck Institute for Astrophysics. "To simply say cities produce light is not enough. Only when you get closer do you see individual sources that make up that glow - the house lights, street lamps and automobile headlights. In this respect, we have identified the individual sources of local X-ray light. What we found will surprise many scientists."
X-rays are a high-energy light form, invisible to our eyes and far more energetic than optical light. The X-ray background is more pervasive than the optical haze called the "Milky Way," leading astronomers to think the X-ray haze is diffuse, not from point sources. Previous observations have not revealed enough X-ray sources to account for the "X-ray Milky Way." This has led to theoretical problems. If the X-ray glow were from hot and diffuse gas, it would ultimately rise and escape the confines of the galaxy. Also, all that hot gas would need to have come from millions of past star explosions called supernovae, which would imply estimates of star formation and star death were way off.
"X-ray telescopes that can resolve the emission into discrete sources looked but could not account for more than 30 percent of the emission," said Jean Swank, project scientist for the Rossi Explorer at NASA's Goddard Space Flight Center, Greenbelt, Md. "Many have thought that the lion's share was truly diffuse, for example, from hot gas between the stars."
The new study is based on nearly 10 years of data collected by the Rossi Explorer and constitutes the most thorough map of the galaxy in X-rays. The science team concluded the Milky Way galaxy is teeming with X-ray stars, most of them not very bright, and that scientists over the years had underestimated their numbers.
Surprisingly, the regular suspects of X-ray emission, black holes and neutron stars, are not implicated here. At higher X-ray energies, the glow arises nearly entirely from sources called cataclysmic variables. A cataclysmic variable is a binary star system containing a relatively normal star and a white dwarf, which is a stellar ember of a star like the Earth's sun that has run out of fuel. On its own, a white dwarf is dim. In a binary, it can pull away matter from its companion star to heat itself in a process called accretion. The accreted gas is very hot, a source of considerable X-rays.
At lower X-ray energies, the glow is a mix of about one-third cataclysmic variables and two-thirds active stellar coronas. A corona is the outermost part of a star's atmosphere. Most of the stellar corona activity also takes place in binaries, where a nearby companion effectively stirs up the outer parts of the star. That energizes the stellar analog to solar flares, which emit X-rays. The science team said there are upwards of a million cataclysmic variables in our galaxy and close to a billion active stars. Both of these numbers reflect a major undercounting in previous estimates.
The scientists could not image individual objects. What they saw was a perfect match between X-rays and infrared light detected by NASA's Cosmic Background Explorer mission in the 1990's. This indicates X-ray emission traces the stellar mass distribution and implies that the galactic X-ray background comprises a huge number of faint discrete sources.
Goddard manages the Rossi Explorer, which was launched in December 1995.
ehhhh ja??
wat moet ik hier nou weer mee!!!
wat moet ik hier nou weer mee!!!
waar gaat dit over?????
Riool
Een riool is de infrastructuur waarop afvalwater geloosd wordt. Riolering is een buizensysteem dat in steden en dorpen ondergronds is aangelegd. Het is bedoeld om het afvalwater en regenwater op een veilige en gezonde manier af te voeren.
Historie
Mensen en dieren produceren urine, ontlasting en ander afval bij hun dagelijkse activiteiten. Toen de mens nog in kleine groepen leefde was het kwijtraken daarvan geen probleem: men deed zijn behoefte op een plaats waar het rustig door micro-organismen kon worden verteerd. Ontlasting van mens en dier werd ook dankbaar als mest in de landbouw toegepast. Pas toen men in dorpen en steden ging wonen, ontstonden er problemen doordat men meer afval produceerde dan de omgeving kon opnemen.
In de Middeleeuwen liepen in de steden goten door de straten waarin alle viezigheid werd geloosd. Deze slokop, een open riool, is de voorloper van het riool zoals wij dat in de 21e eeuw kennen.
Open riolen zijn riolen die in rechtstreeks contact staan met de buitenlucht. Ze zijn op afstand te ruiken en vormen een bron van ergernis. Om op een nette wijze van ons afvalwater af te komen hebben de meer ontwikkelde landen een stelsel van rioleringsbuizen aangelegd. Dit is nog een betrekkelijk nieuw verschijnsel. Tot in de jaren '30 van de 20e eeuw deed men in de meeste Nederlandse steden zijn behoefte op een emmer. De emmers (beertonnen) werden opgehaald, geleegd (meestal in de plaatselijke rivier) en gespoeld. In steden waar grachten doorheen liepen, dienden deze als open riool. Met de aansluiting op een gesloten riolering kwam aan dit alles een eind.
