Om 14:30 stonden we daar te wachten op onze bus en besloten nog even allerlei proviand in te slaan bij de Aldi.
Onze bus zou om 15:15 klaar staan, maar het was al ver na 15:45 voor wij konden vertrekken.
Martin (een bekende van me) kwam uit de bus, heel toevallig dat hij ook met dezelfde bus trok.
De busreis zelf liep heel voorspoedig en met hardcore en drum 'n bass op de achtergrond naderden we Koblenz al snel.
Na een korte stop bij een 'imbiss' kwamen we aan en moesten nog een kleine kilometer zwaar bepakt lopen om op de camping te komen. In die felle zon kan dat best een karwei zijn, maar gelukkig was het al rond 20:00 en werd het al iets koeler.
De camping naderend kregen wij een blik gevangen van de camping. Wat een uitzicht en wat een sfeer hing daar. De camping was echt massaal groot.
Snel maar de camping opgehobbeld en een plaatsje gezocht. Aangezien de rest te moe was om verder te lopen hebben wij ons maar genesteld op een mooie open plek met uitzicht op een paar mega-boxen, die mij het meest angstige deden vermoeden.
Snel maar de tent opgezet en na een rustpauze van een half uurtje met een kleine maaltijd besloten wij maar naar het terrein te gaan. We zouden al te laat komen voor Kanzleramt's Diego, dus Technasia live wouden we geheel meekrijgen.
We liepen over een smal, donker straatje met zo hier en daar een fel licht in de verte. Aan weerszijden van de straat stond bos en dit maakte het tot een geheel duistere route. Het had wel iets spannends. Op een gegeven moment veranderde het bos gestaag in een muur met prikkeldraad, oftewel een echte legerbasis. De grote schijnwerpers en de vele kleuren waren al goed te zien. Bovendien klonken er vrolijke geluiden van overal uit de boxen.
Na een echte militaire poort ingegaan te zijn zagen we van die huisjes die de slagbomen bewaken, schuttingen en een opgezet vliegtuig. Dit kon echt eens veruit de meest intrigerende locatie ooit worden.
Tot ozne schrik kwamen we een enorme rij mensen tegen en na 5 minuten daartussen gestaan te hebben kwamen we erachter dat onze kaartjes gewisseld moesten worden. Na dit schouwspel zijn we maar weer achteraan gesloten en na een kwartiertje waren we door de rij heen.
Het fouilleren en de beveiliging stelde totaal niets voor, zeker niet zoals in al die strenge verhalen erover.
Eenmaal binnen zag we een werkelijk prachtige mainstage. Nooit gedacht dat dit zonder lasers zou kunnen. Dit was echt werkelijk de mooiste main die ik ooit gezien heb. De sfeer zat er tijdens de vrolijke trancey klanken van Blank & Jones al goed in en na enkele foto's besloten we door te gaan naar 'Century Circus'.
Door het hele gedoe bij de ingang hadden we 25 minuten gemist van Technasia. In totaal hebben we maar drie platen meegekregen waaronder 'Acid Storm' en festival-hit 'Final Quadrant'.
Wat wel opviel was dat de sfeer majestueus was. Nog nooit had ik zulke taferelen mogen aanschouwen. Bij iedere plaat gingen de handen de lucht in, werd er gejoeld en gedanst. Prachtig! Na de welbekende platen van technasia was het de beurt aan mijn grote held, de man die mij aan de techno heeft gebracht, de man met het charisma, de vette platen en de iets mindere mix-techniek. Sven Väth! Alleen al toen hij het podium op kwam bleek al dat dit een gespeelde wedstrijd was. Een oorverdovend gejuich en de handen bleven werkelijk platen lang de lucht in.
Väth opende met een plaat met veel geschreeuw (die tot openingshit zou worden gebombardeerd in de Cocoon). Veel minimale techno en electro zou het eerste half uur voorbij komen. Wat Väth ook deed, het was allemaal goed, het publiek vond het fabelachtig en danstte alsof hun leven ervan afhing. Het geluid werd (zonder overdrijven) vaak gewoon weggevaagd door het geluid dat de menigte produceerde. Väth zelf stond in het begin echt met een smile op zijn gezicht en kon niets anders doen dan dansen en genieten. Hij was duidelijk onder de indruk. Zijn set vorderde en het tempo gin gomhoog, en na een tijdje kwamen er platen voorbij als Speedy J - Tanga, renato Cohen - Abelhas, Codex & Flexor - Black Diamonds, Marco Carola - Diapason, Konig Cylinders - Point 99 (John Selway Remix), Dave Clark - The Wolf (Foei), maar ook meer dan genoeg onbekende en typische vage Duitse platen.
