Verslag van Hardhouse Academy, 26 februari 2005

(met dank aan Denny Yau a.k.a. Raven voor de foto's, alle foto's zijn te bewonderen op www.partynight.nl

Vraag: Hoe graag wilde ik met Partynight naar de Hardhouse Academy?

Antwoord: Heel, heel erg graag. Pffff de week liep nou niet echt al te falderie-faldera, hele week voelde ik me al niet lekker, verkouden, koortsig, koppijn, hoesten en ga zo maar door, aanvankelijk maakte ik me niet al te druk, dacht dat het wel weer over zou zijn voor het weekend, maar helaas was niets minder waar. Het werd donderdag en vrijdag en nog steeds was ik ziek, zwak en misselijk en dan kom je dus op een gegeven moment toch echt voor Dé vraag: Wat ga ik doen? Als ik verstandig zou zijn, zou ik natuurlijk de hele boel gewoon gaan afzeggen en lekker in bed blijven, maar ja. Echt verstandig ben ik eigenlijk nog nooit geweest, deze keer dus ook niet en zo kwam het dat ik zaterdag, na een krappe 4 uurtjes hoestende slaap toch naast mijn bed stond rond een uurtje of half 8 s'ochtends.
Met koorts en al besloot ik voor deze keer dan maar een taxi te bestellen om me naar het Amstelstation te laten brengen, wat op zich dichtbij mijn huis genoeg is om het even te lopen, maar nu even niet. Het zou voor mij mijn 4e keer Hardhouse Academy worden en de 3e keer met Partynight en die line up die er stond die nacht in de Brixton Academy was er werkelijk eentje om van te watertanden, zo vet, goed en vooral hip was hij.

Van de vier keer dat ik ben gegaan ben ik eigenlijk maar één keer met het vliegtuig gegaan en dit was omdat Partynight toen niet ging met hum georganiseerde busreis.
Nou hoor ik je bijna vragen: 'Waarom met de bus als je ook met het vliegtuig kan en dat veel sneller ook is?'

Ruim een jaar geleden zei ik ook altijd 'Ik ga echt niet met de bus naar Engeland, duurt veels te lang etc.'
That is, totdat ik dus daadwerkelijk wel een keer met de bus ging, want toen wilde ik dus niet meer anders.

Dit komt omdat het met de bus al vanaf zaterdagochtend negen uur tot en met zondagavond zes uur één groot Hardhouse feest is.

Alle buspassagiers zijn namelijk meteen al in de feeststemming, verder is er de hele weg goede muziek (UK Hardhouse uiteraard), drank en een geweldige reisleiding.
Elke keer gaat de reis ook zo snel, dat je voordat je het weet al in Londen bent en vanaf Londen ook zo weer thuis.

Ook deze keer zag je gewoon al aan iedereen dat er wat leuks zou gaan gebeuren



Nadat we waren ingestapt gingen de bussen door richting Utrecht waar de volgende groep mensen zouden instappen, hierna zouden we nog een keer stoppen in Hazeldonk, waar de laatste groep passagiers zich bij ons zou voegen waarnaar we richting België zouden gaan.

In Utrecht kwamen de Blue Monkeys en support de bus versterken, wat inhield dat zowel de heen- als de terugreis één grote maffe, melige en vooral erg hippe zooi zou worden.

Ik heb even wat fotos gemaakt door *Digle* van de enige echte eigen site van de Blue Monkeys www.bluemonkeys.nl genomen om te illustreren hoe de busreis een beetje was:



check die hippe versieringen



en check de hippe mensen



je weet toch!

Met name de reis vanaf België tot Londen zelf is in vage nevelen gehuld, maar als ik de foto's naderhand zo bekijk heb ik het wel goed naar mijn zin gehad en daar gaat het om en dan heb je eigenlijk al ruim tien uur feest gehad en moet het echte feest nog beginnen.



Met een grote glimlach liep ik de Brixton Academy binnen, nadat mijn tas vlug was doorgekeken mocht ik doorlopen. De kou was dusdanig dat ik voor geen prijs mijn jas wilde afgeven, dus die heb ik lekker bij me gehouden.

Thuis had ik een heel schema opgezet hoe ik de nacht wilde doorkomen, wat inhield dat ik het eerste uur gewoon lekker rondgelopen heb, er waren namelijk niet echt dj's die ik toen wilde zien.
Bezoekje aan de Bounce gebracht, echt een aanrader voor de mensen die van de wat snellere UK houden.

Om half tien was voor mij de eerste set die ik graag wilde zien, namelijk Danny Gilligan b2b met Steve Maynard.
Ik had veel goede dingen over Danny Gilligan gehoord en gelezen en was dus erg nieuwsgierig naar deze meneer.

