Prins Thomas - Prins Thomas

Van een stevig potje disco zijn ze bepaald niet vies in het hoge noorden. Naast ABBA brachten de Scandinavische landen een aantal muzikanten voort die allen de erfenis van legendarische producers als Giorgio Moroder, Patrick Cowley en Jellybean verwerkten in hun eigen muziek. Het resultaat: cosmic disco, een disco-variant waarin de nadruk ligt op lang uitgesponnen synthesizer patronen en dromerige sferen. Todd Terje, Lindstrøm en Prins Thomas behoren tot de drie grootste namen uit eerdergenoemde contreien, en van laatstgenoemde verschijnt nu zijn debuutalbum.

Nee, haast met het uitbrengen van een artiestenalbum had de Noorse producer bepaald niet, gezien zijn jarenlange voorkeur voor het uitbrengen van singles. Inspiratie echter wel: alle tracks werden vrijwel onmiddellijk opgenomen na de realisatie van Lindstrøm en Prins Thomas’ II album. Sommige platen op dit debuutalbum waren aanvankelijk losse schetsjes of jams die uiteindelijk niet terecht zijn gekomen op II, maar dat het hier bepaald geen afgekeurd materiaal betreft wordt op de eerste track al duidelijk. De wortels van het album liggen in cosmic disco, maar dit dekt zeker niet de gehele lading. Elementen uit jazz, ambient, en zelfs psychedelische rock worden op een indrukwekkende manier in de lange tracks verweven, en juist dit laat het album ver boven ieder ander album in een soortgelijk genre uitstijgen. Op de eerste track trekt de producer meteen zijn hele trukendoos open. Het mid-tempo maar toch rustig aandoende ‘Ørkenvandring’ staat bol van de knorrende bassen, analoge drums die soms net niet in de maat lijken te lopen, en hypnotiserend gitaarspel. De groove in deze plaat is buitengewoon effectief, en de sfeer die deze plaat kenmerkt is een beleving op zich. Op ‘Uggebugg’ wordt er stevig geflirt met afrobeat, en ook hier doen de analoog aandoende drums en brommende baslijnen goede zaken. Het zeer trippy ‘Slangemusikk’ doet in de verte een beetje denken aan AIR. De hele plaat draait om een synthesizerpatroon dat gedurende bijna 10 minuten constant van vorm veranderd. De lome drums completeren dit kosmische hoogtepunt. Ook op ‘Sauerkraut’, met onder andere Todd Terje op de saxofoon is het genieten, maar echt los gaat het op Wendy Not Walter. Het keyboard-spel van Lindstrøm en de visie van Lindstrøm vormen een cosmic disco-stamper van de bovenste plank en zonder twijfel het absolute hoogtepunt van het album. Na het stevige ‘Nattønsket’ vormt het rustige, lekker dromerige ‘Áttiåte’ voor een perfecte afsluiter met haar bedwelmende synthesizers, gitaren en slowtempo beats.

Iedere plaat op dit album klinkt als een perfect uitgevoerde jamsessie. Het is alsof ter plekke is bedacht welke richting de track op moest, waardoor de plaat barst van de sfeer, creativiteit en originaliteit. Koppen en staarten zijn in de tracks sowieso afwezig, en dit maakt het beluisteren van het album in zijn geheel een hypnotiserende ervaring maakt. De unieke combinatie van electronische geluiden met analoge drums en instrumenten vormen een vorm van muziek dat niet in een genre is te plaatsen, maar juist om die reden zo intrigerend en avontuurlijk is. Een absolute aanrader.

Score: 90/100