Met Ophidian als opening meteen geweldig begonnen, die gast maakt het echt altijd waar, bizar! Goed hard, heerlijke nummers gehoord, vooral ‘Burn Them’ van zichzelf en Tieum kwam er knallend uit. En net als altijd was de twist die hij aan de nummers geeft ongelooflijk mooi om te zien, elke actie is direct terug te horen in de muziek, en klinkt altijd subliem. Waar ik hem nog graag uren had horen draaien hield het na een uur toch echt op en gingen we maar ff kijken op de main.
Waar het eerste kwartier/half uur in teken stond van ouwehoeren, zoveel bekend volk
, viel me later pas echt op hoe goed Tha Playah draaide. En dan niet zo zeer de nummers die hij uitkoos, maar puur alleen het draaien. Hoe hij de overgang maakte van …. And Hell Followed naar het volgende nummer, is me ff ontschoten, was echt magistraal! Na Tha Playah kwam zon half uur later dan gepland Korsakoff, dit door het in het verkeer vast staan van G-Town Madness of The Viper begreep ik later. Ze kon niet echt een goede indruk op me achter laten, te makkelijk willen overmixen en ook de nummer keuzes waren niet al te verrassend. Gelukkig kwam ff later de live-act van G-Town Madness en The Viper, waar ik de muziek ook hier niet al te spectaculair vond was de sfeer op dat moment geweldig. Iedereen los, mee te blêren en een dansje aan het maken. Mad Dog volgde de live act op, maar gezien ik een van vrienden kwijt was en die opeens was opgedoken bij de Industrial liepen we daar maar ff heen. Waar ik de act van Simon Underground best wel wou zien leek mij Nico & Tetta ook wel mooi. Na een korte stop op het strand voor het eerst maar ff naar de Italian Liqourstore gelopen, iets was ik denk ik al veel eerder had moeten doen. Wat hing daar een sfeer! En Nico & Tetta voegde hier alleen maar meer aan toe, hoewel het continu inbrengen van ‘Nico & Tetta’ op een end wel een beetje irritant werd
. En waar achteraf gezien de nummers wel erg standaard waren zorgde de twee heren, waarvan ik er een vandaag moet feliciteren begreep ik van de MC, wel voor een geniale show, de hele tent ging los! De opvolger, DJ D, was wel leuk, maar daarentegen stond er op de main een volgende live act gepland, ditmaal van AoF. Op de weg daar naar toe nog ff een stukkie strand geleend, en toen ik daar zat hoorde ik een paar minuten van een andere live act; Tymon. En van wat ik er van heb kunnen horen was het een pittig goede act, al ligt dat ook deels aan het feit dat ik toen ‘Undead II (Tymon’s Noise Of Thunder Remix)’ hoorde.Op de main was bij aankomst Predator net gestopt en kon ik me dus opmaken voor de volgende live-act. Een leuke set, ook hier ging het volk pittig los, en een stagedivende Art of Fighter is natuurlijk altijd mooi te zien. Nitrogenetics, die de twee moest opvolgen draaide ook een goede set. Waar ik zijn ‘ingehouden’ enthousiasme erg kan waarderen, was zijn draaien perfect. Het steeds weer terughalen van nummers, ver van te voren een nummer aankondigen etc. etc. etc. perfect! De set niet helemaal afgekeken, want Anime stond te wachten in de drankwinkel.
Anime, die naast een prachtige verschijning natuurlijk ook een redelijke producer is, de nummers die ik ken klinken lekker, en ik hoopte dat ook terug te horen in haar set. Het begint was top, ‘Real Rude’ beloofde veel, maar echt waar maken deed ze dat niet. Het eerste half uur vond ik zwak, voorspelbaar en wel heel erg mainstream. Toen maar ff buiten gaan zitten samen met Monique, en dat buiten zitten deed me goed. Eenmaal binnen kon ik er weer tegenaan, en dat leek de dame achter de draaitafel door te hebben denk ik
. Ze begon harder te draaien, en toen eenmaal ‘Fuck The System’ werd ingebracht had mevrouw het volledige afgelopen half uur weer goed gemaakt. Dus al met al een prachtige set van de nog prachtigere dame. Tegen het eind leek de volgende dj al wel begonnen, het hele hok stroomde vol voor Noize Suppressor met ze speeltje. En waar maxie niet helemaal gesteld is op zon drukte ging ik maar ff naar de Industrial Hardcore toe. Na ff gegeten te hebben ff uitgerust tijdens Mark N en toen maar weer ff terug naar de Italian.Daar was Noize Suppressor bijna af en toen hij eenmaal klaar was stroomde de tent weer net zo makkelijk leeg. Een enkeling leek nog niet helemaal begrepen te hebben dat Placid K alweer begonnen was en schrok zit een paar minuten later wezenloos toen ze wel muziek hoorde maar niemand meer achter dat sonarkreng zag staan. Ik echter was al ff te gefocused op Placid K die top draaide. Veel van ze eigen nummers, ze afgelopen album ‘Beat Resort’ toch wel een van de beste albums die de laatste tijd zijn uitgebracht. Dit afgewisseld met andere heerlijke platen maakte dit voor mij de tot toen beste set van de dag. Toen had in Amnesys echter nog niet gehoord, wat een muziek ken zon klein mannetje maken! Echt zo magistraal hoe die gozer draaide, veel eigen nummers afgewisseld met voornamelijk Italiaanse nummers. Waar een korte onderbreking me liet zien dat ook MOC (de zoveelste live-act waar Neophyte in voorkomt) weinig voorstelde, nam Amnesys de gele trui (ben nu half de tour aan het kijken) over van Placid K.
Waar ik gehoopt had dat Unexist die zou overtreffen lukte dit hem niet helemaal. Ze set was snoei en snoeihard, hij was zelf helemaal leip, maar hij bracht niet wat Amnesys had gebracht. Toch vond ik het cker een waardige afsluiter voor een geniaal feest. Toch was ik maar ff eerder weg gegaan gezien ik nog wat mensen bij elkaar moest sprokkelen voor de terugreis. Toen ik langs de Industrial Trailerpark liep hoorde ik daar ook een redelijk waardige afsluiter voor het feest, Satronica, op de main echter stelde het niet zoveel voor. Tuurlijk, de lampies, het vuurwerk en de sfeer was top, de muziek daarentegen stelde bijster weinig voor. Dat heb ik ook snel uit me hoofd gezet, en ik ken terug kijken naar een top feest!
Na een geduw en getrek bij de kluisies, het tweeënhalf uur wachten op de parkeerplaats (die ik overigens slapend door bracht) en de twee uur durende terugrit om half vier thuis. Met een geweldig feest in me achterhoofd heerlijk geslapen, en vandaag nog aan het nagenieten van gister. Een duidelijk geval van een ‘drie, twee, één’: hier moet ik vaker heen!
