Verslag van Reactor, 26 maart 2005

Partyflock hallo!

als een feestje twee gezichten heeft, zoals dit feestje, zou je twee verslagen kunnen schrijven, maar dat is teveel van het goede. Daarom krijgt dit verslagje een zwartwitgeblokt karakter. de eerste pro voor mij was weer dat het feestje in rdam was en hoewel je o ver al en nergens kan lezen dat rotterdams publiek niet leuk is en in rotterdam uitgaan stom is geldt dit voor mij niet. ok, ik woon in rotterdam, ik ben wat bevooroordeeld, maar ik ben ook import en ik breek graag een lans voor deze stad. soms moet je gewoon wat meer je best doen om door het schilletje heen te breken. Daar kwam bij dat het in een kale ruige havenloods was en dat is een plus voor het feestje, ondanks de schuins liggende vloertegels. goed, de trip. de taxi bracht ons, langs hekken, loodsen en trailers bij een laatste hek waar wij nog een klein stukje moesten lopen. Het feest was niet uitverkocht, de zalen waren verkleind, maar dat maakte het lekker overzichtelijk. Ik begon bij mulero en wunsch in de conceptzaal, waar het licht maar matigjes gereguleerd was. Set was daarentegen prima. Toen naar de hitjes van monika kruse, waar je toch op zijn minst vrolijk van wordt. De toon was gezet, het zaad was geplant voor mijn hoogtepunt van de avond: de set van preach. Wat een koning. we stonden lekker vooraan, waar het geluid je nog enigszins omkleedde (integenstelling tot achterin de -kleine- main"zaal"). Dit gold trouwens ook voor de rook. het was lekker grijpend en dat bevorderde mijn stemming behoorlijk. steeds dacht ik: ik ga even ergens anders (bij ben sims) kijken, maar de tentakels van preach lieten me niet los. het was daar vrolijkheid alom. ik wil deze man graag nog eens meemaken. Toch maar even wat rondgestruind, maar de medestruiners waren niet altijd even vrolijk als ik. Bovendien moest je toch echt een beetje vooraan staan om het maximaal mee te pakken. Het andere gezicht van dit feest was dat het op sommige momenten wel een 'net-niet' gevoel uitstraalde. De elementen waren: vooraan staan, de leuke mensen om je heen verzamelen en niet te veel eisen stellen aan de muziek op het gebied van de verscheidenheid. Na Preach waren Rios en De Wit ook goed, maar het was toch meer van hetzelfde en die rollende bas was leuk - maar niet meer dan dat. Ook Vin-ill was weer meer van hetzelfde, best leuk, maar zijn afsluiter was een afgang, ronduit kak.

betere berichten gehoord over de techhouse-zaal (of eigenlijk, het techhousekamertje) óók over benny rodrigues waar ik zelf niet zo'n fan van ben en de flarden die ik ervan meekreeg al zovaak eerder had gehoord.

als je de twee gezichten van dit feest typeert, dan was het mooie lieve blondemeisjesgezichtje voor mij een samenspel van de set van preach, de leuke mensen die zich om mij heen leken te hebben verzameld en de ambiance die het gebouw op zichzelf uitstraalde. het lelijkere, puistige gezichtje met verlopen ogen was de overdreven voorstelling van zaken die reactor van zichzelf gepresenteerd had (al had ik wel mijn twijfels van te voren) de beperkte diversiteit in de line-up en de aankleding. En mij kan het niet zoveel schelen, als het maar onder de 40 euro is, maar begrijp best dat mensen 32 euro te veel vonden voor dit feest, zeker als je ziet dat awake-now&wow maar 25 euro kost. De compensatie van de weinig diverse lichtopbouw met strobocoopgeknipper zorgde dat ik dankbaar was dat ik een zonnebril op mijn neus had. Ik heb mij gefocust op het lieve mooie gezichtje en daarom heb ík een topavond gehad, maar dat heb ik dan ook meer aan mijzelf en de mensen om mij heen te danken dan aan de organisatie.