Als afsluiter legde Väth de welbekende Legowelt - Disco Route op en echt een oorverdovend applaus dat minutenlang doorging. Ik heb echt werkelijk nog nooit zoiets gezien en ook Väth bedankte het publiek door hartjes van zijn handen te maken en virtuele kusjes te geven.
Helemaal gesloopt zijn we op een berg gaan zitten en van het uitzicht van de main gaan genieten. Hier was Paul van Dyk bezig, alleen de hoek waarin wij zaten vervormde het geluid dusdanig dat het mij niet zo raakte. Ik ben alleen even gaan dansen tijdens zijn eigen nieuwe single Nothing But You, want het blijft een fabelachtige plaat. Ook hier was het mooi om te zien hoe het publiek losging en hoe het keer op keer schreeuwde en met de handen de lucht inging. Met de blauwe, groene en paarse lichten erop gericht zag dit erg mooi uit vanaf mijn berg/bunker.
Na Paul van Dyk namen Lexy & K-Paul het over. Ik had nog nooit van ze gehoord, maar ze bekoorden me dusdanig dat ik lekker heb staan dansen aan een stuk door vanaf mijn berg ondanks het vervormde geluid. Vage Duitse klanken onder de noemer Techno en Electro werden tevoorschijn getoverd.
Het blijft gijn om te zien hoe open Duitsers werkelijk zijn met alle soorten muziek. Ik denk dat vele Nederlanders daar aardig wat van zouden kunnen leren.
Om 2:40 mochten Lexy & Paul-K het overgeven aan de Engelse grootheid en DJ nummer 3 van de wereld: Sasha!
Hij was een van de namen waarvoor ik kwam (net zoals de kort voor zijn set zwaar ziek geworden Janniej
), alleen had hij de pech dat zijn draaitafel kapot ging en zo kon hij pas 10 minuten later aanvangen. De Main Area was nu een beetje leger, maar de eerste progressieve klanken kwamen uit de boxen en er werd lekker gedanst. Ik vraag me wel af of Prime-time de perfecte plaats voor hem was, aangezien niet iedereen vol uit zijn dak kan gaan op trancey-progressive, maar zijns et vorderde aardig en nam me helemaal mee op reis en voor ik het wist werd de laatste plaat ingezet: Underworld VS Sasha - Cowpander! Meesterlijk gewoon om een combinatie van die twee platen er als laatste plaat in te gooien.
Zwaar voldaan marcheerden we richting de Cocoon-tent, hier zou de Sven Väth-clone Frank Lorber zijn opwachting maken. Toen we aankwamen klonk DK - Murder Was The Bass uit de boxen, maar als Frank hem draait maakt me dat iets minder uit aangezien deze plaat gewoon perfect in zijn set past. Na even een korte pauze van 10 minuten gemaakt te hebben in de Thunderdome ben ik maar snel weer naar de Cocoon gevlucht en daar kon ik me goed concentreren op wat de man ten gehore bracht. Helemaal lazerus stond hij achter de draaitafels met een man of 7 en de reuze-flessen Jägermeister deden de ronde. Iedereen was helemaal dronken, maar om de een of andere reden kwam het lorber ten goede. Waar hij een week eerder in St. Vith maar een enkele keer de zaal ingekeken heeft was hij nu vrolijk aan het dansen, trok enge gezichten op de zware diepe strings en jutte het publiek aan een stuk door op. Als een stier rende hij onder een doek door en gooide platen die hij niet wou in het rond.
Na een korte tijd kwam ik Lieke tegen wiens aandacht ik probeerde te trekken, maar met haar ogen dicht genietend van muziek wilde dat niet vlotten, dus ging ik maar voor haar staan tot ze ontwaakte. Na een innige omhelzing hebben we ons samen goddelijk vermaakt op onze Cocoon vriend die zijn naam als Väth clone vannacht volledig van zich afschudde. Echt zwaaruit de beste set van de vrijdag.
Zijn set naderde einde en een geluidsman beval hem te stoppen na de geweldige afsluiter: Zombie Nation - Souls At Zero (Sven Väth remix). Na een kwartier lang gejoel van het publiek dat maar opgejut werd door de Cocoon-crew voor een nieuw plaatje kreeg de geluidsman enkele schoppen voor het losdraaien van de draaitafels.
Zwaar voldaan gingen wijd an maar naar buiten waar het inmiddels gewoon licht was geworden. Wij gingen op zoek naar de aanhang van Lieke. Maurice, Haye en Theo waren al snel gevonden en na nog een tijdje op het terrein rondhangen zetten we de reis naar de camping in. Daar aangekomen was ik me er al van bewust dat van slapen niets terecht zou komen en gelukkig zat ik nog vol energie. Na een korte pauze bij de opslagplaats van Livesets waar lekkere techno uit de boxen klonk zijn we nog een tijdje gaan chillen bij de aanhang van Lieke, waar ook de zieke Janneke in haar tent lag.
