steeds meeer en meer zie je het jongens en meisjes die zichzelf beschadigen en pijn doen wat vinden jullie daar nou van kennen jullie iemand die dat doet of zelf gedaan?
kende wel een meisje die altijd sneeen in de arm had... maar ze zei dat ze het niet deed... maar weet bijna 100 % zeker dat ze het wel deed 
en trouwens op de middelbare school was er ook een vriendin die dat deed... maar die is er in middels voor geholpen
blijkbaar veel meisjes die dit doen?
en trouwens op de middelbare school was er ook een vriendin die dat deed... maar die is er in middels voor geholpen
blijkbaar veel meisjes die dit doen?
sommige mensen kennen er niks aan doen en hebben borderline ik weet niet of je die ziekte kent, een symtoom ervan is dat jejezelf beschadigd.. je eigenwaarde is dan zo laag dat t je niks ken schelen.. Het vervangt de pijn die je hebt van binnen in je hart
ongeveer een jaar geleden was ik depressief en deed ik pcies t zelfde.. het kon me niet schelen want ik vond mezelf tog niks waard
nu is dat anders alleen bonkte ik dan met me hoofd tegen de muur en krabbelde mijn hele buik kapot.. het vervangt egt de pijn die je in je hart hebt
maareh het is zonde van je lichaam en je geest
ongeveer een jaar geleden was ik depressief en deed ik pcies t zelfde.. het kon me niet schelen want ik vond mezelf tog niks waard
nu is dat anders alleen bonkte ik dan met me hoofd tegen de muur en krabbelde mijn hele buik kapot.. het vervangt egt de pijn die je in je hart hebtmaareh het is zonde van je lichaam en je geest
laatste aanpassing
je voelt je leeg en je vecht om te voelen
een enzaame strijd vanbinnen
niemand staat je bij
je moet het zelf overwinnen
ik voel geen emoties | alsof ik niet meer bij mezelf kan komen | alsof mijn lichaam leeg is en ik buiten mezelf zweef | alsof er geen verbinding meer is tussen wat ik zie en wat ik voel
| alsof ik in een droom leef | alsof alles onecht is | ik voel me als een robot, een automaat | als ik in de spiegel kijk, dan vraag ik me af of ik die persoon ben | alsof het geluid van mijn stem niet van mij is
| ik raak dingen aan of knijp mezelf om te voelen dat ik nog besta | alsof delen van mijn lichaam niet van mij zijn | alles lijkt ineens vreemd | een bekende situatie lijkt ineens nieuw | dingen die ik zie, lijken groter of kleiner, dichterbij of verder weg | mijn omgeving lijkt vlak en tweedimensionaal | alsof ik achter een glazen wand leef | alsof ik in een film loop.
mijn woede zal zijn einde kennen
mijn wanhoop zal niet lang bestaan
angst beheerst mijn doen en laten
maar daar komt nu een einde aan
wat in mijn hoofd zit zal verdwijnen
en mijn gevoel voel ik niet meer
geen traan zal dit gevecht doorstaan
en mijn pijn doet nou geen zeer
heel even kan ik alles vergeten
en hoef ik niet te vechten voor geluk
want hoe hard ik ook zal strijden
de drang maakt het toch weer stuk
geen goede gevoelens alleen maar haat
je heb geen tranen
je voeld je bezeten en ook alleen
je weet niet waarom
je wilt ermee stoppen maar ook weer niet
je weet het niet . . .
een enzaame strijd vanbinnen
niemand staat je bij
je moet het zelf overwinnen
ik voel geen emoties | alsof ik niet meer bij mezelf kan komen | alsof mijn lichaam leeg is en ik buiten mezelf zweef | alsof er geen verbinding meer is tussen wat ik zie en wat ik voel
| alsof ik in een droom leef | alsof alles onecht is | ik voel me als een robot, een automaat | als ik in de spiegel kijk, dan vraag ik me af of ik die persoon ben | alsof het geluid van mijn stem niet van mij is
| ik raak dingen aan of knijp mezelf om te voelen dat ik nog besta | alsof delen van mijn lichaam niet van mij zijn | alles lijkt ineens vreemd | een bekende situatie lijkt ineens nieuw | dingen die ik zie, lijken groter of kleiner, dichterbij of verder weg | mijn omgeving lijkt vlak en tweedimensionaal | alsof ik achter een glazen wand leef | alsof ik in een film loop.
mijn woede zal zijn einde kennen
mijn wanhoop zal niet lang bestaan
angst beheerst mijn doen en laten
maar daar komt nu een einde aan
wat in mijn hoofd zit zal verdwijnen
en mijn gevoel voel ik niet meer
geen traan zal dit gevecht doorstaan
en mijn pijn doet nou geen zeer
heel even kan ik alles vergeten
en hoef ik niet te vechten voor geluk
want hoe hard ik ook zal strijden
de drang maakt het toch weer stuk
geen goede gevoelens alleen maar haat
je heb geen tranen
je voeld je bezeten en ook alleen
je weet niet waarom
je wilt ermee stoppen maar ook weer niet
je weet het niet . . .
