Verslag van Pleasure Island Festival, 31 augustus 2013

Joehoe partypeepz,

Hier een verslagje hoe wij het allemaal ervaren hebben. Uiteraard ervaart iedereen het op zijn haar/zijn manier en zullen er vast wel hele volksstammen zijn die het er niet mee eens zijn: so what, klim zelf dan maar lekker in de pen.

Nondeju toen wij om half 3 uit Almere vertrokken werden de hemelpoorten nog eens flink open gezet en regende het kort maar krachtig hele massa’s cats and dogs.
En toen? Yes de koperen ploert liet zich zien en die heeft ons niet meer in de steek gelaten, de trouwe rakker.
Na het blik ergens langs de weg gedumpt te hebben leek het wel oorlog met al die gevaarlijk uitziende mannen en vrouwen van een paar honderd jaar terug. Dresscode hebben wij eigenlijk niets mee maar toch maar wat meuk aangeschaft.

En toen? Tering wat een lange rij daar bij Are48, fijn dat jullie allemaal op ons gewacht hebben maar dat had echt niet gehoeven.
Wij wilden er op tijd zijn om Ronny K mee te pikken, maar dat konden we op onze buik schrijven want om half 5 waren we pas binnen.

Hoe kan je ooit met 2 man zo’n giga rij in een piepkleine container fouilleren zonder dat het de spuigaten uit loopt. Daar hoef je echt geen hogere logistiek voor gestudeerd te hebben: dikke onvoldoende voor de organisatie, ofwel stelletje klungels.
Maar dankzij de zonnestraaltjes was het nog net uit te houden.

Zowaar waren er nog lockers over, dus proppedeprop de avondkleding erin gestopt.

Omdat wij vooral om trance geven op naar de Luminosity tent waar Ummet waardeloze no-trance de lucht in slingerde. Daaaag Ummet en op naar de main, wooow zag er gelikt uit. Tsja dat Jean kut muziek draaide daar zijn we na al die jaren al aan gewend.
Geluid was al lekker qua bas en volume en het chillen bij het water was top. Allemaal vrolijke mensen en weer een berg bekenden gezien/gehoord ofwel een mooi spektakel.

Daarna terug naar de tent waar onze favo RAM brakjes voorbij kwam schuiven. Oeiiii die is dus ziekjes naar huis gegaan. Maarrrr niet te lang getreurd want Ronny K viel voor hem in.
Geweldig al die heerlijke uplifting klanken, echt van genoten en ook van de lasers in de donkere tent. Volume had wel een stuk harder gemogen. Kwamen ook nog een ambtelijke snijboon tegen met een decibelmeter, pffff lekker belangrijk hier in the middle of nowhere, bang dat de verdwaalde vogels en de vissen gingen klagen?

Menno en Signum klonken ook heerlijk, goed gedaan mannuh.

Inmiddels was het fokking druk geworden bij de main waar Miss Melody best lekkertjes klonk.

Maar waarom werden de dj’s op de main ergens nauwelijks zichtbaar achterin weggestopt?

Giuseppe Ottaviani al heel vaak gezien en gehoord en ook dit keer stelde hij niet teleur: mmmm.

Omdat mijn mannetje nog steeds dol is op hard-techno voorwaarts mars naar Miss Djax.
Waanzinnig goed en hard geluid, lasers en show: ja lekker als afsluiter.
Omdat de organisatie niet uitblonk met het verwerken van de bezoekers bij de ingang besloten we om 22.45u al af te taaien want hadden echt geen trek in weer zo’n rij/hectiek.
Wijs besluit want 1 minuut later stonden we al buiten met een gemist vuurwerk, tsja dan maar vuurwerk in de auto.
Mooie tijd gehad en het was welletjes geweest want wij horen inmiddels bij de jeugd van toen en tellen saampjes 108jr aan lentes.
Conclusie: het was een geslaagd uitje!
Nu als een haas de koffers pakken want we vertrekken over een uur naar Ibiza.
Tot dance!

Knipoogje,
Caroline & Cees