Het valt me op dat steeds minder mensen zich willen of kunnen binden aan een partner. Het lijkt wel of iedereen elkaar zat is als het nieuwe en onbekende eraf is..? Zou het dan echt zo moeilijk zijn om iemand te vinden die echt bij je past of is iedereen gewoon teveel met zn eigen ding bezig en is er daarom zogenaamd geen tijd meer voor iemand anders dan jezelf in je leven?
2lieksktovic: dat je niemand vertrouwt vind ik wel een beetje ver gaan... ik heb gelukkig vrienden aan wie ik zo ongeveer alles toevertrouw. eigelijk is het argument dat een relatie teveel inbreuk doet op je vrijheid ook maar een zwaktebod. het is het toonbeeld van de individualisering van onze samenleving, en iedereen denkt alleen maar dat dat positief is als je zelf alles bepaaldt.
laatste aanpassing
omdat met een zelfde iemand steeds alles gaat vervelen, af en toe iemand anders onder je lakens is toch veel spannender??? ciao!
Volgens mij is het echt kut om een vaste relatie te scoren na je 20e. Als ik dat tenminste bij vriendinnen van mij zie. Altijd maar dat gezeik. Masterkale zegt dat vrouwen nooit vastigheid willen, maar zij noujuist wel en zie, ze lopen meteen tegen alleen maar mannen aan die dat noujuist NIET willen. Als je jonger een relatie krijgt gaat dat een stuk spontaner, net of je er dan mee bezig bent hoe lang het gaat duren? Terwijl veel mensen die al wat ouder zijn volgens mij bij de eerste date al willen weten hoe serieus het nou is. Denk ook wel dat dat een soort "probleem" is, dat mensen die op zoek zijn te hard zoeken en te hard proberen en dat het dan meestal misloopt.
laatste aanpassing
donateur
Ik begrijp eigenlijk niet zo goed dat een hoop mensen ervan uit schijnen te gaan dat je een gezapig leven hebt als je een vaste relatie hebt. Ik doe precies hetzelfde als mijn vrijgezelle vriendinnen, met het enige verschil dat ik op liefdesgebied een vaste partner heb en niet om de zoveel tijd uitgeboord met een gebroken hart achterblijf zoals bij hen meestal het geval is.


laatste aanpassing
mundo 17 november 2003 15:56
Wacht maar tot dat je 24 bent!!! Ik dacht precies hetzelfde toen ik 19 was. Nu (maar) 5 jaar later zijn er van dezelfde groep vrienden die ieder weekend de bloemetjes buiten hebben gezet 5 jongens die al samenwonen, 5 die een vaste relatie hebben en 5 die (alweer/nog) single zijn.
Wacht maar tot dat je 24 bent!!! Ik dacht precies hetzelfde toen ik 19 was. Nu (maar) 5 jaar later zijn er van dezelfde groep vrienden die ieder weekend de bloemetjes buiten hebben gezet 5 jongens die al samenwonen, 5 die een vaste relatie hebben en 5 die (alweer/nog) single zijn.
Het ging mij om de verandering van mijn omgeving. Want heel simpel, een relatie neemt bepaalde verantwoordelijkheden met zich mee die je hoe dan ook beperken op bepaalde gebieden Wat je bij ons ziet is een verschuiving van de activiteiten per "soort" vrienden. Degenen met een vaste relatie (plus samenwonen) gaan liever met een groepje een avondje bowlen, een biertje drinken en (vrij) vroeg naar bed.
Dit is absoluut niet leeftijdsgerelateerd