Na een uurtje ben ik maar mijn eigen tent gaan opzoeken en zoals ik al vermoedde, het zou totaal niets worden met slapen voor de "Bass Tours". Ondanks mijn oordoppen die het geluid draaglijk maakten voelde ik de bass gewoon de hele tijd door de grond gaan en dat is nog wel heel wat erger dan gewoon geluid. Ook wa shet nu even geen voordeel dat de Duitsers zo' liefde voor techno hebben, die constant bass maakte geen vrienden met mij
. Maar er werd goed gedraaid dus ook daarover mocht ik niet zeuren. Na enkele onverhoede foto's die in die periode genomen zijn besloot ik maar wat bruin te gaan worden en van alles te genieten. Rond een uurtje of 12:30 ben ik maar weer de camping naar beneden gelopen en een beetje gaan relaxen bij hetzelfde groepje als smorgens. Hier was het geluid zalig tegenover mijn tentje. Tot een uurtje of 15:00 hebben we lekker gelegen, gepraat, gechilled en ons erg goed vermaakt.
Toen de namiddag gestalte maakte ben ik me maar eens goed gaan douchen en een beetje verzorgen. Zo hier en daar was dit wel moeilijk. e camping was hier niet de ideale plaats voor, maar de tanks vol water boden gneoeg uitkomst.
Rond 17:00 maar weer naar beneden gegaan om te koken. Maurice had soep in blik meegenomen. En dat was het dan. Geen gasstel, zelfs geen blikopener, dus daar was ik voor nodig. Na ons diner nog even brui geworden en wat nagepraat en rond 19:00 maar weer naar boven. Mezelf klaa maken voor de volgende dag op het festival terrein.
We binnenkomst liep een stuk voorspeodelijker dan de eerste dag en binnen no-tim stonden we in de Century Circus waar Renato Cohen bezig was.
Hij opende erg stroef en de platen werden beter hoe later het werd. Over zijn mix-techniek heb ik hier en daar wel enige minpuntjes. Hij mixte bijvoorbeeld bij Abelhas de bass van Abelhas pas tegen het einde aan erin en liet de bass van de plaat ervoor er de hele tijd doorheen lopen. Dit deed hij bij vrijwel alle platen en het klonk soms echt extreem raar. Verder kwamen zijn eigen producties Pontape en Spank nog voorbij, maar na een uurtje hielden we het voor gezien en trokken naar de Red Bull Tent.
De iets flinkere Junior Sanchez had zijn plaats ingenomen achter de draaitafels en vele funky geluidjes werden uit de boxen getoverd. De sfeer zat er daar goed in en de mengelmoes van club, techno en progressive was egr geslaagd. Helaas zat Junior er twee keer volledig naast, maar dat waren dan ook de enige kanttekeningen aan zijn set.
Na een Pokemon Ball gevangen te hebben gingen we in een zeer vrolijke mood op naar de Cocoon tent. We twijfelden erg tussen Stanny Franssen en Gayle San, omdat ik Gayle nog nooit gezien had, maar het is uiteindelijk toch Stanny geworden voor mij. En wat was mijn keuze volmaakt. Deze kerel draaide echt alsof zijn leven ervan afhinh. Daar ston ik dan in mijn eentje tot ik Lieke weer tegen kwam (
) samen dansten we op de funky, swingende, harde, volle techno met een overvloed aan stevige hi-hats. Halverwege kwamen er nog meer bekenden (Maurice, Haye, Ivo, vrienden van Lieke) langs en samen gingen we los op onder andere een mengsel van Mauro Picotto - Alchemist en Ben Sims - Re-Manipulated (Adam beyer Remix). Werkelijk hoe geniaal. Ook heel vet was de gotaar sample van Wild Thins die in een keer tevoorschijn kwam. Echt de beste set van het hele festival.Helaas mocht deze kerel maar anderhalf uur draaien en maakte hij plaats voor Funk D'Void. Net als vorige week in St. Vith veroverde hij al snel mijn hart met vele melodieuze en vrolijke technoplaten bij gestaan door een stevige doffe bass. A Number Of Names - Shari Vari kwam onder andere voorbij, maar na een kwartier hield ik het voorgezien en ging op een berg liggen. Ik was helemaal gesloopt en zat er aardig doorheen.
Gezellig kletsend en naar de sterren kijkend kwamen we in een keer tot de conclusie dat de lichten uivielen overal behalve in de tenten. Een stroomstoring leek ons het euvel. Zo'n 5 minuutjes later dutte ik in en in een keer werd het geel oranje voor mijn ogen. Een vuurpijl was de lucht in geschoten. Ik heb echt werkelijk tien minuten langs mgoen genieten van een vand e mooiste vuurwerkshows ooit. Deze overtrof Extrema en Awakenings echt massaal. Gewoon kippevel zo recht boven je terwijl je op een berg ligt. Een mooiere plek is er bijna niet.