Riolen verzamelen het afvalwater uit de huizen en stromen samen in steeds dikkere buizen. Het hoofdriool loost uiteindelijk het afvalwater op een plaats waar men er in de stad van herkomst zelf geen last van heeft. Tot ver in de 20e eeuw werd al het afvalwater rechtstreeks op het oppervlaktewater geloosd.
Een beroemd riool is dat van Parijs waar ook een rioolmuseum gevestigd is.
Het water dat door een riool stroomt is vervuild. Het direct op het oppervlaktewater lozen van rioolwater heeft volgende gevolgen:
Het biologisch afval heeft veel zuurstof nodig om te vergaan.
Het biologisch proces stinkt.
Er vindt eutrofieering plaats.
Omdat er zoveel rioolwater is, heeft het oppervlaktewater niet voldoende capaciteit om dit te verwerken; al het zuurstof wordt opgebruikt en er vinden daarna anaerobe processen plaats.
Open riolen zijn een van de bronnen bij de verspreiding van allerlei ziekten.
Het ecosysteem wordt aangetast doordat er schakels verdwijnen door het doodgaan van organismen
Rioolwaterverwerking
Er is een aantal manieren om rioolwater te verwerken. Op grote schaal zuivert men het rioolwater in een rioolwaterzuiveringsinstallatie of "RWZI". Op kleine schaal, met name op het platteland, worden septic tanks ingezet.
Overgang
Wanneer een gebied aangesloten wordt op een riool, dan zal het milieu van het oppervlaktewater hierdoor veranderen. Het water zal de stadia in omgekeerde volgorde doorlopen die het doorliep tijdens de voortschrijdende vervuiling. Zo zal het een poos enorm gaan stinken wanneer de anaerobe processen weer aeroob worden.
Regenwater
Vaak wordt regenwater via het riool afgevoerd. Dit heeft een aantal nadelige effecten: het rioolwater raakt door het regenwater verdund, waardoor de aanvoer van regenwater bij een rioolzuiveringinstallatie toeneemt. De hoeveelheid regenwater kan tijdelijk zelfs zo hoog zijn, dat het riool dit niet kan verwerken. Het wordt dan via een "overstort" op het oppervlaktewater geloosd, wat een verontreinigend effect heeft.
Soorten riolering
Grofweg komen er twee verschillende soorten rioleringsstelsels voor: gemengde stelsels en gescheiden stelsels.
Gemengd stelsel
Verbeterd gemengd stelsel
Gescheiden stelsel
Verbeterd gescheiden stelsel
Gemengde rioleringsstelsels
Als er sprake is van een gemengd stelsel, worden zowel het afvalwater als het regenwater via hetzelfde systeem afgevoerd naar een afvalwaterzuiveringsinstallatie. Een nadeel van dit systeem is dat er veel relatief schoon water (meer dan 90% van de jaarlijkse neerslag) naar de zuivering wordt afgevoerd, waardoor de zuivering meer wordt belast dan noodzakelijk. Omdat rioleringsstelsels uit kostenoogpunt meestal niet worden ontworpen op de maximaal te verwerken afvoer, maar op een waarde iets daaronder, kan het voorkomen dat het systeem al het afvalwater en regenwater niet kan verwerken. Om dit te kunnen oplossen zijn er in een gemengd stelsel overstorten aangebracht, die het rioolwater ongezuiverd kunnen lozen op het oppervlaktewater.
Een gevolg hiervan is dat bij grote hoeveelheden neerslag het oppervlaktewater ernstig vervuild kan worden. Om dit deels te kunnen ondervangen worden verbeterd gemengde stelsels toegepast. Tussen de riolering en de overstort naar het oppervlaktewater worden dan bergbezinkbassins aangebracht, grote betonnen bakken die enerzijds het rioolwater tijdelijk kunnen opslaan en anderzijds een zuiverende werking hebben. De zuiverende werking is een gevolg van het nagenoeg stilstaan van het water in het bassin. Hierdoor zinken de afvalstoffen naar de bodem. Maar ook bergbezinkbassins kunnen vol raken, waarna bij een grote hoeveelheid neerslag alsnog vervuild water wordt geloosd.