Jij hebt er toch geen last van ofwel
Uitspraak van Da_King(*) op woensdag 21 december 2005 om 11:49:wat vinden jullie daar nou van
sja.. ik weet heel goed hoe t is om geen eigenwaarde te hebben, heb ik ook jaren last van gehad... maar in mezelf gaan zitten snoeien deed ik dan weer niet..
Uitspraak van Da_King(*) op woensdag 21 december 2005 om 11:49:kennen jullie iemand die dat doet
yeah... maar ze doet t nu niet meer geloof ik..
Een vriendin van me haalde voor de gein haar armen en benen open met een stanley-mes Hoe dieper de wond hoe prettiger zij zich voelde. Gelukkig is die tijd voorbij
Hoe dieper de wond hoe prettiger zij zich voelde. Gelukkig is die tijd voorbijZelfbeschadiging valt onder verschillende categoriën.
Bijvoorbeeld;
Het snijden in je eigen lichaam;
Het verbranden van je lichaam;
Haren en wimpers uittrekken;
Jezelf slaan totdat er botten breken;
Bonken met het hoofd (bijv. tegen de muur);
Verder zijn ook eetstoornissen
een ernstige vorm van zelfbeschadiging;
En zo hebben we ook nog het gebruik en misbruik
van alcohol en drugs.
WAT IS VAAK DE OORZAAK VAN ZELFBESCHADIGING?????
Zelfbeschadiging komt vaak voort uit depressie;
Sexueel, geestelijk, of lichamelijk geweld;
Daarbij hoort ook geweld binnen een relatie;
Laag zelfbeeld en minderwaardigheidscomplexen;
Emotionele problemen waar vaak geen aanwijsbare redenen voor zijn.
Bijvoorbeeld;
Het snijden in je eigen lichaam;
Het verbranden van je lichaam;
Haren en wimpers uittrekken;
Jezelf slaan totdat er botten breken;
Bonken met het hoofd (bijv. tegen de muur);
Verder zijn ook eetstoornissen
een ernstige vorm van zelfbeschadiging;
En zo hebben we ook nog het gebruik en misbruik
van alcohol en drugs.
WAT IS VAAK DE OORZAAK VAN ZELFBESCHADIGING?????
Zelfbeschadiging komt vaak voort uit depressie;
Sexueel, geestelijk, of lichamelijk geweld;
Daarbij hoort ook geweld binnen een relatie;
Laag zelfbeeld en minderwaardigheidscomplexen;
Emotionele problemen waar vaak geen aanwijsbare redenen voor zijn.
Jullie noemen hier telkens 1 voorbeeld..en dat is b.v in jezelf snijden..
Maar automutilatie of border line,komt kan zich op verschillende vlakken uiten b.v mensen die heel erg op hun arm,of voeten jeuken,tot bloedens aan toe..of hun nagels totaan de laatste milimeter wegpulken...t kan van kwaad tot erger...
Is geen pretje...
Maar automutilatie of border line,komt kan zich op verschillende vlakken uiten b.v mensen die heel erg op hun arm,of voeten jeuken,tot bloedens aan toe..of hun nagels totaan de laatste milimeter wegpulken...t kan van kwaad tot erger...
Is geen pretje...
