De magnetron
Een recept voor kanker
Voedsel uit de magnetron brengt de gezondheid ernstige schade toe. Dit is in 1989 vastgesteld door de Zwitserse voedingswetenschapper Hans Ulrich Hertel, die al meer dan tien jaar probeert om zijn ontdekking wereldkundig te maken, maar daarin wordt tegengewerkt door de Zwitserse autoriteiten. Intussen krijgt het onderzoek van dr. Hertel meer gewicht, aangezien recente studies eveneens aantonen dat het gebruik van een magnetron schadelijk is voor de gezondheid. En zelfs kan leiden tot de ontwikkeling van kanker.
Als je voedsel eet dat in een magnetron is verhit of ontdooid, treden in je bloed veranderingen op die kenmerkend zijn voor de eerste fasen van het ziekteproces van mensen die aan kanker lijden. Deze schokkende ontdekking had al tien jaar geleden voorpaginanieuws kunnen zijn, als dr. Hans Ulrich Hertel niet met succes de mond was gesnoerd door fabrikanten van magnetrons, die op een handige manier gebruik hebben gemaakt van handelswetten. Het Zwitserse Hof verbood Hertel om zijn onderzoeksgegevens openbaar te maken, op straffe van hoge boetes – en zelfs onder bedreiging van persoonlijk faillissement.
In maart 1993 heeft het gerechtshof in Bern een uitspraak gedaan in de zaak die door de Zwitserse associatie van dealers van elektrische apparaten voor huishoudens en industrie tegen dr. Hertel was aangespannen en hem verboden om publiekelijk te verklaren dat het gebruik van een magnetron gevaarlijk is voor de gezondheid. Bij overtreding zou hem een boete van 5000 Zwitserse frank worden opgelegd en riskeerde hij een gevangenisstraf van een jaar. Het Zwitserse federale hof in Lausanne heeft de uitspraak een jaar later, in 1994, bevestigd.
De advocaten van de fabrikanten van magnetrons beriepen zich op de Zwitserse wet tegen oneerlijke concurrentie, die ‘discriminerende, onware, misleidende en onnodig nadelige uitspraken over een leverancier of zijn producten’ verbiedt (1) – waarbij uitsluitend wordt nagegaan of er sprake is van handelsbelemmering en niet of een van beide partijen kwade opzet heeft. Deze wet beperkt ook de vrijheid van de Zwitserse pers, aangezien elk interview waarin kritisch over de magnetron wordt gesproken, gemakkelijk tot een proces zou kunnen leiden.
De Zwitserse visie wordt niet gedeeld door de rest van Europa. In augustus 1998 heeft het Europese Hof voor de Rechten van de Mens bepaald, dat de zwijgplicht die dr. Hertel was opgelegd, in tegenspraak is met het recht op vrijheid van meningsuiting. De Zwitserse overheid dient aan dr. Hertel 40.000 Zwitserse frank uit te keren als compensatie voor de door hem geleden schade, zo heeft het Europese Hof gelast.
Inmiddels is het al weer twee jaar geleden dat het recht zegevierde, maar dr. Hertel wacht nog steeds op vernietiging van de eerdere uitspraak. Ondanks zijn overwinning hangt hem een boete van 8.000 Zwitserse frank boven het hoofd, als hij de magnetron in opspraak brengt. Intussen krijgt dr. Hertel echter steun uit wetenschappelijke hoek, in de vorm van nieuwe studies, die zijn ontdekkingen van tien jaar geleden onderschrijven.
Het onderzoek van dr. Hertel
In samenwerking met professor Bernard Blanc van het Zwitserse Federal Institute of Technology is dr. Hertel, een voedingswetenschapper die vele jaren voor een internationaal voedingsmiddelenbedrijf in Zwitserland heeft gewerkt, elf jaar geleden een uitgebreid onderzoek gestart naar de invloed van voedsel uit de magnetron op de gezondheid. Dit onderzoek hebben de twee wetenschappers zelf gefinancierd, nadat hun subsidieaanvraag bij het Swiss National Fund was afgewezen.
