Ik vermoed dat serotenine en dopamine 2 namen voor 1 stof zijn...of serotenine is een verzamelnaam voor dopamine en norepinefrine/noradrenaline.
die is nieuw voor mij dan! depressiviteit door dopamine tekort
Zou ook de meest vervelende bijwerking verklaren...de dip als je niet optijd met slikken bent of het te snel uitgewerkt is.
//edit
ADHD en somber? Eet een banaan!
Het is minder vreemd als je je bedenkt dat in een banaan, net als in vis, kalkoen, soja, tofu, kip en eieren, noten (vooral amandelen), avocado's, bananen en tarwekiemen, veel tryptofaan zit. Tryptofaan is nodig voor de aanmaak van de neurotransmitter serotonine, een bekend stemmingsverbeterende stof (veel moderne antidepressiva zoals Prozac=fluoxetine en Seroxat=paroxetine, zijn gericht op het verhogen van de hoeveelheid actieve serotonine in de hersenen).
Ritalin, leidt tot een verhoogde produktie/afgifte/verbruik van o.a. serotonine (onderzoek 1999). Mogelijk dat hierdoor tijdens Ritalin-gebruik een verhoogde behoefte bestaat aan de bouwstof van serotonine, namelijk tryptofaan.
Ik zit ernaast dus
www.hersenstorm.com
Positief:
veel minder last van stemmingswisselingen. Het leek alsof mijn antennes minder gevoelig werden (ik filterde inderdaad onbenulligheden (als tikkende kranen, "foute" opmerkingen en geurtjes) uit);
veel beter in staat me te concentreren op bijv. het lezen van de krant, oninteressante gesprekken of wat dan ook;
veel kleinere neiging me op te dringen (anderen kwamen ineens ook aan het woord);
"rust in mijn kont": het onmogelijke (een website in elkaar draaien en veel vertaalwerk doen) werd mogelijk;
voor het eerst in mijn leven een normale menstruatiecyclus en minder last van pms;
veel minder hang naar kicks;
nauwelijks meer last van hypochondrie. (Onbewust zocht ik altijd naar iets wat de chaos in mijn hoofd kon compenseren. Bij mij uitte zich dat in een preoccupatie met dodelijke ziektes. N.B. Nu ik me hiervan bewust ben, is dit vrijwel helemaal verdwenen!)
Negatief:
enorme stemmingswisselingen zodra de pilletjes begonnen uit te werken. Mijn ADHD leek te worden versterkt door afkickverschijnselen. Woede- en huiluitbarstingen waren het gevolg. Ik voelde me op een gegeven moment dan ook een junk die nauwlettend de klok in de gaten hield en doordraaide wanneer ze geen nieuwe dosis bij de hand had!
15 kilogram gewichtsverlies (ik was al niet dik (65 kg), maar werd zo mager als een lat (50 kg)) omdat mijn eetlust dramatisch afnam. Hierdoor voelde ik me vrijwel continu zwak, ziek en misselijk;
verhoogde bloeddruk (wat zich uitte in hoofdpijn);
misselijkheid, met name 's ochtends na inname van de eerste pil;
hartkloppingen en zweten;
verkramping van mijn kaken en tandenknarsen;
dramatische afname van mijn libido. Ik kon me concentreren op mijn "werk", maar had geen behoefte meer aan seks. Daarbij miste ik de behoefte aan de kick die een vrijpartij kan opleveren;
enorme afname van creativiteit. Dit klinkt paradoxaal, gezien mijn website, maar ik bedoel met creativiteit het eigene uiten en geen vertaalwerk en vakmatig gedrag. Voor mijn Ritalin-experiment schreef ik gedichten, verhalen en liedjes, maakte tekeningen en stal de show op het toneel. Met Ritalin klapte ik compleet dicht: er kwam gewoon niets meer in mijn hoofd op! In feite werd ik zo creatief als de doorsnee Nederlander...
minder ad rem in discussies en minder associatief in het vinden van antwoorden op allerlei vragen. Ik kon me altijd beroemen op de snelheid waarin ik het juiste antwoord kon geven op bv. quizvragen. Dit verdween als sneeuw voor de zon: alsof de "laatjes" in mijn hoofd niet meer zo snel konden worden opengetrokken. In discussies had ik, die toch bekend stond als iemand die overal tegen ageerde, ook helemaal geen zin meer te vertellen wat ik er van vond.
antisociaal gedrag. Dit klinkt paradoxaal. Toen ik o.i.v. Ritalin bij vrienden kwam, was ik evenwichtiger, maar zowel zij als ik misten de oude Anne-Marie: de extraverte, drukke, breedgeïnteresseerde, vol plannen en ideeën. Op een gegeven moment had ik ook helemaal geen zin meer in contact met anderen!
overfocussen. Door Ritalin zag ik mijn vrienden bijna niet meer, omdat ik me niet meer kon losbranden van hetgeen ik aan het doen was. Ik kon me ineens zo goed concentreren op (in mijn geval) het maken van mijn website, dat ik me niet meer liet afleiden door gedachten hen eens te bellen. En de keuze "werk" of een gezellige avond uit was dan ook meestal snel gemaakt. Ik heb talloze dagen van 's ochtends 9 tot 's nachts 4 uur ("vrijwillig" en onbetaald!!!) doorgebracht achter mijn computer, zonder eten of drinken! Ik stond op en ging naar bed met dit website-project in mijn hoofd.
ik deed nog maar één ding tegelijkertijd. Dit verwijst naar het vorige punt: voordat ik Ritalin gebruikte (en nu weer!!!) deed ik alles tegelijkertijd en ging inderdaad van hot naar her om alles te "regelen": naar de supermarkt, koken, "opruimen" enz. Ineens ging ik op in één ding en deed de rest helemaal niet meer, niet eens meer halvebak.
depressiviteit. Kortom: na een jaar Ritalin geslikt te hebben in allerlei hoeveelheden werd ik steeds huileriger en depressiever. De blijdschap verdween en ik veranderde langzaam maar zeker van een drukke meid die overal voor in was (met regelmatig een dip) in een soort "zombie" achter een computer die zich alleen nog maar kon overfocussen op het maken van een website, die niets anders meer deed en nergens anders meer kwam (met een constante dip).
Ik geloof niet dat ik een dergelijke persoonlijkheid ambieer!
Mijn ervaringen ook ongeveer...op het afvallen en de hoge bloeddruk na.
