PT events had ervoor gekozen om resident DJ RAM als eerste te programmeren. Muzikaal gezien is dat misschien niet zo’n lekker keuze, aangezien je hem hiermee op het eerste gezicht enorm beperkt in zijn potentie. Maar uiteraard kun je het ook niet maken tegenover de andere DJ’s, die helemaal uit Egypte of Zweden komen, om hen als eerste, in een nog vrij lege zaal neer te zetten. Al met al moet ik toch zeggen dat RAM het helemaal niet verkeerd deed in deze eerste uurtjes van de avond.
Maar ja, ik hou gewoon van lekker uplifting muziek, dus helaas kon hij me daaraan vanavond niet helpen. Hoe dan ook heeft hij zich toch weer heel erg goed als DJ bewezen. Want het is juist een uitdaging voor hemzelf, om tijdens een openingsset, net zo goed te presteren als een set op primetime van de avond. Het lijkt me eerlijk gezegd nog wel het moeilijkste wat er is voor een DJ. Je krijgt namelijk lang niet zo veel energie terug gekoppeld van het publiek waar je als DJ eigenlijk naar verlangt.
Het zelfde gold voor Sied van Riel. Ook hem zie ik het liefste op het einde van de avond. Er zijn tenslotte nog diverse sets van hem die ik op de dag van vandaag nog steeds als legendarisch goed bestempel. En alle van deze waren afsluitende sets. Hij is tenslotte ook, een jonge die van knallen houd. Al zou je het ooit niet zeggen, aangezien hij toch vrij nuchter (wat betreft verstandshouding) achter de DJ booth staat. Je ziet hem zelden springend en dansend aan het werk. Maar je ziet hem wel altijd genieten! En dat zagen we vanavond ook weer. Ook al was zijn set een beetje rustiger als gehoopt, het was een perfecte brug tussen zijn voorganger RAM en Fadi (Aly en Fila).
Net als bij RAM zat ook bij Sied een uitstekende opbouw in zijn set. En ook dit maakt een DJ heel erg goed: De juiste muziek op het juiste moment van de avond draaien. Ze moeten het tenslotte voor iedereen goed doen. En helaas is niet iedereen lichamelijk in staat om van de eerste tot de laatste minuut op een tempo van 137 BMP te springen en te dansen. Dus deze rustige opbouw was een goed gekozen alternatief.
De headliner van de avond, Aly & Fila, had de eer om een 3 uur durende set te draaien. Maar niet voordat er een lekker stukje gebak gegeten was ter gelegenheid van zijn verjaardag. Het was tenslotte al 24:00 gepasseerd toen hij arriveerde, dus Fadi mocht er officieel weer een jaartje bij tellen. En waar je ook vandaan komt, uit Egypte of uit Nederland, ieder mens vind het leuk om op die dag een beetje in het zonnetje gezet te worden. En dat gebeurde ook! Met wenskaarten, gesigneerd door veel tranceliefhebbers in de zaal, door een doos vol met Belgische bonbons die met liefde was samengesteld, en uiteraard met een taart in de vorm van een piramide.
Adem Seller, wie kent hem niet, was hier overigens verantwoordelijk voor. Waar ik vanavond dus achter kwam was dat deze getalenteerde en gedreven DJ ook nog een paar dagen in de week “echt werk” heeft als banket bakker. En ik moet zeggen, dat werk doet hij goed. Want één stukje gebak was voor menigeen in de VIP ruimte niet genoeg. Ik heb er volgens mij wel drie op! Het was heerlijk, en tegelijkertijd een geweldig mooi gebaar richting Fadi, die toch maar even op zijn verjaardag aan het werken is, en dat nog wel op een geheel ander continent.
Ik vond het daarom eigenlijk ook wel jammer dat de opkomst van vanavond niet echt hoog was. Mede door het grote aanbod aan feesten dat er tegenwoordig is word het voor een organisatie steeds moeilijker om volle zalen te trekken. Maar de line-up loog er niet om. Deze was zeker niet verkeerd. Daarnaast ben ik toch ook een beetje kritisch. Dat moet ook wel, daar word ik tenslotte voor betaald ! In tegenstelling tot veel andere mensen die hier vanavond aanwezig waren, had ik ondanks alles, toch meer verwacht van de set van Aly & Fila.
