Verslag van Sound Architecture, 29 december 2004

Een avond met twee gezichten.

Sven Vath komt naar het land. Goed nieuws. Wat zeg ik? Goed? Geweldig! De stad Utrecht, de locatie Poema. Een nieuw geopende club op een bestaande locatie. Met het binnenhalen van Sven Vath en andere grotere namen bewijst ze potentie te hebben. Of die potentie ook waargemaakt wordt, hebben we eens onderzocht op Sound Architecture met als head-liner Sven Vath.

Na binnenkomst loop je een trapje af, waar je aankomt bij kassa en garderobe. Hier kan je je jas ophangen voor een schappelijke prijs. Hierna kom je binnen en bevind zich aan de rechterzijde een bar en aan de linkerzijde een chill-out gedeelte. Vervolgens loop je rechtdoor en kom je uit bij de wc's en een cocktailbar. Je kunt ook de de dansvloer op met aan de linkerzijde een bar en achterin de dj-boot en de ingang naar de chill. Ten tijde van onze aankomst was Joachim bezig zijn ding te doen. Een opwarmertje, want iedereen wachtte op de grootmeester. In de tussentijd even naar de wc (€ 0,50) en drinken halen. De bars hanteren zeer redelijke prijzen. Het wachten duurt soms wat langer. Maar daarover straks meer. Na eventjes te hebben 'gewacht' komt Sven Vath binnen. Het begin van zijn set wordt aangekondigd doordat Joachim Gehst noch? van Roman Flügel draait. Wat mij betreft een foute keuze, aangezien de plaat echt maar een 'hitje' is en Sven Vath over het algemeen rustig begint. In ieder geval wordt er geduldig gewacht tot de plaat afgedraaid is en beginnen de eerste klanken van Herr Vath. Het deed me een beetje denken aan de eerste paar nummers van de Sound of the fourth season. Dat typische geluid, dat alleen hij bij elkaar verzamelt. Inmiddels hebben de fotografen ook ontdekt dat Vath begonnen is. Als een stroboscoop flitsen de flitsers op hem in. En dan vragen wij ons met z’n allen af waarom dj's sterallures krijgen? Bewust zijn er dus ook geen foto's genomen deze avond, om niet mee te doen aan de overkill. Om in te haken op het persbericht van UDC, waarin werd aangegeven dat er tegenwoordig tig fotograven rondrennen op feesten: helemaal mee eens.

Na een half uur begint het echt goed vol te lopen, de dansvloer raakt redelijk overbezet. Het is in ieder geval lastig om naar de wc te gaan, aangezien deze een vrij smalle ingang heeft. Over de wc gesproken; hier wordt inmiddels gecollecteerd voor de ramp in Azië. Nadat ik 2 euro in het potje wil doen om vervolgens door te lopen wordt me gesommeerd dat dit niet kan. Ik moet 50 eurocent voor de wc betalen en de overige €1,50 mag dan wel in het potje. Misschien een tip om de volgende keer ook eens goed te doen en gewoon alle wc-gelden aan het goede doel te doneren. Ik heb er in de loop van de avond in ieder geval iets van 5 euro ingegooid, Exclusief wc-geld.

Terug de zaal in, waar het nu echt te druk begint te worden op de dansvloer. We besluiten daarom om ons te vestigen aan de eerste bar. Sven Vath draait werelds. Dat moet echt gezegd worden. Hij staat gewoon gegarandeerd voor feest. Naarmate zijn set vordert komen de knallers ook aan de beurt. Het is voor mij eigenlijk een lange trip geweest. Heerlijk. Over trip gesproken. Een tijdje geleden werd gesproken over het feit dat het tijd is voor een nieuw soort partydrug. Dit bleek gisteravond niet. Naar mijn idee had zo goed als iedereen wel iets op. Ik heb in ieder geval weinig nuchtere mensen gezien. Het publiek (lees: sfeer) was verdeeld over de dansvloer. Op sommige plekken was het erg uitbundig, zoals het hoort. Op andere plekken was het soms ietwat grimmig. Zo werd iemand bijna geslagen omdat hij werd geduwd met twee flesjes spa blauw in zijn handen en dus tegen iemand aanviel. Gelukkig liep het met een sisser af. Achterin was de sfeer echter zeer goed te noemen. De muziek van Vath doet gewoon wonderen. Op een gegeven moment wilde ik drinken gaan halen. Leuk, even wachten bij de bar. Je kletst wat met mensen om je heen. Op een gegeven moment kijk je op je horloge. Vijf over het uur. Ok, nog even geduld dan. Uiteindelijk wordt het half. Dan mag ik bestellen. Sven Vath heeft inmiddels vier of vijf platen gedraaid. Dit zegt denk ik genoeg?

Later op de avond heb ik overigens nog even geprobeerd om bij de dj-boot te komen, en wat foto's te maken. Dit was echter dermate lastig dat ik het maar heb gelaten bij een paar foto's en verder te genieten van de muziek. Onder het motto: Woorden doen soms meer van zich spreken. Het was dus een avond met twee gezichten. Een avond waar de logistiek soms te wensen overliet, maar waar van de andere kant een wereldartiest stond. En ja, wat is dan de middenweg? Ik heb in het begin gemerkt dat mijn goede zin door een aantal mindere punten behoorlijk weggenomen werd, maar dat dit later meer dan gecompenseerd werd door de muziek. Al met al, heb ik met een redelijk positief gevoel de Poema verlaten. Op wat minpunten na, was het een geweldige avond. Muziek is wat mij betreft het belangrijkste ingrediënt voor het succes van een avond. Als er iets minder mensen binnen waren geweest, had dit voor mij de topper van 2004 kunnen zijn.

Ook te lezen op www.ebeatz.nl