Markus Schulz - World Tour, Best of 2009

Passie en doorzettingsvermogen. Het zijn twee woorden die bij Markus Schulz horen als mosterd bij een kroket. Zonder zijn passie en zonder zijn doorzettingsvermogen had de Amerikaan van Duitse origine het nooit zo ver geschopt. Had de man die groot werd vanuit Florida nooit groot geworden over de gehele planeet. Had Dakota voor ons Nederlanders niet meer geweest dan een verouderde vliegmachine en voor de rest van de wereld een staat uit de USA in noord en zuid gedaante. Hadden tranceliefhebbers hun dansende leven moeten slijten zonder de Coldharbour sound... ik wil er niet eens aan denken! Dankzij de passie en het doorzettingsvermogen van Markus Schulz groeide zijn Global DJ Broadcast uit tot een wekelijks door 10 miljoen luisteraars bewonderde radioshow, wereldwijd uitgezonden door meer dan 30 FM en internet radiostations. Eens per maand zendt Markus Schulz een World Tour special uit, en uit al die verschillende live-sets van het afgelopen jaar heeft hij nu de compilatie ‘World Tour, Best of 2009’ samengesteld. Opgenomen op verschillende tijdstippen en verschillende locaties, maar luisterbaar als één set. Vloeiend, vlekkeloos en verrukkelijk!

Globalisatie

Dat deze set slechts met een uiterst kort intro van ‘Sin city’ van Dakota begint is niet erg. Ten eerste omdat de track later nog in al z’n goddelijkheid voorbij gaat komen, ten tweede omdat deze intro perfect doet wat ‘ie moet doen. Je in luttele seconden opwarmen, op scherp zetten en lekker maken voor wat komen gaat: een op en top Markus Schulz set! En dan is ‘Forget about us’ van Lentos zo’n beetje de beste binnenkomert die je je maar wensen kan. Geen set van de man waar hij afgelopen jaar niet in zat. En dat is geen zwaktebod, maar een rijkdom voor allen die er ‘live’ getuige van mochten zijn. Waar dan ook ter wereld. Ik volsta met drie woorden. Wat Een Plaat! Het ultravette bassgeluid van deze geniale remix wordt dit jaar slechts door één track overtroffen. En ook die krijgen we nog te horen. Van dezelfde makers. Moet ik nog zeggen dat ik mijn favoriete cd van 2009 aan het recenseren ben, of was dat ondertussen wel duidelijk?

Van Sint Petersburg naar Melbourne, die afstand van een halve aardbol leggen we af met één enkele overgang. Met het diepe ‘Harrier’ van Ashley Wallbridge, gevolgd door het zo mogelijk nog diepere ‘Wellness park’ (Helvetic Nerds remix) van Daniel Portman, geniet ik van twee typische Schulz plaatjes. En dat kan eveneens gezegd worden van ‘Arnej – The ones that get away’, een track die zwanger is van heerlijke herinneringen.

Maar dan. Van Hong Kong naar Miami zonder tussenlanding. In één soepele vliegbeweging van voorganger naar opvolger. En die opvolger is voor mij hét anthem van een topjaar. Daniel Barnes en David Heatcliff (eveneens de mannen achter Lentos) verbouwen ‘Johnny the fox’ van Dakota tot één van mijn meest geliefde tunes ooit. Met misschien wel het allerlekkerste geluid van dit decennium tot nu toe. Als er een Nobelprijs voor Likkebaardendheid was, dan ging die naar het moddervette geluidencircus dat na de tweede break losbarst. Ik krijg er géén genoeg van!

Oor-gasme

En dan te bedenken dat Markus’ diepe duisternis nog lang niet uitgeput is. Hoor de zuigende bass in ‘Take it or leave it’ van 16 Bit lolita’s & Ohmna. Of de prachtige Elevation remix van het onbetaalbaar mooie ‘First night’ van Moonbeam featuring Blackfeel Wite. De vocaal van Evgeny Gagarin (‘Lose it all, lose it all’) nestelt zich voor altijd in je ziel. Was Gagarin niet ook de naam van de allereerste mens de ruimte? Luisteren naar deze set ga ik die kosmonaut een behoorlijk stuk achterna!

Het houdt maar niet op, aan mijn oorgasme komt vooralsnog geen einde. ‘Bittersweet nightshade’ van Mike Foyle, nog zo’n kunststukje, opgevolgd door het zeer sterke ‘Cardboard box’ van Skytech. Twee platen die ‘Toronto ‘09’ naar een hoger plan tilden en hier hun definitieve vastlegging in de Hall Of Fame van 2009 krijgen. Met daarna dan de toegezegde volledige versie van ‘Sin city’ van Dakota. In de geniale Rex Mundi remix. De Koning der Wereld, een benaming die de man (Boy Hagemann) geheel toekomt.

Machtig mooi dat vloerfavoriet ‘Full tiltin’ van Timmy & Tommy (uiteraard in de Joint Operations Centre remix van John O’Callaghan) in deze set is opgenomen, waarna we door Susanna worden meegenomen in een ander Onvergetelijk Hoogtepunt van het afgelopen feestjaar. ‘Nothing at all’ kan natuurlijk niet ontbreken. Ik heb het idee het onbeschrijflijke te moeten beschrijven en ik hoop dat ik deze supercd enig recht doe. Afsluiter ‘Faces’ doet me een laatste keer de handen in de lucht gooien, de ogen sluiten en in opperste dankbaarheid terugdenken aan al het moois dat ik de voorbije maanden heb mogen meemaken.

Best tof

Ik word niet goed van deze man. Wat voor een blik superlatieven moet ik nu weer opentrekken? Er zijn grenzen aan wat een recensentengeest kan bevatten. Laat staan aan wat diens pen kan beschrijven. Markus Schulz’ meest recente mixcompilatie ‘Toronto ‘09’ gaf ik 97 punten. Het artiestenalbum onder zijn Dakota alias scoorde 98 op de schaal van Intens Genieten. Beide releases grensden voor mij aan de perfectie, de één als samengestelde studioset, de ander als geheel eigen werk. ‘World Tour, Best of 2009’ heeft van beide disciplines wat. Het is een compilatieset, maar door het inventief gecreëerde live-aspect toch ook zeer Markus eigen. Dit draaide Markus in 2009, nee, meer nog: dit wás Markus in 2009. En in 2009 genoot ik vaker en intenser dan ooit van deze man, met mijn allerliefste feestvriendjes om me heen. Al dat genieten staat verzameld op deze schijf. Al die mooie Markus momenten komen bij elkaar op één cd. Een cd die één lange gelukzalige herinnering vormt aan een fantastisch jaar vol fantastische feesten met fantastische mensen. Daarom gooi ik er nog één punt bovenop en laat ik er nog één open. Wetend dat Schulz die ooit grijpen zal. Zoals hij mij blijft grijpen bij alles wat hij doet.

Score: 99/100


www.markusschulz.com
www.myspace.com/markusschulz
www.armadamusic.com