je neemt de woorden uit me mond HOLD ME ....netjes omschreven
Uitspraak van verwijderd op woensdag 21 december 2005 om 11:58:je neemt de woorden uit me mond HOLD ME ....netjes omschreven
Thanks you
ik heb zelf in een praat groep gezeten met mensen met veel uit een lopende problemen en ook mensen met borderline enzo dus ja ik weet er wel van van
Uitspraak van FunkieMamaXavi op woensdag 21 december 2005 om 11:53:sommige mensen kennen er niks aan doen en hebben borderline ik weet niet of je die ziekte kent, een symtoom ervan is dat jejezelf beschadigd.. je eigenwaarde is dan zo laag dat t je niks ken schelen.. Het vervangt de pijn die je hebt van binnen in je hart
ongeveer een jaar geleden was ik depressief en deed ik pcies t zelfde.. het kon me niet schelen want ik vond mezelf tog niks waard nu is dat anders alleen bonkte ik dan met me hoofd tegen de muur en krabbelde mijn hele buik kapot.. het vervangt egt de pijn die je in je hart hebt
maareh het is zonde van je lichaam en je geest
klopt
Allereerst wil ik een onderscheid maken. Er zijn mensen die zich verwonden als manier om met hun gevoelens en emoties om te gaan, maar er zijn ook mensen die als gevolg van hersenletsel, psychose of een verstandelijke handicap zichzelf beschadigen
Mensen die tot zelfbeschadiging overgaan hebben ooit zeer pijnlijke of schokkende ervaringen gehad, die sterke gevoelens van angst, pijn, woede, schuld of hulpeloosheid hebben opgewekt. Ze hadden het gevoel dat ze met deze gevoelens nergens terecht konden of dat ze niet begrepen werden. Hierdoor kan het heel moeilijk zijn geworden om gevoelens te uiten in het contact met anderen. Je raakt dan "opgesloten in jezelf" en voelt je eenzaam (zelfs al zijn er zeer veel goede vrienden om je heen). Deze gevoelens hopen zich op en wanneer de spanning, die dit met zich meebrengt, te veel wordt dan kan dat uitmonden in zelfbeschadiging.
Het hoeven niet altijd zeer ernstige zaken te zijn die triggeren tot zelfbeschadiging. Het kunnen ook alledaagse dingen of tegenslagen zijn die dan de emmer doen overlopen. Vaak wordt er gezegd dat het opzettelijk toebrengen van letsel een vorm is van aandacht trekken, maar toch blijkt het niet zo simpel te zijn. Vaak verwonden mensen zichzelf namelijk op plekken die in het algemeen dagelijks leven niet direct voor de buitenwereld te zien zijn, omdat ze bedekt worden met kleding (buik, of boven- armen of benen). De mensen die aan zelfverwonding doen, zijn vaak ook experts in het verbergen van hun wonden en problemen.
Verschillende betekenissen van zelfbeschadiging.
Er zijn verschillende redenen om tot zelfbeschadiging over te gaan. Soms spelen meerdere redenen tegelijk bij een persoon:
Ontlading van spanning: de persoon probeert om geestelijke pijn te vervangen door lichamelijke pijn, om zo de spanning te verminderen. Na het beschadigen volgt dan een gevoel van ontlading en voldoening.
Uiting van woede en verzet: de persoon brengt zichzelf letsel toe om frustratie en boosheid te kunnen uiten, zonder daar anderen bij te hoeven betrekken. De woede kan op zichzelf gericht zijn, omdat men vindt dat men verkeerd gehandeld heeft, maar het kan ook op anderen gericht zijn waar het niet rechtstreeks aan geuit kan worden.
Boete doen of zelfbestraffing: dit ligt een beetje in het verlengde van het voorgaande en komt veel voor bij perfectionistische mensen die een mindere vorm niet kunnen accepteren. Het is ook een manier om het lichaam, dat vele zelfbeschadigers haten en als vijand zien, te bestraffen alsof het een vijand is.
Vermindering van negatieve gevoelens: poging om negatieve gevoelens zoals angst, leegte, spanning, depressie of woede te vergeten door de lichamelijke beschadiging als afleiding te gebruiken.
Doorbreken van vervreemding: Soms verliezen mensen het contact met zichzelf of de wereld om hen heen. Ze raken dan in een soort van schemerwereld waarin alles door een mist of van ver weg ervaren wordt. Door opzettelijk lichamelijke pijn te veroorzaken, kunnen mensen weer contact maken met het eigen lichaam en de wereld om hen heen.
Pijn verdragen als teken van macht en controle: sommige mensen voelen zich door zelfbeschadiging machtig omdat zij die lichamelijke pijn kunnen hanteren en verdragen. Deze mensen zijn vaak trots op hun letsel en lopen er mee te koop. Vaak versieren ze het nog extra.
Communicatie, schreeuw om hulp: dit is vaak het beginnend stadium van automutilatie. De persoon wil het eigenlijk nog angstvallig verborgen houden, maar aan de andere kant hoopt hij/zij ook dat het opgemerkt wordt zodat mensen zien dat er effectief iets aan de hand is.
Opvullen van innerlijke leegte: door bezig te zijn met het lichaam en het aandacht te schenken door het opzettelijk te verwonden, kunnen mensen hierin een tijdverdrijf en vriend vinden. Het minderwaardig denken over jezelf en het alleen voelen in de zin van onbegrepen zijn schreeuwt dan om een opvulling die gevonden kan worden door zelfbeschadiging.
