Verslag van Awakenings, 6 oktober 2006

Ik heb van de week de film ‚Jarhead’ gezien, OEHAAA! Na 4 dagen revalidatie is mijn lichaam eindelijk weer uit een verkrampte houding geschoten. Eindelijk ben ik weer in staat om jullie over afgelopen vrijdag te informeren. Na de rustige maand September waarin ondergetekende wekelijks 3 keer per week geprobeerd heeft zijn lever om zeep te helpen in het regionale uitgaansleven, was het weer eens tijd voor een kwalitatief hoogstaand feestje. Wat zeg ik? Een feestje? Motherfuckers. het was weer tijd voor Awakenings in de Gashouder, DE locatie voor een Techno party, OEHAAA! Awakenings in de Gashouder. wat is dat? Awakenings in de Gashouder is het glibberige laagje rondom een verse drol dat er tijdens het kakken voor zorgt dat je endeldarm niet beschadigt raakt. Awakenings in de Gashouder is het zijden slipje dat de rug van mijn hand streelt zodra deze het liefdesravijn van je plaatselijke discotheek scharrel in glijd. Jaaaa, Awakenings in de Gashouder is mijn ochtend erectie die ik tevergeefs met 2 handen in een wurggreep op m’n nachtkastje probeer dood te slaan. Laat ik het zo stellen: Als liefhebbers van Techno muziek in Nederland sperma visjes waren, dan was Awakenings in de Gashouder de eicel waar we allemaal heen zwommen.

Na een treinreisje waarbij iedereen een half uur vertraging op liep door 1Roy (niets nieuws dus, maar toch sorry Roos en Cindy), een heerlijk avondmaal bereidt door Chef de Maison Chrisje, en een taxi die de geur had van de bilspleet van een McDonalds medewerkster die zich 2 weken niet gewassen had, kwamen we om 11:00u bij de vetste underground locatie van Nederland aan, OEHAAA! Binnenkomen ging perfect, geen wachttijden of dergelijke vervelende party toebehoren dus. Een eervolle vermelding krijgt wel de security. Onder toeziend oog van de Amsterdamse recreatie ambtenaren, oftewel de politie, kreeg iedere Awakenings gangbanger een grondige check van onder tot boven. Dit hield in dat 1Roy door de kaalgeschoren Gerart Joling van security land eens flink bij z’n ballen werd genomen, letterlijk dus. Deze meneer dacht blijkbaar dat ik 2 openbare genotkogels in mijn kruis had hangen, waar hij dan ook gretig gebruik van maakte. Mij aankijkend rolleerde hij mijn ballen van links naar rechts en weer terug, en dat ongeveer 20 seconden lang. Maar geen paniek, nadat ik aangegeven had dat mini 1Roy misselijk werd van dat geklots en op het punt stond te spugen, mocht grote 1Roy doorlopen, OEHAAA! Met milkshake in m’n klokkenspel en een gevoel van aanranding in mijn lijf hebben we een kluisje gepakt voor onze jassen, waarna ik na 1 jaar eindelijk weer in productie kon in de Westergas fabriek.