Voor het onderzoek, dat noodgedwongen op kleinere schaal is uitgevoerd dan aanvankelijk werd beoogd, werden acht mensen van het Macrobiotisch Instituut in Kientel geselecteerd. Om geen compromitterende factoren in het bloed te hebben werden uitsluitend mensen uitgekozen die een macrobiotisch dieet volgden. Behalve Hertel zelf, die destijds 64 jaar was, waren alle deelnemers tussen de twintig en veertig jaar oud.
Aan ‘Wat artsen je niet vertellen’ liet Hertel weten: “We verbleven acht weken in hetzelfde hotel. In die periode werd er niet gerookt, geen alcohol gedronken en geen seks bedreven.” Met intervallen van twee tot vijf dagen kregen de vrijwilligers op een lege maag een van acht verschillende voedingsproducten: verse melk van een biologische boerderij, of dezelfde melk op een conventionele manier gekookt, of verhit in een magnetron; gepasteuriseerde melk; organisch geteelde groenten – rauw, of dezelfde groenten op een conventionele manier gekookt; of verhit in een magnetron, of eerst bevroren en vervolgens ontdooid in een magnetron.
Kort voordat deze producten werden gegeten, en vervolgens op bepaalde tijdstippen na het eten van dit voedsel, werden bij elke vrijwilliger bloedmonsters afgenomen. De onderzoekers stelden vast, dat in het bloed van degenen die voedsel uit de magnetron hadden gegeten, significante veranderingen optraden. Metingen wezen op een daling van alle hemoglobine- en cholesterolwaarden, zowel van de high-density lipoproteïnen – het ‘goede’ cholesterol – als van low-density lipoproteïnen – het ‘slechte’ cholesterol (2). Tevens nam het aantal witte bloedcellen tijdelijk meer af dan na het eten van producten die niet in de magnetron waren verwarmd of ontdooid. Bovendien ontdekte dr. Hertel een sterk verband tussen de hoeveelheid stralingsenergie uit de magnetron die in de verwarmde producten was opgenomen en de helderheid waarmee bacteriën oplichten als je onder een speciaal licht naar het voedsel kijkt. Volgens dr. Hertel zou deze energie via het voedsel in het lichaam terecht kunnen komen.
Behalve deze consequenties van het gebruik van een magnetron, heeft dr. Hertel ook non-thermale effecten vastgesteld die, zo beweert hij, de doordringbaarheid van de celmembranen wijzigen door verstoring van de elektrische interactie tussen de buiten- en binnenlaag van de cel. De beschadigde cellen verliezen deels hun arbeidsvermogen en worden een gemakkelijke prooi voor virussen, schimmels en andere micro-organismen.
Verstoring van de natuurlijke herstelmechanismen van cellen leidt er uiteindelijk toe, dat deze zich noodgedwongen op andere manieren dan gebruikelijk van energie moeten voorzien. Terwijl deze cellen normaliter geen zuurstof nodig hebben, gaan zij in een noodtoestand van zuurstof gebruikmaken om te kunnen voortbestaan. Dit heeft tot gevolg dat zij, in plaats van water en kooldioxide, waterstofperoxide en koolmonoxide gaan produceren. ‘Bij deze energiegeneratie is er niet langer sprake van gezonde oxidatie, maar van een ongezond fermentatieproces’, zegt dr. Hertel.
Tijdens het verhittingsproces in de magnetron, die een input heeft van 1000 watt of meer, treden ook andere chemische reacties op, zo heeft de voedingswetenschapper vastgesteld. Als gevolg van destructie en deformatie van voedingsmoleculen ontstaan zogenaamde ‘radiolytic compounds’, schadelijke stoffen die niet in de natuur voorkomen. In wetenschappelijke kringen werd tot nu toe algemeen aangenomen, dat voedsel dat aan straling is blootgesteld niet meer van deze stoffen bevat dan voedsel dat op een conventionele manier is bereid, maar de bevindingen van dr. Hertel spreken dit tegen.
