Ik heb nooit een kinderwens gehad en word altijd een beetje moe van mensen die maar aan mn kop lopen zeuren "dat dat nog wel komt".
Alsof vrouwen in deze geemancipeerde tijden nog steeds alleen maar baarmachines zijn ofzo. Bullshit.
Voor mij is het op alle gebieden een no-go. Ik heb de behoefte niet, ik wil de verantwoordelijkheid niet aan, ik ben happy met mn lijf en ik wil nog veel te veel dingen doen. Het idee dat er wat levends in je groeit lijkt me eerder smerig als prachtig.
Ben er inmiddels aan gewend dat anderen dat niet normaal vinden en krijg vaak genoeg te horen dat het nog wel verandert. Niet dus. Als ik 30 ben laat ik me sterilliseren, sim-pel.
Daarbij, ik ben zielsgelukkig zo. Ik hoef geen vaste relatie, misschien wel nooit. Ook al iets wat schijnbaar niet normaal is want als je alleen bent dan voel je je eenzaam en zonder kinderen voel je je nutteloos ofzo. Wat een gelul. Na een paar jaar wil ik gewoon weer wat anders. Ik wil later nog jaren gaan rondreizen zonder ook maar met iemand rekening te hoeven houden.
En dat psychologische gelul dat ik me er gewoon niet voor openstel...pffff kan ik echt pissig om worden. Alsof je een paria bent als je geen kinderen wilt. Nou dan ben ik dat maar. Mijn tante loopt tegen de 50 en is nog altijd alleen, zonder kinderen. BEWUST. Ze doet alles waar ze zin in heeft en is zielsgelukkig. Het kan dus prima.
Leuk voor degenen die allemaal graag babietjes willen hoor, maar ik hoef ze niet.
