Partyflock
(permanent verbannen)
donateur
Bron: Het Parool
Uit een studie van onderzoeksbureau O + S van de gemeente Amsterdam blijkt dat jongeren, en vooral allochtone jongeren, zich niet thuis voelen in buurt waar ze wonen. Het schokkendst zijn de resultaten van de Turkse en Marokkaanse jeugd. Zij voelen zich vaak zelfs totaal ontheemd.
Oorzaak van ontheemding is dat de allochtone jongeren minder binding met de wijk, het stadsdeel en de stad hebben dan anderen. Dat is vooral het gevolg van segregatie en discriminatie, of het gevoel gediscrimineerd te worden, zo stelt O + S. Hoe hoger de opleiding, hoe minder vaak de jongeren zich overigens gediscrimineerd voelen.
Van de Marokkaanse jongeren voelt slechts 59% zich thuis in de eigen wijk. Marokkanen en Turken zeggen ook vaker dat zij geïsoleerd leven. Ruim 25% van alle Turkse en Marokkaanse jongeren zegt niemand te hebben met wie ze kunnen praten. Bij autochtone jongeren is dat slechts 10%.
Er is veel segregatie (afscheiding van groepen) in de hoofdstad. Allochtone jongeren zeggen zich sterk verbonden te voelen met de eigen groep. Vaak horen zij ook bij bepaalde groepjes op straat. Autochtone jongeren hebben dat minder, maar toch geeft ook daar 70% aan vrijwel uitsluitend met jongeren van dezelfde etnische achtergrond om te gaan.
De segregatie ontstaat al vroeg. Amsterdamse scholieren bezoeken óf een witte óf een zwarte school. Ook sport splijt de culturen. Allochtone meisjes zijn vaak helemaal geen lid van een sportclub. Een lichtpuntje lijkt cultuur te zijn: De film is een bindmiddel omdat de bioscoop bij alle groepen jongeren populair is.
Uit een studie van onderzoeksbureau O + S van de gemeente Amsterdam blijkt dat jongeren, en vooral allochtone jongeren, zich niet thuis voelen in buurt waar ze wonen. Het schokkendst zijn de resultaten van de Turkse en Marokkaanse jeugd. Zij voelen zich vaak zelfs totaal ontheemd.
Oorzaak van ontheemding is dat de allochtone jongeren minder binding met de wijk, het stadsdeel en de stad hebben dan anderen. Dat is vooral het gevolg van segregatie en discriminatie, of het gevoel gediscrimineerd te worden, zo stelt O + S. Hoe hoger de opleiding, hoe minder vaak de jongeren zich overigens gediscrimineerd voelen.
Van de Marokkaanse jongeren voelt slechts 59% zich thuis in de eigen wijk. Marokkanen en Turken zeggen ook vaker dat zij geïsoleerd leven. Ruim 25% van alle Turkse en Marokkaanse jongeren zegt niemand te hebben met wie ze kunnen praten. Bij autochtone jongeren is dat slechts 10%.
Er is veel segregatie (afscheiding van groepen) in de hoofdstad. Allochtone jongeren zeggen zich sterk verbonden te voelen met de eigen groep. Vaak horen zij ook bij bepaalde groepjes op straat. Autochtone jongeren hebben dat minder, maar toch geeft ook daar 70% aan vrijwel uitsluitend met jongeren van dezelfde etnische achtergrond om te gaan.
De segregatie ontstaat al vroeg. Amsterdamse scholieren bezoeken óf een witte óf een zwarte school. Ook sport splijt de culturen. Allochtone meisjes zijn vaak helemaal geen lid van een sportclub. Een lichtpuntje lijkt cultuur te zijn: De film is een bindmiddel omdat de bioscoop bij alle groepen jongeren populair is.
