Tritonal – Piercing The Quiet Remixed

Het internet bracht de twee begaafde muzikanten Chad Cisneros en Dave Reed, toendertijd woonachtig aan tegenoverstelde kant van de Verenigde Staten, bij elkaar in de staat Texas. Tritonal was geboren. Niet veel later volgende hun eerste trancerelease van naam ("Piercing Quiet") en de magnifieke remix voor Ferry Corsten ("We Belong") die de mannen vol in de schijnwerpers zetten. En daar bleven ze de laatste jaren moeiteloos binnen. Hun veelal emotioneel beladen, energieke en soms wonderschone uplifting trance deed het prima in een tijd waarin de drukke electrohouse hype om zich heen greep in EDM land. Zonder echt concessies te doen en niet net als een groot gedeelte van de eens zo trancegetypeerde artiesten de house kant op gaand deed het duo gewoon hun eigen ding, met verve. Hun voortreffelijk in mei 2011 gelanceerd debuutalbum Piercing The Quiet kende zowel een zweverig als wel een krachtig karakter met veel vocale maar ook instrumentele nummers. Een modderdik jaar later staat Tritonal aan de top van de trancefamilie met gigs op veel grote happenings, scoren ze rapport- en verkoopcijfers (vijf maal een nummer één positie op Beatport) waarmee ze trots thuis konden komen en zijn de remixen van het originele album dan eindelijk naar goede traditie gebundeld in een waar remix album. En dit album bevat meer dan herbewerkingen alleen…

Tritonal door de remixcentrifuge

Wie ooit aanwezig is geweest bij een optreden van dit dynamische duo weet dat de vonken van hun performance afspatten. Hun bedrijvigheid, enthousiasme en positiviteit slaan altijd moeiteloos over naar het dansend publiek. Dat karakter past precies bij de stevige en energieke moderne uplifting trancesound die zij live op de vloer brengen. Die Tritonal sound staat centraal in het remix album dat twee cd's telt, ondanks dat ze op het debuutalbum ook enkele meer ingetogen versies lieten horen.

De eerste disk herbergt de versgeperste inhoud waar het grotendeels om draait bij deze release. De binnenkomer is meteen een van de knapste die uit de Tritonal remixcentrifuge is gekomen. Mat Zo maakte de meest bekende versie van "Lifted" en die doet nog meer wat het origineel met engeltje Cristina Soto al deden: opstijgen tot ver buiten de dampkring. Alle remixen komen uit het vat waaruit de mannen van Tritonal zelf ook tappen. Zij hebben dan ook bewust gekozen voor remixen die dicht bij het origineel en dus ook de flitsende Tritonal 'air up there' sound liggen. De tracks gaan lekker los op een moderne manier zonder kazig of repetitief te worden. Veelal de vocale platen hebben deze schijf gehaald. En dik terecht ook, want de schone zangstukken van voornamelijk groepsvocaliste Cristina Soto, Winter Kill's Meredith Call en Jeza stralen serene rust uit en bieden tegenwicht aan de energieke uplifting beats die hun lyrics omvat. Hoewel je je kunt afvragen of de remix het origineel wel weet te benaderen, is het veertiental remixen van behoorlijk niveau en valt er vanaf het begin tot het eind te genieten van een breed uplifting geluid. Maar dat kun je wel aan kundige producers als Stoneface & Terminal, Beat Service, Super8 & Tab en Daniel Kandi overlaten. De meest memorabele remixen komen van het eerder genoemde Duits tweetal ("Still With Me"), de onbekende uit Oekraine afkomstige The Madison ("Murakami"), de lichtvoetige dubstep opzoekende trance remix van Seven Lions ("Still With Me") en de uit Manchester afkomstige pupil van Gareth Emery luisterend naar de naam Craig Connelly. Zijn warm-mes-door-de-boter-remix van "Everafter" met dikke invloeden van zijn leermeester is de koning onder de remixen op cd één. Jammer dat nu juist die plaat tegen het eind een kleine skip kent die de persing heeft overleeft.

Schijf twee telt tien 'club mix' versies die wat meer speeltijd krijgen dan de remixen. Je zou hier misschien losse tracks verwachten, maar de staartjes zijn keurig doch simpel aan elkaar gemixt zonder vaart te verliezen of doelloos en saai te worden. Geheel in stijl van de remixen zijn deze club mixen dus de energiekere versies van de originele muziekstukken die je op het Tritonal debuutalbum al hoorde. Daarbij zijn de enkele mindere platen weggelaten en heb je hier dus vanzelfsprekend de levendigere en iets anders uitgewerkte versies van de grote hits als "Lifted", "Broken Down" en het nog niet geremixte "Slave" (thank god de dubversie) medegemaakt door Ben Gold. Het tiental is een mooie aanvulling op wat je dus al een jaar geleden kreeg voorgeschoteld.

Remixing The Quiet

Deze remix verzamelaar bestaande uit twee gemixte schijven heeft als vanzelfsprekend speerpunt een veertiental goede remixen die dichtbij de dynamische Tritonal sound blijven. Ondanks dat bieden zij een kostelijk upliftend, redelijk gevarieerd en krachtig geheel dat met een enkele herbewerking echt weet te toppen. Daarmee vormen ze een leuke reboot van de originele (album)versies en behouden zij de balans tussen energieke, moderne trancebeats en serene vocalen, zoals de mannen van Tritonal dat geluid meester zijn. De club mixen gaan al een tijd mee en zijn een vollere en energiekere variant van de album versies op het debuutalbum. Een tikkeltje jammer is wel dat die rustigere, zweverige toon van het debuut weinig terug te vinden is bij de remixen, maar dat was dan ook niet de insteek van de remixmissie. Ook had wel iets meer aandacht aan het plakwerk besteed mogen worden op cd één, gezien sommige overgangen wat bot gemetseld zijn. Samengevat: Deze dubbel-cd is een verzameling Tritonal gestemd werk dat iedere Tritonian in zijn collectie moet hebben, zeker ter aanvulling van het origineel, maar zeker ook de uplifting fans die het fenomenale tweetal de afgelopen jaren op onbegrijpelijke wijze gemist hebben.

Score: 81/100

www.tritonal.com
www.enhancedmusic.com
www.astralmusic.com