Gescheiden rioleringsstelsels
Putdeksels met verschillende opschriften t.b.v. een gescheiden rioleringsstelselOm bovenstaande problemen af te vangen wordt op veel plaatsen gebruik gemaakt van gescheiden stelsels. Het afvalwater en het regenwater (vanaf daken en straten) worden in feite geheel door twee aparte stelsels afgevoerd. Het stelsel voor het regenwater wordt regenwaterafvoer (RWA) genoemd en dat voor het afvalwater wordt meestal droogweerafvoer (DWA) genoemd. Regenwaterafvoer wordt soms ook wel aangeduid als hemelwaterafvoer (HWA). De droogweerafvoer leidt naar de afvalwaterzuivering. Omdat er geen sprake is van extreme pieken en dalen in de afvoer zijn overstorten hier niet nodig. Het regenwater wordt rechtstreeks of via een beperkte zuivering op het oppervlaktewater afgevoerd.
Een nadeel van het vrijwel direct lozen op het oppervlaktewater is dat er vervuiling mee kan komen. Met name aan het begin van een bui wordt veel vuil van de straten de regenwaterafvoer (en daarmee het oppervlaktewater) ingespoeld. Om dit te voorkomen wordt op sommige plaatsen de regenwaterafvoer aangesloten op de droogweerafvoer. Met behulp van een speciale klep wordt zo het regenwater dat aan het begin van een bui het systeem instroomt, afgeleid naar de zuivering, waardoor de meeste vervuiling er uit wordt gefilterd en er alleen nog relatief schoon regenwater direct op het oppervlaktewater wordt geloosd. Een dergelijk stelsel heet een verbeterd gescheiden stelsel.Met dit stelsel wordt nog steeds veel neerslag naar de zuivering afgevoerd (meer dan 70% van de jaarlijkse neerslag).
Vrij verval en persriolering
De buizen in een rioleringsstelsel kunnen van beton, gres of kunststof zijn vervaardigd. Veel gebruikte kunststoffen zijn PVC, PE of GVK. De materiaalkeuze hangt samen met de manier waarop het afvalwater door de riolering wordt vervoerd en de chemische samenstelling van het afvalwater. Meestal worden rioleringbuizen onder een kleine helling aangelegd, waardoor het regen- en afvalwater via natuurlijke stroming de juiste kant op gaat (vrij verval). Een nadeel van deze manier is dat buizen vaak op grote diepte komen te liggen om te voldoen aan de minimale helling. Wanneer een riolering met natuurlijk verval niet mogelijk is wordt een persriolering toegepast. Bij een persriolering wordt het regen- en afvalwater via een pomp of gemaal vervoerd. Persrioleringen worden ook vaak toegepast bij grote afvalwatertransportleidingen, die het afvalwater van een hele stad over langere afstand naar de zuiveringsinstallatie vervoeren.
Plaatsing
Normaal moet bij het aanbrengen van een riool een sleuf gegraven worden. Omdat deze werken meestal lang duren, brengen ze bijkomende indirecte kosten aan de gemeenschap toe (tijdverlies, inkomensverlies voor handelaars).
Bij "sleufloze rioolbouw" wordt slechts op het begin- en eindpunt een put gegraven, en worden de rioolbuizen onder het wegdek door geduwd.
Een riool is de infrastructuur waarop afvalwater geloosd wordt. Riolering is een buizensysteem dat in steden en dorpen ondergronds is aangelegd. Het is bedoeld om het afvalwater en regenwater op een veilige en gezonde manier af te voeren.
Historie
Mensen en dieren produceren urine, ontlasting en ander afval bij hun dagelijkse activiteiten. Toen de mens nog in kleine groepen leefde was het kwijtraken daarvan geen probleem: men deed zijn behoefte op een plaats waar het rustig door micro-organismen kon worden verteerd. Ontlasting van mens en dier werd ook dankbaar als mest in de landbouw toegepast. Pas toen men in dorpen en steden ging wonen, ontstonden er problemen doordat men meer afval produceerde dan de omgeving kon opnemen.
In de Middeleeuwen liepen in de steden goten door de straten waarin alle viezigheid werd geloosd. Deze slokop, een open riool, is de voorloper van het riool zoals wij dat in de 21e eeuw kennen.
Open riolen zijn riolen die in rechtstreeks contact staan met de buitenlucht. Ze zijn op afstand te ruiken en vormen een bron van ergernis. Om op een nette wijze van ons afvalwater af te komen hebben de meer ontwikkelde landen een stelsel van rioleringsbuizen aangelegd. Dit is nog een betrekkelijk nieuw verschijnsel. Tot in de jaren '30 van de 20e eeuw deed men in de meeste Nederlandse steden zijn behoefte op een emmer. De emmers (beertonnen) werden opgehaald, geleegd (meestal in de plaatselijke rivier) en gespoeld. In steden waar grachten doorheen liepen, dienden deze als open riool. Met de aansluiting op een gesloten riolering kwam aan dit alles een eind.
