Verslag van Awakenings, 11 februari 2006

Awakenings 11-02-06 Westergasfabriek, Amsterdam.

Stelling 1: de voorbereiding en reis verliepen soepel.

Mr.J.: Tsja, ging wel ok eigenlijk, rustig toegeleefd naar de dag waarop de torenhoge verwachtingen ingelost gingen worden. De line-up bracht bij mij een gevoel van "eentje voor in de boeken" naar boven, mede doordat de westergasfabriek altijd garant staat voor de nodige sfeer. Een kaartje was dan ook al erg vroeg bemachtigd, om er maar zeker van te zijn dat er niet naast de spreekwoordelijke pot gepiest ging worden. Op de bewuste dag hebben we rustig wat ingepilsd bij Pitcontroller en Pretty Woman en zijn rond half twaalf (iets te laat naar mijn zin. ) de reis richting A'dam begonnen. Ritje verliep soepel, autootje parkeren, stukkie lopen en NAAR BINNEN! Uncensored: Mwah, ging wel. Paar nachten voorafgaand aan het beukfestijn zwaar slecht geslapen (ik vermoed dat overenthousiasme hier debet aan was). Tevens scheen onze chauf het nodig te moeten vinden om vlak voor vertrek bij een pinautomaat zijn auto al draaiende op slot te gooien. Na anderhalf uur blauwbekken kwam Blauwe Dirk (of all people) hem bevrijden, een fractie voordat de ANWB werd ingeschakeld. Toen we ook nog eens onze afslag misten en daardoor de hele Ring af moesten rijden konden we maar één conclusie trekken: een feest met zo'n kwakkelend begin MOET wel goed gaan worden

Stelling 2: de ambiance in de tombe was weer als vanouds.

Mr.J.: Damn Sure! We werden onaangenaam verrast door het feit dat we in een minimaal rijtje voor de deur kwamen te staan, iets wat mij nog nooit was overkomen. Na het gebruikelijke lockertje huren, jasje opbergen en even op elkaar wachten, betraden we dan daadwerkelijk de Cheopspyramide der danstempels. Bij binnenkomst wordt je automatisch verwelkomd door de warme, familiare, sfeer die je bijna proeft in de tombe. De gebruikelijke open en vrolijke uitstraling van de mensen sprak weer boekdelen. Dit keer had Monumental de aankleding verzorgd met laser die bijna helemaal rond waren opgehangen, ook waren de videowalls een lust voor het oog. Al met al een lekker binnen komen, op naar de muntenstand en de boys opzoeken die eerder waren vertrokken! Game On! Paul Kalkbrenner to throw first!

Uncensored: Hell yeah! Het voelde gewoon als thuiskomen als ik eerlijk ben. Overal warmte uitstralende mensen met een smile van oor tot oor. De beukfabriek was ongeveer halfvol toen we aankwamen maar wat een energie straalde de op de heerlijke zweverige sounds van Remy deinende massa uit zeg… Er restte ons niet veel anders dan als de sodeweerga een sapje te scoren en ons in het feestgedruis te storten. Dat was bepaald geen straf natuurlijk. Qua decoratie weten Rocco en zijn crew altijd weer positief te verrassen, met de videowalls deze keer als meest in het oog springende detail (heuse Animal Planet animaties in het begin). Met de kleurrijke lasershow (waarvan de eerste stralen meestal rond enen de zaal in geslingerd worden) in het achterhoofd beseften wel al snel dat dit wel weer eens een puik avondje zou kunnen gaan worden.

Stelling 3: Paul Kalkbrenner? Paul Kalkbrenner! Mr.J.: Deze Duitse vleespet was voor mij een grote onbekende en was de eerste DJ van de avond die mijn technohonger mocht gaan proberen te stillen. Bij het betreden van de tombe werd ik begeleid door zijn platen met luie diepe melodieën die voor een lekkere volle sound zorgde. Deze man kreeg de voetjes meteen van de vloer en zorgde voor de perfecte opmaat voor een topfeest. Het was te vroeg om hem al held van de avond te maken, maar dat het publiek zijn sound volledig begreep was voor iedereen duidelijk. In de breaks (waarin hij gewoon de hele bende platgooide) werd er gejoeld, gefloten en gesmeekt om meer. Game shut and the first set! PAUL KALKBRENNER.

Uncensored: Zekers! Pistolen Paultje did it again. Had deze geweldenaar 1 keer eerder gehoord op de pinkstereditie van Awake in de N&W vorig jaar. Hij kreeg toen zonder ook maar enige vorm van moeite de hele zaal plat. Dat schept natuurlijk een Boeing 747 vol verwachtingen. Had mezelf al wat gekieteld door in de dagen voorafgaand aan het beuktafereel zijn set van Tresor Berlijn helemaal grijs (uitlopend naar zwart) te draaien. Smullen zeg ik! Om je tenen bij af te likken. Dat er in vergelijking met vorige keer een aantal dezelfde platen uit de speakers knalde is nou eenmaal inherent aan een live–optreden en mocht de pret dan ook absoluut en zeer zeker niet drukken. Kalkbrenner, wat een heerlijke sound voor dat moment van de avond…. Soms diep, soms vrolijk. Zwaar boeiend in ieder geval. Maar laten we alsjeblieft onze Haagse vriend Remy niet vergeten. Ook hij was vorig jaar aanwezig in de N&W met Pinksteren en die herinneringen zijn ook niet te versmaden. Speciaal voor deze man probeerden we extra vroeg te vertrekken en ondanks eerder genoemde vertragingen slaagden we er gelukkig toch nog in wat deuntjes van hem mee te snoepen. In dit geval wil ik me graag aansluiten bij de wijze woorden van MC Rocco: ‘Remy: het is een held, het blijft een held!’.

