Mr. Sam - Pop Model

Vrijwel altijd ijdel poserend in een hip kostuum lijkt de in Frankrijk geboren Samuel Paquet op het eerste gezicht eerder een mannequin of een in het pak gehesen paspop dan een bedreven dj/producer. Dat fashion en muziek Mr. Sam aan het hart gaan, mag gerust een publiek geheim genoemd worden. Bij zowel mode als muziek draait het voornamelijk om het creatieve aspect, de evolutie hierin in de loop der tijd en het subjectieve aspect hiervan. En het zijn dan ook volgens mr. Paquet deze parallellen die van de hedendaagse dance voornamelijk de nieuwe popmuziek maken. Geïnspireerd door deze visie kwam mr. Paquet naar eigen zeggen op het idee zijn nieuwe album hierop te baseren (veel meer hierover valt te lezen in de elegante booklet) en zich te laten inspireren door nieuwe impulsen. Of de man ook slaapt, croissants rolt en zijn muziek produceert in zijn strakke outfits moet je mij niet vragen. Wat ik wel weet is dat deze Fransoos al jaren lekker bezig is in het (Belgische) dance/trance milieu en zich in met zijn (voornamelijk) herbewerkingen in de kijker van voormalig [label=4]{element is niet toegankelijk} baas Tijs Verwest heeft weten te ‘produceremixen’. Dat ‘slicke Sam’ zich een kundig producer mag noemen, is zo klaar als een klontje; dat hij uiterst originele mix compilaties (zijn fijnzinnige Opus reeks) kan prepareren ‘ç’est clair comme le jour’ aussi. En na het in 2007 uitgebrachte Lyteo Interpretations is Pop Model het volgende album dat op zijn palmares bijgeschreven wordt.Er was in een recentelijk geplaatste recensie de discussie of een artiestenalbum nu wel of niet afgerekend moet worden op een inhoudelijk samenhangende opbouw. Of het de luisteraar dus van de eerste beat tot aan de onvermijdelijke stilte aan het einde van de cd in één genietbare flow moet meenemen of dat het random neerkwakken van losse tracks voldoende moet zijn, ondanks de mate van variatie in de aangeboden sounds. Wat deze kwestie betreft is Pop Model een typisch luisteralbum met een duidelijk hoorbaar verhaal afgebakend in ruwweg vier grotendeels in elkaar overlopende muzieksegmenten.Poppy, trancy, techy en chillyDe nummers in het eerste gedeelte van het album laten zich grotendeels kenmerken door hun ‘poppy’ karakter, waarbij de eerste drie tracks (nr. 01 is een intro) zelfs iets ‘retro’-achtig hebben. Zo ademt bijvoorbeeld “Invincible”, dankzij het stemgeluid van Patricia ‘Love is a Battlefield’ Benatar, een herkenbaar jaren ’80 sfeertje uit. Het is tevens één van de vier co-producties die Mr. Sam met de niet al te onbekende Schot Andy Duguid is aangegaan. Ook “The Beginning” heeft iets vergelijkbaars en zit eveneens verpakt in een gestreken electro-achtig jasje, terwijl het vocaalloze “Ing Ong” met diverse oldschool/retro samples uit hetzelfde vaatje tapt. Vanaf “Gotta Have It” komt geleidelijk de hedendaagse eurodance naar boven zetten met als meest sprekende voorbeeld “Satisfaction Guaranteed”, dat zelfs al een tijdje door de Nederlandse ether danst. Vanaf “The Great Opus” zetten zich de ‘trancy’ en dus de typerende Mr. Sam sounds zich in. In laatstgenoemde, progressieve track is hoorbaar de meesterlijke hand van de artistieke BT te horen, al weten de repetitieve vocals het geheel helaas minder genietbaar te maken. Het prachtige “7 Seven 7” (remember Opus Secundo?) is dan plots de eerste niet nieuwe track op het album. Helaas voor degenen die meer vers materiaal verwachten volgen eigenlijk alleen nog maar producties die al een release gekend hebben, uitstekende producties dat welteverstaan. Wat te denken van "Carved" in een nog niet eerder te horen originele versie bijvoorbeeld! Prima natuurlijk dat deze tezamen op een album terecht komen, alleen wil het dat alle nummers op het album in relatief korte uitvoeringen te horen zijn en dit gegeven mij andermaal bevestigt dat in ieder geval ‘trance’ en ‘radio edits’ samen nooit echt helemaal lekker uit de verf komen. Met “Rydem Koba” lijkt fase drie dan echt te zijn aangebroken, het stuk dat zich representeert als het Mojado gedeelte van het album. Verwacht dus een energiek (trance)geluid met aardig wat techno-invloeden. Uitschieter hierin is natuurlijk die ene befaamde herbewerkte classic “Dominator”, maar de verlengstukken in deze (“Mixi” en “Tantra”) mogen er ook zeer zeker zijn. Wat rest is een onthaastend downtempo slotstuk met een tribal “E&E”, een semi-acoustisch zwijmelplaatje “One Day” en de zoveelste ‘Orange Theme’ invulling (deadmau5’ “Clockwork”) als (overbodig) extraatje.Poppenkast of model compilatie?Mr. Sam’s Pop Model collectie bestaat ruwweg voor de helft uit ‘new arrivals’, het andere part kan gerust doorgaan als een ‘sale’ partij. Het zijn hoofdzakelijk de eurodance- en pop-achtige creaties die onderdeel uitmaken van Sam’s gloednieuwe assortiment, terwijl voornamelijk de meer (prog/tech)trance gerichte tracks in het recente verleden al eens de cat(alogus)walk gepasseerd zijn. De trouwe fanbase van deze veelzijdige Franse dance couturier zal zich de lading hippe kledingwinkeldance niet willen aanmeten en zullen zich dan ook waarschijnlijk niet gemakkelijk voelen bij de stapel aan ingekorte trance tracks. Daarnaast mag dit gedeelte voor hen als bekend, en in deze vorm dus overbodig, beschouwd worden. Toch zal de minder veeleisende dance liefhebber, zij die nog wel eens een 538 of SlamFM hebben opstaan, zich goed kunnen vermaken met het afwisselende en verzorgde karakter van het album. Wat mij betreft etaleert Mr. Sam zich met Pop Model uitstekend als een veelzijdig producer en is zijn missie om zijn brede muziekspectrum te laten horen zeker geslaagd, alleen zitten er wat haken en ogen aan de uitvoering en de timing van deze muzikale fashionshow. Score: 66/100
www.mrsam.tv
www.blackholerecordings.com