Fairmont - Automaton

Jake Fairley, beter bekend als Fairmont zit al geruime tijd in het vak en zijn mengelingen van indie en elektronische muziek heeft velen al weten te bekoren. Zijn tweede album 'Coloured In Memory' op het label Border Community van James Holden was al een kleurrijk geheel van mysterieuze elektronische muziek. Zijn derde album op 'My Favorite Robot Recordings' gaat verder waar het tweede album is opgehouden. Op 'Automaton' gaat Jake verder met het mengen van allerlei stijlen in zijn tracks. Fairmont gebruikt zijn eigen vocalen in elke plaat om zodoende elke afzonderlijke plaat een meer natuurlijke feeling mee te geven. Natuurlijk is bovenstaand gegeven niets nieuws onder de horizon, immers house dj Martin Solveig maakt ook geregeld gebruik van zijn eigen stemgeluid in zijn platen. 'Automaton' heeft een wat robuustere en donkere sound ten opzichte van de andere artiesten op het My Favorite Robot Recordings label (waaronder The Mansisters, Tiger Stripes Jonny Cruz).

De tracks van Fairmont bevatten een retro/nostalgische sound die onder andere bestaat uit vintage synths en klassieke drums. Je zou het bijna kunnen vergelijken met het vroegere werk van Depeche Mode. Een goed voorbeeld hiervan is de opener van het album 'Creatures Of Night.' Een klassieke sound maar met hedendaagse techno/electro invloeden erin verwerkt. Een knipoog naar het heden en het verleden. Ook tracks als 'Alkaline' en 'Waiting' hebben een soort van dromerige/zweverige sound die je in de zevende hemel waant. 'Old Ways' is een plaat die vergelijkbaar is met het vroegere werk van pionier James Holden. Waarschijnlijk is Fairmont geïnspireerd geraakt door de sound van James Holden.

Zoals eerder gezegd, gebruikt Fairmont in iedere track zijn eigen stemgeluid om zijn tracks natuurlijk aan te laten voelen. Inmiddels bij track vijf aangekomen, klinken de vocalen nog steeds hetzelfde als in de eerdere vier platen. Wat mij betreft had hier meer mee gedaan kunnen worden. 'Last Dance' is eigenlijk meer van hetzelfde en weet niet te overtuigen. Daarentegen heeft 'Fate' een hele andere feeling, duisterder dan zijn voorgangers en ook is de opbouw van de plaat minimalistische van aard, wat zorgt voor een fijne afwisseling. 'Broken Glas' heeft een trancy karakter met een soort van disco/retro sausje erover heen, wat het erg goed doet. 'Libertine' gaat weer wat meer de diepte in, net als 'Tiny Diamonds.' 'Slowing Down' verklapt wat hij gaat doen, deze plaat is voornamelijk heel traag en duister van karakter en is meteen het einde van het derde studioalbum van Fairmont.

Na het luisteren van 'Automaton' van Fairmont blijf je met een dubbel gevoel zitten. In de eerste plaats is het een heel apart album wat de grenzen van pop, indie en elektronica laat vervagen en op een briljante wijze zijn de eerder genoemde stijlen verwerkt in de individuele tracks. Het gebruik van telkens dezelfde vocalen gaat op een gegeven moment wel vervelen. Als je kijkt naar het album als geheel (en dat kan pas na meerdere malen luisteren) is het toch een mooi stuk muziek geworden wat naadloos in elkaar overgaat. Voor mensen die eens wat anders willen, is 'Automaton' een aanrader. Echter ben je meer mainstream georiënteerd dan zal dit album je helaas niet kunnen bekoren.

Score; 70/100

www.myfavoriterobotrecords.com
soundcloud.com/fairmont
www.astralmusic.com