Angerfist - Raise & Revolt

Nadat een jaar geleden "The Deadfaced Dimension" zijn poorten opende, was het niet meer dan logisch dat de duizenden volgelingen zich het jaar erop zouden hergroeperen onder het motto "Raise & Revolt". "Rijs & Rebelleert", tart de gevestigde orde, laat van je horen en werp het systeem omver. Nou dat hebben we geweten, want de zogenaamde revolutie vond 28 november wederom plaats in Brabanthal #6. Van voor tot achter gevuld met liefhebbers van de agressieve en energieke sound van de man die deze, alles behalve fluwelen, revolutie mogelijk heeft gemaakt "Angerfist". Samen met een scala aan luitenants bracht hij een superieur aanvalsplan, wat ervoor zorgde dat niets en niemand stil kon blijven staan. Den Bosch schudde wederom op z'n grondvesten met 8 op de Schaal v. Richter. Neophyte, Miss K8 en Dyprax zorgden voor Destructive Tendencies. The Playah liet de menigte als een Mad Dog door de zaal stuiteren en Partyraiser en Tieum zorgden voor een niet te missen Bodyshock in de Bloodcage van Dr Peacock. Maar de echte Millenium Mayhem kwam natuurlijk van de generaal zelf. Angerfist bespeelde zijn publiek als ware het marionetten. Bij ieder salvo aan kickdrums gingen de vuisten de lucht in en werden de hakken met een doffe dreun in het stof geplant. Er was geen houden aan, van 22:00 tot 07:00 was het 1 grote veldslag. Aan het einde van de nacht werd duidelijk wie wel en wie niet opgewassen waren tegen deze golf van muzikale terreur. Hoe dan ook, Hal #6 was veranderd in één woestenij en het overgebleven deel van Angerfist's volgelingen droop gedesillusioneerd af, omdat er niks meer te verpletteren viel. Het enige wat nog herinnert aan deze avond, is een nieuw album van de hand van de altijd drukke leider. Waar hij de tijd vandaan haalt weet niemand, maar uit de lijst met samenwerkingen blijkt wel dat er weer een hoop energie en tijd in dit album is gestoken. Al met al is er het afgelopen jaar een hoop aan gedaan om ook voor dit feest weer een geschikte soundtrack te creëren. Sterker nog, er is ook nog een tweede 'mix'-cd met daarop een rete strakke mix van maar liefst 39 oudere tracks, die zich al stuk voor stuk bewezen hebben.

Raise & Revolt
De meeste belangstelling gaat toch uit naar de eerste cd met losse tracks. Openend met het onheilspellende "The Game" brengt Danny gelijk zijn zeer karakteristieke geluid. Onmiskenbaar Angerfist, opzwepend en een waarschuwing voor wat komen gaat. "Conspiracy" van het album "Retaliate" is flink onderhanden genomen door Thorax. Dankzij de toegevoegde viool-partij en de flink opgepoetste synthlines klinkt deze versie een stuk frisser dan het origineel. Daarnaast blijven de samples van dominee J. Mulder (de man van de uitspraak: "Housemuziek maakt jongeren Kapot") natuurlijk hilarisch. Het derde nummer op de cd is voor de titeltrack "Raise & Revolt". Samen met MC Nolz blaast Angerfist het stof uit je Nikes en de kreukels uit je limited edition T-shirt. Met z'n allen in uniform, strak in het gelid met 1 vuist in de lucht losgaan op deze krachtige plaat. En dat gaat gewoon door met "Afraid of me" en "Circus Circus" welke een aantal vocalen bevat die lijken op die van "Streetfighter". Daarnaast heeft de track een licht vrolijke ondertoon die aanzwengelt tot uit je dak gaan.

