Uitspraak van verwijderd op dinsdag 30 december 2008 om 20:56:
Als je als vrouw echt met een A-cupje hebt, of nog kleiner... tja, in dat geval kan ik het me wel voorstellen. Alleen als je al een normale B-cup hebt.. ietsje kleiner dan gemiddeld of zo... tja, waarom zou je daar zo'n probleem van maken?

Waarom zou iemand met een A-cup geen genoegen moeten nemen daarmee en iemand met een paar cm borstomvang meer wel? Geloof niet dat dat er iets mee te maken hebt.
Kan me wel vinden in Xaeeds verhaal, dat het nogal oppervlakkig is om je geluk af te laten hangen van de grootte van je borsten. Ik snap ook niet hoe je meer eigenwaarde krijgt door iets dan niet 'van jezelf' is.
Ik denk dat je gelukkiger word als je je 'tekortkomingen' kunt accepteren. Dat is tenminste een prestatie en geeft je trots.
Dus als je al in jezelf laat snijden, doe het dan puur om mooier te zijn, niet gelukkiger.
Ik denk dat om die reden een verplichte psychologische screening best wel een goed idee is. Of moet je zomaar iedereen in zich laten snijden, die daarvoor genoeg geld heeft? Eigen verantwoordelijkheid?