Ik weet eerlijk gezegd niet precies wat het was, maar er ontbrak gewoon iets aan naar mijn gevoel. Muzieksmaak blijft uiteraard heel erg persoonlijk, dus daar valt gewoonweg niet over te twisten, maar ik heb Fadi ook beter bezig gezien. Bijvoorbeeld tijdens Emporium of Tomorrowland van dit jaar. Daar waren zijn sets echt perfect. Ik denk als Patrick en RAM eerlijk zijn, dat ze zelf ook wel iets meer verwacht hadden, van hem, en van de hele avond.
Zoals ik al zei weet ik niet echt waar het aan lag, al viel het me wel op dat Fadi het tempo in zijn set continue omlaag en weer omhoog bracht. Er zat geen constante opbouw in, wat een beetje averecht werkte op sommige momenten. Hier op Partyflock hebben veel mensen zijn set als beste beschouwd, maar vreemd genoeg had ik toch het idee dat er erg weinig, en erg ingetogen gedanst werd tijdens deze uren. Persoonlijk vond ik zijn twee opvolgers Phillipe El Sisi en Bjorn Akesson allebei velen malen beter. Hun brachten namelijk de energie die ik van RAM en Sied gehoopt had en die ik bij Aly & Fila miste. En dat allemaal perfect ondersteun door MC Da Silva: Een van de weinige MC’s die de trance muziek goed in haar waarde laat, en er iets aan toevoegt in plaats van irritant de platen te verneuken, wat diverse andere MC’s graag blijken te doen.
Gedurende het grootste deel van de avond had ik ook een beetje een raar gevoel over de sfeer. Of het nu kwam omdat er veel van onze Nederlandse trancevriendjes in Praag zaten, ik weet het niet. Maar er waren in mijn ogen veel mensen aanwezig die niet echt voor de muziek kwamen. Of waarbij het in ieder geval niet veel uitmaakte wat de DJ’s draaide. Men zat namelijk vrijwel de hele avond in de loungebanken. Zonder ook maar één voet op de dansvloer te zetten.
Maar al met al gaat het er toch om dat je het zelf goed naar je zin heb gehad. En als sommige mensen dat zittend in de banken wil doen, is dat hun goed recht. Ik ga toch liever tot de laatste beat door op de dansvloer. En juist daarom heb wederom weer heel erg veel gelachen, misschien nog wel meer dan ooit tevoren. Ik heb me heel goed vermaakt, dus wat mij betreft was de avond absoluut geslaagd.
Al moet ik wel aanvullen dat ik de eerste editie van Metropolitan toch beter vond. Bij die eerste editie vond ik de opbouw, en met name de energie in de muziek veel beter. De set van Sean Tyas hangt me nog steeds bij als een van de beste sets die ik ooit van hem gezien heb.
Dus uiteindelijk komen we toch weer terug bij het niet te betwisten punt van muzieksmaak, wat er voor mij voor zorgde dat ik deze editie iets minder vond.
Dit neemt niet weg dat ik PT geen goede organisatie meer vind of zo. Nee, helemaal niet. PT is en blijft in mijn ogen nog steeds een van de beste organisaties in hun categorie. Een organisatie die voor méér gaat. Méér dan een standaard feestje. Méér dan alleen wat bekende DJ’s. Het is een organisatie die zich groot maakt, door juist de onderscheid te maken, en door vernieuwend bezig te zijn. Een organisatie die niet snel met zichzelf tevreden is en continue naar de beste kwaliteit streeft. En ik denk dat dat uiteindelijk ook de enig manier is om te kunnen groeien en te overleven in deze industrie waarbij feesten en zogeheten organisaties als paddenstoelen uit de grond schieten. Perfectie in alles, van begin tot het eind.
O ja, nu we het toch over perfectie hebben. Spreek de VJ van de Crystal Venue er eens op aan dat ze die lasers eens beter moeten plaatsen. Ze staan veel te hoog, en daardoor veel te schuin naar beneden gericht. Ik denk dat de professionele fotograven het hier ook mee eens zijn. En daarnaast heb ik me echt 3 uur lang geërgerd aan de tekst op het LED scherm “Aly EN Fila” in plaats van &. Dat kan gewoon niet, dat is gewoon fout !
