Paul Kalkbrenner - Icke Wieder

Hoewel hij bij het grote publiek wellicht pas sinds een paar jaar bekendheid geniet, draait Paul Kalkbrenner toch alweer ruim een decennia mee en heeft hij zich in die jaren op weten te werken tot een gerespecteerde naam in de techno scene. Hij bracht al zes artiestenalbums uit, met uitzondering van 'Maximalive', allen gereleased op het BPitch Control label van Ellen Allien. Met zijn eigen kenmerkende sound wist hij de harten van de technoliefhebber voor zich te winnen en met de film 'Berlin Calling', waarin hij de hoofdrol speelde en waarvoor hij tevens de soundtrack verzorgde, wist hij een nieuw en nog breder publiek aan te spreken. Dit niet in de laatste plaats door de hit 'Sky and Sand', welke hij samen met zijn broer Fritz produceerde. Het is niet makkelijk om na het grote succes van 'Berlin Calling' met een nieuw album te komen, maar met 'Icke Wieder' geeft de sympathieke Oost-Duitser zijn succesverhaal toch weer een geslaagd vervolg. Het album is uitgekomen uit op zijn eigen label 'Paul Kalkbrenner Musik'.

On stage draait en speelt Kalkbrenner alleen zijn eigen producties, daar ligt dan ook zijn kracht. Kalkbrenner kent zijn eigen muziek van binnen en van buiten en weet daarmee precies hoe hij het publiek dient te bespelen. Bovendien heeft hij een hele eigen sound; gevoelig en meeslepend, maar vaak ook voorzien van een stuwende beat. Wanneer je naar een optreden van hem gaat weet je wat je kunt verwachten, qua kwaliteit maar ook qua tracklist. Wie de Duitser wat vaker in actie ziet, zou kunnen zeggen dat hij wat lang op zijn oude nummers teert. Zeker na het succes van 'Berlin Calling', waar sowieso al wat oudere nummers op stonden. Vandaar dat er vol verwachting werd uitgekeken naar het nieuwe album 'Icke Wieder', ook door Kalkbrenner zelf. Hij sloot zich een aantal weken op in zijn studio om te werken aan het nieuwe album, waarmee hij teruggrijpt naar zijn basis. "Er staan geen vocalen op het album, en ook geen vooruitstrevende producties, het voelt meer aan als.. nou de goede oude tijd eigenlijk".

Het album vangt aan met 'Böxig Leise', een relaxte track, welke niet alleen een prima opening vormt maar ook gelijk het kenmerkende Paul Kalkbrenner geluid laat horen: warm en melodieus, maar wel voorzien van een lekkere beat. Ook 'Gutes Nitzwerk' is zo'n warme productie, maar gaat qua geluid iets dieper. Een van de meest pakkende nummers van het album moet toch wel 'Jestrüpp' zijn, dat heel rustig en dromerig begint, maar gestaag weet op te bouwen, om vervolgens halverwege een stapje bij te schakelen en het nummer van een sterke drive te voorzien. Wie Paul Kalkbrenner nog nooit live heeft mogen aanschouwen kunnen we aanraden om zijn documentaire '2010: A Live Documentary' te bekijken. Deze geeft namelijk een uitstekend beeld van zijn optredens, waar qua opzet menig vergelijkbare nummers als 'Jestrüpp' voorbijkomen (maar dan voornamelijk afkomstig van de 'Berlin Calling' soundtrack); rustig beginnend en heerlijk om in op te gaan, om vervolgens een tandje bij te schakelen en helemaal op los te kunnen gaan. Na het wat rauwe en meer industriële 'Schnakeln' (het nummer spreekt ons wat minder aan, maar zorgt wel voor de nodige afwisseling in geluid), komen we aan bij 'Kleines Bubu', een opgewekt maar tegelijkertijd ook wat melancholisch nummer, dat lekker in het gehoor ligt maar weinig vernieuwend is.

Hoewel het album dus voornamelijk de bekende Kalkbrenner sound laat horen, zijn er weldegelijk wat uitzonderingen te bespeuren. We noemden 'Schnakeln' al, maar ook de trage claps en de rauwe beat van 'Des Stabes Reuse' zorgen voor wat afwisseling op het album. Maar na het wat minder overtuigende en monotone 'Sagte Der Bär', pakken we (gelukkig) de draad weer op met het fijne 'Kruppzeug'. Een prima track die warm, melodieus en dromerig aandoet. Met 'Schmökelung' volgt er dan nog een nummer die het prima op de dansvloer zal doen. Hoewel iets eentonig, is het wel weer een goed voorbeeld van een Kalkbrenner productie die een lekkere drive kent waar je heerlijk op los kunt gaan. Het afsluitende 'Der Breuzen' is tevens een van de betere nummers van het album. Het is een swingend en levendig nummer, dat door het saxofoonspel een lekkere funky inslag kent.

Na een zeer succesvol album is het altijd moeilijk om met een opvolger te komen, de verwachtingen zijn immers hooggespannen. Paul Kalkbrenner weet in zijn geval echter (grotendeels) aan deze verwachtingen te voldoen. Toegegeven, 'Icke Wieder' is niet het meest vernieuwende of originele album, zeker niet voor de fans die de Duitser al langere tijd volgen. Echter, Kalkbrenner had zelf al aangeven dat dit ook niet het geval zou zijn. Met 'Icke Wieder' doet hij gewoon waar hij goed in is en laat hij de herkenbare Paul Kalkbrenner sound horen, vol melancholische klanken, meeslepende melodieën en stuwende beats.

Score: 80/100


http://paulkalkbrenner.net
www.myspace.com/paulkalkbrenner