Pure Intec Two - Mixed by Carl Cox & Jon Rundell

Sinds 1998 heeft Intec Records ons al heel wat moois gebracht. Vele artiesten die begin jaren '00 doorbraken en techno naar een heel nieuw niveau tilden, brachten hun platen uit op het label van Carl Cox en DJ C1. Denk hierbij aan Oxia, Brian Zentz, Valentino Kanzyani, Marco Bailey, Christian Smith, John Selway, Deetron, Tomaz, Filterheadz, Renato Cohen, Leandro Gomez, Trevor Rockcliffe, Ben Sims, Cave, Sébastien Léger, Jon Rundell en natuurlijk Carl Cox en DJ C1 zelf. Echter in 2006 werd het ineens ontzetten stil rondom dit legendarische label. Die stilte duurde ruim 3 jaar en toen was daar opeens het opgepimpte en volledig opgefriste Intec Digital. Klaar om de strijd weer aan te gaan met de andere labels om zo zijn verloren plek in de top weer terug te veroveren.
Wat zijn we anders gewend van mannen als Carl Cox en Jon Rundell. Beide veteranen in the scene met zo'n ontzettend grote reputatie op het gebied van produceren en draaien. Wie heeft er niet ooit bij een set van Carl Cox gestaan op Dance Valley, Impulz, Space Ibiza of CC&Friends? En wat te denken van Jon Rundell? Deze dj is ook al actief sinds 1996. Eerst als dj in 1 van de vele clubs in de UK, later overal ter wereld. Dankzij zijn track "Dirty Disco" viel hij op en zodoende contracteerde Carl hem in 2006 voor Intec. Sindsdien heeft Jon zich meerdere malen bewezen, zowel als artiest, dj en als label manager van Intec Digital. Zoals altijd vragen nieuwe tijden om een nieuwe vooruitstrevende aanpak. En niet zonder succes. De discografie van het label groeit weer gestaag dankzij de inbreng van diverse artiesten waaronder Yousef, Nicole Moudaber, Pirupa, Robert Babicz, Tomy DeClerque, Marco Bailey & Tom Hades en vele anderen.

Nu 9 jaar na de eerste Pure Intec verzamelaar achten de heren de tijd rijp voor een nieuw deel genaamd "Pure Intec Two". De eerste cd bevat een reeks remixen van Carl Cox' laatste album "All Roads lead to the Dancefloor"(2011), gemaakt door oudgedienden (Joel Mull, Jon Rundell, Loco Dice, Ben Sims) en nieuw opkomende artiesten waaronder Tomy DeClerque, Yousef, Nicole Moudaber en Jim Rivers. Allen samen gesmolten door Carl himself, tot een goed lopende mix. De tweede cd is een mix vol nieuw materiaal, van artiesten die recent een plaat hebben uitgebracht (of nog gaan uitbrengen) op het label, gemixt door Jon Rundell.

Carl Cox
De eerste cd begint met een ontzettend relaxt opgebouwde heldere melodielijn om je in de stemming te brengen voor een avondje feesten. Na de korte aankondiging van Carl Cox gaat het nummer Family Guy (Sharam Remix) pas echt goed los. De 2 album versies waren al heerlijk om te horen en ook de diverse remixen (verderop in de mix horen we ook de Jon Rundell en Loco Dice Remix) doen goed van zich spreken. Daarna krijgen we op 2 en 3 de Joel Mull bewerkingen van "Avenger". De mix wordt hier al lekker dansbaar. Al de diverse invloeden uit het origineel zijn verwerkt in 2 aparte remixen om zo op te bouwen. De "Space Mutation Mix" is redelijk basic en tribal georiënteerd met dank aan de Afrikaanse vocalen die zo nu en dan doorsijpelen. De "Devil's Cave Mix" steunt vooral op de lead-melody uit het origineel en is aangevuld met veel bijgeluiden. Was het origineel van "Kommen Zusammen" al een opzwepende track, Yousef maakt er een nog waanzinnigere floorfiller van, die iedere dansvloer kapot maakt. Hierna is het de beurt aan Jon Rundell. Hij maakt van "Family Guy" een heerlijk dromerige doch stevige plaat door de eerste synthesizer tonen uit het origineel uit te smeren over de gehele track. "Nexus (Tommy Declerque Vocal Mix)" komt hierna een stuk interser over. Deze vrolijke plaat doet je denken aan een idyllische zomerliefde. De vocalen zijn goed naar voren gehaald en klinken zeer zuiver en indringend. Ibiza, here we come. Na het flink door Ben Sims onder handen genomen "Sentimiento" en het redelijk pompende "Chemistry (Nicole Moudaber Remix)" komen we voor de derde keer een versie van "Family Guy" tegen. Na deze abstracte remix van Loco Dice volgt de sfeervolle Guti remix van Nexus. Warm en zeer dansbaar. Waar de "Vocal Remix" vooral doet denken aan een zonovergoten strand zo doet deze versie je denken aan een avondje onder een palmboom of op de veranda met een drankje. De mix blijft een beetje in de relaxte hoek hangen, want ondanks dat "I like to see you again" veel meer drive heeft vergeleken met het origineel, is ook dit geen straight on stampplaat geworden. De rustige beat en langgerekte synthesizer sleuren je natuurijk wel mee de dansvloer op en brengen je uiteindelijk langzaam in vervoering. Jim Rivers heeft hier zeker de juiste toon te pakken. De 3e "Nexus" remix wordt verzorgd door Foamo en sluit goed aan bij de vorige 2 tracks. Deze remix klinkt meer 'dancehall-achtig' en mag er dan ook zeker wezen. Zeer geschikt voor een beach- of pool-party. Dat kan ook gezegd worden van de Chris Count Remix van "Sentimiento". Chris heeft het origineel absoluut niet uit het oog verloren, waardoor het een heerlijke herkenbare remix is geworden. De latin invloeden laten je bloed sneller stromen en tezamen met de niet al te ruige bass en een flinke portie percussie maakt het van deze track een ideale feestplaat. De afsluiter van deze mix is voor Carl Cox' Pyramid Mix van "One Nation". Een track vol dubstep elementen en een aanstekelijke zangpartij begeleid door een korte piano melodie. Een hele andere stijl dan de voorgaande nummers maar net zo effectief. Een laatste energie stootje.