Analyse van het bloed van de deelnemers heeft ook tot de conclusie geleid, dat degenen die voedsel uit de magnetron aten, reden hadden om zich zorgen te maken over hun gezondheid. Aan de hand van bloedmonsters die elke morgen om 07.45 uur werden genomen, dat wil zeggen vijftien minuten na het ontbijt, en twee uur later opnieuw, werd vastgesteld, dat het niveau van zowel erytrocyten, hemoglobine, hematocriet als leukocyten bij deze mensen lager was dan normaal. Deze veranderingen komen overeen met het proces dat plaatsvindt bij mensen die een neiging hebben tot bloedarmoede. In de tweede maand van het onderzoek bleken de waarden over de gehele linie nog lager, en waren de resultaten statistisch meer significant. Tegelijkertijd namen de cholesterolniveaus in het bloed van de vrijwilligers evenredig toe.
Het ligt voor de hand dat publicatie van deze onderzoeksresultaten in 1992 in Zwitserland grote opschudding teweeg zou hebben gebracht. En dat fabrikanten van magnetrons, uit vrees voor financiële verliezen, er alles aan zouden doen om te voorkomen dat dit nieuws de consument zou bereiken. Dat zij hierin zijn geslaagd, is een triest voorbeeld van het ondergeschikte belang van het individu. Niet alleen dr. Hertel is hiervan het slachtoffer, de druk die op zijn compagnon professor Bernard Blanc van het Federal Institute of Technology werd uitgeoefend was zo groot, dat hij zich genoodzaakt zag om zich publiekelijk te distantiëren van het rapport dat zij samen hadden opgesteld. Tegenover dr. Hertel heeft professor Blanc in vertrouwen toegegeven dat hij vreesde voor de veiligheid van zijn gezin. (3) Ondanks de tegenwerking die dr. Hertel nog steeds ondervindt, zet hij het onderzoek voort. Zijn rapporten zijn voor het publiek buiten Zwitserland toegankelijk via zijn website en de post. (Voor het adres, zie voetnoten bij dit artikel.)
Russische ban op magnetrons
Ook de Russen hebben na de Tweede Wereldoorlog met magnetrons geëxperimenteerd. Vanaf 1957 is het merendeel van het onderzoek uitgevoerd in het Institute of Radio Technology in Klinsk. Volgens de Amerikaanse onderzoeker William Kopp, die zoveel mogelijk resultaten van zowel Russisch als Duits onderzoek heeft verzameld – en die om die reden in eigen land is vervolgd (4) – hebben de Russische forensische teams de volgende effecten op de gezondheid geconstateerd: • Verhitting van kant-en-klare maaltijden voor de menselijke consumptie in een magnetronoven leidt tot:
• de vorming van d-nitrosodiëthanolamine (een bekende kankerverwekkende stof),
• destabilisatie van actieve proteïnehoudende moleculaire bestanddelen,
• het ontstaan van verbindingen met radioactiviteit in de atmosfeer,
• de creatie van kankerverwekkende stoffen in proteïnehydrolysaat-bestanddelen van melk en granen.
• De stralingsemissie veroorzaakt veranderingen in het afbraakmechanisme van glucoside – en galactoside – tijdens het ontdooien van bevroren vruchten.
• Tevens wordt het afbraakmechanisme van alkaloïden in rauwe, gekookte of bevroren groenten verstoord.
• In bepaalde trace-mineral moleculaire formaties in plantaardige substanties, met name in rauwe wortelsoorten, vormen zich kankerverwekkende radicalen.
• Als je voedsel uit de magnetron eet, treedt er een toename op van het aantal kankercellen in het bloed.
• Als gevolg van chemische reacties in voedingsproducten wordt het lymfatisch systeem uit evenwicht gebracht, waardoor het immuunsysteem niet meer optimaal functioneert en het lichaam niet langer afdoende is beschermd tegen de ontwikkeling van kanker.
• Als gevolg van destabilisatie van het afbraakmechanisme in voedingsproducten veranderen elementaire voedingsstoffen, met spijsverteringsstoornissen tot gevolg.
• Uit de statistieken blijkt, dat kanker van maag en darmen vaker voorkomt bij mensen die regelmatig voedsel uit de magnetron eten. En dat er een algemene degeneratie van celweefsel optreedt, resulterend in een geleidelijke afbraak van het spijsverteringssysteem.
