Verslag van Decibel, 19 augustus 2006

Na een enerverende, maar korte reis vol omleidingen kon het feest gaan beginnen. Decibel 2006, bij onze eigen Brabantse Beekse Bergen.

Na een tijdje in de rij te hebben gestaan kwam ik al een van de kneusjes tegen. Eenmaal grondig gefouilleerd, niet dus, konden we onze tocht starten. Tot mijn grote vreugde kwamen we meteen langs de jump area, die een stuk groter bleek dan vorig jaar. Er waren welgeteld een stuk of 30 mensen aanwezig, waarvan er een aantal nogal schokkende dansmoves aan het vertonen waren. Een heerlijke aanblik, maar in verband met onze droge keeltjes en prikkende oogjes besloten we verder te lopen, op zoek naar drank en zonnebrillen.

Toen de mannen na lang twijfelen een spetterend montuur hadden uitgezocht, konden we bonnen gaan halen om vervolgens bij de early rave onze dorst te lessen. Het was meteen al fijn om aan te horen, maar ik bleek nog niet genoeg opgewarmd om echt met de voetjes van de vloer te gaan.

We besloten onze tocht te vervolgen naar de hardcore tent, waar Tommyknocker zijn draaikunsten aan het vertonen was. Een paar heerlijke klassiekers vlogen voorbij en de temperatuur was dusdanig dat ik ondertussen wel opgewarmd was.Tijd om de danskunsten te showen. Na een drankje besloten we verder te lopen om te kijken wat Decibel dit jaar allemaal nog meer voor ons in petto had.

Tijdens onze wandeltocht hebben we wat gekke mensen kunnen aanschouwen, die zich aan een elastiekje naar beneden lieten vallen. De “ooh” en “aah” geluiden waren niet van de lucht. Eenmaal aangekomen bij de mainstage hebben we een boeiende discussie gehad over het genre wat we tot ons namen. We zijn blijven hangen bij ‘iets clubberigs, maar toch best lekker’.

Daarna kon het feest voor mij pas echt beginnen: de industrial area verscheen voor ons. Nadat ik een lofrede hield over heerlijke herrie en een intieme sfeer met snoezige boompjes, besloot men plots naar de techno te willen. Verwonderd als ik was vroeg ik hen mij hier te dumpen, want het idee alleen al baarde me ernstige zorgen. Na wat ritmisch geschud met m’n hoofd ben ik naar de jump vertrokken om Marcky te beluisteren en de menigte te aanschouwen.

De tent was ondertussen goed gevuld, en de choreografieën waren stukken beter. Ik heb een tijdje staan genieten, om daarna even te gaan zitten en mijn voeten wat rust te gunnen. Mijn schoenkeuze bleek weer eens niet top, wat voor wat hilariteit gezorgd heeft die dag. M’n ‘mattie’ stuurde ondertussen een sms om te vertellen dat ook zij de Beekse Bergen had bereikt. Hierbij komen we op de verdere besteding van mijn dag: bellen, voicemail, bellen, voicemail, bellen, voicemail.

Toch heb ik ook af en toe nog wat anders gedaan. Voorbeelden hiervan zijn kletsen en rustig genieten bij de industrial area, wat voor mij één van de hoogtepunten van het festival was. Hoe later, hoe beter. Ook heb ik nog kunnen plenzen in een poncho, onder andere op de knallers die Paul Elstak draaide. De regendans is deze zomer bijna vaste prik geworden en geeft voor mij toch altijd iets extra’s aan een feest.

Het was een vermakelijke dag waarop ik weer veel bekenden ben tegengekomen, waar mijn ‘mattie’ helaas niet tot behoorde. M’n schoenen hebben zich ook niet weten te gedragen, maar dat mocht de dag niet verpesten!