Na dit spektakel trokken we naar de Main Area waar Tok Tok VS Soffy O. zouden zijn, maar helaas had Soffy O. afgezegd en bleven alleen Tok Tok over. Maar toen de eerste plaat werd ingezet was ik dat alweer vergeten. De vrolijke pingel van de plaat ging lekker door op de Duitse techno/electro. De set ging echt veel te snel voorbij, de tijd vloog en op het laatste versnelde de bas van een plaat en ipv de climax te maken werd er een hi-hat bij gegooid en werd dit de beat! Geniaal gewoon! Het had nog het meeste weg van Terrorclub!
Na Tok Tok zijn we maar weer snel teruggerend naar de Cocoon waar Jacek Sienkywizc bezig was, maar die vond ik allerminst speciaal. De set was verder wel oke te doen vanuit het grasveld voor de Cocoon waar het geluid nog ijzersterk te horen was.
Paco Osuna, een van de mensen voor wie ik kwam nam het al snel snel over, maar begon erg zwakjes. Een beetje zoekende met hier en daar een hitje vervolgde hij zijn set en stijgerde zich het laatste uur naar een meer dan geslaagde afsluiting. Hij moet alleen iets meer van de knopjes afblijven, want zo nu en dan resulteerde dit en de grootste gekkigheden.
Als twee na laatste mocht Danilo Vigorito nud e plaats overnemen en zijn lichtjes Napolitaanse techno had een enorm lekkere drive. Hij nam je echt vanzelf mee en bleef daarbij ook lekker swingend.Danilo draaide ook weinog bekende platen (heb er maar een gehoord) en een paar eigen producties. Na afscheid te hebben genomen van Maurice en Haye die het tijd vonden voor een dutje ben ik in mijn eentje nog maar een half uurtje doorgegaan op Danilo waarna ik naar het Century Circus vertrok. Zelf was ik hete r niet helemaal mee eens, maar goed, dan kon ik nog een half uurtje Monika Kruse zien voor Thomas P. Heckmann begon.
Een daverend slechte keuze bleek achteraf. ik had gewoon netjes in de Cocoon moeten blijven tot Thomas zoy beginnen. Monika draaide echt saaie loopjes techno. Manu Chao kwam wel nog voorbij die het nog wel deed. Helaas dacht het overgrote deel heel anders over de set en ging aardig los. Eigenlijk ook wel logisch aangezien Monika gewoon op safe speelde en eindigde met:
Dave Clarke - The Wolf, DK - Murder Was The Bass, Thomas Krome - Bitches From Hell, Underworld - Born Slippy. Alles leuk, maar dan liever een beetje origineel en niet net zoals Dance Valley en Extrema ook met Born Slippy afsluiten. Het zat em nog het meest tegen dat Thomas nu een kwartier korter moest. Maar Thomas danstte samen met Chris Liebing en Monika achter de tafels, best vet om te zien, maar dat was nog vetter geweest als Monika goede muzie draaide.
Nu mocht Thomas het dan eindelijk overnemen en had in het begin een beetje moeite met het publiek, maar na 10 minuten had hij dat volledig op zijn hand. Heerlijk stevige en melodieuze techno kwam eruit. Zo ontzettend veel platen zaten erbij die ik MOET hebben. Helaas geen Leary's Dream of Himmel Und Hoelle, maar dat mocht de prest allerminst bederven. Overduidelijk de beste live-act van Nature One en ook in het algemeen een van de beste acts.
Helaas zal na dit optreden mijn voet er helemaal doorheen en ben ik maar naar de Cocoon gesneld waar André Galluzzi bezig was. Meteen kwam ik Lieke alweer tegen, maar hield het niet langer dan 20 minuten vol met mijn voet.
Heel attent heeft Lieke (en later Nico) mij buiten de hele set vergezeld (
) en hebben we toch nog genoten. Rond een uur of 8 zijn we dan ook maar richting camping vertrokken om op tijd weg te zijn voor de bus (12:00 vertrek). Na een middag vol heen en weer gereis (en zwarte gaten omdat ik bijna helemaal hierdoorheen geslapen heb), omdat we in de vekeerde bus zaten kwam ik rond 17:30 en na een overheelijek douche van een half uur heb ik nog dagen heerlijk nagedroomd over dit beste festival ooit!
Verder wil ik nog even David, Nico, Maurice, haye, Martin, Janneke, Theo en Lieke in het bijzonder bedanken voor een van de beste weekenden die ik ooit heb meegemaakt.
Volgend jaar absoluut weer voor de Jubileum-herhaling!
Nature One!
