AMSTERDAM - Een 13-jarige jongen heeft uit protest tien jaar lang geen woord gesproken.
Op 3-jarige leeftijd moest Ben Grocock een amandeloperatie ondergaan. De Engelse jongen was zo bang voor die operatie dat hij dreigde om nooit meer te praten als de ingreep door zou gaan.
Zijn ouders hebben hem toch laten opereren, maar nadat hij uit zijn narcose was ontwaakt bleek de dreumes dwarser dan zijn ouders dachten, hij sprak geen woord meer, meldt Daily Mail.
Tien jaar later heeft Ben zijn protest eindelijk opgegeven en is hij begonnen met spreken. Ben praat nu voor het eerst met zijn leraren en vrienden. Voorheen sprak de knul wel af en toe met zijn broer, maar alleen als ze samen waren in een afgesloten ruimte. Met alle andere mensen in zijn omgeving communiceerde Ben alleen met geschreven nota's en met handsignalen.
Ben blijkt te lijden aan selectieve zwijgzaamheid, een zeldzame angststoornis waardoor kinderen doodsbang zijn om in bepaalde situaties te praten. In eerste instantie is het zwijgen van de jongen ontstaan uit protest door de angst voor de operatie, maar later werd het zo'n normale gewoonte voor hem dat hij simpelweg niet meer kon spreken.
Telegraaf.nl
Op 3-jarige leeftijd moest Ben Grocock een amandeloperatie ondergaan. De Engelse jongen was zo bang voor die operatie dat hij dreigde om nooit meer te praten als de ingreep door zou gaan.
Zijn ouders hebben hem toch laten opereren, maar nadat hij uit zijn narcose was ontwaakt bleek de dreumes dwarser dan zijn ouders dachten, hij sprak geen woord meer, meldt Daily Mail.
Tien jaar later heeft Ben zijn protest eindelijk opgegeven en is hij begonnen met spreken. Ben praat nu voor het eerst met zijn leraren en vrienden. Voorheen sprak de knul wel af en toe met zijn broer, maar alleen als ze samen waren in een afgesloten ruimte. Met alle andere mensen in zijn omgeving communiceerde Ben alleen met geschreven nota's en met handsignalen.
Ben blijkt te lijden aan selectieve zwijgzaamheid, een zeldzame angststoornis waardoor kinderen doodsbang zijn om in bepaalde situaties te praten. In eerste instantie is het zwijgen van de jongen ontstaan uit protest door de angst voor de operatie, maar later werd het zo'n normale gewoonte voor hem dat hij simpelweg niet meer kon spreken.
Telegraaf.nl
