Omdat sommige van jullie blijkbaar niet op de hoogte zijn. Niks gehoord of niks gelezen blijkbaar.... Dat kan zijn! Maar HELAAS is het echt waar...was het maar onzin!
Daarom ben ik even gaan zoeken op internet voor diegene die denken dat het allemaal wel meevalt.
Na het lezen van het onderstaande stukje zal het misschien wel duidelijk zijn....
Dus hier een van de zoveel bronnen...
Nationaal Congres Soa*Hiv*Aids
Speech van Jessica
Deze speech heeft Jessica van de Raad Jongeren & Bevolking gehouden tijdens het Nationaal Congres Soa Hiv Aids in Amsterdam op 30 november 2001. Zij maakte deel uit van het panel dat sprak over de Aids Conferentie van de Verenigde Naties die plaats vond in New York in juni 2001. Jessica was hiervoor de jongerenvertegenwoordiger van de Nederlandse regering.
"Goedemorgen allemaal,
In mijn presentatie wil ik het hebben over de betekenis van de Declaration of Commitment voor jongeren. Ik zal eerst wat vertellen over mijn ervaringen in New York, daarna over de belangrijkste punten die in de declaratie staan voor jongeren en tenslotte zal ik in gaan op het feit wat dit betekent voor Nederland.
Ik was dus als jongerenvertegenwoordiger lid van de Nederlands delegatie tijdens de speciale VN vergadering over HIV/AIDS afgelopen juni in New York. Tijdens de vergadering waren er meer dan 60 jongeren aanwezig vanuit de hele wereld. Tussen de aanwezige jongeren was er een goede samenwerking. Elke avond hielden we een vergadering waarin we de belangrijkste dingen besproken van wat er die dag was gebeurd. Tijdens deze vergadering hebben we ook de Youth Position Paper opgesteld, een soort eigen declaratie van de jongeren. Hierin hebben we de belangrijkste punten voor jongeren gezet voor de thema's: Leadership, Prevention, Orphans, Human Rights, Treatment, Support and Care en Socioeconomic Impact.
In die vergaderingen is ook besloten om een langdurige samenwerking op te zetten door middel van het oprichten van de Global Youth AIDS Network (GYAN). In dit netwerk zijn jongeren vanuit alle delen van de wereld vertegenwoordigd. We proberen door verder te lobbyen in onze eigen landen en op belangrijke internationale conferenties, jongeren meer op de HIV/AIDS agenda te krijgen. Want wat ook tijdens deze conferentie bleek is dat jongeren te weinig konden participeren tijdens het gehele proces. Er waren maar in 10 officiële regeringsdelegaties jongerenvertegenwoordigers opgenomen en tijdens de voorbereidingen en onderhandelingen had alleen Nederland een jongerenvertegenwoordiger meegenomen en was er één jongere bij de NGO's aanwezig. Voor zo'n belangrijke groep als jongeren in deze epidemie (50% van alle nieuwe HIV-infecties wordt opgelopen door jongeren onder de 25 jaar.) hebben zij maar weinig inspraak kunnen hebben tijdens het hele proces.
Desondanks ben ik niet tevreden over de uitkomsten van de Declaratie. In de Declaratie staan voor jongeren drie belangrijke punten:
1. Jongeren moeten toegang hebben tot (youth friendly) informatie en HIV educatie.
2. Jongeren moeten toegang hebben tot counseling services.
3. Jongeren moeten worden betrokken in planning, implementatie en evaluatie van HIV/AIDS prevention and care programma's.
Wat betekent dit nu voor Nederland?
Wat betreft het eerste punt. Op zich is in Nederland iedereen wel op de hoogte van HIV/AIDS (hoe je het oploopt, hoe je het voorkomt etc.). Dus op die manier heeft voorlichting wel gewerkt. Maar het blijkt dat er steeds meer onveilige seks onder jongeren plaats vindt, waardoor er meer Soa gevallen zijn bij jonge mensen en de HIV infectie vooral onder jonge vrouwen stijgt. Jongeren zijn tegenwoordig minder bang voor het oplopen van Soa's en in het bijzonder voor het oplopen van AIDS. Bijna niemand kent iemand die HIV+ is en er zijn nu ook medicijnen aanwezig. So why should you worry?! De educatie/voorlichting die nu wordt gegeven speelt niet in op deze nieuwe gedachten en blijkt dus niet meer te werken.
Het tweede punt wat betreft de toegang tot counseling; deze toegang is de afgelopen tijd minder makkelijk geworden in Nederland. De Rutgersstichting heeft namelijk haar deuren gesloten voor wat betreft het geven van consults. Ook blijkt de opvang van HIV+ jongeren erg slecht te zijn. Er is geen instantie waar zij worden opgevangen of terecht kunnen. Dus de toegang tot counseling services zou in Nederland kunnen worden verbeterd.
Tenslotte het derde punt. Participatie, op het gebied van HIV/AIDS beleid en programma's, vindt nauwelijks tot niet plaats in Nederland. Ik denk dat dit erg belangrijk is wil je de eerste twee punten verbeteren. Dan kunnen jongeren beter aangeven waar ze behoeften aan hebben, wat voor informatie, opvang ze willen hebben etc.
Hierbij kom ik dan tot de drie grote uitdagingen voor Nederlandse beleids-, en programmamakers:
Andere manier van voorlichting/educatie geven, die beter aansluit op de belevingswereld van jongeren, waardoor jongeren wel worden aangespoord tot veilig vrijen.
Verbeterde opvang en counseling van (HIV-positieve) jongeren.
Meer participatie van jongeren in planning, implementatie en evaluatie van HIV/AIDS beleid en programma's."
--------------------------------------------------------------------------------
Andere documenten en informatie over Aids:
Ga naar het verslag van de internationale Aids Conferentie 2001
Ga naar verslag Nationaal Congres Soa*Hiv*Aids in Amsterdam
Ga naar Youth Position Paper
Ga naar Factsheet on Young People and HIV/AIDS
