ID&T Classics – The Megamixes
door SnuggLe, gepubliceerd op
25 mei 2004
Organisatie | ID&T |
Muziekstijlen komen, muziekstijlen gaan, maar sommige muziek blijft tijdloos.
Muziekstijlen komen, muziekstijlen gaan, maar sommige muziek blijft tijdloos. Dat moet de gedachte zijn geweest van ID&T om hun serie “ID&T Classics” uit te breiden met een cd met twee megamixes. Was er eerder al ID&T Classics deel één en twee met volledige nummers, nu staat er een dubbel-cd helemaal volgepropt met klassiekers, 96 in totaal.
Op de twee cd’s is er geprobeerd om de gehele geschiedenis van de housemuziek, ooit begonnen in Amerika in de gayscene en later overgewaaid naar Europa, weer te geven. Een geschiedenisles op twee cd’s dus; er staat muziek op van 1987 (Joe Smooth – The Promised Land) tot en met 2002 (Sensation – the Anthem 2002). Blijft hierbij de vraag wat je als ‘classic’ kunt aanmerken? Hoe oud moet een nummer zijn wil het een klassieker zijn of worden? Ik ben van mening dat dat er helemaal niet toe doet, als het nummer zelf maar tijdloos is. Van sommige nummers op de cd blijft dat de vraag, zoals bijvoorbeeld het Sensation Anthem van 2002, maar het is en blijft natuurlijk een ID&T cd waardoor dit nummer niet mag ontbreken. Anderen, zoals The House of God en Pull-over zijn natuurlijk volstrekt tijdloos, en zullen over 50-60 jaar door menig bejaarde nog herkent worden. Tevens moet deze cd natuurlijk een grote doelgroep aanspreken; voor 16 jarigen is Tiesto al een klassieker, die zullen vele tracks niet kennen.
Op het eerste oog lijken de cd’s op een kopie van de House Top 100 die wel eens uitgezonden wordt op de Nederlandse radio. Weinig toppers ontbreken, misschien had toch Das Boot of Universal Nation of werk van Vimana erop gemoeten. Er is wel veel overlap met andere cd’s, maar dat is ook niet verwonderlijk omdat er al veel cd’s op de markt zijn met klassiekers, en ook ID&T een aantal nummers in deze megamixen over heeft kunnen nemen van zijn eerdere twee ‘Classics’-cd’s. Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen favoriete klassieker, maar grote kans dat die wel op deze cd te vinden is.
Ondanks dat het een megamix is, en dus alle nummers elkaar in zeer rap tempo opvolgen is de cd een leuk verzamelwerk. Sommige overgangen is het fade out – fade in, oftewel de “Johan Gielen”-mixstijl, maar wat wil je met 48 nummers in 74 minuten? Aangezien de cd’s samen 96 nummers tellen is het niet mogelijk ze allemaal te bespreken in deze recensie, vandaar dat een paar (persoonlijke) hoogte- en dieptepunten van de cd hier aandacht krijgen.
We beginnen met cd 1, welke aftrapt met The Party, van Kraze. Een lekker rustig groovy begin met lekkere klassiekers zoals Deelite en Robin S. Er is geen speciale opbouw op de cd’s te vinden. Niet van rustig naar wat harder, niet van begin jaren negentig naar het jaar 2000 ofzoiets. Voor mij een minpunt. De megamixen zijn ook echt mixen, oftewel een ongerijmde brei van platen. Toch zit cd 1 beter in elkaar dan cd 2. De stijl van Dominator (wie kent hem niet? De knaller van Human Resource waarvan samples nog veel gejat zijn in de gabber en hardstyle scene) sluit aan bij tracks als Energy Flash, the House of God en de Circus Bells van Robert Armani. Ook meer funky tracks zoals The Bomb van de Bucketheads en de kraker Gotta Let you Go van Dominica, voor mij nog een van de betere klassiekers doen alle cellen in je lichaam willen dansen. Maarja...... een lijn, die ontbreekt nog steeds. Tevens lijkt er in het nummer van Ruffneck feat. Yavahn genaamd Everybody be Somebody een mixfout te zitten.