Ik werd niet teleurgesteld, wat een heerlijke en snelle set was dat, ik hoop ook dat Danny Gilligan ( en Steve Maynard eigenlijk net zo goed) gauw een keer naar Nederland gehaald zal worden!

Het was alleen best jammer dat ik me best wel ziek begon te voelen weer tijdens deze set, ik was eigenlijk van plan nog een half uurtje Andy Whitby mee te pakken, ben ook de main ingelopen, maar kan me dus weinig herinneren van dit half uur.

Jesse (een van de GE-WEL-DI-GE hostessen van Partynight) was zo lief voor me en zei 'Kom op we gaan even naar de tribunes, dan kan je even rustig zitten en wat warmer worden (liep nog steeds met mijn jas aan. ).
Zo gezegd zo gedaan en al waren die trappen errug vermoeiend, we kwamen boven aan en toen heb ik heerlijk gezeten. Ik kreeg het gelukkig ook wat warmer en deed mijn lange jas in ieder geval uit.

Ik had nu ook een mooi uitzicht op de volgende live act die ik niet wilde missen: K90



Echt, deze man maakt 'feelgood music' kan het niet anders zeggen. heerlijke uplifting UK Hardtrance met supermooie melodieën en een snoeiharde bass line.
Ik vind het ook een geweldig gezicht hoe hij zelf staat te lachen en te dansen achter zijn apparatuur
Het moment dat Axis door de main klonk (en MIJN GOD wat een BEESTACHTIG geluid hebben ze daar in die Brixton, zo hard dat je de hele muziek door je lijf heen voelt trillen en toch zo zuiver Frantic! ) zweefde ik echt even weg, zo mooi was dat. Na K90 was het tijd voor de volgende live act Nuw Idol, ik was eigenlijk niet echt van plan om hem te gaan horen. Heb hem al eerder op een HHA gehoord en vond er gewoon niet zo veel aan. Ik voelde me echter nog niet helemaal lekker, dus ben toch maar even blijven zitten.



Onder Nuw Idol kwam ik Sunshine ook tegen en we besloten samen eens even richting de Bounce Central weer te gaan.

Dit was een uiterst geslaagd idee, lekkere muziek en zo hebben we een tijdje staan dansen op Danny Lu B2B Dickon Laws en kwam er een leuke remix voorbij van Heaven's Cry Till Tears Do us Part.

Ik wilde echter voor 1 uur weer terug in de main zijn, omdat dan Steve Hill draaide. Ik had hem al een tijd niet meer gehoord en soms vind ik hem iets te soft draaien voor mijn smaak, maar deze keer man oh man



Steve Hill was back at HHA en hoe!

Wat een geweldige set zette deze kleine man uit Nieuw Zeeland neer, echt! Heb alleen maar staan dansen met een grote glimlach op mijn gezicht, zo lekker was het.

Het leek wel alsof hij de een na andere vette plaat draaide: Not over Yet (D10 remix) - Neon Lights, de Technikal remix van Silence van Delerium en toen de klanken van de Technikal en Steve Hill remix van Barber's Adagio for strings klonken was mijn nacht helemaal volmaakt. How I that song

Steve Hill had er ook duidelijk zin in en kwam soms achter zijn tafels vandaan om het publiek nog meer op te zwepen.
voor Mister Hill! Om twee uur was het tijd voor de volgende live act van die avond, niemand minder dan Lab4.



En ik moet zeggen, het blijft gewoon leuk om deze twee heren in actie te zien.
Deze set was heel anders dan ik gewend was van hen, ze leken harder te gaan dan normaal en draaiden veel, voor mij, onbekende nummers. Later hoorde ik van Raven dat ze aardig wat materiaal ten gehore hadden gebracht dat nog niet uit was gekomen, altijd
Met name een nummer waar je de zin 'You're my perfect drug' hoorde is me erg bij gebleven.

Zo werd het drie uur, tijd voor één van mijn persoonlijke favorieten Proteus.



Ook hij draaide deze avond een hele andere set dan normaal. Meer UK platen en ook erg veel nieuwe platen, hij had ook een hele show bij zijn intro en dat was een erg mooi gezicht.
Deze editie van HHA waren er allemaal lampjes opgehangen achter het podium en dit gaf een erg mooi effect.
Proteus stond weer te stralen achter de decks en rende, sprong en danste over het hele podium.

Het was wel een beetje jammer dat ze de apparatuur van Nuw Idol niet weg hadden gehaald, hierdoor had je namelijk vanaf de rechterkant niet zo een goed zicht op het podium meer, maar ja, je kan niet alles hebben he?

