Verslag van Dominatrix, 12 november 2011

Normaal gesproken staat mijn report binnen 48 uur op diverse sites na te lezen. Nu kostte me het duidelijk veel meer moeite om iets op papier te krijgen. Had het te maken met de aankondiging dat dit wel eens de laatste Dominatrix zou kunnen zijn? Of dat er gewoon teveel indrukken binnengekomen zijn die allemaal een plek moesten krijgen alvorens ik ze op papier kreeg, ik kan het jullie helaas niet vertellen, alleen maar dat het me dit keer heel veel moeite kostte om de zaken duidelijk op ‘papier’ te krijgen. Maar laat ik maar bij het begin beginnen.

Ons feest begon eigenlijk al zaterdag ochtend. Een bevriend stel zou het weekend bij ons blijven en we zouden samen naar Dominatrix gaan. Je kent het wel, lekker samen de spanning opbouwen, spulletjes schoonmaken en inpakken en dan uiteindelijk via een omweggetje, we hadden nog een zamibo (zaterdagmiddag borrel) waar we klant nummer 5 oppikten, naar Haarlem toe. De reis er naar toe was vrolijk en iedereen had er duidelijk zin in. Een parkeerplaats voor de auto was gelukkig zo gevonden dus niets stond ons plezier in de weg.

Na een hartelijke begroeting van Brigitte konden wij ons in onze zorgvuldig ge-clean-de en ge-shine-de latex kleertjes onze tassen wegbrengen. De muzikale omlijsting van het omkleden werd vakkundig verzorgd door Herr Dokter, één van de grote promotors van Burlesque feesten in Nederland. De omlijsting was dan ook geheel in de muziekstijl die bij dit soort feesten en evenementen hoort. Jaren ’30-’40-’50 muziek van de vorige eeuw in een 2011 jasje. Heerlijk.

Alles was weer top geregeld. Standjes voor de mensen die niet helemaal voldeden aan de dress-code of gewoon voor mensen die nog wat bij wilden kopen voor hun prachtige outfit. Snelle en adequate garderobepersoneel en de prachtige door-bitch. Na een goedkeurde blik mochten we muntjes kopen en boven aan de trap richting de grote zaal een opwarmertje voor de nacht ontvangen. Laten we zeggen, geheel in stijl, een medicijn tegen het grote kwaad van een bekende in een witte jas met stethoscoop. Gelukkig was er ook aan de BOB gedacht en was er een shotje zonder alcohol.

Voor de muziek waren de volgende heren uitgenodigd:
• Antoine De La Cruz
• Cyronn
• Da Dominator
• Erik de Koning
• Mike S
• Herr Dokter

Na even in de grote zaal te hebben geacclimatiseerd zijn we de boel maar eens gaan verkennen. Reinier vind het keer op keer een uitdaging om mensen de Patroon (de Patronaat) opnieuw te laten ontdekken. Naast de vaste zaalindeling weet hij altijd weer te verrassen met het net even anders inrichten van de ruimtes. Brigitte die duidelijk bezig is geweest met de aankleding en omlijsting van diverse ruimtes verdient weer een dikke pluim voor het stemmig maken van de grote kale ruimten die een pop-podium nu eenmaal met zich meebrengt. Reinier, zoals eerder aangegeven, had weer een zoekplaatje gemaakt voor de mensen die ook voor het spel naar Dominatrix kwamen. De speelruimte was nu achter de rookruimte gesitueerd waardoor je in eerste instantie niet in de gaten had dat deze ruimte er was. De ingang lag zo dat je vlak voor de trap vanuit de rookruimte naar de kleine zaal een doorgang had in het hekwerk. Door deze smalle doorgang te volgen kwam je in de ruimte terecht. Geniale vondst. Zo kon je lekker spelen en mensen die er niets van moesten weten werden er ook niet mee geconfronteerd. Dit vind/vond ik keer op keer opmerkelijk en knap.

Hoe Brigitte en Reinier keer op keer het voorelkaar kregen iedereen het naar de zin te maken zonder mensen met dingen te confronteren waar ze niet naar op zoek waren. Chapeau! Met deze line-up kon de avond muzikaal ook niet fout gaan. Wat hadden de heren toch geweldige sets. Tja, moest ook, dit zou wellicht de laatste keer zijn dat zij op dit podium stonden te draaien. Althans op dit feest.

Ondanks dat er veel shows waren in de grote zaal, trok de kleine zaal ons muzikaal meer. Hierdoor toch een paar keer een show gemist maar de show met het klassiek gelukkig niet. Wat een emotie ging er door de zaal. Met andere woorden, wat prachtig. Op een afstandje zag ik Reinier staan met de emotie in zijn gezicht. Hij was duidelijk aan het genieten, van de zang maar ook van hoe alles toch weer perfect bij elkaar kwam.

Al met al begrijp ik Brigitte en Reinier. Met een overvolle agenda zoals die twee hebben ook nog twee tot drie keer per jaar zo’n event organiseren kost teveel. Nee, geen geld maar vooral energie. Als je twee perfectionisten dit laat organiseren is goed niet goed genoeg. Temeer was ik blij te lezen dat wellicht de pinkster-editie in 2012 wel doorgaat. We hebben allemaal kunnen lezen waar dat van afhankelijk is.

Ik denk dat mij het schrijven zwaar viel/valt omdat ik geen goede slotwoorden voor dit stuk kon vinden. Vijf eerdere versies van dit report zitten in de figuurlijke prullenbak van mijn laptop. Maar ik ga ze nu voor de laatste keer uit mijn vinger komen:

Beste Reinier, lieve Brigitte. Heel veel dank voor al die jaren dat jullie zoveel mensen in staat hebben gesteld om hun fetish op deze manier te beleven. De feesten waren altijd van hoge kwaliteit. Welke locatie er ook aangekleed moest worden, er was altijd sfeer. Dit was één van de feesten die nooit teleur stelden. Ondanks dat ik als geen ander snap waarom jullie er (voorlopig) een punt achter zetten, het is een zwaar verlies voor fetish minnend Nederland, zo niet Europa.
Rest mij alleen nog maar de hoop uit te spreken dat we elkaar met Pinksteren weer ontmoeten op de volgende editie van Dominatrix. Zo niet, dan snap ik dat ook.

BEDANKT!