In de parkeer garage onder de Rai gaat het al los. Kale koppen, aussies, strakke paardenstaarten en vooral dikke subwoofers. Heerlijk! Dit gevoel heb ik toch wel een beetje gemist sinds ik steeds minder vaak naar grote Hardcore feesten ga. Een beetje verbaasd parkeer ik mijn auto en loop ik naar de uitgang. Dr zijn al zoveel feestgangers hier en het is nog maar half 8. Zelf ga ik werken vanavond op Thunderdome en moet ik dus goed op tijd aanwezig zijn. De mensen die hier nu al rondhangen zijn voornamelijk buitenlanders. Fransen, Italianen en Duitsers honderden kilometers gereden voor deze laatste editie van Thunderdome!
Nog voor openingstijd loop ik een rondje door de Rai. Onze stand staat vlak naast de main. Het valt me op hoe groot de mainstage is. Het is goed te zien dat de kaart verkoop deze keer wel naar wens is verlopen. Deze zaal is de naam Thunderdome wel waard! Achter in de zaal in een hoekje staan een paar containers, direct krijg ik een flashback naar Thunderdome 2009, een veel te kleine Industrial… Ik ben een floorplan nodig! Mogelijk is dit de Tunnel of Terror, ik hoop het, wellicht is het te klein maar ik zou er toch niet zijn want terror is niet echt mijn ding.
Opzoek naar een floorplan kom ik bij de entree. Natuurlijk staat hier een kermis attractie en is er van een botsautobaan een area gemaakt. Ik kan je vertellen dr is nog nooit zo hard gebeukt op de botsautobaan als deze nacht! De mensen massa stroomt naar binnen. Al redelijk snel beginnen zalen zich een beetje te vullen. Nergens nog staat de muziek aan. Onder de bezoekers is de spanning te voelen. Dit is de laatste Thunderdome, hierna is het voorbij. Flashbacks aan herinneringen stromen door me heen. Thunderdome 7, mijn eerste Thunderdome cd! Vanaf daar was ik verkocht! Gabber in het hart en in het uiterlijk. Het uiterlijk is ondertussen niet meer gabber, maar in het hart is de gabber nog flink aanwezig. Ik ga nu 10 jaar naar Thunderdome, precies de helft van het bestaan.
Het publiek is breed, van jong tot oud, en van kale kop tot lang haar. De kleding is divers. De aussie doet het nog altijd goed, waar de lonsdale nagenoeg is uitgestorven. Even voor het contrast, sommige bezoekers van vanavond stonden al op Thunderdome te feesten, terwijl andere bezoekers nog niet eens geboren waren.
Ondertussen zijn de soundsystems overal ingeschakeld en gaat het feest al flink los. Het geluid is niet in alle zalen even goed te noemen, maar de industrial waar ik het liefst sta, samen met de main zijn goed te doen! Eerst gaan we los in de main! De muziek is oke, niet helemaal mijn stijl. Te veel breaks en vervelende melodietjes maar ach ik ben hier met leuke mensen en het is gezellig. Ik hou het hier wel vol tot 23:00 waarna ik naar de Industrial ga verkassen om de Groningse Dj Dither te supporten.
Dither knalt er lekker op weg, het tempo ligt misschien iets aan de lage kant, het is natuurlijk ook nog vroeg maar dit is muziek waar ik tenminste wat mee kan. Hoe verder zijn set vordert hoe lekkerder het wordt. We zijn nog met zn drieën over en één van ons moet zo werken. We doen nog snel even een rondje. Even naar de early, een potje hakkuh. Het geluid is alleen niet echt lekker achterin en het is mij te druk om een goede spot te zoeken. Door naar de botsauto’s. Lekker ragguh op de Frenchcore.
Terug bij de Unity stand ( http://www.unity.nl/ ) is het daar al best druk en ik hoor van mijn collega’s dat ze een goede shift hebben gedraaid. Veel mensen gesproken. Omdat we naast de main staan krijgen we best wel wat van de muziek mee aan de stand. Nu hoor ik dan het wel bekende Thunderdome alarm! Ik zie misschien wel honderd laserstralen en word aangetrokken door de sfeer die er hangt. Samen met een collega / partyfriend worden we de zaal in gezogen.
