’Ssst, daar komt de politie’
ROTTERDAM - ‘Sssst. Daar komen ze. Let op.’’ Youssef (17) heeft een zesde zintuig voor politie. Aan het Rotterdamse Karel Doormanhof, waar hij met drie vrienden rondhangt, komen drie agenten aanfietsen.
Om een van de hangjongens te lijken, steekt de verslaggever van deze krant zijn kladblok snel in de broekzak.
,,Ja!’’ zegt de agente snerpend.
,,Haal dat blikkie maar uit je broek.’’
,,U bedoelt dit kladblok?’’, reageer ik verrast.
Gek, ik voel me ineens crimineel.
Zeker wanneer ik de hand van de agente langs mijn broek voel.
Geen blikje bier, constateert zij ook.
De collega-diender informeert naar legitimaties.
Ercan Ozturk (17), het maatje van Youssef reageert:
,,Hij is van het AD, hoor. De krant.’’
Dan valt het stil.
De agenten schuifelen nog wat heen en weer.
,,Fijne dag nog jongens,’’ besluit de dame.
De knullen barsten in lachen uit. ,,Zie je wel! Zo gaat het iedere dag. Hangjongeren kun je alles maken als je de politie bent.
D’r zal wel weer een buurtbewoner hebben geklaagd,’’ zegt Youssef Bousfiha (18), een van de andere chillers.
De jongens – op straat vanwege vrije schooluren.
,,Buurtbewoners kijken bang door hun gordijnen, vriend,’’ zegt Youssef.
,,En de politie wacht op een misstap, kerel.
Wij hebben het gevoel dat ze altijd wachten tot we in de fout gaan. En dan komen ze weer pesten, hè.
Legitimatie vragen.
Die shit.
Zo rende ik om half zeven ’s ochtends een keer naar de tram.
Werd ik staande gehouden.
‘Waarom ren je op dit uur?’, vroeg die agent.
Ik zei: ‘daar rijdt mijn tram naar mijn stagebedrijf’.
’’ Naamgenoot Youssef Bousfiha toont zich realistisch.
,,Ik begrijp buurtbewoners ook wel.
Een groepje jongens dat lacht en soms wiet rookt.
Dat kan best eng overkomen.
Maar kom met ons praten en je ziet dat het meevalt.
De straat is onze plek.
Daar leven we voor een deel. We komen er samen.
We zijn geen criminelen, kom erbij hangen.’’
,,Het gaat er gewoon om of er gepraat wordt,’’ zegt Bousfiha. ,,Ik ken een hele toffe wijkagent. Waarom hij tof is? Omdat hij eerlijk is.’’
www.ad.nl
ROTTERDAM - ‘Sssst. Daar komen ze. Let op.’’ Youssef (17) heeft een zesde zintuig voor politie. Aan het Rotterdamse Karel Doormanhof, waar hij met drie vrienden rondhangt, komen drie agenten aanfietsen.
Om een van de hangjongens te lijken, steekt de verslaggever van deze krant zijn kladblok snel in de broekzak.
,,Ja!’’ zegt de agente snerpend.
,,Haal dat blikkie maar uit je broek.’’
,,U bedoelt dit kladblok?’’, reageer ik verrast.
Gek, ik voel me ineens crimineel.
Zeker wanneer ik de hand van de agente langs mijn broek voel.
Geen blikje bier, constateert zij ook.
De collega-diender informeert naar legitimaties.
Ercan Ozturk (17), het maatje van Youssef reageert:
,,Hij is van het AD, hoor. De krant.’’
Dan valt het stil.
De agenten schuifelen nog wat heen en weer.
,,Fijne dag nog jongens,’’ besluit de dame.
De knullen barsten in lachen uit. ,,Zie je wel! Zo gaat het iedere dag. Hangjongeren kun je alles maken als je de politie bent.
D’r zal wel weer een buurtbewoner hebben geklaagd,’’ zegt Youssef Bousfiha (18), een van de andere chillers.
De jongens – op straat vanwege vrije schooluren.
,,Buurtbewoners kijken bang door hun gordijnen, vriend,’’ zegt Youssef.
,,En de politie wacht op een misstap, kerel.
Wij hebben het gevoel dat ze altijd wachten tot we in de fout gaan. En dan komen ze weer pesten, hè.
Legitimatie vragen.
Die shit.
Zo rende ik om half zeven ’s ochtends een keer naar de tram.
Werd ik staande gehouden.
‘Waarom ren je op dit uur?’, vroeg die agent.
Ik zei: ‘daar rijdt mijn tram naar mijn stagebedrijf’.
’’ Naamgenoot Youssef Bousfiha toont zich realistisch.
,,Ik begrijp buurtbewoners ook wel.
Een groepje jongens dat lacht en soms wiet rookt.
Dat kan best eng overkomen.
Maar kom met ons praten en je ziet dat het meevalt.
De straat is onze plek.
Daar leven we voor een deel. We komen er samen.
We zijn geen criminelen, kom erbij hangen.’’
,,Het gaat er gewoon om of er gepraat wordt,’’ zegt Bousfiha. ,,Ik ken een hele toffe wijkagent. Waarom hij tof is? Omdat hij eerlijk is.’’
www.ad.nl
