Lag het aan het nieuwe kapsel van mijn stapgab Simon? Of aan het feit dat de Nummer Eén van de wereld vanavond geboekt stond? Het eerste speelt beslist een rol (want mensen, wát een hairdo!) maar laten we het erop houden dat Tiësto dezer dagen makkelijk drie keer de Kuip zou kunnen uitverkopen én drie keer de Arena. En het lijkt of al die mensen vannacht hier zijn gekomen! Graag leen ik even een prachtige regel uit het programmaboekje van de Asta: “De optredens van Tijs Verwest in Nederland worden schaars, in tegenstelling tot de awards die de man binnen haalt”. Nuff said.
Tien uur, we zijn binnen. Vroeg, maar van een avond als deze wil je geen minuut missen! Drie uur Misja Helsloot, een uurtje Montana en daarna een drie uurs set van Tiësto. Het is voor dit soort gelegenheden dat het woord PARTYTIME moet zijn uitgevonden! En een feest wordt het al snel, want de zaal loopt vlotjes vol en DJ Misja Helsloot heeft er zin in. Logisch, want ook voor hem een bijzondere avond. Te mogen openen voor de man die inmiddels al twee jaar als beste van de wereld geldt. Tevens de man die Misja, aan het begin van zijn carrière, de gelegenheid gaf zijn eerste mixalbum uit te brengen. In Trance We Trust 001, op het Black Hole label. Die cirkel is vanavond in ieder geval rond.
En wij springen in het rond, want wát een heerlijke set knalt Misja eruit. Eerste uur rustig, maar om elf uur staat de dansvloer vol en klinkt het sein ‘remmen los’. Dat sein, die plaat, herken je als trancedier in het algemeen, en Misjafan in het bijzonder, uit duizenden. Die supermooie melodie, al dan geen bloedgeile vrouwenvocaal (optioneel, Red.), het geluid dat wegsterft en uit de diepte weer terugkomt, je optilt, je laat zweven, en opbouwt tot een denderende ontlading die onze van-kippenvel-vergeven-kadavers terugwerpt op de dansvloer met nog maar één gedachte in het hoofd: feesten! En het mooiste? Dat er daarna nóg zo’n track komt! En nog een. En nog een. Vet genieten van een set om te watertanden. Met verrassingen, want ook dat is Helsloot. Komt ineens een totaal verknipte versie van “Behind blue eyes” voorbij. Nota bene Limp Bizkit is een tranceset stoppen! En ermee wegkomen, want het past. Misja draait het dak eraf, de stemming zit er prima in.
En terecht ook dat hij de pannen eraf draait, want waarom inhouden als De Beste Van De Wereld je overneemt? Met Montana er nog eens een uur tussenin. Iemand als Tiësto moet wel in staat worden geacht het dak rustig weer terug te leggen, en het er gewoon nog een keer af te blazen. Later zal blijken dat dat wel lukt! Maar nu nog niet. Onze kadavers hebben rust nodig, en vocht, dus we wurmen ons de zaal uit. Die al propvol staat. En als we dan zien hoe ongelooflijk veel mensen er nog naar binnen willen, vrezen we het ergste voor het laatste deel van de avond…
We begeven ons naar de relaxruimte, oftewel deurtje door, trappetje op, halletje, gangetje, deurtje. Ja wie gaat stappen in de Asta werkt aan zijn conditie! Onder het genot van de broodnodige Red Bull proberen Simon en ik onze Duitse vriendin Lena nog één keer uit te leggen dat ze op 15 juni aanstaande écht beter een oranje shirt kan aantrekken dan zo’n lelijk wit exemplaar met de letters DFB erop. In ieder geval als ze nog vaker met ons weg wil. (En wie wil dat nou niet? Red.) Die Red Bull kost overigens 2 muntjes, een biertje, fris of water 1, en de muntjes doen 2 euro. Muntjes kopen gaat snel, de bediening aan de bar is vlot, en ook de toiletten leveren weinig oponthoud. Die zaken heeft de Asta goed voor elkaar. Eigenlijk kost alleen de garderobe teveel tijd, maar daar is met deze drukte weinig aan te doen. Nog een pluspunt: het geluid was bij ons vorige bezoek aan deze club (Chicane live) beroerd, maar is vanavond weer prima in orde.
We relaxen ons door de set van Montana heen, waarover ik inhoudelijk dan ook niet zoveel kwijt kan. En helaas kunnen ze ons in Zaal 1 ook niet meer kwijt. Na een kwartier bereiken we de dansvloer, zeg maar vloer, want van dansen is geen enkele sprake meer. Als ik mijn handen in de lucht wil doen, moet ik eerst aan vier mensen toestemming vragen. En daarna aankondigen dat ik ze weer omlaag wil doen. Hier gaan we weg. Dit is Tiësto-kijken, in plaats van op Tiësto dansen, en daar zijn we uiteindelijk voor gekomen.
Zaal 2 biedt uitkomst, waar het geluid van beneden ook door de boxen schalt. Hier is tenminste plek op de dansvloer! We gaan los, goed los, want Tijs doet dat waar we zo van houden. 100% uplifting trance. Zie de omschrijving van hierboven. We krijgen het nog een keer en we vinden het niks erg! Eén nadeel: we horen Tiësto, maar we zien hem niet. En dan merk je, dat dat toch een groot verschil maakt. Hoe belangrijk de wisselwerking is tussen DJ en publiek. Hierboven is het dansen op Tiësto, beneden is het kijken naar Tiësto. En heel veel mensen nemen vanavond met dat laatste genoegen, die willen de Nr 1 weleens zien. Maar wij hadden hem het liefst gezien én gehoord tegelijk. Want dan ga je toch het meest uit je dak.
MARCEL VERSPEEK
