Verslag van NovaLectra, 14 mei 2005

14-05-05 Novalectra – Plus en min, maar toch goed.

Het is alweer een tijdje geleden dat ik me zo verheugd heb op een feest. Helaas bleek voor aanvang van het feest al dat dit enthousiasme niet geheel beloond zou worden. De zondag werd gecancelled wegens tegenvallende kaartverkoop. Erg, erg jammer. Artiesten die ik toch eens graag zou willen zien kwamen niet.
Maar goed, terug naar de orde van de dag. Omstreeks een uurtje of 23:00 begon voor ons het feest. De entree was relaxed, de lockers ook weer erg handig. Bij binnenkomst viel meteen op dat er niet veel kaarten verkocht waren: een bonnenverkooppunt, twee bars, zeer, zeer, zeer minimaal licht en geluid (vooral in de techno-zaal), weinig toiletten en twee kleinere zalen.

Eerst even rondgelopen, Lady Aida even bekeken. Zij opende in de electro-zaal. Ook hier viel het geluid enigszins tegen maar doordat het een kleinere zaal betrof, viel dit niet zo op. Aangezien Fabrice Lig aan zijn set begon zijn we naar de andere zaal gegaan. Het geluid en licht was hier echt heel erg matig. Aan de zijkanten, voor de boxen was het nog wel te doen. Fabrice Lig draaide een lekkere set die wat mij betreft, naar later bleek, een setje opgeschoven had kunnen worden. Op het eind van zijn set viel voor de eerste keer deze avond het licht en geluid uit. Kan gebeuren zou je denken, maar helaas zou dit nog wel vaker voorkomen. Na Fabrice was het de beurt aan een eigenlijk toch wel erg grote naam: Daniel Bell. Hij zette een erg minimale detroit-set weg. Helaas viel tijdens zijn set wederom een aantal keren het licht en geluid uit. Iets dat de organisatie toch wel aangerekend moet worden. Een slechte kaartverkoop kan reden zijn voor bezuinigingen, daar kan iedereen mee leven, maar dit soort dingen mogen en kunnen gewoon echt niet. Maar goed, waarschijnlijk zal hier binnen Extrema zelf ook het laatste woord niet over gesproken zijn. Na de minimale, bijna rustige sounds van Mr. Bell was het de beurt aan Robert Hood. Hij begon met een disco-plaatje, iets dat het publiek dankbaar leek te ontvangen. Na twintig minuten zijn we gaan lopen aangezien het tempo iets te hoog lag en de platenspelers soms niet helemaal meewerkten. Naderhand geen domme zet. Felix tha Housecat was in de electro-zaal Beautifulliaanse taferelen aan het vertonen. De hele zaal op z’n kop, handjes in de lucht en je weet weer dat het een feest van Extrema betreft. Tussendoor even naar toiletten, die bij de electro om de hoek lagen. Toiletten op feesten zijn nooit een lolletje, maar deze keer viel het nog wel mee. Ze werden goed bijgehouden door het personeel, iets dat ook wel eens vermeld mag worden. Daarna een beetje gezworven, klein stukje van Joel Beltram gezien, maar dat was echt te hard. Dus weer terug naar electro. Wederom een goede zet. Naar later bleek de beste act van de avond. Zombie Nation. Helemaal te gek. Echt. De beste live-act die ik tot nu toe heb gezien. Het enthousiasme spatte ervan af. Zijn sound klopte helemaal, geen foutje kunnen bekennen. Leuke interactie met het publiek, de kwaliteit van zijn apparatuur was gewoon uit zijn sound te halen. Helemaal af, te gek! Soms even wat drinken halen bij de bar iets buiten de zaal, waar ook een chill-out was ingericht. Na Zombie Nation stond ons nog een klusje te wachten. Dat was de bloedmooie Ellen Allien. Zij drukte haar schoonheid nog eens extra uit in haar set. Heerlijk. Vooral de laatste plaat, waarvan ik zo gauw even niet weet welke dat was, was echt een heerlijke afsluiter.

Al met al was het stiekem toch een top-feest. Ondanks alle kleine (en grotere) minpunten deed de muziek van zich spreken en uiteindelijk is dat toch het belangrijkste. Tel daar een zeer relaxed publiek en een toplocatie bij op en je komt tot de conclusie dat het allemaal weer geslaagd was. Hopende dat het volgend jaar fatsoenlijk uitverkoopt en Extrema geen reclames meer op MTV doet. Er zit in ieder geval potentie in.

Outdoor is coming!

Geschreven voor: Ebeatz.nl*