Verslag van Club XX, 11 mei 2002

XX @ the Matrixx

Als ik vroeger een weekendje niks te doen had ging ik meestal naar de Now & Wow of naar de Marcanti. Nu heb ik deze ingeruild voor anderhalf uur langer rijden. Vooroordelen die ik over het oosten van het land had zijn spontaan verdwenen sinds ik de Matrixx heb ontdenkt. Jezus wat een heerlijke tent is dit. Waar je in de het westen nog wel eens uitgesnauwd kon worden door een uitsmijter, wordt je in de Matrixx vriendelijk aangesproken of je het naar je zin hebt en of je hier al vaker bent geweest. Ook al ben ik er pas een paar keer geweest kennen ze me al en wordt ik vriendelijk met mijn naam aangesproken. Zo zou het altijd moeten zijn.

Op naar Nijmegen. Iedereen die ik belde had of geen zin of was nog brak van Reactor. Dan E (stapmaatje van het eerste uur) moest werken en zou dus niet uit gaan (en toch stiekum later maar naar Offcorso gaan…foei), maar aangezien er altijd wel bekenden zijn had ik niet zo'n probleem om in mijn eentje de auto in te stappen. Muziekje erbij en gaan met die banaan.

Op het menu van vanavond stond : Jochen en Tom Harding en een aparte japanner waar ik de naam helaas niet van weet. David (eigenaar van de Matrixx) had deze man gespot op I Love Trance en had gevraagd of hij deze vanavond ook eventjes zou willen draaien. Toen ik binnen kwam was deze man bijna klaar met zijn set en kwam ik dus midden in de qlimax terecht. Wat een enthousiasme straalde dit kleine mannetje uit! Springend met zijn armen in de lucht pepte hij het publiek helemaal op. Commercieel maar lekker. Met zijn digitale camera maakte hij voortdurend foto's van zichzelf.

Even de nodige handjes geschut en op naar het vip podium. Waar ik vroeger nogal een hekel had aan het decadente vip gedoe ben ik er in de matrixx niet meer weg te slaan. Bij veel feesten en organisaties is het de gewoonte dat je vip kaarten kan kopen of dat je voor veel geld een jaarkaart koopt om te vippen. Hierdoor is het meestal zo dat de vip vol zit met mensen die hun geld verkrijgen door meestal wat minder legale handeltjes. Bij de Matrixx is dit veel beter geregeld en kan men alleen op uitnodiging naar binnen. Hierdoor staat er in het algemeen meestal wat meer party minded publiek waardoor de sfeer echt perfect is, maar ook in de zaal is de sfeer perfect en zien de mensen er in het algemeen goed gekleed uit.

De kleine Jappanner werd afgewisseld door Jochem (resident). Die gast doet me echt verbazen. Wanneer hij ten tonele komt gaat het publiek helemaal los. Als de zaal volledig is opgewarmd komt Tom Harding te voorschijn, maar wat ik zelf van hem vondt is dat hij het tempo en het publiek niet echt mee nam. Na hem al zo vaak te hebben gezien vonnik um een b-tje eentonig en heb ook niet echt veel aandacht aan zijn set besteed. Het laatste uurtje was wederom voor Dj Jochem en waar harding bleef steken denderde Jochem als een wals overheen. Mijn inmiddels verlamde beentjes leken ingestraald door Jomanda (als dat echt is. ) en ik bleef maar gaan. Heerlijk dit. en dan te bedenken dat ik hier een jaar geleden niet aan moest denken.

Helaas aan alles komt een einde en zo ook aan deze avond. Ik moet zeggen dat anderhalf uur terug rijden alleen in de auto toch wel vervelend is en ik denk dat veel mensen mij erg vervelend vonden aangezien ik om 05.45 hun lekker aan het bellen was (tja je moet toch iets doen), maar ach Sam is gewoon Sam.

Untill we meet again Matrixx.

Sam