Riolen verzamelen het afvalwater uit de huizen en stromen samen in steeds dikkere buizen. Het hoofdriool loost uiteindelijk het afvalwater op een plaats waar men er in de stad van herkomst zelf geen last van heeft. Tot ver in de 20e eeuw werd al het afvalwater rechtstreeks op het oppervlaktewater geloosd.
Een beroemd riool is dat van Parijs waar ook een rioolmuseum gevestigd is.
Het water dat door een riool stroomt is vervuild. Het direct op het oppervlaktewater lozen van rioolwater heeft volgende gevolgen:
Het biologisch afval heeft veel zuurstof nodig om te vergaan.
Het biologisch proces stinkt.
Er vindt eutrofieering plaats.
Omdat er zoveel rioolwater is, heeft het oppervlaktewater niet voldoende capaciteit om dit te verwerken; al het zuurstof wordt opgebruikt en er vinden daarna anaerobe processen plaats.
Open riolen zijn een van de bronnen bij de verspreiding van allerlei ziekten.
Het ecosysteem wordt aangetast doordat er schakels verdwijnen door het doodgaan van organismen
Rioolwaterverwerking
Er is een aantal manieren om rioolwater te verwerken. Op grote schaal zuivert men het rioolwater in een rioolwaterzuiveringsinstallatie of "RWZI". Op kleine schaal, met name op het platteland, worden septic tanks ingezet.
Overgang
Wanneer een gebied aangesloten wordt op een riool, dan zal het milieu van het oppervlaktewater hierdoor veranderen. Het water zal de stadia in omgekeerde volgorde doorlopen die het doorliep tijdens de voortschrijdende vervuiling. Zo zal het een poos enorm gaan stinken wanneer de anaerobe processen weer aeroob worden.
Regenwater
Vaak wordt regenwater via het riool afgevoerd. Dit heeft een aantal nadelige effecten: het rioolwater raakt door het regenwater verdund, waardoor de aanvoer van regenwater bij een rioolzuiveringinstallatie toeneemt. De hoeveelheid regenwater kan tijdelijk zelfs zo hoog zijn, dat het riool dit niet kan verwerken. Het wordt dan via een "overstort" op het oppervlaktewater geloosd, wat een verontreinigend effect heeft.
Soorten riolering
Grofweg komen er twee verschillende soorten rioleringsstelsels voor: gemengde stelsels en gescheiden stelsels.
Gemengd stelsel
Verbeterd gemengd stelsel
Gescheiden stelsel
Verbeterd gescheiden stelsel
Gemengde rioleringsstelsels
Als er sprake is van een gemengd stelsel, worden zowel het afvalwater als het regenwater via hetzelfde systeem afgevoerd naar een afvalwaterzuiveringsinstallatie. Een nadeel van dit systeem is dat er veel relatief schoon water (meer dan 90% van de jaarlijkse neerslag) naar de zuivering wordt afgevoerd, waardoor de zuivering meer wordt belast dan noodzakelijk. Omdat rioleringsstelsels uit kostenoogpunt meestal niet worden ontworpen op de maximaal te verwerken afvoer, maar op een waarde iets daaronder, kan het voorkomen dat het systeem al het afvalwater en regenwater niet kan verwerken. Om dit te kunnen oplossen zijn er in een gemengd stelsel overstorten aangebracht, die het rioolwater ongezuiverd kunnen lozen op het oppervlaktewater.
Een gevolg hiervan is dat bij grote hoeveelheden neerslag het oppervlaktewater ernstig vervuild kan worden. Om dit deels te kunnen ondervangen worden verbeterd gemengde stelsels toegepast. Tussen de riolering en de overstort naar het oppervlaktewater worden dan bergbezinkbassins aangebracht, grote betonnen bakken die enerzijds het rioolwater tijdelijk kunnen opslaan en anderzijds een zuiverende werking hebben. De zuiverende werking is een gevolg van het nagenoeg stilstaan van het water in het bassin. Hierdoor zinken de afvalstoffen naar de bodem. Maar ook bergbezinkbassins kunnen vol raken, waarna bij een grote hoeveelheid neerslag alsnog vervuild water wordt geloosd.
