Verslag van Integrate, 21 februari 2004

Afgelopen zaterdag stond ik na 6 maanden en 13 dagen weer oog en oog met mijn held: DJ RUSH aka Da Drummajor! En deze blije gebeurtenis moet ik ff met jullie delen:

Vorige editie van Integrate had ik mazzel, dat ik niet superlang in de rij heb hoeven te staan. Echter heb ik wel de taferelen gezien, die zich voor de deur afspeelden. Daarnaast hebben genoeg vrienden van mij wel de chaos in de rij en bij de garderobe ondervonden dus genoeg redenen om zaterdagavond op tijd (lees ruim een kwartier voor aanvang!) aanwezig te zijn.

Helaas hadden meerdere mensen dit idee (of een wijze les geleerd van de vorige keer) want er had zich al een kleine mensenmassa gevormd. Er werd trouwens ook geen normale nette rij gevormd, maar er kwamen mensen van links en rechts invoegen. De opening van ‘t Paard is niet zo groot dus je begrijpt, dat je steeds meer bekneld kwam te zitten naarmate je dichterbij die deur kwam.

Gelukkig ging het wel sneller dan ik had verwacht. Bij binnenkomst hoorde ik de portiers wel wat zeggen over de menigte. Iets in de trant van, dat er al mensen gespot en gehoord waren die buiten mochten blijven staan. Ik vind het ook heel jammer voor deze mensen, maar om beledigende opmerkingen te plaatsen tegen die uitsmijters om zo te hopen eerder binnen te komen, gaat dus niet werken. Zij doen ook alleen maar hun werk en als je ze opfokt, dan sta je nog langer buiten. En in het ergste geval blijf je buiten!

Na een kort toiletbezoek gelijk de grote zaal ingelopen. Haal even de toiletten aan omdat het me blijft verbazen dat ik dan weer wel en dan weer niet hoef te betalen. Het zal wel aan de organisatie liggen van het feest. Maar goed, de grote zaal dus…We werden lekker opgewarmd door Sicco Bosscher. Perfect achtergrondmuziekje - het was echt niet hard - om iedereen te groeten. Dat er veel bekenden zouden komen was al zeker. Je moet er toch niet aan denken tijdens het lekkere stampwerk te stoppen om iemand te groeten? Daarom was ik allang blij, dat de meeste mensen waarmee ik afgesproken had ook al aanwezig waren.

Na deze man begon de vervanger van Drazen z’n set. Petar Dundov is zijn naam. De visuals zijn ook altijd erg sterk bij Integrate. Als je binnenkomt weet je gelijk wie er draait (als je niet naast de deur gekeken had want daar hangen ze standaard een timetable op) dankzij de achtergrondschermen waarop de naam van de dj verscheen, die bezig was. Ik baalde eerst ontzettend van het feit dat Dylan niet meer kwam, maar gelukkig komt hij binnenkort weer op een ander technofeestje. Dat is dus 13 maart, maar daar gaan we het nu niet over hebben. Petar Dundov…nooit van gehoord, maar van mensen hier en daar gehoord, dat hij wel wat in z’n mars heeft. Hij heeft het wat mij betreft waargemaakt. Een lekkere stevige opbouwende set, waarvan ik het al aardig heet kreeg. Hij begon zo dik te knallen op een gegeven moment, dat ik dacht dat RUSH al in aantocht was. Ik viel bijna om toen ik op de klok zag, dat het pas half 2 was. Dat betekende dat hij pas een half uur bezig was en nog anderhalf uur te gaan had! Met in mijn achterhoofd de gedachte, dat da major hier overheen moest, ging ik lekker door met genieten van de klanken die Dundov uit de boxen liet komen…

Het moment suprème was dan eindelijk daar. Na een niet al te lange introductie werd eindelijk zijn naam geroepen: DJ RUSH achter de decks in ’t Paard te DEN HAAG, mijn geboortestad! De menigte werd helemaal gek want hij begon dus met de plaat van Rockwell en hij liet hem lekker lang doorlopen. Ik keek zo om me heen en iedereen zag je echt denken van: wat gaat er nu gebeuren? Waar blijft de bas en ineens gooide hij hem erin. Pontape met TimdeLuxe erdoorheen. Verschrikkelijke remix! En hij had nog meer in huis. We kregen zelfs een kleine liveshow cadeau waarbij hij de microfoon weer oppakte en een soort medley eruit gooide. Het waren gewoon rake klappen die RUSH uitdeelde van ongeveer kwart over 3 (vond 2 uur draaien zelf ook onwaarschijnlijk) en we vonden de billenkoek maar al te lekker.

Meer en meer wilde ik, maar hoe onverwachts hij begon zo eindigde hij ook abrupt. De klok sloeg alweer 5x. Zelfs in Leeuwarden in een tent die nog en eens de helft van de capaciteit binnen mag hebben wat ’t Paard kan hebben, sluit de boel om 6 uur! Beetje jammer dus… Na dankwoorden van hem en de organisatie dacht ik dat er nog eentje gedraaid zou worden. Helaas er kwam geen toegift en langzaam droop de menigte af…

Met een harde klap weer terug in de realiteit zeg… Omdat bijna iedereen natuurlijk tot het einde bleef, was er een enorme run naar de garderobe. Daarom werd er steeds een groep mensen doorgelaten om de jassen te pakken. De rest werd tegenhouden bovenaan de trap. Zo ontstond er een dikke rij de zaal in. Ook was het de bedoeling, dat iedereen met jas gelijk het pand moest verlaten. Ongeacht je iemand kwijt was of niet… Niks nog lekker na genieten van al het technogeweld, maar blauwbekken in de kou.

Nu zit ik met een glimlach van oor tot oor achter mijn bureautje dit verslag te schrijven. Ik kan er voorlopig tegenaan. In plaats dat ik nu 6 maanden en 13 dagen moet wachten, hoef ik nog maar 2 maanden en 10 dagen.

Ik tel af …

Nessepes