Verslag van Slaves to the Rave, 11 juni 2005

Heen en terugreis verliepen zeer vlot en snel. Lekker mogen meerijden met sympathieke gabbers uit de buurt van Dordrecht, maar terugkeren was minder, want die heb ik moeten stappen en heeft een aardige tijd geduurd. Heenrit met de trein was ook aardig, daar er werd kennisgemaakt met een interessante dame.
Aardig feest was het. Het te hoge volume zette er wel wat de domper op naar het einde toe, wanneer het er de hardcore zaal erg industrieel, ietwat terror achtig werd gedraaid, flippen was dat. Bass, bass, bass, en nog eens bass. In your motherfucking face. Liefs zo hard en snel mogelijk.
Oren doen nu dus kut pijn bij het minste wat ik doen en hoor. Gesprekken zijn helemaal vervormd en bepaalde klanken zijn intens versterkt. Is meestal het geval, maar het verschil met gewoonlijk is dat het op de avond zelf balen was dat het geluid te hard stond en ook niet goed uitgebalanceerd was.

Fijn was het om volgende schijven te horen: Life From Da Other Side, 2x Crime does not pay (ken de titel niet) en off course Thrillseeka & Bike’s Drum. Enigsinds ontgoocheld dat ik niet Stainless Steel heb gehoord, maar je kunt niet alles hebben he.
E-noid draaide strak en Ophidian naar goede gewoonte very dark.
Er werd opvallend veel gehakt en gestampt. De hele heisa rond de wazi’s vind ik overdreven en dus een verspilling van energie, die zorgt voor een pessimistische ingesteldheid van zeuren en zagen. De enige vorm van zagen die goed is, is die van zagûh.
Naar goede gewoonte moesten de frusto security pipo’s weer eens aan machtsmisbruik doen, door het bloot bovenlijf niet toe te laten. EIKELS.
Mooie dames gezien, jaaaa hoooorrrr. Was er vb die met witte kisten, een zwart-wit gestreept soort Avril Lavigne-achtige hand-arm accessoire, zwart hemd (denk ik), . en stond gedurig nijdig en denigrerend naar mensen te staren. Na half 6 zat ze in de classics room op het voorpodium terug naar iedereen te staren, terwijl ze traag van haar sigaret trok. Nu droeg ze een lange zwarte jas met een doodskop op de achterzijde. (Wat is dat trouwens met die doodskoppen die lijken op het symbool van giftige stoffen? Best wel leuk, maar weet niet of het een kenmerk is van het een of ander.) Not my style, maar had wel iets. Ze leek onaagenaaktbaar te zijn en veelbelovend voor de toekomst. Waarom precies weet ik niet, maar ik kan mij niet van de gedachte ontdoen.
Zo de beentjes zijn meer goed afgetraind en de 3kg ben ik afgevallen, dus op naar de volgende.