Uitspraak van verwijderd op donderdag 22 november 2007 om 08:42:
Zal wel een bak wezen als de VS een vrouwelijke president krijgt.
Waarom niet er zijn genoeg betere vrouwen dan mannen die die job aankunnen en beter ook nog. Want mannen hebben er lang genoeg een zooitje van gemaakt! Of niet?
Uitspraak van verwijderd op donderdag 22 november 2007 om 08:42:
Tja ik er er wel eens wat van gehoord, maar nog niet in verdiept.
Leg eens uit waar ze allemaal voor staat, en bij wie ze vijandigheid oproept.
Korte samenvatting over haar.
De jonge jaren
Ze wordt geboren als Hillary Diane Rodham in Chicago, Illinois (V.S.), op 26 oktober 1947 als eerste kind van Hugh en Dorothy Rodham. Zij en haar twee jongere broers groeien op in het stadje Park Ridge, Illinois in een streng middenstandersgezin met respect voor God, gezin en maatschappij. Haar God is die van de Methodisten: veeleisend, gericht op discipline, inzet en competitie en met een optimistisch geloof in de maakbare mens. Ze is al vroeg geïnteresseerd in politiek, aanvankelijk volgt ze de conservatieve ideeën van haar republikeinse vader, een textielfabrikant.
In haar studententijd laat ze het politieke conservatisme van haar ouders los. Op haar achttiende (1965) gaat ze studeren aan Wellesley College. Daar evolueren haar politieke inzichten naar links, vooral onder invloed van professor en politicoloog Alan Schechter. Ze wordt Democraat, demonstreert tegen discriminatie, organiseert teach-ins tegen de Vietnam-oorlog en zet zich in voor de rechten van het kind. Ze behaalt er schitterende studieresultaten. Daarna gaat ze rechten studeren aan de Yale Law School. Daar ontmoet ze Bill Clinton, een medestudent. In de bibliotheek stapt ze op hem af en zegt: “Als je me dan toch blijft aanstaren, kan ik mezelf net zo goed even voorstellen”.
Na haar studies gaat ze aan de slag als advocaat bij het Children’s Defense Fund. Een jaar later, in 1974, maakt ze deel uit van de commissie die voor het Huis van Afgevaardigden de afzettingsprocedure van president Richard Nixon onderzoekt naar aanleiding van het Watergate - schandaal.
Maar Hillary Rodham is verliefd. Ze laat Washington voor wat het is en gaat Bill Clinton achterna naar Arkansas. Ze trouwen in 1975 en gaan allebei les geven aan de Rechtenfaculteit van de universiteit van Arkansas in Fayetteville. In 1976 wordt Hillary partner bij Rose Advocatenkantoor. In 1978 stelt president Jimmy Carter haar aan als bestuurslid van de Legal Services Corporation en Bill Clinton wordt gouverneur van Arkansas. Hun dochter Chelsea wordt geboren op 27 februari 1980. Om zijn herverkiezing te ondersteunen verandert ze haar naam in Hillary Rodham Clinton.
Gedurende 12 jaar vervult Hillary haar rol als gouverneursvrouw van Arkansas op haar eigen ondernemende manier. Ze schakelt naar een hogere versnelling in haar verdediging van kinderrechten. Ze wordt voorzitter van de Commissie voor Onderwijs- normen van Arkansas, richt de Arkansas Advocaten voor Kind en Gezin op, introduceert een vormingsprogramma dat ouders leert hoe ze hun kinderen kunnen voorbereiden op school en zetelt in de Raad van Bestuur van een Kinderziekenhuis.
First Lady
Eind 1992 wordt haar echtgenoot president van de Verenigde Staten. Als presidentsvrouw speelt ze een belangrijke rol achter de schermen. Ze is beleidsmaker, ze is bij de stafvergaderingen aanwezig en op beslissende momenten is ze zelfs de feitelijke stafchef. Ze gedraagt zich als een volleerd politiek strateeg. In 1993 krijgt ze een eigen beleidsterrein toebedeeld: de president vraagt haar voorzitter te worden van de werkgroep voor de grondige hervorming van het Amerikaanse stelsel van de gezondheidszorg. Ze krijgt felle tegenwind van de Republikeinen in het Congres en slaagt er niet in haar ideeën door te drukken. Die zijn dan ook nogal verregaand : uitbreiding van de ziekteverzekering voor iedere Amerikaan, inenting van ieder kind tegen kinderziektes en een bewustmakingscampagne voor een gezonder leven bij het grote publiek. Het Clinton Plan voor Gezondheidszorg wordt verticaal geklasseerd in september 1994.