Mijn gevoel bij binnenkomst was niet precies hetzelfde als dat in mijn verslag van vorig jaar, toen ik voor het eerst naar Awakenings ging. Het was een combinatie van thuiskomen van een lange reis en dat gevoel van vorig jaar, OEHAAA! Ook de reactie van de door Ramon uitgenodigde Awakenings-maagd was er 1 voor in de geschiedenisboeken: “Vèèèèèèèèèt! ”. Eventjes bonnen kopen, drinken halen, en nog een fax naar Marokko, wat allemaal zoals altijd super geregeld was, en klaar waren we. Klaar om uit ons dak te gaan, OEHAAA! Grindvik had de ondankbare taak om de mensen naar binnen te lokken met ’n meer relaxt en dieper soundje. Maar meer dan een verdwaalde poging je spieren los te schudden veroorzaakte dit niet. Logisch ook als de zaal nog niet vol is. De omslag kwam op de helft van de set van Joel Mull. Joel nam vakkundig de set van Grindvik over, waarbij hij de eerste 3 kwartier beetje bij beetje het tempo verhoogde. Lekker dansen, kletsen, en biertjes drinken! Tot op een gegeven ogenblik het eerste kippenvel moment kwam: de bas veranderde van een soft getok naar een zwaarder gedreun. En ja hoor, Awakenings ging los! Onder luid gejuich, veel handjes in de lucht, een paar lichteffecten en een rookwolk die alleen een Westergas fabiek kan produceren begon het: ‘Awakenings Drumcode 10 year anniversary’! OEHAAA! Na de heerlijke set van Joel Mull was het tijd voor meer kippenvel momenten, meer geweld, meer smerige vieze Techno shit van de bovenste plank. En ja hoor, daar was ie, mijn held van vorig jaar, Mr. Adam Beyer, OEHAAA! AWAKENINGS WAS LOSGEBARSTEN! TECHNO VLOOG ONS SAMEN MET VUURPIJLEN, LASERS, LEDJES, ROOKGORDIJNEN, GEJUICH, EEN ZAAL VOL HANDJES IN DE LUCHT EN WEET IK NIET WAT OM DE OREN, JAAAAAAAA! Bij iedere kleinste verandering in het geluid ging iedereen weer uit z’n dak. Dat is de kracht van Techno! Daar waar vorig jaar heel zuinig met de kippenvel momenten om werd gegaan, bleven ze vanavond maar komen en leek het gewoon 1 fucking Kentucky Fried Chicken. Heerlijk gewoon, motherfuckers! OEHAAA! Vanaf toen werd 1Roy heel erg vaag. Ik heb rond gestuiterd als een skippybal, ik heb mensen naar de Chill begeleid, ik heb het thuisfront de kont uit gehangen, ik heb het sms-record verbroken, ik kan me totaal niks meer van ‘Mighty Thor’ herinneren, ik kreeg die glimlach van oor tot oor niet meer van mijn gezicht af, ik heb handen geschud, ik heb schouderklopjes uitgedeeld, ik heb vrienden gemaakt, ik heb gejuichd en met m’n armen in de lucht gezwaaid, en ik heb drinken gehaald voor heel Ethiopië. I was on fire, OEHAAA! Als afsluiter kwam toen die andere held van vorig jaar, Mr. Cari Lekebusch. Als iemand zich vrijdagavond nog meer geamuseerd heeft dan 1Roy, dan was het Cari wel. Voordat hij draaien moest was ie al niet bij de draaitafels weg te slaan. En dat werd alleen maar nog gekker. Met bewegingen die je normaal alleen bij Proteus ziet, wist hij iedereen die er al doorheen zat nog 1 keer op te peppen, OEHAAA! Cari deed wat er van hem verwacht werd, hij zorgde ervoor dat iedereen die laatste 2 uurtjes helemaal naar de kloten ging. Met het gevoel dat je krijgt als je in Centerparcs in je Adamskostuum door de sauna rent, met als finale een bommetje met je naakte poeper voorop tussen de oude viespeuken die stiekem lagen te hopen dat er nu eindelijk eens iemand van het vrouwelijk geslacht binnenkomt. Met dat gevoel werd het me langzaam duidelijk dat deze avond een ware topper was, OEHAAA! Het allermooiste was dat alle DJ’s die deze avond gedraaid hadden, zelf ook tot het einde waren gebleven om te feesten. Samen met Cari, en later volgens mij ook Rocco, zetten ze de hele boel op de kop in en rondom de DJ booth. Smeten zelfs enkele kledingstukken van henzelf in het publiek. Iedereen was gewoon 1, iedereen was gewoon gek, OEHAAA! Conclusie? Awakenings is gewoon een klasse apart, een gevoel, een soort samenzijn waar er geen ander van bestaat. Awakenings heeft gewoon niets van haar underground karakter verloren, valt gewoon niet als commercieel te betitelen. Maar steekt daarbij financieel toch zo vernuft in elkaar, dat het toonaangevend is op gebied van muziek, show, organisatie, en vooral: muziekliefhebbers. Ik wil dan ook iedere bezoeker van vrijdag avond individueel bedanken voor deze fantastische avond van Techno liefhebbers, voor Techno liefhebbers. Waarschijnlijk heb ik 70% van jullie afgelopen vrijdag toch al de hand geschud, OEHAAA! C U @ I Love Techno!