De hele avond begon zoals altijd in mijn huis, alwaar de drank na 5 uur in de middag begon te vloeien.
Mijn vaste r_AW crew was in de house en onder het genot van bier, baco en whisky werd er op de Playstation 2 gevoetbald om te tijd te doden.
Ook stond natuurlijk om in de stemming te komen de nodige hardcore op.
We besloten deze editie iets later heen te gaan omdat we meestal eigenlijk door moeheid eerder weg gingen.
Aangezien Peaky Pounder zou afsluiten wilden we deze keer zeker tot het eind blijven,omdat we hem eigenlijk gewoon DE r_AW man vinden.
Om kwart over 10 hadden we de trein naar Schiphol, alwaar we op de bekende bus 300 naar Amstelveen stapten.
Eenmaal aangekomen rond kwart voor 12 bij de P60 konden we vrijwel direct doorlopen.
Na de zoals altijd snelle fouilleersessie liepen we naar boven waar lekkere chill muziek werd gedraaid.
Bij de merchandise stand lag de nieuwe r_AW essential cd van Rude Awakening dus gelijk deze even bij me jas op laten hangen
Na munten gehaald te hebben kon t feest voor ons beginnen.
We hadden Kay D Smith gemist wat wel jammer was, later hoorden we van mensen dat hijzelf ook afwezig was en Jan Lindenthal het van hem had overgenomen.
Boven aangekomen was D-Passion aan het draaien en deed dat wat rustiger dan wat we van em gewend zijn, hij draaide o.a Blacklist Amok
en nog wat ander eigen materiaal. Na D-Passion mocht de live act Hectic Fence gaan starten en deed dat best cool op zijn laptop.
Veel onbekend spul van deze voor mij onbekende artiest,maar wel vet
Na Hectic Fence was het de beurt aan Daisy om te gaan draaien, ze zag er zoals altijd weer heel leuk uit en had een lekkere platenkeuze waaronder: Todesvogel van Stormtrooper, Take this Brother van E-Noid, ARP van Catscan en de Promo remix van haar eigen plaat; Sacrum.
Haar set werd met applaus ontvangen en na deze set pakte Kristel de vriendin van Promo de mic om het publiek aan te sporen om Happy Birthday te gaan zingen.
Uiteraard deed iedereen mee en Promo bedankte het publiek met een hele vette set.
Plaatjes als: Lost in the Bush van hemzelf, Blast Off van Broken Rules, de Outside Agency remix van Petrochemical's Netherworld, Headhunter van r_AW en als klap op de vuurpijl ook nog es me favoriete track Revolting Against
. Wat opviel was dat deze keer de boven verdieping niet open was, wat jammer is want je kon altijd lekker over de reling leunen en het publiek los zien gaan als je aan het uitrusten was.
Wat ook gaaf is aan deze feesten is dat je ieder event weer bekendere gezichten gaat zien waaraan je kunt merken dat het een beetje vast publiek is wat hier op afkomt. cool!
Na de jarige job mocht de leading man achter Enzyme X het publiek live gaan vermaken.
Ophidian stond helemaal boven aan in de P60 en deed live zijn ding.
Dit keer geen Butterfly achtige tracks, maar meer lekkere tracks die aan de industriele kant zijn
Het was mooi dat een maat van me ( Leon ) tegen me zei dattie hoopte dat Whispers of a Nameless Fear gedraaid zou worden.
Alsof Ophidian het hoorde kwam vrijwel 2 seconden daarna diezelfde plaat.
Opzich kon ik Ophidian's act wel waarderen, zeker door het vele aantal onbekende ( vage ) tracks.
Na Ophidian was het al weer tijd voor de laatste dj van de avond: Peaky Pounder! Het mooie van de hele avond was dat je rond het begin van deze set heel wat mensen in een dippie zag zitten.
Toen Peaky de eerste plaat op de decks gooide zag je de menigte als een golf opstaan en helemaal losgaan. Ge-wel-dig! Kippenvel! Peaky draaide echt weer een meesterlijke set met veel eigen materiaal waaronder Testaa, Piddikeen, Kreikkolaos Kirkkoa en Viisi.
Maar ook platen als Kill Switch van r_AW en de Hellfish remix van Void Settler's Gnomes tinker with time.
Rond een uur of kwart voor 5 mocht Promo zijn eigen feestje nog even afsluiten. en HOE!
Zijn Demons remix ging op de tafel en die werd met luid applaus ontvangen.
Verder ramde hij ook nog ff met platen van Unexist, Fistortion en Attack die luid werd mee gerapt
. Toen Promo klaar was gingen we naar de garderobe om onze jas te halen.
Daar in de rij hoorden we ineens wat bekends; raps, breakbeats. dit is toch Hellfish? vroeg ik aan Leon, en bij het horen van de kick wisten we het zeker: Bring on the hurricane pain van Hellfish werd nog gedraaid en dus moesten we naar boven terug.
Na deze plaat was het toch echt gedaan en pakten we de jassen.
Om half 6 stapten we de nachtbus in naar Schiphol, het duurde naar mijn mening zeer lang, maar dat was meer omdat ik snel naar huis wilde.
Op Schiphol aangekomen kwam maat Jeffrey erachter dat hij zijn tas was vergeten met cd en T-shirt erin, dus als er nog eerlijke mensen zijn en deze hebben gevonden let me know.
Na dit voorval scoorden we nog ff wat bij de Burger King waar, een man ons duidelijk maakte dat wij allemaal spiegels waren.
O-K meneer. fuck off! 
Na een lange reis waren we eindelijk op Schiedam CS en moesten we nog 20 minuten naar huis lopen, maar het was de moeite waard.
Opnieuw een hele vette editie ( die de vorige overtrof )
TTM bedankt! Vette feesten, vette mensen, vette locatie. VET!
Mensen tot 4 juni!
Latorrr