Op 6 vinden we de eerste van 2 tracks, die samen met Radical Redemption geproduceerd zijn. "Repercussion" ramt vanaf het begin af aan flink door en krijgt na een semi-religieus en dramatisch aandoende break zowaar een crossbreed-achtige bassline. De tweede track "Masters of the great Conspiracy" klinkt een stuk duisterder. "Enslave the Human Race" klinkt nu niet bepaald hoopgevend. En is eerlijk gezegd ook beter dan de voorgaande. Een track die zeker even besproken moet worden, al is het maar om de dubbelzinnige titel, is "Fight with Anger" samen met Neophyte & MC Alee & MC Diesel. Een hoog explosief mengsel van rappe teksten, schrapende synths en een stevige bassline, geserveerd op een aardig tempo. De heren doelen natuurlijk niet alleen op de samenwerking, maar daarnaast past de titel ook nog eens mooi bij de album-titel.

Wat opvalt is dat Angerfist deze keer ook minder voor de hand liggende artiesten heeft gevraagd om samen met hem een plaat af te leveren. Zo heeft The Outside Agency een energieke crossbreed remix van "Perfect Fury" afgeleverd en stelt N-Vitral zijn loodzware spletterbass ter beschikking in "The Envy", wat spontaan tot scheuren in het beton leidt. Neem daarbij de slijptol-synths en ratelende drumsalvo's en de totale vernieling van Hal#6 is compleet. Met recht één van de betere tracks van het album. Na "Wake up Fucked up" van het vorige album, hebben Danny en Angelo (Goede aka Negative A) wederom de handen in één geslagen. "Huricain for my Brain" gaat van begin tot eind los en laat niets heel van...... je harses. Een rauwe en ongecontroleerde uitbarsting van frustraties. Zowel de stijl van Negative A als die van Angerfist komen evenredig terug in deze track. Very Nice! Yes Yes. Op 12 vinden we het snellere "Leatherface", gevolgd door het zwaar vervormde en psychotische "Blast at you". Dit vergt weer een hoop van je subwoofer. Nog 2 nummers te gaan. "Lose Yo Calm" gaat, zoals de titel al suggereert, gelijk weer naar de hoogste versnelling. Wat Keep Calm? Gewoon full speed jonguh! En dan volgt er als laatste nog een stukje jeugdsentiment. De theme van de tv-serie "KnightRider" is subtiel verwerkt in "Caveman", een Frenchcore-achtige plaat waarin ook nog samples van "Elektrochemie LK – Schall" te horen zijn. Een mooi einde van de eerste cd.

De tweede cd begint met de plaat, waarzonder dit alles niet mogelijk zou zijn geweest, namelijk "Menace II Society – Chronic Disorder", de doorbraak in 2002 van Danny op het BZRK-Label. De tracks schieten voorbij en zo zal er voor iedereen op verschillende momenten een 'oja'-momentje zijn. Van "Take U Back" en "BAMMMF" tot "Cannibal" en "Dortmund 05", iedere keer komen er weer herkenbare tracks voorbij. Niet alleen de tracks van "Pissin' Razorbladez" komen voorbij, maar ook het laatste album "The Deadfaced Dimension" komt ruimschoots aan bod. Zo springen we heen en weer tussen ver verleden en heden. En terwijl je even in gedachten bij de ene plaat blijft hangen, zo rap ben je alweer halverwege en verder. "Dance with the Wolves", "Santiago", "The Switch", "Right through your Head", allemaal platen die stuk voor stuk nog steeds hun mannetje staan. 'T venijn zit hem natuurlijk in de staart van de mix. Het tempo gaat nog wat verder omhoog en met "Somewhere down the Lane", "Yes" (Drokz Remix), "Fuck the Promqueen" en "Loser" gaat het dak er volledig af.

Verdict
De quote: "Losers always wine about their best, Winners go home and fuck the Promqueen" is dan ook zeker op z'n plaats als we het hebben over dit album. Als je in een jaar tijd toch een kwalitatief goed album kan neerzetten, ondanks dat het voornamelijk co-producties zijn en daarbij een ontzettend vette mix aflevert, dan ben je een winnaar. Bij de fans zal dit er als zoete koek in gaan. Voor iedereen die de voorgaande albums gemist heeft of net komt kijken, geeft cd2 een mooie terugblik. Blijft er niks anders over dan dat Danny maar eens naar naar huis gaat met z'n welverdiende 'Promqueen', om even te genieten van de relatieve rust, voordat de voorbereidingen voor het volgende project beginnen.

Score: 84/100

www.angerfist.nl
www.cloud9music.com