Verslag van Tomorrow, 2 september 2006

Het was weer zover. Tomorrow had haar vleugels neergeslagen in het Nijmeegse. Doornroosje mocht onderdak bieden aan de volgende editie van Tomorrow. De line up was alleen al genoeg reden om als reporter een kijkje te gaan nemen.

Steve Rachmad is bezig aan zijn 25 jarige jubileum toer en zou in dit kader Tomorrow komen opluisteren. Verder zou Remy, mijn Haagse held, de avond afsluiten. Meer redenen had ik niet nodig. Daarnaast was er natuurlijk weer een feestje in mijn favoriete tent georganiseerd door een organisatie die al voor de nodige leuke avonden gezorgd heeft.

Een van de uitgangspunten achter Tomorrow is het toegankelijk maken van de technofeesten voor een breder publiek. Was Techno de laatste jaren steeds meer een mannending, wil Tomorrow toch weer meer vrouwelijk publiek trekken in de techno –scene door op een goede manier te programmeren. Behalve het snelle en harde beukwerk worden er DJ’s gezocht die soul en swing in hun beukende sets weten te brengen. Hierdoor wordt het dansen op techno weer leuk en toegankelijker. Nu, ik kan melden dat Tomorrow in deze doelstelling is geslaagd. Ik kan melden dat het aantal vrouwen op Tomorrow bijna net zo hoog was als het aantal mannen.

Natuurlijk waren er nog andere DJ’s die de avond zouden vullen, namelijk:

Grote zaal: K.Cee, Steve Rachmad, Remy
Kleine zaal: DJ Error, Gerressen vs Alakus, Ritzi Lee

Toen ik om 24.00 binnen liep was er al behoorlijk druk. K.Cee, resident van Tomorrow (hij was er tot nu toe altijd bij), was bezig om op hoog tempo het publiek warm te draaien voor de rest van de nacht. Mij eigenlijk iets te hoog maar de mensen die al een tijdje binnen waren vonden dat duidelijk niet. Die stonden al flink te dansen. Het leuke van K.Cee is dat je duidelijk kunt zien dat hij het naar zijn zin heeft. Persoonlijk vind ik K.Cee behoorlijk Duits in zijn stijl van draaien. Jawel, Duitse techno klinkt echt anders. Meestal kan ik dat goed hebben maar deze nacht was ik duidelijk op zoek naar ‘iets’ anders. Dus op naar de kleine zaal.

In de kleine zaal stond DJ Error de nog niet zo drukke zaal op te warmen. DJ Error is in Nijmegen bekend als de eerste winnaar van de Nijmeegse DJ-contest. Zijn meer soulvolle klanken spraken mij op dat moment meer aan. Een heerlijke set had mij na een klein half uurtje aan het dansen. Al deed hij door springende naalden tijdens het mixen onbewust zijn naam eer aan konden deze fouten mij niet uit mijn ritme brengen. Gedurende het uur dat ik de set heb mogen meemaken stroomde de kleine zaal vol en bleven de mensen dansen. Na de set van Error ben ik de grote zaal weer ingegaan.

Het slot van de set van K.Cee was erg goed. Net als in het begin was de plaat keus van K.Cee erg leuk. Nu kon ik zijn tempo goed hebben. Daarna kwam de man waarvoor ik gekomen was. Steve Rachmad. Hij nam in het begin van zijn set tempo terug. Voor sommige mensen was dit net iets te veel en die vertrokken naar de kleine zaal of het café. Na een half uur ging het tempo echter weer strak omhoog. De platen waren als vanouds. Steve liet even zien dat 25 jaar ervaring echt wel te horen is. Als ik het even snel uitreken moet Steve in de oude disco tijd begonnen zijn. Net in de tijd dat het mixen van clubplaten erg populair werd. Mensen als Ben Liebrand waren net populair aan het worden met hun mix 12” van disco/club nummers. Ik heb Steve op geen fout kunnen betrappen en mij wist hij vanaf het begin tot het eind te boeien. Hierdoor heb ik de set van Gerressen vs Alakus gemist. Sorry heren maar ik kon me echt niet losmaken van Steve Rachmad.

Na Steve Rachmad was het de beurt aan een andere held, Remy. Rachmad liet zijn set op een hoog tempo achter en Remy knalde gewoon in hetzelfde tempo door. Dat Remy niet onder doet voor zijn voorganger werd duidelijk gedurende zijn set. Zonder het tempo te verslappen liet Remy toch zijn eigen stijl doorklinken. Het ging er in als de spreekwoordelijke koek.

Ritzi Lee stond inmiddels in de kleine zaal met draaitafels, Roland synthesizer en drumpad zijn set te produceren. Dat het hier om producer ging was duidelijk door alle toevoegingen die hij aan zijn set gaf middels de eerder genoemde additionele hardware. Het klonk met één woord goed en was bovendien erg dansbaar. Vaak is dat laatste minder het geval als er meer dan draaitafels aan te pas komen maar dit keer was er geen sprake van. Het publiek in de kleine zaal was duidelijk zwaar tevreden met de set van deze prof.

Na een goed half uur ben ik terug gegaan naar de grote zaal om tot ongeveer 6.00 uur bij Remy te blijven dansen.

Ik kan weer niet anders concluderen dat de organisatie erin geslaagd is om er een leuk feest van te maken voor de gasten maar zeker ook voor de DJ’s. Het moet toch geweldig zijn om voor zo’n uitzinnige menigte te draaien. Voor de echte technoliefhebbers is dit feest een must!

De volgende editie in Doornroosje staat pas in 2007 op het programma. Wie niet kan wachten om de organisatie aan het werk te zien kan dit najaar nog terecht in Poema (Utrecht) en Simplon (Groningen).