Vaker bij vrouwen dan bij mannen:
Vermoedelijk komt zelfbeschadiging vaker voor bij vrouwen dan bij mannen, omdat vrouwen vaker het slachtoffer worden van seksueel misbruik, één van de mede veroorzakers van automutilatie. Mannen zijn eerder geneigd hun woede en agressie naar buiten toe te richten, vrouwen richten hun agressie veel meer naar binnen en op zichzelf. Zelfbeschadiging openbaart zich meestal in de leeftijdscategorie 17 tot 25 jaar, maar kan ook al op jongere leeftijd voorkomen.
Gevolgen op korte termijn:
Op korte termijn worden de gevolgen zoals ontspanning, zelfcontrole, pijnstilling en voldoening meestal als positief ervaren. In die zin wordt het zelfs een soort vriend waarop men ten allen tijden een beroep kan doen. Uiteraard weten deze mensen zelf ook wel dat er iets niet klopt aan hun manier van omgaan met hun problemen, maar vaak hebben ze de mogelijkheden (nog) niet om er op een andere manier mee om te gaan.
Gevolgen op langere termijn:
De gevoelens van waardeloosheid, zwakheid, schuld en zelfhaat nemen op de n duur alleen maar toe. Er ontstaat een soort van vicieuze cirkel waarbij men zich pijn doet omdat men zich pijn gedaan heeft. Andere gezondere manieren worden nauwelijks nog toegepast. Zelfbeschadiging wordt dan geen oplossing meer maar een probleem, wat eerst werd ervaren als een oplossing voor een bepaald probleem, wordt op den duur zelf een probleem. Ook de omgeving van de zelfbeschadiger kan angstig, afwijzend of agressief reageren. Dat zorgt dan weer voor nieuwe spanningen of problemen zodat mensen van wie eventueel steun verwacht wordt zich gaan afkeren en de cirkel alleen maar versterkt wordt. Tenslotte kunnen wonden blijvende lelijke littekens worden waardoor er soms zelfs plastische chirurgie nodig is om de schade min of meer te herstellen.
Praten over zelfbeschadiging:
Dat zelfbeschadiging bestaat dat is een feit. Het negeren zorgt er niet voor dat het ophoudt, door te doen alsof het niet bestaat maak je het vaak alleen maar erger. Praten over zelfbeschadiging is noodzakelijk, alleen door er open over te praten help je de zelfverwonding uit de sfeer van geheimhouding, schuld en schaamte te halen die ermee gepaard gaat. Je erkent dan dat het bestaat. Je helpt verandering in de hand door het feit dat je bereid bent het te bespreken met de ander. Misschien weet je niet wat je moet zeggen of hoe je erover moet beginnen. Gelukkig hoeft dat ook niet. Door duidelijk te maken dat je erover wilt praten, maar niet weet wat je moet zeggen, open je al een lijntje naar de ander.
Is zelfbeschadiging te genezen???
Het is voor mensen die zelf nooit aan zelfverwonding hebben gedaan vaak erg moeilijk om te begrijpen dat mensen zichzelf verschrikkelijk kunnen haten. Daarnaast is het voor mensen die zelf aan zelfverwonding doen vaak onverstelbaar dat ze ooit nog van zichzelf gaan houden. Toch zijn er wel mensen die het lukt om zich een weg te banen uit zelfhaat en zelfverwonding.
Handvatten voor het omgaan met mensen met zelfbeschadigend gedrag:
Laat zien dat je geeft om de persoon achter de zelfbeschadiging, die pijn heeft.
Schenk aandacht aan de verwondingen zelf. Hoe het ook op je overkomt, zij of hij is meestal erg overstuur, kwetsbaar en angstig en de schaamte is vaak enorm. Het is wreed daar geen aandacht aan te schenken, bovendien werkt het averechts. Jij hebt de mogelijkheid betrokkenheid en respect te tonen; haar iets anders te laten zien dan de meeste mensen in haar leven.
Maak duidelijk dat het oké is om over zelfbeschadiging te praten en dat het begrepen kan worden.
Ga na op wat voor manieren zelfbeschadiging de persoon helpt te overleven (fysiek/ emotioneel), in het verleden en het heden. Vraag naar haar gevoelens voor, tijdens en na de zelfbeschadiging. Probeer er samen achter te komen wat de aanleiding was in elk geval? de gebeurtenissen, gevoelens, gedachten die ertoe hebben geleid. Wanneer het begon en hoe het is veranderd. Help haar de zelfbeschadiging te begrijpen.
