Verslag van Erick Morillo, 1 april 2006

Eric Morillo, ik keek er al een aantal maandjes naar uit. De koning van de uplifting club house, voor het laatste door mij gezien in La Rocca, ergens vorig jaar.

The Powerzone was altijd 1 van mijn favoriete clubs. Vroeg gegaan vanwege de verwachte rij bij de deur. Liever een uurtje eerder binnen dan een uurtje wachten terwijl je weet dat het binnen aan het gebeuren is.

Binnenkomst verliep voorspoedig. Mbt de drukte ging het in hoog tempo de verkeerde kant op. Het was natuurlijk uitverkocht, maar persoonlijk ben ik van mening dat dat niet moet betekenen dat je elke vierkante meter vult met mensen. Anyway de stemming kwam er vanaf 12.30 wel goed in. Veel mooie mensen en bekenden aldaar. Tijdje geleden dat ik er geweest was, er was flink wat verbeterd daarbinnen. Slimmere indeling, leuke video projecties en een sound die stond als een huis.

Om ongeveer 1.00 uur startte de held van de avond zijn set. De unieke sound van Eric Morillo is toch wel zijn handelsmerk. Z'n set startte stevig en na een half uurtje nam hij wat gas terug. Een goed moment om even in de kleine zaal te bezoeken alwaar de drukte ook aan het toenemen was. De entourage in die zaal is natuurlijk minder, maar lekker even op het bankje gezeten en kunnen kletsen met wat kennissen en vrienden die ik ook al lange tijd niet meer gezien had.

Rond de klok van drie uur de grote zaal weer opgezocht. Man, wat een SUPER uitzicht vanaf de trap. Een grote feestende massa op de uplifting beats van Morillo. Tijd om los te gaan. Een plaatsje op de dansvloer viel nog niet mee maar in de buurt van de VIP, een beetje vooraan, was het toch redelijk goed te doen. En LOS dan, helemaal los. Wat kan die man toch geweldig zijn plaatjes neerleggen. En de energie en vrolijkheid die hij uitstraalt. Echt helemaal toppie!

Vanaf 4.00 uur nam de drukte wat af, werden zijn plaatjes wat dieper. Kortom het beste moment van de avond was een feit. Lekker toegewerkt naar een climax rond 5.00 uur alwaar Roog het mocht overnemen. Ik zat er lekker in, maar vond dat het toch weer even tijd werd voor een kleine tussenpauze. lekker op de waterbedjes gelegen bij de ingang van de kleine zaal. Een beetje babbelen en hangen en natuurlijk nu wel tijd voor een drankje.

De muziek in de kleine zaal was inmiddels van een bedenkelijk niveau en het liep daar op z'n eind.

De laatste ronde was OK maar ik moet eigenlijk wel zeggen dat ik inmiddels niet meer zo kritisch was. Roog deed z'n dingetje zoals we dat van 'm gewend zijn. Ik vind het persoonlijk niet geweldig maar het is wel altijd goed genoeg om in de stemming te blijven.

Kortom een toppertje, die avond. Alleen volgende keer 500 kaarten minder verkopen, dan betaal ik met liefde 10 Euro meer voor een kaartje. Ach ja, Morillo in the Powerzone: Beter wordt het niet tot de zomer is aangebroken. Aldus: Dancevalley/Sublimal: here I come!