Verslag van Pandemonium, 5 november 2005

Het is 19:00 als ik dan uiteindelijk toch thuis kom van een handje helpen met opruimen en een lange after bij iemand thuis. Voor het geval de goede herinneringen de afgelopen 12 uur alweer een beetje vervaagd waren zijn er altijd nog benen die echt helemaal nergens meer zin in hebben om een eventuele twijfel over de 'geweldig' beoordeling weg te nemen. Zelfs rechtop blijven staan in de douche heb ik moeite mee, die DJ's moeten dus duidelijk iets goed gedaan hebben.

Hoe zag het eruit?
Het was even zoeken, maar na een speurtochtje waren de Amsterdam Studio's toch eindelijk gevonden. Eenmaal door de fouillering heen kwam je uit in een relaxde chill-out die van alle gemakken was voorzien, waaronder een bar en muziek. Het echte werk gebeurde natuurlijk een stukje verderop, in de Pandemonium en Paradox area.
Een groot nadeel van de Pandemonium zaal vond ik dat de DJ zo helemaal verstopt zat achterin op het podium dat je weinig of eigenlijk geen contact had met de DJ (met uitzondering van de 'live' sets). De zalen waren verder leuk aangekleed in hun eigen thema, met zowel in de Pandemonium en Paradox zaal de beloofde lasers. Voordat je binnen kwam moest (?) je trouwens nog wel even een bandje kopen (2 euro) waarmee je dan de gehele nacht naar de WC kon.

Hoe waren de mensen?
Op early-hardcore feesten zit de sfeer er eigenlijk altijd wel lekker in. Ook vanavond was het weer helemaal top; iedereen (misschien met een enkele uitzondering) had het duidelijk naar zijn zin en deelde dat ook met de rest van de bezoekers. Ook het personeel achter de bar en zelfs de security heb ik zichtbaar zien genieten van de muziek.

Hoe zit het met de muziek?
Techno is absoluut mijn favoriete muziekstijl maar ik begon toch echt met hardcore. Eens in de zoveel tijd zijn er feestjes als History of Hardcore: The Dreamteam, Ghosttown en Multigroove en moet en gaat mijn aussie gewoon weer uit de kast voor een flink partijtje hakkûh; liefst zoveel mogelijk vooraan bij de DJ. Zo ook weer op deze voor mij eerste editie van Pandemonium.
Onder begeleiding van de beats van twee leden van het Dreamteam (The Prophet in Paradox en daarna Dano in Pandemonium) verkende ik op me gemak de boel en ontmoette ik her en der de nodige bekenden en nieuwe mensen. Er werd gelukkig gedraaid binnen het concept van Pandemonium ("The darker and rougher side of early hardcore") en dus bleven platen als "The First Rebirth" (gelukkig) achterwegen.

Beste sets van de nacht?
Over het algemeen werd er best lekker gedraaid maar er waren voor mij wel een aantal sets die er duidelijk bovenuit staken:

Paradox: Weirdo (0:30 - 2:00)
Ondanks de vette 6 decks battle van Predator en Chosen Few nog lekker bezig was wou ik toch ook even bij Weirdo kijken. Welke platen hij gedraaid heeft weet ik dus echt niet meer maar hij draaide in ieder geval stevig door. opgewarmd dat ik was gingen nu echt de remmen helemaal los en zo ben ik dus gewoon tot het einde van zijn set gebleven.

Pandemonium: Pila (4:00 - 5:00)
In de eerdere sets hoorde ik eigenlijk relatief weinig nummers die ik kende maar daardoor kon ik het wel waarderen dat Pila een setje met juist wel zoveel bekende platen draaide en ze bovendien heerlijk mixde. Het uurtje dat Pila had was voor mij dan ook voorbij voor ik er erg in had. Helaas dus helemaal niks gezien van Vince in de Paradox, maar Pila was absoluut goed bezig! Nosferatu zette voor de set van Pila trouwens ook nog een prima setje neer.

Paradox: Miss Zelda (5:00 - 6:00)
Ik had wel wat verwacht van de Shadowlands Terrorists maar deze vielen mij mede door het geluid dat ineens een stuk zachter leek te staan tegen en zo ben ik maar eens gaan kijken wat er in de Paradox zaal was te beleven. Eenmaal binnen en helemaal vooraan tref ik een dame achter de draaitafels die, gekleed in haar aussie, een stuk stevigere hardcore door de zaal knalde dan dat ik eerder had gehoord.
Dankzij het beperkte en steeds meer beperkt wordende aantal breaks had je echt geen tijd om even wat energie op te sparen voor een volgend 'stukje', zoals dat normaal wel vaak is bij een hardcore set of plaat. Alsof we al niet op een hoog tempo zaten had Miss Zelda er echt geen moeite mee het tempo nog even extra op te voeren, zelfs richting speedcore - een stapje verder nog dan terror. Een aantal mensen, waaronder ik zelf, gaf niet toe en bleef gewoon volhouden tot Miss Zelda toch echt haar set moest afsluiten en door moest geven aan Akira. Heerlijk die energie, en wat een voldaan gevoel om het volgehouden te hebben. Toppertje!

Conclusie
Na Miss Zelda nog even persoonlijk te hebben kunnen bedanken was het toch echt even zaak om wat te drinken en een rondje door de studio's te lopen en de laatste restjes energie bij elkaar te rapen voor Akira. Akira was nog wel even leuk maar ik zat er nu toch best wel doorheen en zo heb ik het laatste kwartier van het feest een beetje rond gelopen en nagepraat. nagepraat over een feest met een topsfeer en een aantal zeer vette sets. Volgende keer zeker weer van de partij; iedereen bedankt!