• Van alle bestudeerde voedingsproducten bleek de voedingswaarde door verhitting in de magnetron aanmerkelijk af te nemen. Kenmerkend zijn:
• een vermindering van de natuurlijke voorziening van vitaminen van het B-complex, vitamine C, vitamine E, essentiële mineralen en lipotrofinen,
• destructie van de voedingswaarde van nucleoproteïnen in vleessoorten,
• verlaging van de metabolische activiteit van alkaloïden, glucosiden, galactosiden en nitrilosiden (alle essentiële plantaardige substanties in fruit en groente),
• een opvallende versnelling van de structurele desintegratie in alle voedingsproducten. (5)
Op grond van deze bevindingen zijn magnetronovens in 1976 in de Sovjet-Unie verboden, maar dit verbod is na de perestrojka opgeheven.
Recent onderzoek
Hoewel enkele van de genoemde bevindingen nog dienen te worden getoetst in controlestudies, heeft onderzoek in Engeland en de Verenigde Staten andere mogelijke gevaren van het gebruik van een magnetron aan het licht gebracht. In 1990 stelden twee wetenschappers van het Department of Medical Microbiology aan de University of Leeds vast, dat voedsel in een magnetron ongelijkmatig warm wordt. Zo ontdekten zij, dat zout in een portie gepureerde aardappelen de temperatuur in de substantie beïnvloedt, en dat de aardappelen minder warm worden naarmate je meer zout toevoegt.
De onderzoekers kwamen tot de conclusie, dat ‘de slechte penetratie van microgolven in testvoedsel dat veel zout bevat, het resultaat kan zijn van de inductie van elektrische of ionenbeweging aan het oppervlak van het voedsel. Dit zou een verklaring kunnen zijn voor het ontstaan van bobbels aan het oppervlak van kant-en-klare maaltijden die bestemd zijn voor de magnetron. En het feit dat het voedsel aan het oppervlak doorgaans kokendheet is, terwijl het binnenin nog koud kan zijn.’
In 1991 is een patiënt in een ziekenhuis in Tulsa, Oklahoma, overleden aan de gevolgen van anafylaxie, oftewel overgevoeligheid van het menselijk organisme tegen bepaalde stoffen, nadat hij een bloedtransfusie had ondergaan met bloed dat was opgewarmd in een magnetron. De stralingsenergie lijkt de samenstelling van het bloed op de een of andere manier te hebben veranderd, waardoor er overgevoeligheidreacties in het lichaam van de patiënt optraden, met de dood tot gevolg. (7) Twee jaar eerder, in augustus 1989, had onderzoek in opdracht van de Britse overheid al aangetoond, dat levensgevaarlijke bacteriën, zoals Listeria, het verhittingsproces van voedsel in de magnetron overleven, zelfs als de instructies nauwkeurig worden gevolgd. (
Als je restanten van een maaltijd bewaart en later opnieuw in de magnetron opwarmt, kan dat gevaarlijk zijn voor de gezondheid, zo blijkt uit ander Amerikaans onderzoek. Een uitbarsting van salmonella in 1992 bleek te zijn veroorzaakt, doordat bezoekers van een picknick overgebleven vlees mee naar huis hadden genomen. Van de in totaal dertig mensen hadden er tien het vlees in de magnetron opgewarmd. Allen liepen zij een Salmonella-infectie op, terwijl geen van de andere mensen, die het varkensvlees in een elektrische of gasoven hadden gedaan of een koekenpan hadden gebruikt, ziek werd. De conclusie van de onderzoekers luidt, dat de magnetron in vergelijking tot conventionele methoden om voedsel te verwarmen geen bescherming biedt tegen ziekte. (9)
Niet al het onderzoek naar het verhittingsproces van voedsel in de magnetron heeft echter bewijzen van schadelijke effecten voortgebracht. Dierproeven met het oog op mogelijke consequenties voor de samenstelling van het bloed, uitgevoerd door wetenschappers van een onderzoeksinstituut in Zeist, hebben niet tot de constatering van zorgwekkende veranderingen geleid (10). De vraag is echter, of de resultaten van proeven bij ratten kunnen worden geëxtrapoleerd naar mensen.