“Be a part of histroy. Be… apart… of the final… and the last Thunderdomeeee ever! BAM”
Heeujjj
“BAM……BAM…. BAM…BAM. BAM.BAM.BAMBAMBAM! Welcome to another edition of Thunderdome! ”
30.000(?)man kippenvel met zn allen! Nu moet het wezen, als dit dan de laatste is laat het dan ook goed de laatste zijn! De bass klapt er in en niemand staat meer stil. Damn dit gaat lekker! Zo nuchter als ik ben neemt de sfeer en bassline me mee in een rush waarvan ik zeker weet dat mijn natuurlijke afgifte van dopamine en serotonine wel verhoogt moet zijn op dit moment. Let the Music be your drugs
Na een tijdje mijn benen onder mijn lijf vandaan gestampt te hebben vraag ik mn partyfriend of ze mee wil naar The Outside Agency vs Dj Producer ik ben er heilig van overtuigd dat dit de set van de avond gaat worden. Deze drie helden doen nooit wat anders dan beuken tot op het bot. Helaas valt de set toch wel een klein beetje tegen. Opnieuw wordt me duidelijk geleerd geen verwachtingen te hebben want dan kan het alleen maar tegenvallen. Het is niet slecht wat ze doen, maar de basslines die ze uit de speakers jagen zijn voor mij niet diep en hard genoeg. Jammer, gelukkig kan ik nu wel met een gerust hart wat drinken voor ons gaan halen zonder bang te zijn iets te missen
Gezien het feit dat ik nog moet werken van twee tot vier kan ik geen alcohol nuttigen vanavond maar bij het zien van de smoothie bar vind ik dat helemaal niet erg. Al denken sommige mensen dat ik nu sta te feesten in de hel! Met deze smoothie voel ik me toch echt vele malen dichter bij de hemel. Nog snel weer even terug naar mijn helden in de industrial. De hele zaal staat op knappen, maar op één of andere manier blijkt dit gevoel niet echt bij The Outside Agency en Dj Producer aan te komen. Zo nu en dan draaien ze een vette beuk plaat waardoor je de energie in de zaal voelt exploderen en iedereen volop los gaat, maar enkele momenten later valt de dikke rag bass terug in een wat oppervlakkiger geram en komt het spultje niet goed los. Enigszins jammer als je het mij vraagt. Het is half twee, over een half uur moeten we gaan werken. Ik heb vandaag gesnowboard en van 22:00 tot nu de benen onder mijn lijf vandaan geramd. Mn partyfriend komt met het goede idee om nog even in de main te gaan zitten genieten van de show. De show is dan wel niet zo dik als op een Qlimax, de muziek kan ik vele malen beter waarderen, en daar gaat het bij mij uiteindelijk om. Wanneer we plaats nemen op de bankjes kijken we elkaar aan en slaan een diepe zucht van genot zo heerlijk als dit houten bankje op dit moment zit. Grappig
Eigenlijk kennen we elkaar nog helemaal niet zo goed en hebben nog maar amper met elkaar gesproken maar feesten kunnen we in ieder geval goed samen.Tegen 10 voor 2 lopen we naar de Unity stand. Ik wissel mijn shirtje en begin aan mijn shift. Het is een drukke shift, er komen veel leuke bezoekers langs die graag een quiz willen maken of goede vragen over bepaalde middelen stellen. Na een aantal leuke gesprekken kijk ik nog eens naar de tijd en is het al weer 4 uur! Tijd om de stand op te ruimen.
Nu is de grote twijfel. De laatste Thunderdome, de zaal gaat flink los, mijn benen zijn af, ik moet nog twee uur naar huis rijden… Na 10 jaar op Thunderdome geweest te zijn besluit ik dat dit genoeg Thunderdome voor mij is geweest! Ik heb een waardige afsluiter gehad. Ik ga naar huis!
! HARDCORE WILL NEVER DIE! Alleen Thunderdome is niet meer.