Laat blijken dat je iemands overlevingsstrategieën respecteert, zelf als dat zelfbeschadiging inhoudt. Zij heeft gedaan wat ze kon.
Erken hoe beangstigend het voor iemand kan zijn de zelfbeschadiging na lange tijd te stoppen.
Moedig haar aan om de drang tot zelfbeschadiging te leren herkennen als signalen van verborgen gevoelens, herinneringen en behoeften (Vaak zijn deze vreemd en beangstigend: wees geduldig en steunend). Help haar deze op andere manieren te uiten, zoals schrijven, schilderen, boetseren, praten, schreeuwen. Moedig haar aan hulp te vragen en voor haarzelf te zorgen (preventie).
Probeer samen sociale contacten te leggen, Haar uit haar isolatie en schaamte te halen. Zelfhulpgroepen zijn hiervoor bijzonder geschikt.
Zie het stoppen van de zelfbeschadiging niet als het belangrijkste doel. Iemand kan op velerlei manieren en terreinen vooruitgang boeken en zelfbeschadiging in sommige periodes toch nodig hebben. De zelfbeschadiging kan in eerste instantie verergeren als eerder onderdrukte gevoelens worden verkend, of als patronen en levensomstandigheden veranderen. Bespreek dit "op voorhand" met haar.
Het kan jaren duren voordat iemand in staat is de zelfbeschadiging op te geven. Waardeer de persoon en jezelf door elke kleine stap te erkennen als een belangrijke overwinning. Bijvoorbeeld minder risico?s nemen (schone mesjes/ niet drinken), betere wondverzorging, het kunnen uitstellen (uur, dag, week), de ernst of prevalentie ervan verminderen. In alle gevallen is er sprake van meer controle, meer keuze mogelijkheden, meer autonomie. De greep die zelfbeschadiging op de persoon heeft brokkelt hierdoor af.
Mensen die tot zelfbeschadiging overgaan hebben ooit zeer pijnlijke of schokkende ervaringen gehad, die sterke gevoelens van angst, pijn, woede, schuld of hulpeloosheid hebben opgewekt. Ze hadden het gevoel dat ze met deze gevoelens nergens terecht konden of dat ze niet begrepen werden. Hierdoor kan het heel moeilijk zijn geworden om gevoelens te uiten in het contact met anderen. Je raakt dan "opgesloten in jezelf" en voelt je eenzaam (zelfs al zijn er zeer veel goede vrienden om je heen). Deze gevoelens hopen zich op en wanneer de spanning, die dit met zich meebrengt, te veel wordt dan kan dat uitmonden in zelfbeschadiging.
Het hoeven niet altijd zeer ernstige zaken te zijn die triggeren tot zelfbeschadiging. Het kunnen ook alledaagse dingen of tegenslagen zijn die dan de emmer doen overlopen. Vaak wordt er gezegd dat het opzettelijk toebrengen van letsel een vorm is van aandacht trekken, maar toch blijkt het niet zo simpel te zijn. Vaak verwonden mensen zichzelf namelijk op plekken die in het algemeen dagelijks leven niet direct voor de buitenwereld te zien zijn, omdat ze bedekt worden met kleding (buik, of boven- armen of benen). De mensen die aan zelfverwonding doen, zijn vaak ook experts in het verbergen van hun wonden en problemen.
Verschillende betekenissen van zelfbeschadiging.
Er zijn verschillende redenen om tot zelfbeschadiging over te gaan. Soms spelen meerdere redenen tegelijk bij een persoon:
Ontlading van spanning: de persoon probeert om geestelijke pijn te vervangen door lichamelijke pijn, om zo de spanning te verminderen. Na het beschadigen volgt dan een gevoel van ontlading en voldoening.
Uiting van woede en verzet: de persoon brengt zichzelf letsel toe om frustratie en boosheid te kunnen uiten, zonder daar anderen bij te hoeven betrekken. De woede kan op zichzelf gericht zijn, omdat men vindt dat men verkeerd gehandeld heeft, maar het kan ook op anderen gericht zijn waar het niet rechtstreeks aan geuit kan worden.
Boete doen of zelfbestraffing: dit ligt een beetje in het verlengde van het voorgaande en komt veel voor bij perfectionistische mensen die een mindere vorm niet kunnen accepteren. Het is ook een manier om het lichaam, dat vele zelfbeschadigers haten en als vijand zien, te bestraffen alsof het een vijand is.
Vermindering van negatieve gevoelens: poging om negatieve gevoelens zoals angst, leegte, spanning, depressie of woede te vergeten door de lichamelijke beschadiging als afleiding te gebruiken.