Pas op voor kunstmatige toevoegingen
Als je voedsel in een magnetron verhit, gaat veel van de kleur en smaak verloren. Dit gaat vooral op voor producten die deeg bevatten. Fabrikanten van kant-en-klare maaltijden hebben een oplossing van dit probleem gevonden in de vorm van kunstmatige kleur-, geur- en smaakstoffen. Deze toevoegingen dienen om de consument geen onderscheid meer te kunnen laten maken tussen voedsel uit de magnetron en maaltijden die op de conventionele manier zijn bereid.
Wil je meer over deze additieven weten, dan raden we je het boek The Perils of Progress van de Australische academici Ashton en Laura aan (11). Daarin kun je lezen: ‘Een voorbeeld van nieuwe technologie op het gebied van kunstmatige smaakontwikkeling zijn zogenaamde susceptors. Deze middelen, die dienen om het voedsel plaatselijk extra heet te laten worden, worden aan het verpakkingsmateriaal van voedingsproducten voor de magnetron gehecht. Dit leidt er bijvoorbeeld toe, dat het voedsel een bruine kleur krijgt, alsof het in een traditionele oven is gebakken. Enkele van de susceptors die voor 1992 zijn ontwikkeld, scheiden tijdens het verhittingsproces in de magnetron echter kleine hoeveelheden van een giftige chemische stof af, genaamd bisfenol-A-diglycidylether (BADGE). Deze stof is een bestanddeel van de kleefstof die wordt gebruikt om de susceptors aan het verpakkingsmateriaal te bevestigen.’
In 1992 heeft onderzoek naar chemische stoffen in 52 soorten pizza uitgewezen, dat de negen verschillende susceptors die in een merk werden gebruikt, BADGE-concentraties bevatten van 0,2 en 0,3 procent. Bij verhitting in de oven bleek deze stof in de pizza terecht te komen, ook al werden de instructies op de verpakking nauwkeurig gevolgd. (12)
Ander onderzoek heeft uitgewezen, dat uit susceptors in de verpakking van voedingsproducten voor de magnetron, zoals kant-en-klare pizza’s, voorgebakken friet en wafels, een groot aantal chemicaliën vrijkomt. In een studie werden 44 vluchtige chemicaliën geïdentificeerd, inclusief het kankerverwekkende benzeen. (13) Een andere giftige chemische stof in verpakkingsmateriaal die bij verhitting in de oven in het voedsel terechtkomt, is een component van de inkt op het bedrukte verpakkingskarton, namelijk benzofenon. (14)
Popcorn en graanproducten voor het ontbijt worden vaak verpakt in papieren zakken die met was zijn bestreken, om gemakkelijk in de magnetron te kunnen worden verwarmd. Uit recent onderzoek blijkt echter, dat zestig procent van de was in het voedsel terechtkomt, ook al volg je de instructies op de verpakking nauwkeurig (15). Ook het plastic folie, gemaakt van pvc, waarmee het voedsel in de magnetron wordt bedekt, blijkt tijdens verhitting schadelijke stoffen uit te scheiden. Zelfs in zulke grote concentraties, dat onderzoekers, op grond van een studie uit 1996, het gebruik van pvc verpakkingsmateriaal ten zeerste afraden. (16)
De boodschap is duidelijk. Verwarm geen voedsel in een magnetron, als dit niet strikt noodzakelijk is. En laat je niet misleiden door advertenties voor kant-en-klare maaltijden, de zogenaamde snelle oplossing voor wie geen zin of geen tijd heeft om te koken. Om optimaal te kunnen functioneren heeft je lichaam echter volwaardig voedsel nodig. Behandel je lichaam als een Rolls Royce – en niet als een afvalbak.