Jon Rundell
Cd2 start redelijk rustig met "The Junkies – A Blind Eye". Toch neemt de intensiteit al halverwege het nummer zodanig toe dat je niet meer stil kan zitten. Victor Vera volgt hierna met alweer zo'n lekker en aanstekelijk ritme. Wederom bouwen de synths op om daarna op hun hoogtepunt weer plaats te maken voor de main bassline. En zo golven de eerste nummers op en neer. Ook "Brooklyn Hangover" en "Shake" gaan zo aan ons voorbij. Cd2 verschilt behoorlijk in stijl vergeleken met cd1, waardoor deze cd wat minimaler aanvoelt, maar vergis je niet. De ritmes blijven je opzoeken en wanneer we bij "Dosem – Avanta" aangekomen zijn worden we bedolven onder een lading percussie waar je "U" tegen zegt. "Pirupa – Bam" past hier prima bij en ondanks dat deze producer uit Italië komt, zou je denken dat hij uit Rio de Janeiro komt. Dankzij de vele steeldrums en subtiele tikjes ademt deze plaat één en al 'Samba' uit zonder daadwerkelijk hele stukken te bevatten. Na "Trouble"van Alex Sibley komen we die-hard Marco Bailey tegen. Zijn "Rathouse" krikt het tempo nog wat verder op en komt lekker energiek over. Deze mix varieert misschien niet veel, maar houdt de algehele flow wel goed vast. Weinig melodie en afleiding. Ritmes en naar mate de mix vordert, pompende bassen, dat is het devies. "My Favorite Mistake", "Lost Control", "Push" en "Discord" gaan steeds verder hierin. Laatst genoemde heeft daarbij wel een zeer zware achtergrond vibe. Eigenlijk is de laatste plaat in de mix een vreemde eend in de bijt. "Ben Sims – Body Music" bevat naast een lekker ritme ook een simpele doch aanstekelijke melodielijn en een vocaal-sample die maar blijven nagalmen.

Verdict
Ondanks dat de diverse tracks behoorlijk van elkaar verschillen loopt de schijf van Carl Cox lekker door. Na de eerste tracks om in te komen gaan de remmen pas goed los, flink door stampen. Daarna even terug schakelen en uiteindelijk zomers en opgewekt eindigen. Voor degenen die het album "All Roads lead to the Dancefloor" kennen, zal deze mix zeker een feest der herkenning zijn.
De mix van Jon Rundell is echt een set zoals je in een club zou kunnen horen. Opbouwend, meeslepend, goed gemixt en energieker naarmate het einde nadert. Een totaal ander geluid dan cd1. Beide zijn Intec, beide laten zien hoe gevarieerd het label is. Daar waar de remixen op cd1 een behoorlijk toegankelijk geluid laten horen, zo donker en diep is de tweede cd. Zowel de inbreng van de meer ervaren als de nieuwere artiesten tillen dit label naar een hoger niveau.

Score: 80/100

www.carlcox.com
www.facebook.com/jonrundelldj
www.intecdigital.com