Stelling 4: Bart Skills is hard op weg om Mister Awakenings te worden.

Mr.J.: Maybe, na onze Duitse positieve verrassing (nooit gedacht dat ik deze zin ooit op zou schrijven) was het de beurt aan Bartje. Dit keer stond hij er echter niet alleen voor, maar werd hij geflankeerd door Mark Broom. De heren deden een flinke duit in het “maak het publiek gek zakje” en zorgden voor een prima vervolg op Der Paul. Skills had ik vaker meegemaakt en begint zo zachtjes aan echt een van mijn favorieten te worden. De man heeft een aparte gevarieerde sound die bij het publiek goed in de smaak valt. Samen met Broom zette hij de trend van de avond goed door en gunden ze het publiek absoluut geen rust. Het tempo werd iets opgeschroefd en ik wil de turntable-virtuozen dan ook bedanken voor een job well done.

Uncensored: Nou, daarvoor moet er nog wel het een en ander gebeuren. Steve Rachmad is en blijft tot op heden natuurlijk de veredelde Awakenings resident, maar Skills vind ik een veel constantere jock. Rachmad is soms he–le–maal top en soms he–le–maal ruk. Skills heeft een breed geluid doorspekt van de nodige positive vibes. En most importantly: altijd lekker dansbaar! Zijn back–to–back set met Mark Broom vond ik zeker niet verkeerd. Ze pakten het gretig op na Kalkbrenner en de zaal genoot zichtbaar van wat ze werd voorgeschoteld door dit dynamische duo.

Stelling 5: een DJ die na een Awake vuurwerkshow mag beginnen staat al met 1–0 voor.

Mr.J.: mmmmmm, ja en nee. Natuurlijk is het publiek in hogere staten na de verpletterende licht-vuurwerkshow, de show die het altijd presteert je een partij goosebumps (ook wel ”Chicken skin” in Bassie-en-Adriaan-Engels) te bezorgen waar een paard de hik van krijgt.
En natuurlijk is het lekker voor Preach om zo te beginnen. Maar tegelijkertijd zorgt dit voor een druk, de druk om het publiek vanaf dat moment in hogere sferen te houden!
Dit was voor onze Canadees niet tegen blindemansoren gezegd. Hij pakte de vibende massa bij de strot en liet niet meer los! Het tempo werd opgeschroefd terwijl Pitcontroller de Pit controllede (what’s in a name?) en menig “bekende” knuffelde. Zelfs deze verstokte Awake- criticaster genoot zichtbaar! Two thumbs up for the holy man, PREACH!

Uncensored: vind ik wel. De eerste plaat knalt er toch nèt wat lekkerder in. Het publiek is immers in een euforische stemming waardoor de sfeer tot grote hoogten wordt opgestuwd. De crowd ademt gewoon enthousiasme. Meestal presteer ik het om op de plee te bivakkeren tijdens dit hoogtepuntje, maar deze keer kon ik het allemaal vol meemaken. Je weet dat het komt, iedereen staat erop te wachten, maar toch… what a rush! Begeleid door de weer ongenaakbare lasershow verwende Preach het totaal uit hun straatje gaande publiek met zijn energieke en lustig doorstomende sound. Deze Canadees wiens carrière in een stroomversnelling lijkt te zijn gekomen deed wat er van hem verwacht werd en dwong de voetjes de beats te volgen.
No–nonsense techno voor de danceflo…. Papa do Preach! Stelling 6: Umek always delivers

Mr.J.: Deze stelling is voor mij geen stelling meer, maar een feit. Menigeen is bekend dat deze geweldenaar een kleine godheid voor mij is. Umek loste Preach af en eigenlijk stond ik op het punt om moe maar voldaan huiswaarts te keren.
De Tombe verlaten terwijl Umek op het punt stond de decks te gaan teisteren kon ik niet over mijn donder krijgen. Stiekem even naar de pit geslopen om daar te genieten van de Umek-sound. Helaas moest ik na een halfuurtje afhaken, maar ik zag gelukkig dat het goed was en dat Umek zijn kunstje nog steeds verstond. Ik kon de massa met een gerust hart achterlaten.
Samen uit samen thuis, mijn medereizigers waren op en hadden zich kranig geweerd en ik had ook het beste van mezelf gegeven. Achteraf hoorde ik dat de b2b set van Umek & Kanzyani er eentje was om van te smullen. Had niet anders verwacht van deze toppers. Al met al een topavond gehad. Toch kan ik het enige smetje op de avond niet verzwijgen. De WC is te ver weg voor de mensen aan de andere kant (waar wij dus altijd staan!). Zorg voor een tweede gelegenheid om de behoefte te doen en dit feest wordt een 10 in plaats van een 10-.

Uncensored: Umek…. What can I say? Een geweldenaar deze man. Nog nooit heeft hij me teleurgesteld. Van alle markten thuis deze zwaar getalenteerde technogrootmeester. Deze keer verraste hij me met een wat vage platenkeus, maar desalniettemin nam hij me mee op reis naar dimensie X. En het was daar goed toeven! Toen Valentino K. hem gezelschap kwam houden achter de tafels ging het tempo omhoog en ook dat was goed te verteren. Kanzyani’s ‘Learning how to do it’ kwam op het eind niet echt als een verrassing maar het is en blijft een smerige plaat natuurlijk. Nog luttele sounds van Denham mee kunnen pakken maar me lichaam was op dat moment al een tijdje aan het protesteren waardoor ik helaas gedwongen werd om af te zakken en deze nacht te beëindigen met een innige omhelzing van m’n kussen.

Rest ons niks meer dan Rocco (& Crew), de artiesten, de dampende menigte en natuurlijk onze posse te bedanken! Game Shut and the match! AWAKENINGS! Peace! Mr.J. vs. Uncensored.