Bij Cd 2 grotendeels hetzelfde verhaal kijken als bij cd 1. Grote verschil alleen is dat cd 2 meer nieuwere klassiekers kent, zoals Flight 643 van Tiesto en Simulated van Marco V. Of deze platen de tand des tijds zullen doorstaan en over tientallen jaren nog bekend zijn moet nog blijken, maar ID&T vond ze ‘klassiek’ genoeg om op deze dubbelaar te mogen verschijnen. Misschien had ID&T er beter aan gedaan om een cd met oude klassiekers en nieuwe klassiekers te maken, verdeeld over cd 1 en 2. Echte oude klassiekers zoals the Age of Love, Quadrophonia (waar Lucien Foort achter zit, wat bijna niemand weet), en T.99 met Anasthasia ontbreken niet op deze tweede cd. Ook het zeer lekkere edoch veelal onbekende Free Florida van de Banji Boyz, zo’n titel die je doet denken “Wie?” maar een “Oh Ja!” oplevert als je hem hoort, staat erop. Persoonlijk hoogtepunt op deze tweede cd zijn The Ultimate Seduction en Tom Wilson’s Technocat. De laatste is een nummer die nu ook nog wel eens door een goede djset zit. Weinig DJ’s durven dat nog tegenwoordig, klassiekers draaien in hun sets........ Maar iedereen zou moeten weten waar de housemuziek vandaan is gekomen. Van kleine stroming voor liefhebbers tot miljoenenpubliek. Wie weet wat de toekomst ons nog gaat brengen.........
Conclusie: In principe is deze cd verplichte kost voor houseliefhebbers die wat jonger zijn, die de beginjaren met zaken zoals de Parkzicht, de oude Houseparty-cd’s en Revolution 909 niet hebben meegemaakt. Want als je wil weten waar we naartoe gaan, moet je altijd weten waar je vandaan komt…. Voor diegenen die na het kopen van deze cd meer behoefte hebben aan klassiekers, moeten Houseparty part 2 maar eens luisteren, hét verzamelwerk qua classics, of op 7 augustus op Dancevalley de “A Decade of Dance”-tent bezoeken. Als conclusie kan gesteld worden dat de cd toch zeker wel koopwaardig is, om een verzamelwerk in huis te hebben waarmee je de ‘goede ouwe tijd’ nog een keer kan beleven. Al is het maar met allemaal korte versies, het zijn en blijven klassiekers…..!
Een 7+ op de schaal van 10. Heerlijke nummers die apart genomen een echt partygevoel in je doen opborrelen, maar op 2 cd’s samen als megamix niet kunnen overtuigen.
Tekst: SnuggLe
Op de twee cd’s is er geprobeerd om de gehele geschiedenis van de housemuziek, ooit begonnen in Amerika in de gayscene en later overgewaaid naar Europa, weer te geven. Een geschiedenisles op twee cd’s dus; er staat muziek op van 1987 (Joe Smooth – The Promised Land) tot en met 2002 (Sensation – the Anthem 2002). Blijft hierbij de vraag wat je als ‘classic’ kunt aanmerken? Hoe oud moet een nummer zijn wil het een klassieker zijn of worden? Ik ben van mening dat dat er helemaal niet toe doet, als het nummer zelf maar tijdloos is. Van sommige nummers op de cd blijft dat de vraag, zoals bijvoorbeeld het Sensation Anthem van 2002, maar het is en blijft natuurlijk een ID&T cd waardoor dit nummer niet mag ontbreken. Anderen, zoals The House of God en Pull-over zijn natuurlijk volstrekt tijdloos, en zullen over 50-60 jaar door menig bejaarde nog herkent worden. Tevens moet deze cd natuurlijk een grote doelgroep aanspreken; voor 16 jarigen is Tiesto al een klassieker, die zullen vele tracks niet kennen.
Op het eerste oog lijken de cd’s op een kopie van de House Top 100 die wel eens uitgezonden wordt op de Nederlandse radio. Weinig toppers ontbreken, misschien had toch Das Boot of Universal Nation of werk van Vimana erop gemoeten. Er is wel veel overlap met andere cd’s, maar dat is ook niet verwonderlijk omdat er al veel cd’s op de markt zijn met klassiekers, en ook ID&T een aantal nummers in deze megamixen over heeft kunnen nemen van zijn eerdere twee ‘Classics’-cd’s. Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen favoriete klassieker, maar grote kans dat die wel op deze cd te vinden is.