Doorbreken van vervreemding: Soms verliezen mensen het contact met zichzelf of de wereld om hen heen. Ze raken dan in een soort van schemerwereld waarin alles door een mist of van ver weg ervaren wordt. Door opzettelijk lichamelijke pijn te veroorzaken, kunnen mensen weer contact maken met het eigen lichaam en de wereld om hen heen.
Pijn verdragen als teken van macht en controle: sommige mensen voelen zich door zelfbeschadiging machtig omdat zij die lichamelijke pijn kunnen hanteren en verdragen. Deze mensen zijn vaak trots op hun letsel en lopen er mee te koop. Vaak versieren ze het nog extra.
Communicatie, schreeuw om hulp: dit is vaak het beginnend stadium van automutilatie. De persoon wil het eigenlijk nog angstvallig verborgen houden, maar aan de andere kant hoopt hij/zij ook dat het opgemerkt wordt zodat mensen zien dat er effectief iets aan de hand is.
Opvullen van innerlijke leegte: door bezig te zijn met het lichaam en het aandacht te schenken door het opzettelijk te verwonden, kunnen mensen hierin een tijdverdrijf en vriend vinden. Het minderwaardig denken over jezelf en het alleen voelen in de zin van onbegrepen zijn schreeuwt dan om een opvulling die gevonden kan worden door zelfbeschadiging.
Vaker bij vrouwen dan bij mannen:
Vermoedelijk komt zelfbeschadiging vaker voor bij vrouwen dan bij mannen, omdat vrouwen vaker het slachtoffer worden van seksueel misbruik, één van de mede veroorzakers van automutilatie. Mannen zijn eerder geneigd hun woede en agressie naar buiten toe te richten, vrouwen richten hun agressie veel meer naar binnen en op zichzelf. Zelfbeschadiging openbaart zich meestal in de leeftijdscategorie 17 tot 25 jaar, maar kan ook al op jongere leeftijd voorkomen.
Gevolgen op korte termijn:
Op korte termijn worden de gevolgen zoals ontspanning, zelfcontrole, pijnstilling en voldoening meestal als positief ervaren. In die zin wordt het zelfs een soort vriend waarop men ten allen tijden een beroep kan doen. Uiteraard weten deze mensen zelf ook wel dat er iets niet klopt aan hun manier van omgaan met hun problemen, maar vaak hebben ze de mogelijkheden (nog) niet om er op een andere manier mee om te gaan.
Gevolgen op langere termijn:
De gevoelens van waardeloosheid, zwakheid, schuld en zelfhaat nemen op de n duur alleen maar toe. Er ontstaat een soort van vicieuze cirkel waarbij men zich pijn doet omdat men zich pijn gedaan heeft. Andere gezondere manieren worden nauwelijks nog toegepast. Zelfbeschadiging wordt dan geen oplossing meer maar een probleem, wat eerst werd ervaren als een oplossing voor een bepaald probleem, wordt op den duur zelf een probleem. Ook de omgeving van de zelfbeschadiger kan angstig, afwijzend of agressief reageren. Dat zorgt dan weer voor nieuwe spanningen of problemen zodat mensen van wie eventueel steun verwacht wordt zich gaan afkeren en de cirkel alleen maar versterkt wordt. Tenslotte kunnen wonden blijvende lelijke littekens worden waardoor er soms zelfs plastische chirurgie nodig is om de schade min of meer te herstellen.
Praten over zelfbeschadiging:
Dat zelfbeschadiging bestaat dat is een feit. Het negeren zorgt er niet voor dat het ophoudt, door te doen alsof het niet bestaat maak je het vaak alleen maar erger. Praten over zelfbeschadiging is noodzakelijk, alleen door er open over te praten help je de zelfverwonding uit de sfeer van geheimhouding, schuld en schaamte te halen die ermee gepaard gaat. Je erkent dan dat het bestaat. Je helpt verandering in de hand door het feit dat je bereid bent het te bespreken met de ander. Misschien weet je niet wat je moet zeggen of hoe je erover moet beginnen. Gelukkig hoeft dat ook niet. Door duidelijk te maken dat je erover wilt praten, maar niet weet wat je moet zeggen, open je al een lijntje naar de ander.
Is zelfbeschadiging te genezen???
Het is voor mensen die zelf nooit aan zelfverwonding hebben gedaan vaak erg moeilijk om te begrijpen dat mensen zichzelf verschrikkelijk kunnen haten. Daarnaast is het voor mensen die zelf aan zelfverwonding doen vaak onverstelbaar dat ze ooit nog van zichzelf gaan houden. Toch zijn er wel mensen die het lukt om zich een weg te banen uit zelfhaat en zelfverwonding.
