De strenge kassajufrouw gaf een resolute NEE! ten gehoren toen ik voorstelde dat het voor de laatste 2 uurtjes vast wel halve prijs was. Goed niet geschoten is altijd mis, maar eerlijk gezegd had ik het ook niet verwacht.
Eenmaal binnen liep ik gelijk tegen Teknobitch aan, die ik al beloofd had een keer aan te spreken. Even voorgesteld en een klein babbeltje gemaakt. Ze vertelde mij waar de pf-ers uithingen. Maar helaas heb ik niet de eigenschap snel op mensen toe te stappen, dus zonder verder te netwerken liet ik de muziek op mij inwerken en zijn opzwepende werk doen.
Het is altijd beetje wennen op gang te komen, temeer omdat het voor mij de 1ste keer was dat ik het op techno moest doen
In het begin vond ik het zelfs een beetje fris binnen. Hoe anders was dat vorige week met classics, toen de straaltjes al begonnen te lopen toen ik drie keer met mn ogen had geknippert. Maar goed, eenmaal een flauw pasje verzonnen waarmee ik op de muziek kon hoppen kon het beginnen, en steeg de bedrijfstemperatuuur al snel tot 'classics-waarde'. De muziek kon mij goed bekoren (normaal gesproken ben het meest te vinden op hc-feestjes, waar mijn voorkeur naar oldstyle uitgaat) zolang een lekkere bassdreun mij de zetjes gaf die ik nodig had. Zo nu en dan raakte de muziek de kluts (lees bass) kwijt, en dan is voor mij de magie weg. Gelukkig duurde zo'n periode nooit erg lang, en heb ik aardig wat rondjes door de tent gemaakt.
Op de een of andere manier kan ik nooit lang op dezelfde plek staan, en maak ik op feesten altijd hele tochten door de gelegenheid. Deze eigenschap zorgt er meestal voor dat ik binnen no-time iedereen kwijt ben op een feest. Maar daar had ik vanavond geen last van, aangezien ik in mn uppie was
Een beetje wennen voor mij was de atmosfeer van de Fun tov techno. Bij mij leefde bij techno een underground sfeer, aangezien het vorige feestje ergens in een kraakpand was, zonder veel franje en licht. Mooie ervaring was dat, maar goed, das een ander verhaal.
Natuurlijk waren die twee uurtjes in een mum van tijd voorbij, en begon de aftocht naar huis. Zoals gewoonlijk had ik weer moeite met het afscheid. Het is soms wat onwerkelijk als het licht aangaat en de muziek verstomd. Ineens is het dan over, terwijl je voor je gevoel nog lang niet 'klaar' bent. Een laatste plaatje nog? Ok dan! Maar goed, de klok kent geen ganade, en is het dan toch echt over. Gedesillusioneerd nog even blijven hangen bij de uitgang, en dan naar buiten.
En nu dan, afteren? Ja, dat had je gedacht, want ik was in me uppie remember! Dan maar richting de auto lopen. Onderweg spreek een aardige dame me nog aan dat ze met drie mannen op stap is, en of ik dat ook niet geweldig zou vinden. Geheel oprecht deel ik haar mede dat ik het in het geheel niet spannend zou vinden om met drie mannen op stap te gaan.
(tja das toch een inkoppertje! )Bij mn auto aangekomen volgt het bevrijdende moment. Uit met die schoenen! En lekker de nike-ies aan. Ok dan, klaar voor vertrek. Voordat ik wegrij, zie ik nog twee bikkels voorbijtuffen op een damesbrommertje. Een romantisch aangezicht hoor, haha
. Met een gangetje van 70 ben ik vervolgens naar Krommenie gereden, met toch een relaxed tevreden gevoel weer.Thuis gekomen altijd ff de computer aan, even klikkerdieklik. Ik lees een verslag van deze avond, en wil er een opmerking onder plaatsen. Al snel blijkt dat het een aardig stukkie tekst dreigt te worden, en is dit verslag tot stand gekomen.
Het is nu bijna 10:00 uur, en als jullie de slaap niet konden vatten, zou het na het lezen van bovenstaande een stuk beter moeten gaan. Voor mij in ieder geval wel.
Mensen tot laterz!
