Hard Dance Anthems

Het is de tweede maand van het jaar en dus tijd voor de Hard Dance Awards. In Engeland zijn de awards enkele jaren geleden in het leven geroepen door downloadportal Trackitdown.net en sinds wij Nederlanders ook een gooi naar de prijzen doen, is de animo voor dit spektakel behoorlijk toegenomen. Rondom de Hard Dance Awards zie je altijd een groot aantal compilaties opduiken met daarop vooral veel genomineerde artiesten en DJ's. Hard Dance Anthems is daar een onderdeel van en met maar liefst vier cd's laat NewState Music er geen gras over groeien. Andy Whitby, Anne Savage, Scott Attrill a.k.a. Vinylgroover, Mark EG en Sam & Deano hebben de eer om de tracks uit te zoeken en te mixen, wij hebben de eer er een recensie over te schrijven. Here we go!

CD1 - Mixed by Andy Whitby
De kick-off van dit kwartet aan stevige schijfjes is in handen van Andy Whitby. Begin 2000 maakte deze DJ zijn entree in het Engelse hardhouse circuit. Een redelijk druk circuit met alleen plek voor the best of the best. Andy Whitby bewees razendsnel dat hij tot deze schare artiesten behoort. Hij tilde het mixen van platen tot een geheel nieuw niveau met een trackdichtheid van zo'n dertig in het uur, snelle mixtechnieken en het gebruik van samples, acapella's en effecten. Deze typerende stijl komt perfect tot uiting op zijn cd. Het indrukken van de play knop zet een sneltrein in gang die daarna nog maar één station kent: het einde van de cd. Op een bijzonder stevig tempo - qua mixen en qua bpm dat om de twee tracks iets wordt opgeschroefd - worden blije, nasty, electro, trancy en bouncy hardhouse sounds met elkaar afgewisseld. Samples uit de oude doos zoals 'Wish I didn't miss you', 'Such a good feeling' en 'It's over for me' passeren de revue wat de cd een feest van herkenning maakt voor zowel de doorgewinterde harddance fan als de all-round danceliefhebber. Na 28 tracks - en bijna 15 bpm sneller - komt de TGV-trein bij een happy hardstyle mix van Oasis' Wonderwall tot stilstand. Andy Whitby: some love it, some hate it. Liefhebbers krijgen precies wat ze mogen verwachten, namelijk een geweldige dosis Whitby-energie. Ook de fans van vrolijke en herkenbare hardhouse zullen veel lol beleven aan deze mix. Ik heb genoten, maar de overdaad aan happy en cheesy sounds maakt dat het voor mij geen blijvertje is.
Score: 65/100

CD2 - Mixed by Anne Savage & Scott Atrill
Dat Harddance een breed begrip is waar diverse uplifting stijlen onder vallen, bewijzen Scott Atrill - beter bekend als Vinylgroover - en Anne Savage met deze mix. In 21 tracks bouwen zij een heerlijke set op bestaande uit gloedjenieuwe tracks, oude bekende en te gekke remixen van klassiekers. De cd begint rustig, maar de exclusieve album remix van 'Red Blue Purple' zorgt meteen voor een aangename stemming. Na drie nummers arriveert kippenvelmoment nummer één: de BK & Anne Savage remix van Dreaming. Het origineel van Ruff Driverz & Arrola stamt alweer uit 1998 maar met deze remix kan de track weer een tijdje mee. Na een paar geslaagde remixen van ondermeer I Don't Care van wijlen hardhouse koning Tony de Vit, brengt nummer 11 een minpuntje. Scott Attrill heeft de eeuwige klassieker The Dawn onder handen genomen. Deze remix doet enorm af aan het nostalgische gevoel van het origineel en dat is jammer. Tijdens het tweede gedeelte van de cd is het tijd voor ondermeer A*S*Y*S, Phil York & Kidd Kaos en de Organ Donors. Kenners weten hoe laat het is; het tempo gaat omhoog en de muziek wordt een stuk ruiger. Nummer 15 is gereserveerd voor Jim Justice. Dit harddance talent van eigen bodem gooit momenteel hoge ogen in de internationale scene en wist zijn tracks recentelijk op diverse compilaties te krijgen. Ook in deze mix een verdiende spot met Darkside. Anne Savage en Scott Atrill hebben duidelijk een breed scala aan harddance producties willen presenteren en dat is ze gelukt! De cd geeft vlekkeloos weer waar deze muziekstroming vandaag de dag staat: uplifting, melodieus en divers. Voor elk wat wils.
Score: 78/100