laatste aanpassing
Ik ben zelf ook een hele tijd niet toe geweest aan een relatie, het idee alleen al stond me tegen, ik wilde nog zoveel doen, waarbij een relatie belemmerend zou werken. Nu ben ik 25 en ik zou het super vinden als ik een dame tegen zou komen die haar leven met me zou willen delen, maar ik moet eerst nog wat dingen op een rij hebben voor ik echt zo'n grote stap kan nemen, zoals studie, werk en nog wat sociale dingen die gewoon nu meer van m'n aandacht vragen. Vroeger kon je ook niet zo lang bij je ouders blijven wonen, m'n vader werd er op z'n 18e gewoon uit gegooid en moest het zelf maar uitzoeken, nu heb je de ruimte om langer single te blijven!
Ik denk dat dat voor iedereen verschillend is, maar het idee met diegen op een gegeven moment te gaan samenwonen enz moet je niet tegen staan .. Je moet ook niet het gevoel hebben, dat je wordt belemmerd in je laten en doen .. Maar ik denk dat iedereen die het gevoel heeft gekregen dat ie er klaar voor is, weet welk gevoel ik bedoel ..
BartmaN 20 november 2003 12:19
oLliE: omdat je prioriteiten ergens anders liggen of het simpele feit dat je er, voor je gevoel, nog niet aan toe bent, dan werkt het maar benauwend en belemmerend.
oLliE:


Nooit een enorme drang gehad om vrij te zijn ?
Nergens rekening mee te hoeven houden ?
Het willen weten hoe bepaalde dingen zijn met andere ? vraag 1: Ja bij mijn laatste relatie. En waarom? Omdat mijn gevoelens voor hem gewoon niet waren zoals het moest.
vraag 2: Ik vind het geen probleem om rekening te houden met iemand, als ik hem maar leuk genoeg vind.
vraag 3: Heb ik allang ondekt.
Nergens rekening mee te hoeven houden ?
Het willen weten hoe bepaalde dingen zijn met andere ?
vraag 2: Ik vind het geen probleem om rekening te houden met iemand, als ik hem maar leuk genoeg vind.
vraag 3: Heb ik allang ondekt.
Ik denk dat het een combinatie van verschillende factoren is. Het klopt idd dat onze maatschappij de laatste decennia steeds individualistischer is geworden en we dus vaker voor onszelf kiezen zodra de nieuwigheid eraf is of als er problemen de kop op steken. Maar daarnaast zijn we ook steeds hogere eisen aan onze partners gaan stellen. Dit is iets wat zich op het hele maatschappelijke vlak afspeelt (werk, gezin, openbare ruimtes, relaties) We zoeken een partner die een hele hoop (in deze tijd noodzakelijke!) vaardigheden/eigenschappen met zich mee draagt en voordat je die hebt gevonden ben je wel ff aan het zoeken denk ik.
Kijk vroeger had je je dorpje en dan moest je daar wat vandaan plukken. Dat is nu dus wel ff anders...
Kijk vroeger had je je dorpje en dan moest je daar wat vandaan plukken. Dat is nu dus wel ff anders...
Ik denk dat het een combinatie van verschillende factoren is. Het klopt idd dat onze maatschappij de laatste decennia steeds individualistischer is geworden en we dus vaker voor onszelf kiezen zodra de nieuwigheid eraf is of als er problemen de kop op steken. Maar daarnaast zijn we ook steeds hogere eisen aan onze partners gaan stellen. Dit is iets wat zich op het hele maatschappelijke vlak afspeelt (werk, gezin, openbare ruimtes, relaties) We zoeken een partner die een hele hoop (in deze tijd noodzakelijke!) vaardigheden/eigenschappen met zich mee draagt en voordat je die hebt gevonden ben je wel ff aan het zoeken denk ik.
Kijk vroeger had je je dorpje en dan moest je daar wat vandaan plukken. Dat is nu dus wel ff anders...
Kijk vroeger had je je dorpje en dan moest je daar wat vandaan plukken. Dat is nu dus wel ff anders...
Maar natuurlijk wel nadat je haar probleempje hebt opgelost ...
Mensen zijn de laatste jaren echt egoistischer en makkelijker geworden.
donateur
Dilirium: Het is volgens mij zelfs zo dat je een relatie krijgt/verliefd wordt op de momenten dat je er het minst behoefte aan hebt. Je bent dan immers niet op zoek...

Zou het dan echt zo moeilijk zijn om iemand te vinden die echt bij je past of is iedereen gewoon teveel met zn eigen ding bezig en is er daarom zogenaamd geen tijd meer voor iemand anders dan jezelf in je leven?

En als je al vrij jong bent begonnen met een "zoektocht" en uiteindelijk alleen maar littekens aan over hebt gehouden, lijkt mij dat je dan inderdaad niet zo snel meer staat te
