Verslag van Awakenings, 8 oktober 2005

Flokkers,

berusting, dat was wat mijn stemming het best verwoordde om een uurtje of tien gisteravond toen ik vertrok naar amsterdam om mij te vervoegen in het hoofdkantoor van de Kwaliteitstechno om aldaar samen met 3499 andere keurmeesters te bepalen of Monumental het stempel weer enige tijd mag dragen.

Met een gerust hart kan ik zeggen dat dat niet in gevaar is gekomen. Het was weer in alle opzichten een klasse avond, waarbij de entourage van de Westergasfabriek en de aankleding weer uitermate sfeerverhogend waren en het publiek als vanouds om te smullen.

Bij mijn binnenkomst (helaas Skils overgeslagen) werden wij getrakteerd op een nieuw stuk technokuche uit de Berlijnse piepjesniche die luistert naar de naam B-pitch control. Na 15 mei Kalkbrenner verslonden te hebben, was ik wel benieuwd wat er nu uit deze stal tevoorschijn getoverd werd en ik moet zeggen: het viel niet tegen! Minder apart dan Kalkbrenner, dat wel, maar deze Sasha Funke hield ons af en toe lekker voor de gek en zorgde al met al met zijn soms een beetje mellowe stijl voor lekkere opwarming. En wederom, net als met Villalobos de vorige keer, klinkt deze minimal sound zo heerlijk volvet in de Westergasfabriek.

Daarna werd ons de gelegenheid geboden om nog eens nader kennis te maken met een Japanse, rauwe lekkernij, Fumiya Tanaka. Zijn performance was de vorige keer ingeslagen als een bom, mede doordat hij na Villalobos was geplaatst en je daardoor ultiem opgewarmd was voor zijn hemelse gepiel met de knopjes. Edoch, dat ging deze keer niet helemaal goed, ondanks dat Monumental er voor zijn aantreden een vuurwerkshow tegenaangooide. Na Funke was Tanaka erg diep en af en toe lastig te volgen voor iedereen behalve de echte fijnproevers der techno. Desalniettemin was het prachtig en heerlijk, maar ik was toe aan een wat stevigere bite.

Het was dan ook aan Umek die toch lekker hard kan draaien om te voorkomen dat zijn hoofdgerecht als een baksteen op onze maag zou vallen. Dat deed hij zeer chique en kundig, door zijn copieuze maal zachtjes door onze keeltjes te proppen. Dit werd in de praktijk gebracht door het tempo steeds een klein stukje, op glijdende wijze bijna, op te voeren, tot dat we na een heerlijke remix van vitalic's newman (wat klinkt dat leuk in de gas! wanneer komt die eens?) zonder het in de gaten te hebben gehad dat hele grote maal verorberd hadden.

Voor het toetje had deze keer de Spanjaard Oscar Mulero getekend. Mind you, dat betekende dus geen liflafje van een bolletje ijs met wat chocoladesaus - nee, we werden getrakteerd op een copieus dessert dat ongenaakbaar binnentrad in je lichaam. Rollend, links en rechts, denderde Mulero over ons heen. Geen compassie meer, geen zachthandige aanpak maar gewoon helemaal los. Mulero als afsluiter in de gas was de-fucking-licious.

Al met al valt het totaaloordeel 'geweldig' te geven. Awake boodt deze keer echt voor iedereen wat en het was nog nét met elkaar in verhouding, dat wil zeggen de diepe minimal voor de echte liefhebbers en het wat grovere werk dat bij iedereen aankomt. Kortom het was weer zalig!

Tot de volgende keer!