Verslag van TDK Time Warp, 8 april 2006

Na al de goede verhalen over Time Warp 2005 heb ik min of meer een jaar lang spijt gehad dat ik niet was gegaan. Dit jaar moest ik er dan ook zeker bij zijn, en zo keek ik al maanden van te voren uit naar deze trip naar het Duitse Mannheim. Na een busreis van zo'n 6 uur met de gezellige dope express kwamen we rond een uur of 22:00 aan op plaats van bestemming. Niet veel later ben ik samen met Harder&Harder de fouillering gepasseerd en lopen we de Maimarkthalle binnen.

James Holden en Tiefschwarz
Na een korte verkenningstocht begon mijn Time Warp met James Holden, die in de bus ook al de nodige keren voorbij was gekomen. Een mooi begin kan natuurlijk geen kwaad, maar ik had hem eigenlijk liever pas wat later zien draaien. De sfeer zat er al goed in door de gezellige busreis, maar eenmaal op het feest beginnen met een geweldige set van James Holden op de afgesproken plek rechts vooraan kon het nu echt niet meer stuk. Alweer na 90 minuten moest hij doorgeven aan Tiefschwarz; ook een erg vermakelijke set. Duidelijk geworden was in iedergeval alvast dat het geluid verdomde lekker klonk. Hoe dichter we bij klokslag 2 uur kwamen, des te voller en voller de zaal werd. uiteraard voor Duitse volksheld Sven Väth.

Sven Väth
Waar we eerder nog alle ruimte hadden was het inmiddels prop en prop vol met zo goed als geen ruimte voor een dansje. Niemand leek het uit te maken dat het zo druk was want de sfeer was ondertussen ongekend goed. Nieuwe kicks werden met extra veel gejoel onthaald, en ook gingen geregeld - van voor tot helemaal achterin - echt zo'n beetje alle handjes de lucht in. Wat een sfeer zeg, en ook erg lekkere muziek. Ik had makkelijk het hele feest in zaal 2 kunnen blijven staan maar wou toch ook even ergens anders kijken; op naar Chris Liebing dus, die in de zaal naast ons draaide.

Chris Liebing
In zaal 1 geen gejoel voor nieuwe kicks, althans niet dat je kon horen. Ze konden daarintegen wel rekenen op springende gekken met bijpassende pompende arm bewegingen. en pompend, dat was deze techno zeker. Keihard geluid en helemaal zuiver; zwaar genieten dus. Veel tijd om adem te halen kreeg je trouwens niet; deze set geen lange breaks zoals we die kennen van zijn COLLABS sets met Speedy J. Na het in de wacht slepen van een garantie voor permanente gehoorsbeschading en goed opweg zijn naar de eerste beenkrampen moest er maar eens gekeken worden in zaal 3 en 4, waar we nog even bleven hangen bij Loco Dice. die ook niet onaardig bezig waren.

Sven Väth en Mathew Jonson
Terug in zaal 2 konden we nog net even de afsluiting van Sven Väth meemaken. Meneer wist niet meer waar hij het zoeken moest en dook aan het einde van z'n set recht het publiek in voor een portie 'crowd surfing'. Eenmaal terug op het podium mocht hij ons ook nog eens gaan trakteren op Red Bulls. Na er een paar uitgedeeld te hebben bespaarde hij zichzelf wat tijd door de rest van de tray gewoon maar in een keer het publiek in te gooien. Vangen? Dit was duidelijk niet zomaar een feest, ook niet voor de DJ's.
Hoewel je zou denken dat de sfeer er nu helemaal in zat hoefde Mathew Jonson niet te rekenen op al teveel gejoel, en dat terwijl het toch echt niet slecht klonk. Of had dat wat te maken met de champagne douche waar we vooraan op getrakteerd werden? Ach, zweet of champagne in me ogen, weinig verschil. Voordat het tijd voor Richie Hawtin was wouden we nog net wat hard techno meepakken van Ben Sims; ook erg goed te doen.

Ricardo Villalobos
Sven Väth had blijkbaar nog niet genoeg aandacht gehad en voegde zich naast Hawtin om er nog maar een paar platen extra op te gooien. Allemaal leuk en aardig, maar ik had eigenlijk wel even genoeg gezien en gehoord van de gekke Duitser. Even kijken bij spacekees Ricardo Villalobos dus, waar ook nog een aantal mede passagiers van de dope express lijp stonden te doen. Geen kort uitstapje dus, maar gewoon gezellig de volle set lekker vaag doen. en worden. Het sloeg allemaal net wat harder in dan verwacht en zo kon het geen kwaad om even een frisse neus te halen alvorens terug te keren naar Hawtin.

Richie Hawtin
Gelukkig kon je nu zonder moeite in een keer de zaal door tot helemaal vooraan, wat ook hier in Duitsland de vaste plek weer was. Op Time Warp trouwens geen stages ala Awakenings, die dit weekend wel erg verlicht was met al die LED's. Eenmaal terug bij Hawtin waren de lichten van de stage voornamelijk helemaal uit. Passend bij de muziek was hoogstwaarschijnlijk niet de enige reden met ook Villalobos en Väth nog aanwazig. Het viel me trouwens best mee met de mensen op het feest zelf; weinig mensen echt ver naar de klote zien zijn. Als het licht af en toe toch even aanging kon je nog net Richie zo leuk mee zien klappen op de maat. Erg aanstekelijk; ik was dan ook niet de enige die lekker mee klapte.

Wat een gruwelijk lekker geluid zeg, en wat een lekker duistere minimal. Bijbehorende zware kicks kwamen in verschillende smaken, waarvan de een nog lekkerder de zaal in dreunde dan de ander. Op de rustige momenten kon je ook de keiharde beats uit zaal 1 horen knallen. duidelijk was dat daar de tent helemaal werd afgebroken, ik moest er in ieder geval echt niet aan denken.
De laatste uren vlogen echt voorbij en zo zat ondertussen de tijd van Richie er alweer een tijdje op. Althans, volgens de organisatie. Richie dacht er duidelijk heel anders over. Sjah, en dan staat ineens de zaalverlichting aan en is de stroom van de speakers. Geen probleem; het volume van de nog wel werkende monitor-speakers bij de DJ booth een flink stuk omhoog en lekker verder. Ondertussen kwam de meneer van de organisatie wel steeds dichter bij het podium, maar werd hij steeds aan de praat gehouden terwijl Ricardo er ook nog maar een plaatje oplegde. Echt erg mooi om te zien hoe graag de mannen door wouden; wat een top instelling! Ook ik had nog graag langer doorgegaan, maar ondertussen was het toch echt tijd geworden om terug te gaan naar de bus.

Terugreis
De terugreis ging lekker snel en eenmaal bij de McDonalds bij het Gelredome in Arnhem verbaasde ik mezelf nog even door twee hamburgers te bestellen, en zelfs ook op te krijgen. Ook tijdens mijn treinreisje van Utrecht naar Almere speelden de beats van Richie nog heerlijk door mijn hoofd. Moge duidelijk zijn dat dit feest met stip op nummer 1 mijn beste feest tot dusver is. De dope express crew, alsmede rest van de bus; bedankt voor deze geweldige reis!