Kippevel op het moment dat ik Venla van Proteus zelf hoorde, wat is dit toch een verschrikkelijk mooi nummer, met name het stukje dat door engelen gezongen lijkt te worden.

Inmiddels had ik het nogal benauwd en heet gekregen in die main en was even naar de toiletten gelopen voor wat broodnodige frisse lucht, totdat. Ik ineens weer de klanken van Barber's Adagio hoorde, dit keer de K-complex remix, ik wist niet hoe snel ik terug moest komen naar voren om nog helemaal een keer uit mijn dak te gaan.

Onder de set van Proteus was Vriendje Kjell met een bonnetje naar me toe gekomen, die lieverd had namelijk een plaat voor me gehaald, omdat hij het zo sneu voor me vond dat ik me zo beroerd voelde, dat was dus mijn volgende missie van die nacht: de plaat ophalen.

Even later stond ik blij te glimlachen naar In Power van de Organ Donors, ik ben toen even met Sonic XL gaan zitten op een van de trappen, even bijkomen, moest even wat nieuwe energie proberen te vergaren voor de laatste act in de foyer van die avond, samen met Proteus wel mijn grootste favorieten: The Organ Donors! Zo pakte ik geheel onverwachts ook nog een stukje mee van Dave The Drummer en wat een leuke muziek was dat, heel erg swingend en echt stil staan kon ik dus niet, zelfs al wilde mijn benen niet echt meer.



Even na half vijf namen de broertjes Harris het over en was het weer een uur lang genieten.
En al was het stervenskoud in de foyer en kon ik weinig meer dan tegen een pilaar aan staan leunen, beetje bewegend met mijn ogen dicht, het was wel een grandioze set!

Maar moet ook zeggen dat ik eigenlijk elke keer dat ik de Organ Donors heb gezien ze altijd geweldig vind. Technisch, qua platenkeuze zit het gewoon zo perfect in elkaar.

En zo kwam er langzamerhand een einde aan de nacht, die eigenlijk wel eeuwig leek te hebben geduurd. Ik zou nog een half uurtje Phil Reynolds mee gaan pakken, maar ben maar in de foyer blijven staan en een beetje staan lullen met de vriendjes en vriendinnetjes, die zich ook langzamerhand begonnen te verzamelen.

Het leek haast wel dat iedereen een beetje op was rond half 6, maar ja er mocht natuurlijk ook erg veel gedanst worden, misschien was dat het wel



Om 6 uur liepen we naar buiten en gelukkig stond de bus er al, want het was me een partij koud, echt niet normaal.

Terug in de bus ben ik toen maar even gaan slapen en zo kwam het dat ik helemaal heb gemist een beetje dat we 4 keer Londen rond zijn geweest ofzo, omdat de chauffeur de weg niet zo goed wist. Echt heel erg was dit nou ook weer niet, want we vermaakten ons nog steeds prima in de bus met discohits en René froger en we hebben allemaal stiekem met elkaar gedanst.
Het was het ook gaan sneeuwen en leek het wel alsof we ergens in Alaska zaten ofzo.

We kwamen laat bij de boot aan en moesten ook even een uurtje wachten tot de volgende weer ging.

Door de opgelopen vertraging zat er ook geen Street Rave meer in, wat wel erg jammer was, maar ja doen we volgende trip gewoon maar inhalen vind ik.

Naarmate Nederland weer dichterbij kwam werd ik al grieperiger en grieperiger en heb af en toe een uurtje zitten slapen half en wilde eigenlijk steeds grager naar huis.

Zodra we op Amstel waren heb ik ook maar heel snel gedag gezwaaid en heb een taxi naar huis gepakt (ik was niet echt gekleed op -7 graden buiten, dus leek me wel een goed plan die taxi) en zo was ik al snel thuis en kon ik wederom terugkijken op een uitermate geslaagde trip naar HHA met Partynight! Ik wil graag ten eerste Partynight bedanken voor een onvergetelijk weekend!

Vince 4 president! (en ook met dank voor de Pringle! )

Het voltallige personeel van Partynight: hostesses en beveiliging voor jullie dat het elke keer weer gezellig is jullie zijn lieieieieieieieievvvvveeee

Raven voor de foto's weer

En natuurlijk alle partypeople in de bus, die er mede voor zorgen dat de reis één groot feest is! Allemaal weer komen volgende keer ik wil het! Ik wil het! Ik wil het!

Meer foto's zijn te vinden op:

www.partynight.nl
www.bluemonkeys.nl
Sonic XL's Hang Out

Tot slot nog wat hippe impressies van de reis en het feest zelf




















Ennuh tot slot

Inderdaaan er mag weer gedanst worden



Ik ben uit