Handvatten voor het omgaan met mensen met zelfbeschadigend gedrag:
Laat zien dat je geeft om de persoon achter de zelfbeschadiging, die pijn heeft.
Schenk aandacht aan de verwondingen zelf. Hoe het ook op je overkomt, zij of hij is meestal erg overstuur, kwetsbaar en angstig en de schaamte is vaak enorm. Het is wreed daar geen aandacht aan te schenken, bovendien werkt het averechts. Jij hebt de mogelijkheid betrokkenheid en respect te tonen; haar iets anders te laten zien dan de meeste mensen in haar leven.
Maak duidelijk dat het oké is om over zelfbeschadiging te praten en dat het begrepen kan worden.
Ga na op wat voor manieren zelfbeschadiging de persoon helpt te overleven (fysiek/ emotioneel), in het verleden en het heden. Vraag naar haar gevoelens voor, tijdens en na de zelfbeschadiging. Probeer er samen achter te komen wat de aanleiding was in elk geval? de gebeurtenissen, gevoelens, gedachten die ertoe hebben geleid. Wanneer het begon en hoe het is veranderd. Help haar de zelfbeschadiging te begrijpen.
Laat blijken dat je iemands overlevingsstrategieën respecteert, zelf als dat zelfbeschadiging inhoudt. Zij heeft gedaan wat ze kon.
Erken hoe beangstigend het voor iemand kan zijn de zelfbeschadiging na lange tijd te stoppen.
Moedig haar aan om de drang tot zelfbeschadiging te leren herkennen als signalen van verborgen gevoelens, herinneringen en behoeften (Vaak zijn deze vreemd en beangstigend: wees geduldig en steunend). Help haar deze op andere manieren te uiten, zoals schrijven, schilderen, boetseren, praten, schreeuwen. Moedig haar aan hulp te vragen en voor haarzelf te zorgen (preventie).
Probeer samen sociale contacten te leggen, Haar uit haar isolatie en schaamte te halen. Zelfhulpgroepen zijn hiervoor bijzonder geschikt.
Zie het stoppen van de zelfbeschadiging niet als het belangrijkste doel. Iemand kan op velerlei manieren en terreinen vooruitgang boeken en zelfbeschadiging in sommige periodes toch nodig hebben. De zelfbeschadiging kan in eerste instantie verergeren als eerder onderdrukte gevoelens worden verkend, of als patronen en levensomstandigheden veranderen. Bespreek dit "op voorhand" met haar.
Het kan jaren duren voordat iemand in staat is de zelfbeschadiging op te geven. Waardeer de persoon en jezelf door elke kleine stap te erkennen als een belangrijke overwinning. Bijvoorbeeld minder risico?s nemen (schone mesjes/ niet drinken), betere wondverzorging, het kunnen uitstellen (uur, dag, week), de ernst of prevalentie ervan verminderen. In alle gevallen is er sprake van meer controle, meer keuze mogelijkheden, meer autonomie. De greep die zelfbeschadiging op de persoon heeft brokkelt hierdoor af.
Als je jezelf pijn doet...heb je dat onder controle.
Pijn van buitenaf/angst/frustratie enz. heb je niet onder controle. Als je jezelf zoveel pijn doet, dat het de "andere pijn" gaat overheersen heb je alles zelf weer onder controle. Volgens mij is dat het hele euvel achter automutilatie. (tenminste wel in mijn werkveld)
Pijn van buitenaf/angst/frustratie enz. heb je niet onder controle. Als je jezelf zoveel pijn doet, dat het de "andere pijn" gaat overheersen heb je alles zelf weer onder controle. Volgens mij is dat het hele euvel achter automutilatie. (tenminste wel in mijn werkveld)
goed dat je zoveel informatie geeft Hold Me!! Want ik vind het tegenwoorig nog steeds een taboe, helaas.
Want ik vind het tegenwoorig nog steeds een taboe, helaas.Uitspraak van FunkieMamaXavi op woensdag 21 december 2005 om 12:04:bla
wow... een linkje geven naar de site waar je t vandaan hebt lijkt me genoeg, hoor
dit lijkt me net zo makkelijk en ik vond t geen moeite goos
en t is idd nog steeds een taboe
en t is idd nog steeds een taboe
Uitspraak van Da_King(*) op woensdag 21 december 2005 om 11:49:steeds meeer en meer zie je het jongens en meisjes die zichzelf beschadigen en pijn doen wat vinden jullie daar nou van kennen jullie iemand die dat doet of zelf gedaan?
Yup, een borderliner ...
