Verslag van Mystery Land, 26 augustus 2006

Mysteryland 2006

Op Nature One heb ik kaartjes gekregen van iemand van ID&T voor dit feest. Maarliefst 4x vip wel te verstaan. Bij deze nogmaals bedankt kerel!

Vrijdag voor Mysteryland: Na een hele week gewerkt te hebben, en savonds tot snachts in de kroeg heb staan zwoegen, liep ik naar mijn auto om daar aan te rijden richting mijn korte nacht. Helaas was er iemand zo (on)vriendelijk om mijn autoband lek te steken. Om 6 uur snachts met een lekke auto staan met de gedachte dat je over een paar uur in de bus moet zitten naar Mysteryland is een apart gevoel. Echt boos zijn kon ik niet, want daar schiet je niks mee op. Echt heel grappig vond ik het ook niet, maar ik kon de humor er wel van inzien, aangezien zoiets weer typisch iets voor mij is. Snel die band verwisselen dan maar en op naar huis!

Zooo Mysteryland dus. Vanaf de busplaats was het een flink stuk lopen naar het party-terrein. Bij de ingang aangekomen bleek dat er slecht gecontroleerd werd. We hoorden namelijk wat gerammel, en toen we naar de bron keken bleek dat er 2 kerels zo “slim” waren om over het hek te klimmen. Ze renden als een gek het bos in, en werden hoogstwaarschijnlijk niet meer terug gezien. Althans dat hoop ik voor ze. Wij kozen voor het rechte(re) pad en kregen netjes onze vip-bandjes om.

Bij binnenkomst even de muntjes gehaald. Meteen viel op dat ze gebruik maakten van halve munten. Zo kon je bijvoorbeeld 4,5 munt halen. Zag er echt belachelijk uit die halve muntjes, lijkt me bovendien ook zeer onhandig voor de barmedewerkers. Maargoed das hun pakkie-an, wij zijn hier tenslotte om te feesten!

Ik heb me laten vertellen dat Mysteryland “net de Efteling” is. En als ik heel eerlijk ben heb ik ook wel een hoop vergelijkenissen gezien. Daarover straks meer. Eerst maar eens wat gaan housen. Vanaf ingang Oost begonnen we aan een rondje-ML-met-de-klok-mee. De eerste tent die ons aansprak was “Rauw”. Hier was een voor mij onbekende dj bezig zijn kunsten te vertonen. Headman is de man. Lekker inkomertje, in een tent met ontzettend goed geluid. De trommelvliezen trilden de pan uit. Ook kwamen we nog een paar holbewoners tegen die met veel moeite een raketje naar binnen probeerden te werken. Bovenstaande zin is moeilijk te snappen zonder onderstaande foto:



Gezien de grootte van het terrein besloten we om niet op één plek te blijven staan. Een stukje wandelen dus. Niet heel veel verder kwamen we aan bij een bekendere stage. Cocoon. Op Nature One ook erg genoten van deze bedoeling. Onze eigen Bart Skils was hier bezig aan zijn 2-uur-durende set. Aangezien ik zo weinig geslapen had besloot ik wat te gaan snaaien, en kwam weliswaar een afhaalchinees tegen met saté. Meteen even een stoeltje geregeld en plaats genomen in de “tuin” van Cocoon. Om daar onder het genot van Skil’s minimale sound mijn saté met brood weg te schranzen.



Na deze vullende maaltijd heb ik afscheid genomen van de tuin en ben helemaal vooraan gaan staan in de tent. Wederom werd er ideaal geluid geproduceerd. Goed werk. Na Bart Skils zou Johannes Heil het deck overnemen. Op de een of andere manier was deze live-act te laat. En men liet Skils nog een tijdje doordraaien. Het publiek leek zich er weinig van aan te trekken, aangezien Bart ontzettend lekker bezig was! Na een tijdje begon dan eindelijk Johannes en werd Bart nogmaals bedankt voor zijn “Skils” (tja, inkoppertje).

Filmpje Johannes Heil

Tijdens de set van Heil gebeurden er vreemde dingen op de dansvloer. Ik weet dat mensen in een moordend tempo kunnen dansen, maar dit gaat wel erg ver…



We gaan snel verder met ons rondje. Kijkende op onze plattegrond, wat sommige mensen ook als schilderij aan hun muur zouden kunnen hebben, bleek dat we nog geen kwart van het terrein hadden gezien. Niet dat het iets boeit. Maar is wel leuk om zoveel mogelijk van een feest te zien natuurlijk. Op naar de mainstage dan maar. Hier komt al een overeenkomst met de Efteling. De mainstage was vergelijkbaar met het grote snoepkasteel waar de kleine crimineeltjes H. & G. snoep jatten. De heks in dit sprookje was David Guetta. In plaats van soep, roerde hij lekkere houseplaten door elkaar. Samen met een live drummer werd hier een flink potje muziek geproduceerd. “And house music was born”! Wat erg jammer was aan deze stage, was het feit dat het geluid erg weerkaatste op de bar tegenover het podium. Toch jammer van een mainstage, waarvan verwacht wordt dat die juist perfect geregeld is. Is toch vaak het meest representabele (is dit een bestaand woord?)van een feest. Gelukkig maakte de sfeer, en het (droge!) weer veel goed.