Tijdens haar verblijf in het Witte Huis publiceert Hillary Clinton overvloedig. In een wekelijkse krantenrubriek “Talking It Over” beschrijft ze haar ervaringen als First Lady en haar observaties van vrouwen. De bestseller It takes a Village and Other Lessons Children Teach Us, van de hand van spookschrijver Barbara Feinman, verschijnt in 1996. Daarin verdedigt Hillary Clinton het oude Afrikaanse spreekwoord “Het vergt een heel dorp om een kind op te voeden” wat alweer felle reacties oproept van haar conservatieve tegenstanders. Andere boeken die ze publiceerde als First Lady zijn An invitation to the White House en Dear Socks, Dear Buddy: Kids’ Letters to the First Pets.
Haar autobiografie Living History (Mijn Verhaal) komt uit in 2003 en bevat 562 bladzijden netjes opgepoetste memoires over haar acht jaren in het Witte Huis.
Schandalen
Keer op keer rakelt de pers dezelfde schandaaltjes op: haar vermeende belangenvermenging in een dubieuze vastgoed- speculatie Whitewater in Arkansas - in 1996 moet ze als eerste presidentsvrouw voor de Grand Jury verschijnen, maar onafhankelijk aanklager Ken Starr vindt niks tegen haar - en Travelgate, waarbij de staf van het interne reisbureau van het Witte Huis op haar initiatief wordt ontslagen wegens corruptie en mismanagement maar later weer in dienst moet worden genomen. De Amerikaanse media hebben het over haar ‘geloofwaardigheidsprobleem’.
Hillary Clinton wordt publiek geconfronteerd met de vele slippertjes van haar echtgenoot, zoals de affaire met Monica Lewinsky. De president en zijn entourage reageren bijzonder stuntelig. Hillary besluit ondanks alles haar huwelijk niet op te blazen en adviseert haar man zelfs bij de hoorzittingen voor een eventuele afzettingsprocedure.
Feministe
Tijdens haar periode in het Witte Huis is Hillary Clinton een bron van controverse. Conservatief Amerika voelt zich zoals gewoonlijk ongemakkelijk als een vrouw al te eigengereid, te onafhankelijk en professioneel is. Ze wordt overladen met kritiek, over haar kapsel tot haar betrokkenheid bij het beleid. Volgens haar critici zou ze haar huwelijk maar in stand houden om haar persoonlijke politieke ambities te ondersteunen. Volgens haar fans getuigt haar houding van persoonlijke kracht en loyaliteit.
Hillary Clinton is de vertegenwoordiger van een generatie vrouwen die een leefbaar evenwicht moet vinden tussen haar professionele ambitie en haar gezin. Veel Amerikanen kunnen niet begrijpen dat een vrouw de rol van First Lady kan combineren met een job als topadvocate, politiek activiste, moeder en feministe.
Ze is een uitgesproken voorvechter van vrouwenrechten wereldwijd. Op de Vierde Wereldvrouwenconferentie van de Verenigde Naties in 1995 spreekt ze de plenaire vergadering toe met de beroemde zin: ‘Als er één boodschap uit deze conferentie nagalmt, dan is het wel deze: dat mensenrechten vrouwenrechten zijn en vrouwenrechten mensenrechten’.
Een eigen politieke carrière
Haar persoonlijke ambities reiken ver: ze wil namelijk zelf een volwaardige politieke carrière uitbouwen. In 2000 stelt Hillary Rodham Clinton zich kandidaat als Senator voor de Democratische partij in de staat New York. Om het verwijt van politiek opportunisme tegen te gaan en haar kandidatuur te ondersteunen verhuizen de Clintons naar New York. Op 7 november 2000, nog tijdens Bill Clintons presidentschap, wordt Hillary Rodham Clinton tot Senator verkozen. Ze haalt het met 53% van de stemmen tegen Rick Lazio (43%) nadat de populaire Republikeinse tegenkandidaat en burgemeester van New York Rudy Giuliani moest afhaken wegens prostaatkanker en huwelijksproblemen. Ze legt de eed af in de Senaat op 3 januari 2001. Dit feit is uniek in de geschiedenis van de V.S. Nooit tevoren was een vrouw senator voor de Staat New York, nooit tevoren haalde een First Lady tijdens de presidentiele ambtstermijn van haar echtgenoot een nationaal politiek mandaat binnen.
Als senator zetelt ze in de senaatscommissies voor Bewapening, voor Milieu en Openbare werken en voor Gezondheid, Onderwijs, Werk en Pensioenen. Ze maakt van binnenlandse veiligheid haar stokpaardje na de gebeurtenissen van 11 september 2001. Ze is voorstander van de militaire interventies in Irak en Afghanistan.
Ideologische evolutie
In de jaren negentig heette ze linkser te zijn dan president Bill Clinton. Als gedoodverfd Democratisch kandidaat voor de presidentsverkiezingen van 2008, lijkt Hillary Clinton opnieuw een ideologische zwenking naar rechts te maken. Dat haar ideeën zich nu veeleer situeren in het politieke centrum is vooral merkbaar in thema’s zoals gezondheidszorg, sociale bijstand, abortus, morele waarden en landsverdediging.
Bronvermelding:
Samenstelling
Brigitte Rys
