de·ci·bel (de ~ (m.), ~len/~s)
1 eenheid van intensiteit van geluidssignalen [symbool dB]
ofterwijl:
een groepje van 4 popelende mensen om een veel te kleine auto heen. hoe gaat dit passen, waar gaan de tassen, waar gaat de drank, en natuurlijk waar gaan we zitten. ok het is niet de ruimste maar het moet maar even, we hebben de bobbelizer er op los gelaten en ik was de spreekwoordelijke sjaak. wat geeft het een dagje mensen kijken, en met het volle verstand kunnen genieten van die dag in het vooruitzicht is ook niet verkeerd.
onderweg zie ik in mijn achteruitkijk-spiegel de flessen leger raken, meer autoos met mensen die eruit zien alsof ze ook onderweg zijn naar decibel komen mij voorbij, kramp, misselijk, en zijn we er bijna worden vaak genoemd. Zeur niet, zuip dan niet, en we zijn er bijna word er geantwoord.
beekse bergen, safaripark, bordjes decibel outdoor! we zijn er bijna, ik zie de parkeerplaats al en de helse lange rij die er naar toe gaat, maar die is zo voorbij gelukkig. Even een plekje zoeken, alles opruimen en belangrijke spullen vanzelfsprekend in de auto laten
2 van ons dragen een VIP code die gratis toegang geeft voor 2 personen, niet wetend dat we ingang Noord moeten hebben in plaats van ingang Zuid, helaas ondervinden we dit probleem bij Zuid. 3 kwartier lopen word er ons verteld. we spreken binnen af en ik en manon zetten het op een lopen. en hels lang fietspad ligt ons voor de voeten, brandend zonnetje in de rug en lopen maar, net als andere mensen die precies hetzelfde hadden, maar kom op wat is het probleem? beetje de benen strekken, en misschien wel verdere kramp voorkomen? al lullend zijn we er dan eindelijk. we ontvangen allebij een zwart nutteloos bandje met de inscriptie Promo. wat dus compleet nutteloos, nietzeggend, en waardeloos is op de gratis entree na maar het staat wel onwijs stoer 
eenmaal binnen gaar er eerst 20E beltegoed doorheen voordat we elkaar duidelijk hebben gemaakt dat we elkaar op deze manier niet zullen vinden, even alle troep in een kluisje stoppen, een plattegrond vergaren en zoeken naar 2 dronken, niet aanspreekbare gasten. we lopen langs de jump tent, het strand, de talloze shops, brillen, hotdogs, patat, brillen, hot dogs patat, en ga zo maar door, in de verte een rode tent, het enige wat ik uit het gesprek door mijn telefoon heb opgevangen, we beginnen daar te zoeken, al snel ondervind ik dat dit niet helemaal mijn tent is, in ieder gevan nu nog even niet, misschien later, maar laten we niet overhaasten, laten we niet vergeten waar we hier voor zijn, na een half uur in de ronde hebben getuurd zie ik dan eindelijk een half in elkaar gezakte persoon een sms typen bij de toiletten, en de ander in de rij. at last! we hebben elkaar gevonden. we vertelde dat we al een aardig stuk hadden gelopen, een verbaasde blik was zijn reactie hierop. 'is er nog meer dan' was het antwoord 'wat dacht je dan dat dit alles was' 'ja' en ga zo maar door, we wilden wel even bij de jump gaan kijken, eenmaal aangekomen wilden mijn benen mij iets vertellen, en zonder ook maar in discussie te gaan ging ik er ook maar voor, al snel merkte ik dat het warmer was als ik dacht.
na het programmaboekje er op na te hebben geslagen hadden we een denkbeeldige route uitgestippeld, we hopte van hier naar daar en weer terug, het weer zat nog steeds mee echt super gewoon. We stonden even bij de main stage en ruwi en mario waren wat drinken wezen halen, ik had nog geen muntjes, en kocht er wat van ruwi, 5 euro zei hij! voor 5 muntjes, das een euro per bier! de hond betaalde met voedselmuntjes en ze namen het nog aan ook, het werkte bijna altyd. de sniek. beter ook want ze hadden 30 muntjes gehaald, ofterwijl 10 snoepzakken fruit of 10 hotdogs, of 15 patatzakken of 7 hamburgers, maar in het geval van ruwi en mario 30 bier.
het werd al donker, en de lucht trok dicht, veel mensen keken elkaar bezorgd aan, toevallig waren we net opweg naar een tent, en we waren nog niet binnen of de hel brak los, met bakken kwam het naar beneden en de net zo rustige tent was ineens wel heel knus. hoorde de mensen achter me tandenknarsen, piepende schoenen op het hout, en natte schurende kleren, een verfrissend buitje was het, en het was ook zo weer voorbij. ineens liep iedereen in een dockters-outfit was een hilarisch aanzicht was
nog even los gegaan in de zogehete hakke tent, en we begeven ons helaas weer naar de auto, met 40cm blubber op de broekspijpen, schoenen nouwelijks te herkennen, en gratis uitgedeelde folders die plotseling ideale afdakjes lijken. nat, moe, en spontane schreeuwbuien zijn geen dingen om van op te kijken, wat en dag, was echt super, goede muziek, lekker weer
geen wachtrij voor de toiletten en voor het eten en voor de kluisjes en om drank te halen maar niet zeuren hoor even in de rij staan om daarna weer los te gaan in het achterhoofd sleept je daar ook wel weer doorheen. tot de volgende keer maar weer!