Gescheiden rioleringsstelsels
Putdeksels met verschillende opschriften t.b.v. een gescheiden rioleringsstelselOm bovenstaande problemen af te vangen wordt op veel plaatsen gebruik gemaakt van gescheiden stelsels. Het afvalwater en het regenwater (vanaf daken en straten) worden in feite geheel door twee aparte stelsels afgevoerd. Het stelsel voor het regenwater wordt regenwaterafvoer (RWA) genoemd en dat voor het afvalwater wordt meestal droogweerafvoer (DWA) genoemd. Regenwaterafvoer wordt soms ook wel aangeduid als hemelwaterafvoer (HWA). De droogweerafvoer leidt naar de afvalwaterzuivering. Omdat er geen sprake is van extreme pieken en dalen in de afvoer zijn overstorten hier niet nodig. Het regenwater wordt rechtstreeks of via een beperkte zuivering op het oppervlaktewater afgevoerd.
Een nadeel van het vrijwel direct lozen op het oppervlaktewater is dat er vervuiling mee kan komen. Met name aan het begin van een bui wordt veel vuil van de straten de regenwaterafvoer (en daarmee het oppervlaktewater) ingespoeld. Om dit te voorkomen wordt op sommige plaatsen de regenwaterafvoer aangesloten op de droogweerafvoer. Met behulp van een speciale klep wordt zo het regenwater dat aan het begin van een bui het systeem instroomt, afgeleid naar de zuivering, waardoor de meeste vervuiling er uit wordt gefilterd en er alleen nog relatief schoon regenwater direct op het oppervlaktewater wordt geloosd. Een dergelijk stelsel heet een verbeterd gescheiden stelsel.Met dit stelsel wordt nog steeds veel neerslag naar de zuivering afgevoerd (meer dan 70% van de jaarlijkse neerslag).
Vrij verval en persriolering
De buizen in een rioleringsstelsel kunnen van beton, gres of kunststof zijn vervaardigd. Veel gebruikte kunststoffen zijn PVC, PE of GVK. De materiaalkeuze hangt samen met de manier waarop het afvalwater door de riolering wordt vervoerd en de chemische samenstelling van het afvalwater. Meestal worden rioleringbuizen onder een kleine helling aangelegd, waardoor het regen- en afvalwater via natuurlijke stroming de juiste kant op gaat (vrij verval). Een nadeel van deze manier is dat buizen vaak op grote diepte komen te liggen om te voldoen aan de minimale helling. Wanneer een riolering met natuurlijk verval niet mogelijk is wordt een persriolering toegepast. Bij een persriolering wordt het regen- en afvalwater via een pomp of gemaal vervoerd. Persrioleringen worden ook vaak toegepast bij grote afvalwatertransportleidingen, die het afvalwater van een hele stad over langere afstand naar de zuiveringsinstallatie vervoeren.
Plaatsing
Normaal moet bij het aanbrengen van een riool een sleuf gegraven worden. Omdat deze werken meestal lang duren, brengen ze bijkomende indirecte kosten aan de gemeenschap toe (tijdverlies, inkomensverlies voor handelaars).
Bij "sleufloze rioolbouw" wordt slechts op het begin- en eindpunt een put gegraven, en worden de rioolbuizen onder het wegdek door geduwd.
lol prutz0rs 
word een leuke feestje denk ik, neemt iedereen ze studieboeken mee? als je wil mag je ook in je pyama komen!!!!!!! word echt te gek de dj staat die avond in ze zwembroek te draaien heb ik uit betrouwbare bron en hij deelt aan lieve mensen in pyama driedubbel gebakken en dat weer keer 4 geroosterde in de stroop gedoopte en in de chocolade dip gestorte appelflappies uit. maar dat dus alleen aan mensen in pyama maar kom je in je bikini wilt hij het wel door de vingers zien. nou dat word een leuke avondje!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Uitspraak van Kern-re-tractor op maandag 27 maart 2006 om 20:54:word een leuke feestje denk ik, neemt iedereen ze studieboeken mee? als je wil mag je ook in je pyama komen!!!!!!! word echt te gek de dj staat die avond in ze zwembroek te draaien heb ik uit betrouwbare bron en hij deelt aan lieve mensen in pyama driedubbel gebakken en dat weer keer 4 geroosterde in de stroop gedoopte en in de chocolade dip gestorte appelflappies uit. maar dat dus alleen aan mensen in pyama maar kom je in je bikini wilt hij het wel door de vingers zien. nou dat word een leuke avondje!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Nou ja, wat een onzin zeg...
nou voor jou maakt de dj dan voor 1 keer een uitzondering, jij mag alleen maar dan ook echt jij alleen in je winterjas komen.............
ik wil melk