Ondanks dat het een megamix is, en dus alle nummers elkaar in zeer rap tempo opvolgen is de cd een leuk verzamelwerk. Sommige overgangen is het fade out – fade in, oftewel de “Johan Gielen”-mixstijl, maar wat wil je met 48 nummers in 74 minuten? Aangezien de cd’s samen 96 nummers tellen is het niet mogelijk ze allemaal te bespreken in deze recensie, vandaar dat een paar (persoonlijke) hoogte- en dieptepunten van de cd hier aandacht krijgen.
We beginnen met cd 1, welke aftrapt met The Party, van Kraze. Een lekker rustig groovy begin met lekkere klassiekers zoals Deelite en Robin S. Er is geen speciale opbouw op de cd’s te vinden. Niet van rustig naar wat harder, niet van begin jaren negentig naar het jaar 2000 ofzoiets. Voor mij een minpunt. De megamixen zijn ook echt mixen, oftewel een ongerijmde brei van platen. Toch zit cd 1 beter in elkaar dan cd 2. De stijl van Dominator (wie kent hem niet? De knaller van Human Resource waarvan samples nog veel gejat zijn in de gabber en hardstyle scene) sluit aan bij tracks als Energy Flash, the House of God en de Circus Bells van Robert Armani. Ook meer funky tracks zoals The Bomb van de Bucketheads en de kraker Gotta Let you Go van Dominica, voor mij nog een van de betere klassiekers doen alle cellen in je lichaam willen dansen. Maarja...... een lijn, die ontbreekt nog steeds. Tevens lijkt er in het nummer van Ruffneck feat. Yavahn genaamd Everybody be Somebody een mixfout te zitten.
Bij Cd 2 grotendeels hetzelfde verhaal kijken als bij cd 1. Grote verschil alleen is dat cd 2 meer nieuwere klassiekers kent, zoals Flight 643 van Tiesto en Simulated van Marco V. Of deze platen de tand des tijds zullen doorstaan en over tientallen jaren nog bekend zijn moet nog blijken, maar ID&T vond ze ‘klassiek’ genoeg om op deze dubbelaar te mogen verschijnen. Misschien had ID&T er beter aan gedaan om een cd met oude klassiekers en nieuwe klassiekers te maken, verdeeld over cd 1 en 2. Echte oude klassiekers zoals the Age of Love, Quadrophonia (waar Lucien Foort achter zit, wat bijna niemand weet), en T.99 met Anasthasia ontbreken niet op deze tweede cd. Ook het zeer lekkere edoch veelal onbekende Free Florida van de Banji Boyz, zo’n titel die je doet denken “Wie?” maar een “Oh Ja!” oplevert als je hem hoort, staat erop. Persoonlijk hoogtepunt op deze tweede cd zijn The Ultimate Seduction en Tom Wilson’s Technocat. De laatste is een nummer die nu ook nog wel eens door een goede djset zit. Weinig DJ’s durven dat nog tegenwoordig, klassiekers draaien in hun sets........ Maar iedereen zou moeten weten waar de housemuziek vandaan is gekomen. Van kleine stroming voor liefhebbers tot miljoenenpubliek. Wie weet wat de toekomst ons nog gaat brengen.........
Conclusie: In principe is deze cd verplichte kost voor houseliefhebbers die wat jonger zijn, die de beginjaren met zaken zoals de Parkzicht, de oude Houseparty-cd’s en Revolution 909 niet hebben meegemaakt. Want als je wil weten waar we naartoe gaan, moet je altijd weten waar je vandaan komt…. Voor diegenen die na het kopen van deze cd meer behoefte hebben aan klassiekers, moeten Houseparty part 2 maar eens luisteren, hét verzamelwerk qua classics, of op 7 augustus op Dancevalley de “A Decade of Dance”-tent bezoeken. Als conclusie kan gesteld worden dat de cd toch zeker wel koopwaardig is, om een verzamelwerk in huis te hebben waarmee je de ‘goede ouwe tijd’ nog een keer kan beleven. Al is het maar met allemaal korte versies, het zijn en blijven klassiekers…..!
Een 7+ op de schaal van 10. Heerlijke nummers die apart genomen een echt partygevoel in je doen opborrelen, maar op 2 cd’s samen als megamix niet kunnen overtuigen.
