Verslag van Nature One, 6 augustus 2005

Damn. Nog steeds zwaar onder indruk zit ik hier achter de pc. Met een glimlach denk ik terug aan het afgelopen weekend.
Spierpijn in mijn benen en last van een opkomende verkoudheid maar dat is het meer dan waard. Afgelopen vrijdagmiddag begon het allemaal. Met mijn beste vriend in de auto om naar Kastellaun af reizen. Op de A50 tussen Apeldoorn en Arnhem begon het fileleed. Wij waren niet de enigsten die op pad waren, een hele sleurhutten pararde op het asfalt. Eenmaal bij Zevenaar over de grens kon het pedaal naar beneden en vlogen we over het Duiste asfalt.
Heerlijk, moeten ze in Nederland ook invoeren, een advies snelheid. Gelukkig konden we vlot door het Ruhr gebied, geen files. Steeds dichterbij ons eind doel. Met onze held Markus Schulz op vond onze rode bolide de ring van Keulen. Daar begon het knap druk te worden als gevolg van werkzaamheden en vakantie verkeer. De ene caravan die de ander in haalt. Bij Bonn zijn we de snelweg maar af gegaan om zo binnendoor af te zakken en knelpunten als Koblenz te mijden.
Onderweg zijn we nog even gestopt bij de NurburgRing, daar waar normaal Formule een races gehouden worden. Leuk om even mee te pakken.

De omgeving werd steeds heuvel achtiger, het ene dal nog dieper dan het andere. Al slingerend naar boven en beneden.

Wij hadden een hotel geregeld aangezien we het weer niet helemaal vertrouwden.
Snel onze bagage gedumpt, omgekleed en op naar NatureOne! Onderweg nog even wat gegeten in een goed restaurantje.

Al slingerend kwamen we in ene oog in oog met een herten familie die de lokale weg over stak. Het scheelde niet veel of we konden riant barbeknoeien.
In de verte leek het net of er een ufo geland was, midden op de Heuvelrug een zee van licht, het kon niet anders of dat moest het terrein zijn.

Na onze auto voor 3 euro te hebben geparkeerd liepen we dan eindelijk naar de ingang.
Taxi's reden af en aan, een lange sliert mensen die klaar waren voor een lange toffe nacht.

Wat ik minder vond was de manier waarop je naar binnen moest. Eerst in de rij staan om je Ticketbox kaartje om te ruilen voor een Original Ticket. Dan nog eens in de rij gaan staan om gefouilleerd te worden en dan nog eens een rij om een bandje te krijgen. Het mocht de pret niet drukken, we hebben er een half uur over gedaan om eindelijk het terrein op te mogen. De locatie zelf is echt super. Een oude Amerikaanse raket basis met een flink aantal bunkers. Iedere bunker werd gehost door een andere club. Voor ieder wat wils.
Het eerste doel was bonnen halen, 80 cent per bon, op zich te doen.
Maar dan het rare pfand systeem; een biertje kostte 3 bonnen en 1 bon statiegeld. Als je je glas terug bracht kreeg je een bon terug.
Een goede manier om het terrein schoon te houden maar ik had weinig zin om met mijn glas te moeten leuren. Wat ik ook niet snap is dat Duitsers helemaal wild zijn op Mixery, bier met cola. Gadverdamme, heb een glas geprobeerd maar ging bijna over mijn nek. Als eerste klommen we boven op een bunker, daar stond de Armada tent.
Lemmon 8 draaide echt lekker, heerlijk om zo te mogen beginnen met 2 dagen feest.

We zijn weer even naar beneden geklauterd. Nou ja, even. Best gevaarlijk om over een leipe trap met schijnwerpers recht in je gezicht veilig beneden te komen. Even gekeken bij Mainstage, onder een reusachtige kroonluchter gekeken naar het laatste stuk van Timo Maas. Het geluid op main was perfect, hard en zuiver, zo hoor ik het graag. Door gelopen naar Tresor, het harde techno werk uit Berlijn. Een smalle lange bunker als dansvloer, het geluid nog harder.
Heb aardig wat freaks gezien die compleet van de wereld waren en helemaal los gingen.

Het werd tijd om terug te gaan naar Armada, onze favoriet Markus Schultz zou over niet al te lange tijd gaan draaien. Toen we er eenmaal waren hebben we het laatste deel van Perry O'Neil nog even mee gepakt, ook een lekkere set van hem. Een uur later dan gepland stond dan toch eindelijk Markus achter de draaitafels en hij zette meteen goed in. Hij was zichtbaar onder de indruk van het feest, stond uit zijn dak te gaan achter de draaitafel.
Klassiekers in een remix en het recentere werk in een sublieme mix. Heb platen als Solarcoaster en Nalin & Kane gehoord. Een voor een kippevel momenten.

Even later Century Circus waar Adam Beyer aan het werk was. Een enorme tent die echt heel mooi ingericht was. Op grote schermen werd geprojecteerd tijdens zijn set. Een goed geluid en goed bereikbare bar waren goede ingredienten voor een dik uur flink uit mijn plaat gaan.
Terug naar Mainstage voor Ferry Corsten die ook een top setje heeft verzorgd. Strakke lasershow en super geluid. Ben helemaal los gegaan, ik niet alleen overigens, de hele dansvloer was een deinende menigte.
Langzaam maar zeker werd het weer licht en werd het steeds rustiger. Mijn benen werden moe en ik zelf ook, helemaal na een lange reis.
Om zes uur liepen we richting auto, terug naar het hotel.
Op naar de zaterdag editie. Mijn cijfers voor de vrijdag:

Toegang tot feest : 5
Lokatie : 9
Geluid : 8
Licht en decoratie : 7
Line up : 9
Publiek : 8