Simon Best
Simon Best is samensteller en eindredacteur van de driemaandelijks nieuwsbrief Electromagnetic Hazard & Therapy. SAE to Box 2039, Shoreham, W Sussex BN43 5JD, of kijk naar Internetsite
http://www.perspective.co.uk
e-mail:
simon@best89.freeserve.co.uk
Kopieën van het onderzoeksrapport van dr. Hertel zijn verkrijgbaar bij:
The World Foundation of Natural Science
Box 632
CH-3000 Bern
Zwitserland
Tel. 0041 33 438 11 58
Fax 0041 33 437 48 16
Voor meer informatie verwijzen we naar de website:
www.wffns.org
1. J Nat Sci, 1998; 1: 2-7
2. Nexus, 1995; april-mei: 25-7
3. J Nat Sci, 1998; 1: 2-7
4. J Nat Sci, 1998; 1: 42-3
5. Perceptions, 1996; mei-juni: 30-3
6. Nature, 1990; 344: 496
7. J Nat Sci, 1998; 1: 2-7
8. Food Business, 1989; 20: 12
9. Am J Epidemiol, 1994; 139: 903-9
10. Food Chem Toxic, 1995; 33: 245-56
11. Zed Books, London, 1999
12. Food Additives and Contaminants, 1995; 1: 779-87
13. AOAC Int 1993; 76: 1268-75
14. Food Additives and Contaminants, 1994; 11: 231-40
15. Food Additives and Contaminants, 1994; 11: 79-89
16. AB Badeka, MG Kontominas, 1996; cited in Ashton and Laura, 1999, pagina 68
Waar is het begonnen?
Tijdens de Tweede Wereldoorlog is de magnetron voor het eerst gebruikt door de Duitsers. Volgens sommigen diende de oven om op een snelle en eenvoudige manier voedsel te kunnen bereiden in onderzeeboten. Anderen zeggen, dat het apparaat werd gebruikt voor de ondersteuning van mobiele operaties tijdens de invasie van de Sovjet-Unie. Hoe het ook zij, de magnetron bestaat ruim een halve eeuw.
Na de oorlog is de technologie mee teruggenomen naar de Verenigde Staten, waar deze is ontwikkeld. In 1952 werd de magnetron als huishoudelijk apparaat op de markt gebracht door de Raytheon Company. Tegelijk met de fastfood business won de magnetron snel terrein. Hij wordt al lang niet meer uitsluitend in de Verenigde Staten gefabriceerd. Geen enkele overheid, waar ook ter wereld, heeft echter onderzoek gelast naar de mogelijk schadelijke gevolgen voor de gezondheid.
Pas in de jaren zeventig zijn voor het eerst onderzoeksrapporten verschenen die de veiligheid van voedsel uit de magnetron in twijfel trekken. Histologische studies naar verhitting van broccoli en wortelen in de magnetron heeft uitgewezen, dat de moleculaire structuren van voedingsstoffen in dusdanige mate vervormden, dat de celwanden afbraken. Daarentegen bleven de celwanden in het conventionele verhittingsproces intact. (17)
17. J Food Sci, 1975; 40: 1025-9
Hoe een magnetron werkt
Voedsel wordt in een magnetronoven verwarmd door een magnetronbuis, een instrument dat een elektronenbundel uitstraalt die op hele hoge frequenties trillingen teweegbrengt, waardoor microgolven ontstaan. De frequentie voor de gemiddelde oven bedraagt 2,45 gigahertz (GHz), terwijl de output varieert van 400 tot 900 watt. De stroomvoorziening is ontworpen om een impuls van 4000 volt naar de magnetron te geven.
Bij een frequentie van 2,45 GHz neemt water het snelst elektromagnetische energie op, waardoor voedsel dat water bevat, snel wordt verhit. De moleculen in het voedsel worden gedwongen om zich aan te passen aan de snel wisselende velden en om hun as te roteren. Door de aanzienlijke intermoleculaire frictie ontstaat hitte.
De microgolven worden van de magnetron de oven ingestuurd, waar zij, in tegenstelling tot conventionele ovens, het voedsel van binnenuit verhitten. Tijdens dit proces kan het voedsel plaatselijk koud blijven – derhalve dient het voedsel voortdurend te roteren.