Tekst: SnuggLe
Tracklists
CD1
- Kraze - The Party
- Innercity - Big Fun
- Adamski - Killer
- C.L.S. - Can You Feel It
- La Tour - Blue
- Dee-Lite - Groove Is In The Heart
- The Nightcrawlers - Push The Feeling On
- Farley Jack Master Funk - Love Can't Turn Around
- Robin S. - Show Me Love
- Mix Masters - In The Mix
- Daft Punk - One More Time
- The Black & White Brothers - Put Your Hands Up
- Human Resource - Dominator (Original Mix
- Joey Beltram - Energy Flash
- D-Shake - Yaaah
- Fierce Rullin Diva - Rubb It In
- Armand van Helden - Witch Doctor
- Black Legend - See The Trouble With Me
- Clivilles & Cole - A deeper love
- Morels Grooves - Let's Groove
- Danny Tenaglia - Music Is The Answer
- The Goodmen - Give It Up
- Bucketheads - The Bomb
- WildChild - Renegade Master
- Cameo - Money (Original Mix)
- Footclub - Driftwood
- Moby - Go
- Sadomasy & DJ One - Body Motion
- Wink - Higher State Of Consciousnes
- Plastikman - Spastik
- Cubic 22 - Night In Motion
- Gusto - Disco's Revenge
- Dominica - Gotta Let You Go
- Deep Zone - It's gonna be alright
- DHS - The House Of God
- Kristine W. - Feel What You Want
- Felix - Don't You Want Me
- Donna Summer - I feel love
- Jaydee - Plastic Dreams (Retro Mix)
- Capricorn - 22 Hz
- Danny Tenaglia - Elements
- Ruffneck feat. Yavahn - Everybody Be Somebody
- Green Velvet - Destination Unknown
- Robert Armani - Circus Bells (Hardfloor Mix)
- Speedy J - Pull Over
- Hex - Alright To Love
- Luvspunge - Didn't I Give You Love
- Joe Smooth - Promised Land
CD2
- Might Dub Catz -Magic Carpet Ride
- Mainx - 88 To The Piano
- Pragha Kahn - Rave Alarm
- T99 - Anastasia
- Quadrophonia- Quadrophonia
- Pancake - Don't Turn Your Back On Me
- Rene et Gaston - Vallee de l'armes
- Tom Wilson - Techno Cat
- Age Of Love - Age Of Love
- Mr. Jack - Only House Music
- ATB - 9 PM Till I Come
- Banji Boyz - Free Florida
- Da Hool - Meet Her At The LoveParade
- Energy 52 - Café del mar (Three'n'One Mix)
- Atlantic Ocean - Waterfall (original)
- Nalin & Kane- Beachball
- Prodigy - Android
- Public Energy - Three O Three
- Ultimate Seduction - Ultimate Seduction
- R.O.O.S. - Instant Moments
- S.O. Project - Direct Dizko
- Brainbug - Nightmare
- Spymaster & Eric Nouhan - Spontaneous
- Camisra - Let Me Show You (Original Mix Edit)
- Marmion - Schöneberg
- Marco V. - Simulated
- Rank 1 - Airwave
- Robert Miles - Children
- Tiesto - Flight 643
- Storm, Montana & Tiesto - Bleckentrommel
- Southside Spinners - Luvstruck
- BBE - Seven Days And One Week
- Cygnus X - Superstring (Rank1 Remix)
- Delerium - Silence (DJ Tiesto remix
- Paul van Dijk - For An Angel
- Kernkraft 400 - Zombie Nation
- Underworld - Born Slippy
- SL2 - On A Ragga Trip
- Out Of Grace - Anglia
- Yahel & E. Barkan - Voyage
- Svenson & Gielen - Twisted
- Marco V - Indicator
- Sensation - The Anthem 2002 (Original Mix)
- Yves The Ruyter - Calling Earth
- Prodigy - Out of Space
- Fat Boy Slim - The Rockafeller Skank
- Jens - Loops And Tings
- Jones & Stephenson - First Rebirth
137 opmerkingen
Hij is erg leuk. Alleen de nummers aan het einde van cd2 noem ik nog geen classics ... ach cdtje in de kast laten liggen en over 5 jaar is hij nog steeds prima te luisteren.
De cd is trouwens wel waardeloos met de computer gemaakt, maakt de nummers er niet minder op.