CD3 - Mixed by Mark EG
De eerste keer dat ik deze man zag, stond 'ie relaxt naast het podium. Het enige opvallende aan hem was zijn haar, dat in lange spikes gedraaid was. Op het moment dat hij het podium opklom, vond er een soort gedaanteverwisseling plaats. Mark EG begon zijn set en vanaf de eerste tot de laatste seconde ging de man HE-LE-MAAL los, inclusief gekke dansjes, rare bekken, heen en weer gestuiter, hij deed nog net geen handstand, maar dat was dan ook het enige dat er aan ontbrak. Tijdens die set was hij muzikaal ook erg goed bezig, op deze cd valt het een beetje tegen. Na een wat aarzelend begin waarin een paar net-niet platen de sfeer eruit halen (o.a. Gatty – The Book, A*S*Y*S – Acid Zombie, Stimulator – Nostalgia (Thera Remix)), komt hij redelijk los en beukt een aardig partijtje hardstyle weg. Maar dat is vooral de tweede helft van de cd. De eerste helft heeft ook wel wat vette platen (Lee Haslam – Music Is The Drug (Nomad Remix), Bulletproof – Mistakes (Louk & Nick The Kid Remix), Marcel Woods – The Bottle (Showtek Remix), maar het wisselt dus af met iets teveel afgeraffelde platen. Hoogtepuntjes van het hardstylegedeelte zijn D-Block & S-Te-Fan – Anger (waanzinnige track!), Zany – The Fairy Legend, en hoewel deze een beetje achterhaald is, blijft hij toch wel erg lekker, al was het alleen maar vanwege de herinnering aan DefQon1: Headhunterz – Scrap Attack (Endymion Remix). Al met al dus een beetje mixed emotions bij deze cd.
Score: 68/100.

CD4 - Mixed by Sam & Deano
De laatste mix is samengesteld door Sam & Deano met als titel 'F.U.N. Tidy Mash Up' met daarin dus, je raadt het al, een hele reeks aan mashups. Als ik de tracklist zie, weet ik al dat dit niet voor iemand gemaakt is die niet van een potje cheesy happiness houdt. Gelukkig ben ik daar niet vies van, dus ik heb me met plezier door een stuk of veertig bekende tunes heengeworsteld die veelal onder de noemer 'Goudkuipjeshouse' vallen, want kaziger dan dit gaat het bijna niet worden. Leuk om een paar gouden ouden terug te horen zoals JX – Restless, Steve Blake – Expression, 12" Thumpers – Don't Cross The Line en Lisa Lashes – Looking Good, maar dit is echt voor de hardhouseliefhebbers gemaakt. De mensen die trouw met Partynight naar Hardhouse Academy gingen, zullen deze cd vast wel kunnen waarderen. Ook een deel HQ-gangers gaan hier lol aan beleven. Heb je geen idee waar ik het over heb? Skip dan alsjeblieft deze cd, want je gaat er ongetwijfeld mee frisbeeën. Niet dat het een slechte mix is, maar voor veel mensen is deze sound zó onbekend, dat ze hier beter niet via een cd'tje kennis mee kunnen maken. Je moet de sfeer beleefd hebben om hier van te houden, vind ik.
Score: 65/100

Tidy is één van de, al dan niet het langst lopende en grootste harddance label ooit met honderden releases, tal van uitverkochte events en een grote groep die-hard fans. Met hun Hard Dance Anthems presenteren zij ieder jaar een perfecte afspiegeling van de wereldwijde harddance stroming. Met deze cd-box laten zij fans van alle uithoeken van de bol wederom horen waar harddance vandaan komt, waar harddance nu staat en waar het in de toekomst naartoe gaat. Diversiteit optima forma, een must voor elke liefhebber.

Overall score: 69/100


www.newstatemusic.com
www.tidy.com
www.andywhitby.com
www.djannesavage.com
www.scottattrill.com
www.markeg.com
www.samanddeanomusic.com