Uitspraak van FunkieMamaXavi op woensdag 21 december 2005 om 12:14:en t is idd nog steeds een taboe
Vind het nou ook niet bepaald iets wat je bespreekt tijdens de koffie en een slagroompunt ...
Vind het nou ook niet bepaald iets wat je bespreekt tijdens de koffie en een slagroompunt
daar heb je idd wel gelijk in maar taboe bedoelen wij dat de mensen die zichzelf beschadigen er niet met hulpverleners over praten, snap je?????
een meisje die bij mij in therapie zat die deed t regelmatig op haar benen en armen.. en als de dan weers lange mouwen aan had dan wist ik al genoeg.. als ik er dan over begon deed ze snel een ander onderwerp beginnen
Uitspraak van FunkieMamaXavi op woensdag 21 december 2005 om 12:40:daar heb je idd wel gelijk in maar taboe bedoelen wij dat de mensen die zichzelf beschadigen er niet met hulpverleners over praten, snap je?????
Ook een vorm van taboe ... maar vaak wordt met taboe aangeduid dat er ook niet over gesproken wordt
Dus ook niet met hulpverleners ...
dan is t toch een taboe 
terwijl je er juist wel over moet praten..
achh joh misschien weet je er niet zoveel over (zelfbeschadiging)
terwijl je er juist wel over moet praten..
achh joh misschien weet je er niet zoveel over (zelfbeschadiging)
Uitspraak van FunkieMamaXavi op woensdag 21 december 2005 om 12:53:achh joh misschien weet je er niet zoveel over (zelfbeschadiging)
Nee, jij wel zo te horen?
wees er trots op meid
Nee hoor tuurlijk ben ik er niej trots op maar voor mij is t igg geen taboe meer
en je hoeft je niet aangevallen te voelen want zo bedoel ik t helemaal niet
en je hoeft je niet aangevallen te voelen want zo bedoel ik t helemaal niet
Ik werk met mensen met borderline niet altijd even makkelijk!
vooral de andere trekjes zijn verschrikkelijk...
uitspelen enz
vooral de andere trekjes zijn verschrikkelijk...
uitspelen enz
is wel een beetje kort door de bocht hoor zustertje vind ik. Het is maar hoe je er persoonlijk op reageert. ik werk vooral met mensen die borderline of borderline-trekken hebben en ik vind er niks verschrikkelijks aan. Het is niet altijd even makkelijk maar ja, wat is wel makkelijk tegenwoordig?
Wat wel een minder ding van mijn werk is met mensen die automutileren is vaak de wanhoop die je bij de mensen ziet als ze het net hebben gedaan. ook voor mijzelf is het niet altijd prettig om te zien wat de mensen hebben gedaan..
to hold me: goeie info hoor waar veel mensen wat mee kunnen!
Wat wel een minder ding van mijn werk is met mensen die automutileren is vaak de wanhoop die je bij de mensen ziet als ze het net hebben gedaan. ook voor mijzelf is het niet altijd prettig om te zien wat de mensen hebben gedaan..
to hold me: goeie info hoor waar veel mensen wat mee kunnen!
laatste aanpassing
vriendin van me deed het, die liep ook in de zomer altijd met truien aan om het te verbergen..
vriendin van me deed het, die liep ook in de zomer altijd met truien aan om het te verbergen..
mja ik ken er ook in..maar de verborg het niet
dus zal wel geen echte zijn..heb ik het een keer geroepen in de klas wat ze daar had..toen wast meteen afgelopen
borderline-trekken hebben en ik vind er niks verschrikkelijks aan. Het is niet altijd even makkelijk maar ja, wat is wel makkelijk tegenwoordig
gelukkig verschillen meningen...
en benik over 2 weken weg daar ;S
Uitspraak van Sid The Smoker op woensdag 21 december 2005 om 11:53:Jij hebt er toch geen last van ofwel
nee wel gehad ik heb opgenomen gezeten 5 maanden en ben er helemaal vanaf
Uitspraak van FunkieMamaXavi op woensdag 21 december 2005 om 12:04:Doorbreken van vervreemding: Soms verliezen mensen het contact met zichzelf of de wereld om hen heen. Ze raken dan in een soort van schemerwereld waarin alles door een mist of van ver weg ervaren wordt. Door opzettelijk lichamelijke pijn te veroorzaken, kunnen mensen weer contact maken met het eigen lichaam en de wereld om hen heen.
netjes gezegtIk heb er wel mee te maken gehad in mijn werk...
Niet alle borderliners zijn suicidaal of automutileren...
KAN eenb symptoom zijn
KAN eenb symptoom zijn