The First Rebirth had wel afgedraaid mogen worden ... het nummers is net begonnen en het geluid wordt al weggedraaid.
De cd is trouwens wel waardeloos met de computer gemaakt, maakt de nummers er niet minder op.
The First Rebirth had wel afgedraaid mogen worden ... het nummers is net begonnen en het geluid wordt al weggedraaid.
kut recensie! een classic is gewoon een tijdloos nummer die nooit door een ander nummer geevenaard wordt! in mijn ogen is dat sensation anthem gewoon een commercieel iets die geheel onterecht op deze cd geplant wordt om de verkoop van deze schijfjes te stimuleren.. volkomen kut dus! valt me wel op dat alleen de 'commerciele' tracks of versies er op staan... meer van die top40 tunes die in een hype populair waren staan op een schijfje als dit tussen creatieve kunst met een grote K! geheel onterecht!!!
En daarom is het een kutrecensie?
In jou ogen is het ene commercieel teringnummer, maar voor ANDEREN is het een classic. Het is en blijft een ID&T cd... dat staat toch ook vermeld?
Volgensmij snap je d'r echt niets van UndergroudnPsyco, want ik ZEG ook juist dat het Sensation anthem maybe geen classic is. Dan bedoel je maybe kutcd, maar om daarom de hele recensie af te kraken: dan zit er iets bij je los.
In jou ogen is het ene commercieel teringnummer, maar voor ANDEREN is het een classic. Het is en blijft een ID&T cd... dat staat toch ook vermeld?
Volgensmij snap je d'r echt niets van UndergroudnPsyco, want ik ZEG ook juist dat het Sensation anthem maybe geen classic is. Dan bedoel je maybe kutcd, maar om daarom de hele recensie af te kraken: dan zit er iets bij je los.
kgeloof best dat het een goeie cd is, alleen
de mix van verschillende stylen door elkaar
spreekt mij persoonlijk niet zo aan.
Ik hou zelf meer van of het een of het andere...
dit lijkt mij een beetje op.. alle 13 goed en nog maar een hitje..
Alle nummers heeft iedereen al, dus dan moet de mix wel een
hele grote meerwaarde hebben.. en ik vraag me af of dat zo is..
Maar goed, ik heb hem nog niet gehoord dus kan er niet veel over zeggen..!!
de mix van verschillende stylen door elkaar
spreekt mij persoonlijk niet zo aan.
Ik hou zelf meer van of het een of het andere...
dit lijkt mij een beetje op.. alle 13 goed en nog maar een hitje..
Alle nummers heeft iedereen al, dus dan moet de mix wel een
hele grote meerwaarde hebben.. en ik vraag me af of dat zo is..
Maar goed, ik heb hem nog niet gehoord dus kan er niet veel over zeggen..!!
Super Recentie, Snuggle, maar dat zijn we van je gewend
Ik heb de cd "nog" niet in m'n bezit, maar als ik 't zo zie staan er toch redelijk wat classiekers op.
Voor mij zijn de echte Klassiekers: Turn up the Bass, the Ultimate Seduction... met Phenomania, Quadrophonia, The KLF, Human Resource enz...Acid, 'n beetje de grondlegger van de House..
Ik wil 'm zeker aanschaffen, al is 't maar om 'm in m'n collectie te hebben
Ik heb de cd "nog" niet in m'n bezit, maar als ik 't zo zie staan er toch redelijk wat classiekers op.
Voor mij zijn de echte Klassiekers: Turn up the Bass, the Ultimate Seduction... met Phenomania, Quadrophonia, The KLF, Human Resource enz...Acid, 'n beetje de grondlegger van de House..
Ik wil 'm zeker aanschaffen, al is 't maar om 'm in m'n collectie te hebben
laatste aanpassing
snuggle, je kan het best goed bedoelen en je best doen, maar een nummer uit 1998 een classic noemen? misschien een classic uit dat genre, als je dat bedoelt, dan heb je gelijk! sorry bij deze dan
Dat bedoel ik ja
Ach, ID&T kan toch nooit Houseparty 2 overtreffen (Check tracklist HIER)
Dat is de UBER-cd voor alle classics.
Maar het is inderdaad maar hoe oud je bent/hoe je kijkt, wat je een klassieker kunt noemen. Voor mij moet het ouder zijn dan een jaar of 5....en tijdloos natuurlijk!