Volgens de huidige veiligheidsvoorschriften mag de oven hooguit 5 milliwatt per vierkante centimeter lekken, op een afstand van vijf centimeter van de ovendeur. Deze voorwaarde is gebaseerd op regels ten aanzien van microgolven, die ter discussie worden gesteld door mensen die menen dat non-thermale effecten van deze straling eveneens in aanmerking dienen te worden genomen – zoals in het geval van mobiele telefoons. De deur van de oven dient van tijd tot tijd nagekeken te worden om er zeker van te zijn dat deze geen gevaarlijke hoeveelheid straling lekt.
Verwarm geen melk in een magnetron
Als je je baby de fles geeft en moedermelk afkolft, is het niet verstandig om deze melk in een magnetron te verwarmen of te ontdooien. Zelfs bij lage temperaturen – 20 tot 53 graden Celsius – zullen bestanddelen van de melk die het kind tegen infecties beschermen, hun waarde verliezen. (1) Dit blijkt uit een studie van de Stanford University in Californië. Bij temperaturen hoger dan 72 graden, zo is vastgesteld, worden de beschermende bestanddelen in de melk grotendeels afgebroken. De onderzoekers raden het verwarmen van moedermelk in een magnetron, zelfs bij lage temperaturen, ten zeerste af en hebben een negatief advies uitgebracht aan ziekenhuizen waar dit een alledaagse praktijk is.
Een andere, in Wenen uitgevoerde studie heeft uitgewezen, dat het verhitten van voedsel in de magnetron tot een grote mate van verandering van proteïnen in voedsel leidt, een proces dat niet is waargenomen bij conventionele voedselbereiding. In babyvoeding zijn na verhitting in de magnetron significante hoeveelheden van D-proline en cis-D-hydroxyproline gevonden, terwijl in biologische producten normaliter uitsluitend L-proline wordt aangetroffen. (L staat voor laevo, linksdraaiend, D voor dextro, rechtsdraaien, refererend aan de richting waarin elektronen roteren ten opzichte van het vlak van optische polarisatie.)
De onderzoekers van Stanford waarschuwen dat ‘de conversie van trans- naar cis- gevaarlijk zou kunnen zijn, omdat wanneer cisaminozuren worden verenigd met peptiden en proteïnen, in plaats van met hun transisomeren, dit tot structurele, functionele en immunologische veranderingen kan leiden.’ (2)
Ander onderzoek heeft eveneens uitgewezen, dat het verwarmen van babyvoeding in de magnetron tot moleculaire veranderingen kan leiden in de aminozuren in melkproteïnen, waardoor niet alleen giftige stoffen kunnen ontstaan, maar ook de voedingswaarde van de melk daalt. De hoeveelheid proteïnen die veranderden was evenwel klein. (3)
18. Pediatrics, 1992; 89: 667-9
19. The Lancet, 1989; 9: 1392-3
20. J Am Coll Nutr, 1994; 13: 209-10
Hoe je jezelf tegen straling kunt beschermen
Als je een magnetron moet blijven gebruiken:
• Laat de oven dan regelmatig op lekkage controleren. Het belangrijkste aandachtspunt is de deur, die goed dient te sluiten.
• Doe de deur nooit open als de oven aanstaat.
• Blijf op minimaal een meter afstand van de oven wanneer deze in gebruik is om het cumulatieve effect van straling te vermijden. Dit is in het bijzonder van belang voor kinderen. Als je aan microgolven wordt blootgesteld, loopt met name de lens van het oog gevaar, omdat de energie op geen enkele manier kan worden afgeleid.
• Verhit geen diepvriesproducten en kant-en-klare maaltijden, met name als dit voedsel in de verpakking dient te worden opgewarmd.
• Gebruik bakjes die niet van pvc zijn gemaakt.
• Ontmoedig je kinderen om voedsel uit de magnetron te eten en wijs hen op het stralingsgevaar.
• Wees ervan bewust dat in de meeste restaurants gebruik wordt gemaakt van grote commerciële magnetronovens. Voor het personeel vormen deze ovens een nog groter risico, en degenen die ze gebruiken, zouden hiervoor moeten worden gewaarschuwd.
Brong
http://www.rudolfdewit.com/md_magnetron.html
Dat is wel even genoeg leesvoer denk ik.