Op weg naar de welbekende piramide-heuvel-dinges, die je gezien móet hebben als je op Mysteryland bent, kwamen we langs een podium zonder draaitafels. Slechts een microfoon met daarachter een man met gitaar. Dit was het theater-podium. Nog nooit meegemaakt op een feest, dus wel leuk om eens even te gaan kijken. De niet-altijd-even-grappige cabaretier ondersteunde zijn grappen met zo af en toe een leuk stukje gitaar getokkel. Hij kon het wel. Toch leek hij een tikkeltje zenuwachtig. Vooral wanneer er niet goed werd gereageerd op bepaalde grappen. Snap het best, ’t lijkt mij ook moeilijk om grappig te zijn als je daarvoor betaald word. Toch krijgt die kerel van mij respect, en weliswaar een vermelding in mijn verslag. Geef hem echter 1 advies, “kom volgend jaar maar gewoon mee housen in één van de vele area’s op Mysteryland, en ga daar lekker tokkelen op je eigen air-gitaar”.



Filmpje van de grappenmaker

Herman brood kwam ook nog even langs om zijn ding te doen:



Nét toen we weer wilden aankachelen, kwam er een Braziliaanse samba-band optreden. Ze hadden een aantal danseressen bij en een hele hoop instrumenten. Had echt het idee dat ik op een braderie was, met al die dagjes mensen in een kringetje. En daar is helemaal niks mis mee.



Na dit stukje cultuur zijn we dan eindelijk aangelopen naar het groene “wereldwonder”. Hij was een stuk groter dan ik verwacht had. Het was al aardig druk op het heuveltje. Overal waar je keek waren mensen aan het zitten, lopen of aan het vallen. Vanaf de heuvel hebben we even gekeken naar echte daredevils. Deze mannen haalden met crossmotors vette stunts uit boven het water. Het zag er makkelijk uit vanaf de kant, maar 1 foutje en je ligt letterlijk en figuurlijk in het water. Voor de achterwaartse salto werd dan ook luidruchtig geklapt.

Even één hoekje verder op de heuvel en het was meteen duidelijk. Vandaag is Q-dance aanwezig op Mysteryland. Vanaf het topje van de berg tot aan de dj-booth ging iedereen helemaal los. Wát een geweldige sfeer. Kon weinig mensen zien die hier niet bewogen. Het decor was dan ook in de bekende Q-style. De area was op een soort van eiland, wat voor een intieme sfeer zorgde. Dat gaan we maar eens van dichterbij bekijken.



Aangezien we nog geen gebruik hadden gemaakt van onze vip-bandjes leek het ons wel een goed idee om dit bij Q te doen. Op de laatste verhoging van de berg, of vanaf beneden gezien de eerste trede, stond het vip-deck. Vanaf hier hadden we een mooi uitzicht op de menigte. Bovendien was het wel leuk dat je tussen o.a. Showtek en de Alpha2 in stond. Vanaf hier nog een mooi filmpje gemaakt tijdens de moddervette set van Zany.

Zany @ Mysteryland

Dit blijft een gruwelijk nummer van neerlands trots: de Donkeyrollers. Vervolgens hebben we het vip-deck verruilt voor de echte dansvloer en zijn we tussen de crowd nog ff flink uit ons dak gegaan.



Een uur geleden stonden ze nog naast ons een biertje te drinken, nu was het echter tijd voor hún Mysteryland-moment. De Alpha Twins klommen achter de draaitafels, om te beginnen aan een knallende set. Mede dankzij het goede werk van Zany bleef het publiek maar losgaan.

Aangezien de Dave Clarke tent aan de andere kant van de heuvel was, besloten we om daar eens een kijkje te gaan nemen. Het afdalen was bijna net zo moeilijk als erop klimmen. Ik ben dan ook niet zonder zwarte handen beneden gekomen. Maar wat wil je met zo’n tempo. Gas erop! En zo ging het ook in deze grote circus-tent. Bij het binnenkomen leek het op een normale tent zoals al vaker gezien is op feesten. Maar bij het naderen van de dj-booth bleek dat er voor de dj een soort van kuil was, met daarin een hoop fanatiekelingen die helemaal los gingen op Clarke’s beats. Hierdoor was tent een stuk gezelliger en zag je meer dan alleen de rug van de mensen voor je, en de gezichten van de mensen achter je. Nee je kon flink de tent rond koekeloeren. Niet dat hier veel tijd voor was. Dave speelde met het publiek en weinig mensen konden de voetjes van de vloer houden. Ook hier was het geluid gevaarlijk goed. Ik heb niet veel baardgroei maar mijn bakkebaarden trilden bijna van m’n kop af.



Filmpje Dave Clarke



Filmpje Vince @ Mysteryland

Het laatste half uurtje zijn we snel de heuvel weer opgerend naar de Q-stage. Waar zoals ik al verwacht had, een dikke show werd weggegeven. Door Vince op draaigebied, en door Q-dance op show-gebied. Prachtige combinatie. De meest brute lasers en hardcore-platen vlogen om je oren. Één van de laatste vocals die ik hoorde was “Six million ways to die” en dat blijft zo’n ontzettend vet nummer. Het publiek werd nogmaals bedankt en de (lange) weg naar de bus werd ingezet.

Volgend jaar toch iets meer slapen van te voren, zodat ik wat meer van het terrein kan zien, ondanks dat heb ik een geweldig feest gehad. Tot de volgende knoop.