Hai er oit en de hond an zun mes erége. Een endje verder stroikelt zen peerd.
"Staan vast," zeit ie.
Weer verder stroffelt het paord alweer.
"Staan vast, zeg ik" zeit ie voor de tweede maal: "As ik het nag er es mot zegge, raig ik je ook an het mes."
Nou, die knol stroikelde weer en hij stak hem zoo dood as een pier. Deer stong de wage.
"We motte tog verder," zai die, "Alla vrouw, jai het haam over je schouwer in het hoofstel om."
"Dat doen ik niet," zai ze.
"Bai sie en la," zait ie: "Nou zeg ik het voor de tweede keer, maar pas op as ik het voor de derde keer mot zegge."
Trillend gehoorzaamde ze en zullie op heur moeder of: hai in de wage met de zwaap in zen hande. Nou, ze hadde natuurlijk veul bekaiks, in de boerin zag ze ook al in de verte ankomme. Dat was natuurlijk een plaizier van heb ik jou deer.
"Wie zouwe dat tog weeze?"
"Het is die."
"Nei," zei een aar, "het is die."
"Main dochter is het vast niet," zai de boerin, "want die is de baas."
Moar jah, toen ze dichter bai kwamme, was het er dochter toch.
"Hoe hew ik het nou met je?" zeit ze.
"O moeder," zai ze, "hou je stil. Hai heb de hond en het paard ook dood estoke, en as ik nag ien keer niet doen wat ie zeit, mot ik er ook an."
Nee die tait hebbe ze een best léve ehad.[32]
Ik denk dat het een oud woord voor zweep is...
